ในจิตใจ ในจิตใจ ในจิตใจ

ในสถานที่อันมืดมิด  เงียบสงัด  และไร้ขอบเขต
มีฉัน...นอนอยู่ตรงนี้  เพียงลำพัง

ฉันลืมตามองไปรอบๆ 
มองไม่เห็นใคร  แม้กระทั่งตัวเอง

ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่ฝัน 
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมัน"จริง"  เป็นจริงจนน่ากลัว

ฉันอยู่ตรงนี้  ในสถานที่ที่เรียกว่า "จิตใจ"
จิตใจของตัวเอง
มืดมิด...เงียบ...หนาว...เหงา
ฉันไม่แน่ใจว่าอยากจะออกไปจากที่นี่หรือเปล่า 
ถ้าหากฉันตะโกนออกไปว่า "ช่วยด้วย"  ใคร? จะผ่านมาได้ยิน

บ่อยครั้งฉันนึกเข้าข้างตัวเองว่า  ยังมีใครสักคนที่รอ
รอเพื่อที่จะช่วยดึงฉันขึ้นไปจากที่แห่งนี้ 
แต่ก็ไม่มี  จะมีก็เพียงแต่
สายตาที่จ้องมองสภาพเดียวดายของฉันด้วยความสมเพชเท่านั้น