นิยายน้ำเน่า...เรื่องเศร้าจากชีวิตจริง.

ข้อมูลเบื้องต้น

....หลงเข้ามาแล้ว.........ก็แสดงความคิดเห็นกันหน่อยนะครับ...

.........จะได้มีกำลังใจ...ToT

เนื้อเรื่อง

.......กาลครั้งหนึ่งไม่นานมานี้....ประมาณสามปีได้....

.........มีชายหญิงอยู่คู่หนึ่ง...ผู้หญิงเป็นคนฐานะดี..แต่ผู้ชายเป็นคนที่ฐานะไม่ดีนัก
ทั้งสองคนพบรักที่ทำงาน...และขยายผล...จนหญิงสาวย้ายมาอยู่กับชายหนุ่มในห้องพักเล็กๆ
แห่งหนึ่ง...โดยทางบ้านหญิงสาวไม่เคยรู้...เพราะปกปิดเรื่องราวมาตลอด

.........และหญิงสาวให้เหตุผลกับชายหนุ่มว่า...ทางบ้านอาจยังไม่ยอมรับฝ่ายชาย..
สองคนแอบอยู่ร่วมกันนานกว่าสองปี...ผ่านทุกข์และสุขกันมาหลายหน..
ทั้งทะเลาะกันบ้างตามประสาลิ้นกับฟัน...ที่ย่อมมีกระทบกระทั่งกัน....
แต่ก็ยิ่งทำให้ความรักและความเข้าใจกันมากขึ้น...

........จนถึงวันหนึ่ง.....วันที่เลวร้ายของทั้งคู่...
มีโทรศัพท์จากทางบ้านหญิงสาว..ให้กลับบ้านด่วน..
ชายหนุ่มยังไม่ทันได้รับคำอธิบายถึงเรื่องนี้..หญิงสาวก็จากไป
โดยให้เหตุผลสั้นว่า.."แม่สั่งให้กลับด่วน"

.....ผ่านไปหลายวัน....

.......หญิงสาวติดต่อกลับมา..บอกว่าต้องไปต่างประเทศ..
ไปอยู่กับพ่อ..เพื่อทำงานเก็บเงิน...

"รอด้วยนะไม่นานหรอก"....คือคำพูดที่หญิงสาวบอกกับชายหนุ่ม.
ชายหนุ่มไม่อาจพูดคำใดออกมาได้..นอกจาก....."อื้ม..ได้ชั้นจะรอ"

.......และก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ได้กอดกัน......ในวันที่เดินทาง...

..........เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งปี...
โดยหญิงสาวได้ติดต่อหาชายหนุ่ม..อยู่ตลอด..เดือนหนึ่งนั้นไม่เคยต่ำกว่าสองครั้ง..
ส่วนชายหนุ่มแม้ต้องทนกับความเหงา..แม้มีหญิงสาวอื่นมาข้องแวะ..
แต่ยังสามารถประคองตัวเองไว้ได้เกือบหนึ่งปี..โดยไม่ได้ข้องแวะกับผู้หญิงคนใหนเลย.
เพราะคำว่า........

......."อื้ม..ชั้นจะรอ"..มันยังคงจำได้ดีอยู่.

........และวันที่ความจริงเปิดเผยก็มาถึง..
มีโทรศัพท์เข้ามาหาชายหนุ่มโดยอ้างว่า..เป็นเพื่อน..ของหญิงสาวที่ทำงานด้วยกันที่เกาหลี..
ถามชายหนุ่มว่า..หญิงสาวได้กลับมาหารึไม่??...
เพราะเห็นเบอร์ชายหนุ่มในสมุดโน๊ต....ก็เลยโทรมาถามดู...
และบอกชายหนุ่มว่าหญิงสาว..หายตัวไป...ได้...สองวันแล้ว..
ทางบ้านและ.."สามี"...ของหญิงสาว..ออกตามหากันทั่วไปหมดแต่ก็หาไม่พบ...

........ชายหนุ่มได้ยินคำว่า..."สามี"...ก็กระจ่างในทุกเรื่องที่เคลือบแคลงมาตลอด..
แต่ด้วยความเป็นห่วงในตัวหญิงสาว....ก็ยังแข็งใจตอบเพื่อนของหญิงสาวกลับไป..
ว่า......

"ใช่ครับ..ผมเป็นเพื่อนเขา..แต่ไม่ติดต่อกันประมาณเดือนนึงแล้ว..
ถ้าหากเขาติดต่อมาผมจะรีบโทรไปบอก"..

........และวันนั้น.........ก็เป็นวันที่การรอคอยสิ้นสุดลง......

........หลังจากชายหนุ่มวางสายโทรศัพท์ลง.....จิตใจชายหนุ่มก็รู้สึก
เหมือนกับว่า..ของสำคัญได้หายไป...ความรู้สึกที่ใจหายและเคว้งคว้างเข้ามา..
อย่างรวดเร็ว...ภาพต่างๆในอดีตก็พลันผ่านเข้ามาในหัวราวกับเพิ่งเกิดขึ้น...

.......แม้เรื่องนี้ชายหนุ่มจะเคยคาดคะเนไว้อยู่บ้าง....แต่พอเอาเข้าจริงๆ.
ก็ยังไม่อาจทำใจได้เท่าใดนัก....คงได้แต่..ล้มตัวลงนอน...
และถอนหายใจ........

........หลังจากนั้นเพียงหนึ่งวัน...หญิงสาวก็ได้โทรเข้ามา...
โดยโชว์เบอร์ว่า02.....ชายหนุ่มรับโทรศัพท์และคุยกับหญิงสาว..
ด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติ...

........หญิงสาวก็ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ....กับชายหนุ่มตามปกติเหมือนที่คนรักคุยกัน...
ชายหนุ่มก็ได้ถามหญิงสาวว่าได้กลับมาเมืองไทยแล้วใช่หรือไม่.?
หญิงสาวตอบว่าใช่...แต่ยังไม่อยากบอกว่าอยู่ที่ใหน..เพราะ...
กำลังไม่สบายใจอยู่..และจะบอกในคราวหลัง..

.......ชายหนุ่มได้ยินดังนั้น..จึงตอบไปว่า..

"เธอ..ฟังชั้นดีๆนะ.......ชั้นรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว..
เรื่องที่เธอไปเกาหลีเพราะอะไร...เรื่องที่เกิดขึ้นในเวลานี้..
เมื่อวานนี้...เพื่อนเธอเค้าโทรมา..เล่าเรื่องทั้งหมดให้ชั้นฟังแล้ว...
ทางบ้านเป็นห่วงเธอมาก.."

.......ชายหนุ่มไม่ได้ยินเสียงใดของหญิงสาวอีก...
นอกจาก.......

.......เสียงร้องให้ของหญิงสาว..และประโยคที่..ซ้ำไปซ้ำมา..
"ขอโทษ...ชั้นขอโทษ".....

.....หลังจากวันนั้นไม่นานนัก.....

..........วันหนึ่งหลังจากที่ชายหนุ่มกลับมาจากการทำงาน...
เมื่อมาถึงที่พัก...เขาได้พบกับหญิงสาวอีกครั้ง....

.........ความรู้สึกในเวลานั้น...มันไม่ต่างจากการที่เรา..ได้หาสิ่งที่สำคัญมาก
ในชีวิตเจอ....ซ้ำยังปนเปไปด้วยความห่วงหาอาทร...ความยินดี..และความรู้สึกที่
เจ็บแป๊บ..เข้ามาในอก.

........"กลับมาแล้วเหรอ"....หญิงสาวได้ถามชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน...
ซึ่งเป็นน้ำเสียงที่คุ้นเคยเหลือเกินครับ...ชายหนุ่มก็ถามหญิงสาวว่าเดินทางมาอย่างไร
ซึ่งหญิงสาวก็ได้บอกว่าขับรถมา.

.......วันนั้นเป็นวันที่..ชายหนุ่มและหญิงสาวได้ร่วมกินข้าวด้วยกันอีกครั้ง...
แต่หญิงสาวก็แทบไม่ได้กินข้าวเลยครับ...เอาแต่นั่งมองหน้าชายหนุ่ม..
สักพัก..หนึ่ง..หญิงสาวก็เอ่ยขึ้นมาว่า..

"กลับมาได้ไม๊....ขอกลับมาเหมือนเดิมได้ไม๊"

.........ความรู้สึกในใจชายหนุ่ม
ในเวลานั้นมันพรั่งพรู..ออกมาอย่างไม่สามารถจะอธิบายได้..
ใจหนึ่งก็อยากจะตอบรับ..แต่อีกใจก็..ไม่สามารถยอมรับได้..
ชายหนุ่มได้แข็งใจยิ้มให้หญิงสาว..และพูดว่า..

......."บ้ารึไง...ไม่ได้เป็นเด็กๆแล้วนะ..พูดแบบนี้ได้ยังไง...
แต่ว่า..ถึงจะยังไงชั้นยังเป็นเพื่อนกับเธอที่ดีกับเธอได้เสมอนะ"...

......และนั่นก็คือคำตอบที่ชายหนุ่มได้ให้..กับหญิงสาว...
ด้วยเหตุผลในใจชายหนุ่มที่ว่า"หญิงสาวได้แต่งงานเป็นภรรยาผู้อื่นแล้ว"

.......เมื่อหญิงสาวได้รับคำตอบจากชายหนุ่มเช่นนั้น....
ก็ได้แต่ร้องให้...และก่อนหญิงสาวจะกลับ..ได้ขอกอดชายหนุ่ม
เป็นครั้งสุดท้าย.....

........ความในใจของชายหนุ่มนั้น..อยากกอดเธอเหลือเกินครับ...
แต่ก็กลัวว่าถ้ากอดไปแล้วจะหักห้ามใจไม่ได้...จึงเดินเข้าไปหาหญิงสาว
และตบไหล่เธอเบาๆ..พร้อมพูดว่า.."ไม่เป็นไรหรอก..ไม่เป็นไรนะ.".

........แข็งใจแทบตาย...น้ำตาชายหนุ่มจะไหลออกมาให้ได้....

........และนั่นคือการพบกันครั้งสุดท้ายของทั้งสองคน................