บันทึกเรื่อง มัยเกรน มันร้ายมาก

เนื้อเรื่อง

โดนไมเกรนเล่นงานซะอ่วมไปหลายวัน (ร้ายมาก) ใช่มันร้ายมากเรยป้า..!! (ใครป้ายะ?)
พอเริ่มโงหัวหนักๆ ขึ้นมาได้ก็เริ่มคันไม้คันมืออยากขีดนู่นเขียนนี่ขึ้นมาตะหงิดๆ
เริ่มตั้งสติที่แตกซ่าน จรดปลายปากกาลงบนกระดาษขาวสะอาด...อืมมม....
"ตึง ตึง ตึง ปรรรรีดดดด ปรรืดดดดดด ปัง ปัง...."
....!!.... เสียงก่อสร้างดังมาจากหลังบ้านอย่างบ้าคลั่ง...
ฉันไม่สนใจว่าใครจะสร้างอะไรที่ไหน แต่ที่ฉันสนใจก็คือ เสียงมันหนวกหูและรบกวนสมาธิอย่างมาก...
พอบ่นเข้าหน่อย...มันเงียบแฮะ... (ดีจริง)... เอาใหม่ ฉันจรดปลายปากกาลงบนกระดาษขาวสะอาด....
"แปป๋นนนนน  แปป๋นนนนน  เอี๊ยยยดดด....  แปป๋นนนน....."
....!!.... กุมารเปรตที่ไหนมาซิ่งมอเตอร์ไซด์นรกข้างบ้านฉันอีกล่ะ ??
อารมณ์เริ่มขุ่นมัว อาการปัดหัวเริ่มย่างกรายเข้ามาทีละน้อย.... และเหมือนนรกชังหรือสวรรค์แกล้ง...!!
เพราะเสียงทั้งหลายแหล่ ระดมกำลังกันมารบกวนฉันอย่างต่อเนื่อง...
"มะละกอ มะนาว กล้วยน้ำว้าาา.... โลละ 25 25 "
อืม...รถขายผลไม้มาวิ่งวนแบบเวียนขวาทักษิณาวัตรสามรอบ (มีอีกนะ)
"โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง ฮื่ออ แฮฮ่.... กรรร... แง่งงง เอ๋ง เอ๋ง  บรู๊วววววว............"
หมาเวร...!!!....เกิดอยากจะร่วมทำร้ายสมาธิของฉันขึ้นมากะเขาด้วยหล่ะ...
เห่าใบตองแห้ง ใบตองสด กึ่งสดกึ่งแห้ง ลมแล้งกันระงม...
ฉันวางปากกาลงด้วยความหงุดหงิด และสมาธิที่แตกซ่าน
เปิดทีวีแก้เซ็งดีกว่า....
"ปัง เปรี่ยง เปรี่ยง ตึม บึ้มมม.."  เอ่อ..หนังสงคราม..!! หนวกหูเกินไป เปลี่ยนช่องซิ
"กรี๊ดดด...แก....@ # % & + !!ู฿ค๕"  อื่ม..หนังไทยสมัยคุณแม่ยังสาว...ตบกันสะบั้นหั่นแหลกไร้สาระทั้งเรื่อง
เปลี่ยไปดูอะไรที่มีสาระดีกว่านะ... Discovery ซิ แน่นอนที่สุด...
"พ.พต กลายเป็นนักโทษข้อหาฆ่าล้างเผ่าพันธ์...!!..."
โห..หัวกะโหลกเต็มจอเรยย... เจริญตาเป็นที่สุดด...  เปลี่ยนไปดูอะไรเบาๆ น่ารักๆ แบบเพื่อนสัตว์เสี้ยงดีกว่า Animal Planet ใช่ไหม...
หมีขั้วโลกกำลังฉีกทึ้งร่างแมวน้ำออกเป็นเสี่ยงๆ เลือดแดงฉานอยู่เต็มผืนน้ำแข็ง ดูคล้ายขนมปังน้ำแดงถ้วยใหญ่... !! (สักถ้วยไม๊ ท่าจะหิวนะ)
...ไม่ล่ะขอบใจ !!! ..... มันอะไรกันนักหนา ทำไมมีแต่ความรุนแรงอยู่ทุกหนทุกแห่ง... ฉันเปิดไปหาเพลงฟังให้หายเครียด
MTV "แปววววว....แวววววว......อีดดดดด..." เสียงรี้ดกีตาร์อย่างเมามันของวง death rock แต่ฉันไม่มันด้วย...เปลี่ยน
แชแนล V "ทึง โป๊ะ ทึง ทึง โป๊ะ...." ฮิพ ฮอพ แรพเปอร์ พล่านอยู่เต็มหน้าจอทีวี พ่นเพลงที่มีเนื้อหาเผ็ดร้อนรุนแรงกันสนุกสนาน แต่ฉันไม่สนุกด้วย...
มันเกิดอะไรขึ้น...???.... สุนทรียศาสตร์ทางเสียงเพลงมันหายไปไหนกันหมด... ทำไมถึงมีแต่ความรุนแรงอยู่ทุกหนแห่งแบบนี้.....
ฉันกดปิดทีวีด้วยความเหนื่อยหน่าย.... ทิ้งตัวลงกับที่นอนดัง ตาาบบบ.....!!!!
ไมเกรนเพื่อนเก่าที่ทำตัวสนิทสนมกับฉันมาสามสี่วัน กลับมาเยี่ยมเยียนกันอีกครั้ง
มือถูกยกขึ้นก่ายหน้าผากโดยอัตโนมัติ ในท่าเตรียมพร้อม... เพราะมันมาอีกแล้ว
ไม่มียา....มีแต่ขอบเตียง....
อยากจะเอาหัวโขกขอบเตียงให้หายปวด แต่กลัวหัวปูด...!!!
....!!.... ไม่เป็นไร กัดยางลบอดทนไปก่อนก็ได้....