fic ดิโอเมน (ไม่ต้องเข้ามาอ่านแล้ววว)

ลำดับตอนที่ #7 : ภาคสองแล้ว

วันนี้ฉันต้องอยู่บ้านคนเดียวหลังจากกลับมาจากร.ร. สมาชิกในบ้านที่เหลือจะไม่อยู่กับฉันปีนึง  ฉันอายุสิบสองปี เรียนม.ต้น ฉันก็จะไปเตรียมตัวอาบน้ำ เพราะว่าไม่ชอบนอนดึก พอเปิดประตูเข้าไปปรากฏว่า เหมือนหลุดเข้าไปในกาแลกซี่หนึ่ง แล้วยกมือปิดตา พอเปิดตาอีกทีก็

"กรี๊ดดดดดดดดด ที่ไหนเนี่ย"ฉันกรี๊ดลั่น อยู่ดีๆก็มาโผล่ในหน้าปราสาทแห่งหนึ่ง มีเด็กวัยรุ่นใส่ชุดยูนิฟอร์มมากมาย

"สวัสดีจ๊ะ หนูน้อย"เสียงคนหนึ่งทักขึ้น พอฉันหันไปก้พบกับศจ.เมดิธ มีทั้งอาจารย์อีกมากมาย

"พอดีเราเห็นว่าเธอมีความสามารถพิเศษที่สามารถแปรเป็นพลังออลซอร์ทได้น่ะ เลยพามาอยู่ที่นี่ตลอดกาล"

ตลอดกาล ไม่จริงน่า ยังไม่ทันไรเลย เหมือนกับกระพริบตาเดียว

"เอาล่ะจ้ะ เธอจะต้องอยู่ฝึกเป็นเวลาสามปี แต่ว่าเราไปที่ห้องแปรออลซอร์ทกันดีกว่า"

ออลซอร์ท ฉันกำลังจะมีออลซอร์ท ไม่จริงน่า อะไรกันเนี่ย งงไปหมดแล้ว ไม่อยากเชื่อว่าฉันหลุดเข้ามาในนี้ ฝันแน่ๆ พอฉันหยิกแก้ม ปรากฏว่าไม่ได้ฝันไป อุแม่เจ้า จะกลับบ้านยังไงล่ะ พอเข้าไปในห้องแปรออลซอร์ท ฉันก็ถูกบังคับให้นั่งลง แล้วร่างก็กระตุกอย่างแรง ซักครู่ แล้วก็มีของมากมายมาให้ฉันลอง อ๋อ เล่นสินะ เหมือนในหนังสือเด๊ะเลยแล้วฉันก็ลองไล่ไปทีละอย่างดู จนกระทั่ง มาถึงกระจก อยู่ดีๆ มันก็แตกเพล้งทันที

"เอาล่ะ หนูตามครูฮานน์ไปนะ เดี๋ยวเค้าจะพาไปแนะนำตัวกับพี่ๆที่หอพักสีน้ำเงิน"

หอพักสีน้ำเงิน

"ไงครูห่าน"เสียงเคอัสดังขึ้น หลังจากที่ฉันเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น รู้สึกกดดันอย่างบอกไม่ถูก

"เด็กผู้หญิงชื่ออะไรหรอ"

"เอ้า หนูชื่ออะไร"ครูฮานน์ถามฉัน ซึ่งตัวแข็งทื่อไปแล้ว

"ย ยู ซ ซี่ เอ่อ เรียกว่ายูก็ได้ค่ะ"ฉันแนะนำตัว (อิๆ คนแต่งไม่ให้รู้ชื่อจริงหรอกน่า)

"งั้น ฝากด้วยนะ คุยกันให้สนุกล่ะ"แล้วครูฮานน์ก็เดินออกไป

"พี่ชื่อ เคอัส เฟลมไมร์นะ"เคอัสแนะนำตัว แล้วพาฉันไปหาพวกเพื่อนๆของเขา ซึ่งก็ทักทายฉันและแนะนำตัว

"นี่ๆ เจมิไนเขาจะเงียบหน่อยนะ ถามอะไรก็อย่าถามเขาก็แล้วกัน"เอลไลย่าหยอก จนเจมิไนส่งสายตาเย็นๆให้ ฉันหันไปทางคนที่ชื่อจูปิไต ขณะที่อ่านหนังสือเล่มหนึ่ง มีหน้าปกเขียนว่า คัมภีร์โอเมน มีจริงหรือไม่ น่าสนใจดีแฮะ ขณะนั่งอ่านชื่อหนังสือกับชื่อคนแต่งอยู่ จูปิไตก็ผละจากหนังสือถามว่า

"เธอชอบหนังสือหรอ"

ฉันพยักหน้า เพราะยังไม่ชินกับคนพวกนี้ซักเท่าไหร่ เลยขอเงียบดีกว่า

"จริงสิจ๊ะ เรายังไม่ได้รู้ออลซอร์ทของเธอเลย"เมอลินด้าถามฉันที่นั่งเงียบ

"ออลซอร์ทอะไรหรอจ๊ะ"

"กระจกค่ะ"ฉันตอบเบาๆ แล้วประตูก็เปิดออกอีกครั้งคราวนี้เพื่อนของฉันอีกสามคนก็มาด้วย!! มีมิ้นท์ แอม และสมายนี่นา สามคนนั้นก็มาหรอ

"ยู"เพื่อนฉันเรียกแล้ววิ่งมาหา

"เธอได้ออลซอร์ทอะไร"สมายถามอย่างตื่นเต้น

"กระจก"

"โห ของเค้าได้ออลซอร์ทสายฟ้าแหล่ะ"

"เหมือนฉันเลย"แอมเบอร์บอกเสียงดัง

"ส่วนเค้าก็ออลซอร์ทหิน"แอมบอก

"เค้าเป็นน้ำแข็ง"มิ้นท์บอก

"เอาล่ะ เราไปทดสอบออลซอร์ทกันดีกว่า"นาธานชวนพวกฉันไปที่หลังหอพักสีน้ำเงินทันที

"ก่อนอื่นเราต้องมาดูกันว่าออลซอร์ทของพวกเธอทำอะไรได้บ้าง"จูปิไตรับหน้าที่เป็นครูจำเป็น เอาล่ะเรามาแบ่งกลุ่มกัน แอมเบอร์ เมอลินด้า เธอสองคนไปดูสมาย เคอัสไปดูมิ้นท์ ฉัน กับนาธานจะดูแอมให้ ส่วนเจมิไนกับเอลไลย่าก็ดูยูเค้านะ ไปฝึกเล้ย"

ลานฝึกของฉัน

กระจกหรอ เอ ฉันลองหลับตาลงอย่างใช้ความคิด กระจกหรอ อืม กระจกก็ต้องก๊อปปี้ แล้วฉันก็ลองสร้างกระจกดูแล้วก๊อปปี้ต้นไม้มา สรุปว่ามันได้ผล

"กระจกหรอ เฮ้ เจมิไน กระจกทำอะไรได้บ้าง"เอลไลย่าถามเจมิไนที่ยืนดูอยู่

"ก๊อปปี้ สร้างกับดัก ป้องกันตัวย"เจมิไนตอบสั้นๆ ส่วนฉันก็ลองแปรสภาพของข้างๆซึ่งก็คือใบไม้กลายเป็นดาบกระจกทันที ฉันเริ่มรู้สึกสนุกกับมันซะแล้ว ทำอะไรได้หลายอย่างเลยนะเนี่ย

.....................................................................................

ฝากเม้นด้วยนะ เราไม่อยากบอกชื่อจริงหรอก บอกนามปากกาไปดีกว่า อิๆ