' ★ M Y S T O R E ™ .

ลำดับตอนที่ #13 : ใบสมัคร ;; ` audition . ϟ MYSTERY 6 !!? ｡

M I S T E R Y 6

(เปลี่ยนสีคำตอบและลบวงเล็บให้ด้วยนะคะ)

1^st ส่วนของผู้สมัคร

ชื่อ : ใบเตย

อายุ : 14 ปี

ทักทายมิ้นต์หน่อยสิจ๊ะ เชิญบ่น พล่าม เวิ่นเว้อได้เลย! : ใบสมัครหลอนมากกก TT แบบนั่งพิมพ์ไปเสียววันหลังไป ได้ยินอะไรซวบซาบๆเป็นอันต้องสะดุ้งตลอด TT”

เรื่องนี้โหดนิดนึง เพราะพิมพ์ใบสมัครในเวิร์ดปาไป 10 หน้า T_____T แต่ก็สู้ๆ นะจ๊ะ : ครับผม!

2^nd ส่วนของตัวละคร

ชื่อ – นามสกุล (ภาษาเกาหลีเท่านั้นนะคะ)

: ปาร์คจองอา

อายุ

: 20ปี

รูปร่างลักษณะ

: สวย สูง หุ่นดี ผมน้ำตาลยาวประบ่า ผิวแทนนิดๆ เธอมักจะทำหน้านิ่งๆอยู่บ่อยๆทำให้เธอดูหยิ่ง นัยน์ตาสีดำสุดเฉี่ยวที่ไม่เคยแสดงความรู้สึกอะไรนอกจากเฉยชา ทำให้ยากที่จะเดาความคิดที่แท้จริงของเธอได้

ลักษณะนิสัย

: เงียบๆ ชอบอยู่คนเดียว ขัดกับบุคลิกสาวเปรี้ยวภายนอกสุดฤทธิ์ แต่เวลาทำอะไรก็ไม่สนโลก ทำอะไรตามใจตัวเอง อยากทำอะไรก็ทำภายใต้หน้ากากที่ไม่เคยแสดงสีหน้าอื่นนอกจากเฉยชา แต่การกระทำที่เธอทำออกไปเป็นเพียงภายนอกที่เธอทำขึ้นมาเพื่อป้องกันตัวเองไม่ให้ใครมายุ่งกับเธอ ไม่ใช่คนที่ดีเลิศเลอ แต่ก็ไม่ใช่คนที่เลวร้าย ถ้าเธออยากได้อะไรก็ย่อมมีเหตุผลที่เธอต้องการมัน ไม่วีนไม่เหวี่ยง และไม่ไปหาเรื่องใครก่อน ไม่ยุ่งกับใคร แต่เหมือนทุกคนจะถูกดึงดูดเข้าหาเธอเสมอ ดื้อ ไม่ชอบให้ใครบังคับ ไม่เชื่อใจใครง่ายๆ และลึกๆเป็นคนที่อ่อนแอและหวั่นไหวง่าย

ประวัติครอบครัว

: ตอนเด็กๆอยู่กับพ่อ เพราะพ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เล็กๆ จู่ๆพ่อก็เสียชีวิตไปอย่างลึกลับในห้องทำงานที่ปิดล๊อกจากภายในเมื่อตอนเรียนม.ปลาย ไม่มีร่องรอยการต่อสู้ ที่ศีรษะมีรอยเหมือนโดนของมีคมเจาะ ตำรวจยังคงสรุปคดีไม่ได้ ปัจจุบันอาศัยอยู่คอนโดหรูใจกลางเมืองคนเดียว เงินที่ใช้ก็มาจากหุ้นและมรดกมากมายของพ่อที่ทิ้งไว้ให้เธอ

สิ่งที่ชอบและสิ่งที่ไม่ชอบ

: ชอบ – อยู่คนเดียว, ความเงียบ # ไม่ชอบ – ความวุ่นวาย, การสูญเสีย

สิ่งที่กลัว

: การสูญเสีย

ชื่ออิมเมจและอิมเมจรูป

:  Fei - miss a
 
 
 

ชื่อคู่ของคุณพร้อมอิมเมจรูป

: U-Know – TVXQ!
 
 

3^rd ส่วนของคำถาม (ตอบในมุมมองของตัวละครเท่านั้น อย่าใช้บุคคลที่สามตอบ)

คุณมีสัมผัสที่หกหรือไม่?

: ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะมี แต่ฉันต้องการมันมากๆ ฉันอยากจะเจอคุณพ่อของฉัน ฉันอยากจะรู้ว่าท่านเสียชีวิตได้ยังไง

แล้วคุณกลัวพวกมันหรือไม่?

: เพราะเคยได้ยินแต่เรื่องเล่าที่คนอื่นเล่าให้ฟัง แต่ฉันยังไม่ได้เจอพวกมันกับตัวจริงๆ ฉันไม่รู้ว่าพวกมันน่ากลัวยังไง ฉันจึงไม่กลัวมาก แต่ยังไงก็อดรู้สึกหวั่นๆไม่ได้

เหตุผลที่คุณมาสมัครท้าพิสูจน์ความลี้ลับกับรายการเรียลลิตี้ Mystery 6?

: อย่างที่ฉันบอกพวกคุณไปแล้ว ฉันอยากจะเจอคุณพ่อของฉัน ฉันอยากจะรู้ว่าท่านเสียชีวิตได้ยังไง ฉันอยากจะเจอท่าน ที่ฉันสงสัยและเป็นบาดแผลที่ติดในใจของฉันมาตลอด

คุณเกิดวันอะไร?

: วันอังคาร

1 ปรากฏการณ์ที่คุณต้องพิสูจน์กับคู่ของคุณ คุณคิดว่าคุณจะได้พิสูจน์ปรากฏการณ์อะไร?

: ดินฝังศพป้ายตา ไม่รู้สิ ขอให้ฉันได้อันนี้ก็แล้วกัน เพราะฉันอยากเจอคุณพ่อ และฉันจะต้องเจอให้ได้

คุณจะผ่านภารกิจได้ก็ต่อเมื่อคู่ของคุณตาย หรือไม่ก็คุณเองนั่นแหละที่จะต้องตาย คุณอยากเป็นฝ่ายรอดหรือตายดีล่ะ?

: ฉันไม่ขอทนแบกรับการสูญเสีย และฉันไม่คิดว่าจะทนได้ ดังนั้น ฉันขอตายเองเสียดีกว่า เพราะฉันไม่อยากรับรู้การสูญเสียของใครทั้งนั้น

คิดอย่างไรกับคำว่า ‘Mystery’?

: สิ่งที่ลึกลับ? สำหรับฉันก็คงจะเป็นสิ่งที่เราไม่รู้ และพิสูจน์ไม่ได้  ฟังดูน่ากลัวอยู่หน่อยๆ แต่ก็นะ... มาถึงขนาดนี้แล้ว ฉันจะทำมัน และฉันต้องทำให้ได้

4^th แบบทดสอบ ‘ตัวคุณมักเจอผีตอนไหน’ (ใช้มุมมองของตัวเองเลยนะจ๊ะ และก็เปลี่ยนสีคำตอบพร้อมทำตัวหนาข้อที่เลือกด้วยนะคะ)

วิธีทดสอบ : หลังจากอ่านไปเรื่อยๆ จะมีคำถามให้เลือกตอบ โดยให้คุณตอบตามความคิดของตนเอง โดยเริ่มอ่านตั้งแต่ข้อ 1 เมื่อมีตัวเลือก...ให้เลือกตามความคิดของคุณ (ซื่อสัตย์กับตัวเองนะ! เพื่อผลที่แม่นยำ)

            ตัวเลือกนั้นมี 2 ข้อ ถ้าเลือกข้อไหน...ข้อนั้นจะพาคุณไปยังข้อต่อไปตามที่กำหนดไว้ ซึ่งฉากจบของเหตุการณ์จะไม่เหมือนกันตามการตอบของแต่ละคน จะมีผลลัพธ์ตรงกับตัวคุณหรือไม่ ซึ่งผลการทดสอบที่คุณได้...มิ้นต์จะเป็นคนเฉลยเมื่อประกาศผล มาเริ่มกันเลย!

บทนำ : ย่ำค่ำโพล้เพล้ สายลมเย็นพัดต้องทิวไม้ ทำให้ความร้อนระอุในตอนกลางวันผ่อนคลายลง จนทัศนียภาพของเมืองเก่าแห่งนี้กลับสู่บรรยากาศร่มรื่น

            ขณะนี้ฉันมายืนอยู่ในเมืองแห่งหนึ่งของจังหวัด XXX ซึ่งเป็นภูมิลำเนาเดิมของแม่ ในสมัยเด็กๆ ฉันโปรดปรานการเดินไปตามทางถนนหนทางของเมืองนี้ซึ่งเต็มไปด้วยเนินเขา และวันนี้ฉันก็กำลังเดินอยู่บนถนนที่แสนจะคิดถึงและจากไปเสียนาน จนขึ้นมาถึงเนินนอกหมู่บ้านที่ไร้ผู้คนสัญจรไปมา เบื้องหน้าฉันเห็นปราสาทเก่าแก่สร้างแบบตะวันตกที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนตั้งตระหง่านอยู่ เถาไอวี่เลื้อยบนกำแพง หญ้ารกชักปกคลุมอยู่เต็มลานสนามกว้าง ปราสาทหลังนี้ทอดตัวสงบนิ่งอยู่ท่ามกลางแสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์ ไม่มีวี่แววว่าจะมีผู้อยู่อาศัย และเนื่องจากประตูเปิดแง้มอยู่ครึ่งหนึ่ง ฉันเลยก้าวเข้าไปในสนาม...

1.      เมื่อผ่านประตูเข้าไปแล้ว รู้สึกคล้ายๆ กับว่าอุณหภูมิของอากาศจะลดต่ำลงไป อากาศเย็นยะเยือกลูบไล้ต้นคอจนขนลุกซู่ แล้วขณะที่กวาดตามองไปรอบๆ สนามอยู่ครู่หนึ่ง ก็รู้สึกใจคอไม่ดีอย่างบอกไม่ถูกเลยคิดจะกลับ ทันใดนั้น...ลมก็พัดประตูหน้าของตัวปราสาทเปิดออก มีลูกบอลกลิ้งออกมาจากข้างใน ลูกบอลกลิ้งขลุกๆ มาหยุดอยู่ที่ปลายเท้าฉัน ฉันเลยเผลอ...

- เก็บลูกบอลนั้นขึ้นมา (ไปข้อ 2)

- ถอยหลังกลับ (ไปข้อ 3)

2.      พอถือลูกบอลไว้ในมือก็ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าต้องเข้าไปข้างใน ตรงนั้นเป็นห้องโถงกว้าง เบื้องหน้ามีบันไดทอดขึ้นสู่ชั้น 2 ซึ่งมีระเบียงล้อมรอบ และมีผนังซ้ายขวาแต่ละข้างมีบานประตูซึ่งสลักลวดลายงดงาม แต่ขณะนั้นเอง ลูกบอลที่อยู่ในมือฉันก็หนักอึ้ง พอก้มลงมอง ลูกบอลกลับกลายเป็นหัวผู้ชายไปเมื่อไหร่ไม่รู้ แล้วหัวนั่นก็...

- หัวเราะหึๆ (ไปข้อ 5)

- จ้องเขม็งด้วยใบหน้าถมึงทึง (ไปข้อ 4)

3.      ตกใจชั่วขณะ แต่เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็เลยเก็บลูกบอลนั้นขึ้นมา พร้อมๆ กับนึกสงสัยว่าจะมีใครอยู่บ้างรึเปล่า จึงไปที่ประตูหน้า มองจากประตูที่เปิดอยู่ เข้าไปข้างในก็ไม่เห็นมีใคร พอเข้าไปข้างในก็พบว่าเป็นห้องโถงกว้าง แล้วทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะราวบ้าคลั่งดังกึกก้องอยู่ในลูกบอลที่ฉันถืออยู่ ปรากฏว่าสิ่งที่คิดว่าเป็นลูกบอลกลับกลายเป็นหัวผีผู้ชาย ฉันโยนหัวนั่นทิ้งทันที แล้วหัวนั่น...

- พอตกถึงพื้นก็แตกดังโพละ (ไปข้อ 4)

- สลายกลายเป็นควัน (ไปข้อ 6)

4.      อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของหัวผีนั้นมีบางอย่างที่ผิดปกติ คิดว่ามันคือ...

- มีหลุมขนาดใหญ่ (ไปข้อ 5)

- หน้าไหม้เกรียมไปซีกหนึ่ง (ไปข้อ 6)

5.      ฉันตกตะลึงค้างแล้วหมุนตัวกลับจะหนีออกมา แต่ตรงที่เป็นประตูหน้ากลับกลายเป็นผนัง เลยต้องวิ่งไปเปิดประตูที่อยู่ถัดไปทางขวา พอเปิดเข้าไปก็พบว่าเป็นห้องรับแขกที่กว้างขวาง มีโต๊ะและโซฟาวางเรียงอยู่ในความมืดสลัว ถัดไปเป็นหน้าต่างที่มองออกไปเห็นต้นไม้ในสวน ฉันคิดจะออกไปข้างนอกทางหน้าต่างนั่น เลยรีบถลันมาที่หน้าต่างแต่มันเปิดไม่ออก กำลังจะใช้ที่เขี่ยบุหรี่ขว้างกระจกให้แตก ก็มีใบหน้าขาวซีดของผู้หญิงลอยขึ้นมาที่หน้าต่าง แล้ว...

- กวักมือเรียกฉัน (ไปข้อ 8)

- จ้องมองฉันอย่างไม่พอใจ (ไปข้อ 7)

6.      พอหันกลับจะออกข้างนอก ตรงนั้นเป็นระเบียงยาว มองไม่เห็นทางออก ดังนั้นฉันจึงวิ่งเต็มฝีเท้าไปตามระเบียงซึ่งก็ไม่ทราบว่าจะออกไปตรงไหน วิ่งไปได้สักพักก็สุดทางต้องเลี้ยวซ้าย จึงมองเห็นประตูอยู่เบื้องหน้า ฉันเปิดประตูอย่างไม่รอช้า ปรากฏว่าเป็นห้องโถงห้องเดิม แล้วทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเปียโนดังมาจากชั้น 2 เพลงนั้น...

- เป็นเพลงช้า (ไปข้อ 9)

- เป็นเพลงเร็ว (ไปข้อ 10)

7.      ผู้หญิงคนนั้นทะลุผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง พุ่งเข้ามาต่อหน้าต่อตาฉันโดยปราศจากเสียง เธอเป็นคนสวยอย่างประหลาดและดูน่ากลัว ฉันวิ่งออกจากห้องนั้นกลับมาที่ห้องโถงหน้าประตูอย่างไม่คิดชีวิต หัวที่เคยตกอยู่ไม่มีแล้ว แต่ก็มองไม่เห็นทางออกอยู่ดี และเมื่อก้มลงมองที่พื้น ก็ต้องร้องสุดเสียง เพราะว่า...

- มีเลือดเจิ่งนองบนพื้น (ไปข้อ 11)

- มีมือจำนวนนับไม่ถ้วนไต่ยั้วเยี้ยอยู่ตามพื้น (ไปข้อ 13)

8.      ชั่วขณะต่อมา ผู้หญิงคนนั้นก็หายวับไป ฉันยังไม่ทันจะตั้งตัวติด ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรเย็นๆ วูบวาบอยู่ข้างหลัง ปรากฏว่าเป็นผีผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ข้างหลังตอนไหนก็ไม่รู้ เธอเอื้อมมือมาจับไหล่ฉัน ฉันตกใจจน...

- พุ่งตัวไปที่หน้าต่างจะออกข้างนอกอย่างที่คิดไว้ตั้งแต่แรก (ไปข้อ 11)

- คว้าของใกล้มือขว้างไปที่เธอ (ไปข้อ 14)

9.      ขณะที่กำลังเงี่ยหูฟังเสียงเปียโนอยู่นั้น ก็หน้ามืดวูบไปดื้อๆ พอรู้สึกตัวอีกที ฉันก็อยู่ที่ชั้น 2 ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ บนชั้น 2 มีประตูตั้งหลายบานเรียงรายไปตามระเบียงทางเดิน ฉันยืนอยู่หน้าประตูบานหนึ่ง ทันใดนั้นประตูก็เปิดเอง ฉันโดนมือที่มองไม่เห็นผลักเข้าไปในห้องซึ่งดูเหมือนห้องรับแขกเล็กๆ ในห้องนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งเล่นเปียโนอยู่ พอฉันหลุดปากออกมาว่า “อ๊ะ!” ผู้หญิงคนนั้นก็หันหน้ามาทางฉันช้าๆ ทั้งๆ ที่กำลังดีดเปียโนอยู่ ทว่าใบหน้านั้น...

- เป็นโครงกระดูก (ไปข้อ 15)

- เน่าเหมือนซอมบี้ (ไปข้อ 12)

10.  เสียงเปียโนกระแทกกระทั้นรุนแรง ทำให้รู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึงในใจโดยไม่ทราบสาเหตุ ฉันขึ้นไปที่ชั้น 2 โดยไม่รู้ตัว พอเปิดประตูห้องที่ได้ยินเสียงเปียโน แล้วเสียงเปียโนก็หยุดลง ห้องนั้นมีลักษณะคล้ายห้องจัดเลี้ยง มีเปียโนหลังใหญ่ตั้งอยู่ หน้าเปียโนไม่มีใครสักคน พอเข้าไปดูใกล้ๆ ก็พบว่าที่แป้นมีเลือดสดๆ เปรอะอยู่ เป็นเลือดที่หยดแหมะลงมาจากเพดาน ทันทีที่เงยหน้ามองด้วยความสงสัย ก็พบใบหน้าผู้หญิงเลือดอาบโผล่ออกมาจากเพดาน กำลังจ้องมองฉันราวกับจะกระโจนลงมา ฉันอยากจะวิ่งหนีแต่ก้าวขาไม่ออก ฉันเลย...

- หลับหูหลับตากรีดร้อง (ไปข้อ 16)

- ร้องไห้ (ไปข้อ 12)

11.  อย่างไรก็ตาม คิดว่าผีผู้หญิงตนนี้ใส่ชุด...

- ชุดยาวสีขาว (ไปข้อ 14)

- เสื้อคลุมสีฟ้าบางๆ (ไปข้อ 13)

12.  อย่างไรก็ตาม ที่ผนังของห้องนี้มีภาพเขียนขนาดใหญ่ติดอยู่หนึ่งภาพ คิดว่าเป็นภาพ...

- ภาพหญิงสาว (ไปข้อ 15)

- ภาพผู้ชายหน้าตัวเงินตัวทอง (ไปข้อ 16)

13.  ฉันคงสลบไปตอนไหนก็ไม่รู้ พอรู้สึกตัวก็พบว่ากำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ที่ผนังมีกระจกบานใหญ่ มีชุดเก่าๆ แขวนอยู่ข้างๆ ส่วนที่ผนังอีกด้านมีนาฬิกาเหล็กเรือนใหญ่ แสงจันทร์สีขาวนวลสาวเข้ามาทางหน้าต่าง ฉันลุกขึ้นเหมือนมีอะไรดลใจให้ไปยืนอยู่หน้ากระจก แต่ใบหน้าของฉันที่สะท้อนเงาในกระจกกลับผิดแปลกไป มันดูเหลวๆ ราวกับจะละลาย พอเอามือจับหน้าของตัวเองก็ไม่เห็นมีอะไร แต่ทันใดนั้น...

- กระจกแตกกะทันหัน (ไปข้อ 18)

- มีสัตว์ประหลาดตัวเละๆ กระโจนออกมาจากกระจก (ไปข้อ 17)

14.  ขณะนั้นเหมือนมีสายฟ้าพุ่งแปล๊บเข้ามาที่ร่างของฉันจนสติลอยคว้าง พอรู้สึกตัวก็พบว่าล้มอยู่ในห้องคนละห้องกับเมื่อครู่ ลักษณะเป็นห้องแคบๆ เหมือนห้องใต้หลังคา เต็มไปด้วยฝุ่นและหยากไย่ใยแมงมุม พอมองดีๆ พบว่ามีของเล่นมากมายเกลื่อนอยู่บนพื้น ไม่พบว่ามีทางออกอยู่ตรงไหนเลย แสงจันทร์สาดเข้ามาทางหน้าต่าง อาจจะออกทางหน้าต่างบานนี้ได้ แล้วในขณะนั้นเองรู้สึกเหมือนมีอะไรเคลื่อนไหวกุกกักอยู่ด้านหลัง ฉันหันขวับไปมอง ปรากฏว่าตุ๊กตาและของเล่นที่วางเกลื่อนพื้นอยู่เมื่อกี๊กำลังลุกขึ้นยืนจ้องตาฉันเขม็งและก้าวเดินเข้ามาหา ตุ๊กตาตัวที่อยู่หน้าบรรดาของเล่นทั้งหลายนั้น...

- เป็นตุ๊กตาเด็กทารก (ไปข้อ 19)

- เป็นตุ๊กตาฝรั่งเศสที่แขนขาดข้างหนึ่ง (ไปข้อ 20)

15.  “มีอะไรคะ” เสียงเย็นๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นข้างๆ พอหันไปมองก็พบผู้หญิงหน้าตาสวยกำลังยืนทำหน้าประหลาดใจอยู่ตรงนั้น “เข้ามาทำไมที่นี่หรอคะ?” ฉันละล่ำละลั่กเล่าเรื่องเมื่อครู่ให้ฟัง เธอก็เลยหัวเราะ “บ้านหลังนี้...สมัยก่อนเคยมีเรื่องฆ่ากันตาย ถ้ามีเรื่องแบบนั้นก็ไม่แปลกหรอกค่ะ สามีเกิดคลุ้มคลั่งเพราะความหึงหวง เลยฆ่าฉันที่คบชู้ไปอยู่กับชู้ซะ!” ฉัน? ...งั้นคนนี้ แล้วขณะที่มองตาค้างอยู่นั้น ก็มีเลือดไหลออกจากใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น แล้วก็เริ่มเละ แล้วเธอก็...

- กระโจนเข้ามาหาฉัน (ไปข้อ 22)

- เริ่มร้องไห้ (ไปข้อ 21)

16.  ตอนนั้นจู่ๆ หน้ามืดตามัวกะทันหัน รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตกลงไปในหลุมลึกๆ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาท่ามกลางแสงจันทร์ พอมองไปรอบๆ ก็พบว่าตัวเองอยู่ในสวนด้านในตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ได้กลิ่นหอมของดอกกุหลาบที่กำลังบานอยู่ ฉันโล่งใจว่าออกมาข้างนอกได้แล้ว แต่ก็ดีใจอยู่ได้แค่ครู่เดียว เพราะหากจะออกจากสวนด้านในนี้ก็ต้องกลับเข้าไปในตัวปราสาทอีก แล้วจะทำยังไงดี...

- ทำไงได้ ต้องกลับเข้าไปเพื่อหาทางออก (ไปข้อ 23)

- ขออยู่นิ่งๆ ดีกว่า ไม่อยากไปเจอเรื่องร้ายๆ นั่นอีกแล้ว (ไปข้อ 24)

17.  เปิดไม่ได้ทั้งประตูและหน้าต่าง แย่แล้ว! แต่สัตว์ประหลาดก็ยังคงยืนอยู่ตรงหน้าฉันไม่ขยับเขยื้อน ฉันเลยลองถามอย่างที่ใจคิด “จะทำอะไรฉัน? คุณเป็นใคร? ปราสาทหลังนี้มันมีอะไรกันแน่?” ทันใดนั้นก็เกิดเรื่องน่าประหลาดขึ้น เมื่อความเละเทะหายไป กลายเป็นหญิงสาวแสนสวยแทนที่ พอมองดีๆ ก็คือผีที่เห็นเมื่อกี๊ แต่สภาพต่างกันลิบลับ ตอนนี้ดูเศร้าๆ ราวกับจะขอร้องอะไรฉันสักอย่าง ฉันเลย...

- รอว่าจะเกิดอะไรขึ้น (ไปข้อ 29)

- คิดว่าจะลองคุยกับเธอดู (ไปข้อ 25)

18.  หลังจากกระจกแตกแล้ว ก็เห็นเป็นช่องมืดลึกๆ ได้ยินเสียงครางฮือๆ แปลกๆ ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของความมืดนั้น แล้วผีผู้หญิงตนนั้นก็ลอยขึ้นมาตรงกลางช่องนั้นอีกที คราวนี้หิ้วหัวผู้ชายเอาไว้ข้างๆ แต่ที่แปลกก็คือผีผู้หญิงที่ว่ามีท่าทางทุกข์ร้อนอะไรสักอย่าง ฉันเลย...

- ฉวยโอกาสตอนนั้นหนีผีออกมา (ไปข้อ 30)

- คิดว่าอาจจะสยบผีได้ เลยรอดูสถานการณ์อยู่สักพัก (ไปข้อ 25)

19.  เบื้องหลังตุ๊กตาและของเล่นปรากฏเป็นความมืดแปลกๆ ความมืดดังกล่าวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนปกคลุมไปครึ่งห้อง ทันใดนั้นห้องก็เริ่มสั่นเหมือนแผ่นดินไหวอย่างแรง ภายในห้องมีลมเหมือนพายุ พัดเอาของเล่นและตุ๊กตาหมุนคว้างไปด้วย และเมื่อความมืดคลายลง ก็ปรากฏผีหญิงสาวใบหน้าซีดเผือดอยู่ภายใน เป็นผีที่เห็นเมื่อสักครู่ ผีมีอาการเศร้าหมองเล็กน้อย จนฉัน...

- นึกว่าอาจจะสื่อสารกันได้ (ไปข้อ 30)

- กลัว แต่รู้สึกสงสารยังไงอยู่ (ไปข้อ 26)

20.  นัยน์ตาแก้วใหญ่ของตุ๊กตากำลังมองฉันอยู่ พอมองดีๆ จะเห็นว่าในดวงตานั้นมีอะไรบางอย่างเป็นสีขาวซีดๆ สะท้อนอยู่ภายใน พอหันไปดูข้างหลัง จึงพบว่าผีผู้หญิงนั่นกำลังยืนอยู่ข้างหลัง มีผีอยู่ข้างหลัง พวกตุ๊กตาอยู่ข้างหน้า ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ต้อง...

- อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด (ไปข้อ 26)

- ต้องเสี่ยง ลองสู้ดูสักตั้ง (ไปข้อ 31)

21.  เสียงร้องไห้ฟังแล้วเศร้าสร้อยจริงๆ ฟังแล้วหัวใจฉันพลอยเจ็บปวดไปด้วย อย่างไรก็ตาม ในขณะที่กำลังฟังเสียงร้องไห้อยู่นั้น ฉันรู้สึกหน้ามืดตาลายขึ้นมาดื้อๆ กำลังจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ ก็รู้สึกเหมือนกับว่าผีตนนั้นกำลังสืบเท้าจะเข้ามาในร่างฉันทีละนิด จนชักจะเอะใจว่าจะเข้าสิงฉันแน่แล้ว ฉันก็เลย...

- เอามือผลักผี (ไปข้อ 27)

- กระโดด (ไปข้อ 31)

22.  ผีคำรามอย่างดุร้าย กระโดดวนไปรอบๆ ฉัน ฉันหนีวนอยู่ในห้องแคบๆ หลบไปทางโน้นทีทางนี้ที แต่ก็จนมุมจนได้ ผีจ้องฉันเขม็ง ย่างสามขุมเข้ามาเรื่อยๆ แล้วฉันก็เห็นไม้เท้าตกอยู่ที่เท้า ฉันเลยเก็บมันขึ้นมา แล้ว...

- ขว้างใส่ผี (ไปข้อ 27)

- บุกเข้าสู้กับผี (ไปข้อ 32)

23.  พอเข้าไปในปราสาทก็เจอห้องจัดเลี้ยงห้องนั้นอีก แต่ห้องจัดเลี้ยงต้องอยู่ชั้น 2 สิ... ปราสาทหลังนี้ดูเพี้ยนๆ สับสนไปหมด ทันใดนั้นเสียงเปียโนก็ดังกระหึ่มขึ้น บนเปียโนมีสิ่งคล้ายหมอกขาวขุ่นยืนอยู่ และค่อยๆ แปรสภาพเป็นร่างคนชัดขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นผีผู้หญิงตนนั้น แล้วเปลี่ยนจากร่างที่เห็นอยู่กลายเป็นร่างของปีศาจ ผีตนนั้นจ้องมองฉันเขม็ง ได้ยินเสียงพูดอะไรบางอย่างด้วยน้ำเสียงห้วนห้าว มันพูดว่า...

- “ฉันจะฆ่าแก!” (ไปข้อ 32)

- “ตายซะเถอะ!” (ไปข้อ 28)

24.  ในสวนกลับเงียบกริบ เพิ่มความวังเวงหนักขึ้นไปอีก พระจันทร์เต็มดวงขึ้นกลางฟ้าแล้ว ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกเสียวสันหลังวูบ พอมองไปรอบๆ ก็เห็นดวงไฟสีขาวซีดจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังลอยวนคล้ายจะล้อมเข้ามาหาฉัน แล้วหนึ่งในบรรดาดวงไฟนั้นซึ่งค่อนข้างใหญ่ก็กลายเป็นร่างคน เป็นผีสาวตนนั้น ผีกับดวงไฟล้อมกรอบเข้ามาเรื่อยๆ ในเมื่อหนีไม่ได้แล้ว ฉันเลย...

- ได้แต่วิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต (ไปข้อ 28)

- เป็นไงเป็นกัน เลยนั่งจ้องผีอย่างนั้น (ไปข้อ 33)

25.  ถ้าผีสาวตนนี้น้ำตาไหล แล้วคิดว่าน้ำตาจะเป็นสีอะไร...

- สีแดง (ไปข้อ 29)

- สีฟ้า (ไปข้อ 30)

26.  ในห้องใต้หลังคา นอกจากตุ๊กตาและของเล่น สิ่งมีชีวิตอย่างหนึ่งที่เพ่นพ่านเยอะแยะ มันคือ...

- แมลงสาบ (ไปข้อ 31)

- หนู (ไปข้อ 30)

27.  รอบๆ ผีสาวมีดวงไฟจำนวนนับไม่ถ้วนลอยอยู่ คิดว่าดวงไฟเป็นสีอะไร...

- สีขาวซีด (ไปข้อ 32)

- สีส้ม (ไปข้อ 31)

28.  ตอนสัมผัสร่างผี คิดว่าจะรู้สึกอย่างไร...

- เย็นเหมือนน้ำแข็ง (ไปข้อ 33)

- เจ็บแปลบเหมือนถูกไฟดูด (ไปข้อ 32)

29.  ทันใดนั้น จู่ๆ ก็ปรากฏอะไรบางอย่างสว่างโชติช่วงขึ้นทางด้านหลัง ผีตนนั้นมันกรีดร้องขึ้นอย่างหวาดกลัวแล้ววิ่งหนี สิ่งที่สว่างนั้น...

- ลุกเป็นไฟพุ่งไปยังผี (ไปข้อ 35)

- เข้าครอบคลุมร่างผีไว้ (ไปข้อ 34)

30.  ทันใดนั้น พร้อมๆ กับเสียงดังโครม ปราสาทก็โยกอย่างรุนแรง ท่าทางผีตัวนั้นจะตกที่นั่งลำบากเพราะเหตุใดก็ไม่รู้ แล้วจู่ๆ ร่างผีก็ลุกเป็นไฟ ฉันมองร่างของมันที่กำลังกรีดร้องโหยหวน...

- คิดอยากจะเข้าไปช่วย (ไปข้อ 35)

- รู้สึกโล่งใจ (ไปข้อ 36)

31.  ตอนนั้นมีแสงประหลาดสีขาวนวลส่องลงมาจากเพดาน ผีตนนั้นตกใจมาก จ้องหน้าฉันเขม็งจนหน้าเปลี่ยนเป็นปีศาจดุร้ายแล้วกระโจนเข้ามา ฉันเลย...

- กระโดดเข้าไปในแสงนั้น (ไปข้อ 36)

- ตั้งอกตั้งใจแผ่เมตตา (ไปข้อ 37)

32.  ทันใดนั้นก็ปรากฏว่ามีไม้กางเขนกำลังส่องแสงสว่างอยู่ตรงพื้นที่ฉันยืนอยู่ พอเห็นเช่นนั้น เจ้าผีก็กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ฉันจึงหยิบไม้กางเขนขึ้นมา...

- แล้วแทงไปที่ผี (ไปข้อ 38)

- ตั้งสมาธิสวดมนต์ (ไปข้อ 37)

33.  จู่ๆ เจ้าผีก็ทุรนทุรายอย่างหนัก มีอะไรบางอย่างลักษณะเหมือนกลีบดอกไม้โปรยปรายลงมาจากข้างบน พอกลีบดอกไม้เข้า ร่างของมันก็ลุกเป็นไฟ ตอนนั้นเองก็มีมีดเงินปรากฏในมือฉัน ฉันกำมันไว้แน่นแล้ว...

- แทงผี (ไปข้อ 39)

- ฟันผี (ไปข้อ 38)

34.  แสงสว่างเจิดจ้าไปทั้งห้อง ต่อมา...พอรู้สึกตัว ก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ที่บ้านของคุณยาย คุณยายบอกว่าฉันล้มอยู่ที่ทุ่งโล่งบนเนินเขา ร่างกายไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ตั้งแต่นั้นมา ฉันมักจะเห็นผีอยู่บ่อยๆ

- จบ...ผลการทดสอบ A

35.  ดอกไม้ไฟกระจัดกระจายอยู่ในหัวเต็มไปหมด ฉันคงหมดสติไป พอรู้ตัวอีกทีก็พบว่ากำลังมองตัวเองซึ่งนอนอยู่บนโซฟาในบ้านใครก็ไม่รู้ แต่ทำไมฉันถึงมองเห็นตัวเองนอนอยู่บนโซฟาได้ล่ะ

- จบ...ผลการทดสอบ B

36.  ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนอะไรในหัวของฉันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ พอลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามาหมดแรงอยู่ตรงหน้าปราสาท มีผู้ชายคนหนึ่งผ่านเข้ามาและรี่เข้ามาใกล้ด้วยท่าทางเป็นห่วง แต่ฉันรีบลุกขึ้นวิ่งหนี รู้สึกเหมือนว่าเขาไม่ใช่คน

- จบ...ผลการทดสอบ C

37.  รอบข้างเงียบกริบ พอฉันกวาดตามองไปรอบๆ ก็พบว่าตัวเองกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ที่โล่งบนเนินเขา เบื้องหน้ามีตุ๊กตาพังๆ อยู่ ตอนที่ฉันเห็นตุ๊กตาตัวนั้น ทำไมถึงกลั้นน้ำตาไม่อยู่ก็ไม่รู้ ต้องประสานมือไว้อาลัยให้

- จบ...ผลการทดสอบ D

38.  เจ้าผีตัวนั้นกระเด็นกระจัดกระจายไปเหมือนโดนระเบิด ส่วนฉันล้มฟาดกับพื้นอย่างแรงจนหมดสติ พอลืมตาก็มาอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว ก่อนหน้านั้นเหมือนฉันจะล้มอยู่ในปราสาท หลังจากนั้นฉันก็ไม่เฉียดกรายไปใกล้สถานที่ที่มีกลิ่นอันตรายแบบนั้นอีกเลย

- จบ...ผลการทดสอบ E

39.  พอรู้ตัว ฉันก็กำลังยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตูปราสาทบนเนินเขา รู้สึกเหมือนเพิ่งจะตื่นจากฝัน ไม่รู้ว่าฉันมาทำอะไรจบป่านนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งลางเลือน ทีหลังจึงทราบว่าเมื่อก่อนมีเหตุฆ่ากันตายที่ปราสาทหลังนั้น

- จบ...ผลการทดสอบ F