ในจิตใจ ในจิตใจ ในจิตใจ

ลำดับตอนที่ #3 : ลำดับตอนที่ 3

เป็นเรื่องน่าตลกที่ถึงแม้ฉันปรารถนาอยากจะออกไปจากที่แห่งนี้มากเพียงไร
แต่ตัวฉันเองกลับพบว่า 
ตนเองได้หลงลืมช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่ด้านบนนั้นไปแล้ว

ชีวิตก่อนหน้านี้เป็นยังไง?

...ฉันจะยังจำใบหน้ายิ้มแย้มของตัวเองได้หรือเปล่า?

บ่อยครั้ง...ความรู้สึกสับสนแล่นเข้ามากัดกินหัวใจ
ฉันกำลังลืมเลือนตัวเอง

ด้วยสภาพความเป็นอยู่ขณะนี้ไม่อาจเรียกว่ามีความสุข
ถึงแม้จะไร้ซึ่งปัญหาหรือเรื่องร้ายแรงอะไร 
แต่หากมองภาพรวมแล้วก็เท่ากับความว่างเปล่า
ว่างเปล่าเหมือนสถานที่แห่งนี้

ฉันเข้าใจในความว่างเปล่า และเลิกที่จะร่ำร้องหาใครสักคน
เมื่อถึงตอนนี้ฉันไม่สนใจอีกแล้ว
ใครที่เพียงแค่เดินผ่าน หรือ ใครที่เข้ามาเพื่อช่วย

ไม่ใช่ว่าหัวใจฉันหมดความหวัง
ไม่ใช่ว่าฉันจำยอมรับสภาพแบบนี้
เปล่าเลย...คงเพราะฉันกลัว
กลัวความเป็นไปที่จะเกิดขึ้น 
กลัวผลของเหตุการณ์จะเป็นเรื่องเลวร้าย
ฉันกลัวความจริง
จึงหลงคิดไปว่าสถานที่แห่งนี้เหมาะกับการหลับตาแล้วอยู่เงียบๆ
ไม่มีใครพบ  ไม่รับรู้เรื่องราวใดๆ
ไม่แม้แต่จะมีชีวิต

...บางครั้งฉันอาจหลงรักความเดียวดายนี้ไปแล้วก็เป็นได้