ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : โครนิเคิ่ลออฟเดอะวิงส์
คิลและแอมเบอร์ค่อนข้างจะพลังประสานกันได้เพราะใช้สายฟ้าเหมือนกัน จูปิไตกับโรก็ด้วย กลับมาที่คู่ของเทพดีกว่า เอ่อ ลืมเลย พวกอัซเทียตอนนี้ยังจะไม่ออกมานะจ๊ะ
"ยอมแพ้ซะ เพอเซโฟนี่ พลังของคัมภีร์เธอมันคนละชั้นกับของชั้น"ซากุระกล่าวขึ้นมา เมื่อเห็นเพอเซโฟนี่ล้มลงเพราะฤทธิ์ของซากุระที่พุ่งโจมตี ส่วนเชารันกลับเฮเดสก็ดวลเพลงดาบกัน เชารันเป็นคนที่ถนัดไปซะทุกเรื่องยกเว้น จีบหญิง กินเก่ง พูดเป็นน้ำไหลไฟดับอะไรอย่างนี้ ซากุระก็เลยเบาใจ แต่เพอเซโฟนี่ก็กัดฟันต่อไป ซากุระอยากจะเลิก เพราะสงสาร แต่ว่า ถ้าเกิดยอมเพอเซโฟนี่ ออร่าของการทำลายล้างจะต้องระเบิดที่นี่อย่างแน่นอน จะหยุดไม่ได้
"ใครจะไปยอมเจ้ากัน"เพอเซโฟนี่ตวาด จนซากุระชักฉุนกึก ใจอ่อนแล้วก็ยังปากแข็ง ช่วยไม่ได้
"เชารัน ชั้นไม่รู้จะเอาไงต่อไปแล้ว เผด็จศึกเลยดีมั้ยเนี่ย ไอแพนเดโมเนียจะมาถึงแล้ว"ซากุระตะโกนถาม
"ก็ดี เอาวิชาอ่อนหน่อย"เชารันตะโกนตอบ ซากุระเลยเปิดคัมภีร์ไปที่หน้ากลางๆ แล้วหันไปบอกพวกเฟริน
"เฮ้ ช่วยอะไรที ปิดคัมภีร์ไปที่หน้ากลางแล้วร่ายเวทเลยนะ"
เฟรินเกาหัวแกรกๆ ก่อนจะหันไปบอกเอลไลย่าให้เปิดคัมภีร์จนกระทั่ง เมื่อเปิดหน้าเดียวกันก็เกิดพลังใหญ่
"ด้วยอำนาจแห่งโครนิเคิ่ลออฟเดอะวิงส์ จงมอบพลังให้แก่เรา ปิดมิติแห่งความมืด รักษาโลกมนุษย์นี้ไว้ เพื่อประโยชน์ของแต่ละคน เมื่อต้องการเครื่องสังเวย เราจะสนองบัญชา โดยการมอบพลังของพวกนรกให้แก่เจ้า จงสดับฟังเราด้วยเถิด อาเมนนนนนนนนน"สิ้นเสียงของซากุระพลังหลายสีก็เอาพลังของพวกนรกไปเป็นเกราะกันพลังเเห่งการทำลายไม่ให้โจมตี พลังทั้งสองผลักกันอย่างแรง พวกนรกเริ่มอ่อนแรง จนพลังทำลายก็หายไป
"ฝากไว้ก่อนเถอะ"เฮเดสกัดฟันตวาดก่อนจะพาสมุนตัวเองกับราชินีนรกกลับไป ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง
"เย้ ชนะแล้ว"ทุกคนกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ ชนะแล้ว ซากุระยิ้มนิดๆก่อนจะนอนแผ่หราไปที่พื้น ส่วนเชารันก็เหมือนกัน
"เป็นไงบ้างจ๊ะ ทั้งสองคน"เสียงเมอลินด้าและเรนอนทักขึ้นมา
"ขอพักก่อน เหนื่อย"ซากุระตะโกนบอก
"จะเอาอาหารเย็นป่ะ เดี๋ยวพวกเรากินหมด"เคอัสและครี้ดถาม จนแอมเบอร์ แองจี้ และเมอลินด้าต้องค้อนใส่
"ไม่เป็นไร อดอาหารซักมื้อไม่ตายหรอก"เชารันพูดอย่างไม่ใส่ใจ ขณะกัดฟันร่ายเวทรักษาตัวเอง
"ไม่ได้ เพราะร่างกายต้องการอาหารครบหมู่และถ้าไม่กินกรดในกะเพาะอาหารก็จะ..."จูปิไตพล่ามเป็นน้ำไหลไฟดับจนเชารันต้องยกมือห้าม
"เรื่องนั้นรู้ตั้งแต่สี่ขวบแล้ว แต่ขอพักก่อน" เพื่อนๆฮาครื่น เพราะส่วนน้อยที่จะห้ามจูปิไตไม่ให้พล่ามได้
"ไหวแน่เร้อ ใช้พลังไปเยอะแถมร่ายเวทรักษาตัวเองที่ต้องพึ่งวิญญาณอีก"โรถาม
"ไม่ไหว แต่ว่าขี้เกียจรบกวน รักษาเองดีกว่า พวกนายไปรักษาพวกเทพก็แล้วกัน ฝ่ายนั้นคงจะลำบากหน้าดู"ซากุระโบกมือไล่
"ใครกันแน่ที่ลำบากกว่ากันจ๊ะ องค์หญิง"เสียงอัซเทียดังขึ้น น้ำเสียงแฝงความประชดประชันอยู่เยอะ
"อ้าว อัซเทีย โผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่"เฟรินทักขึ้น อัซเทียยักไหล่แล้วลงมือรักษาทั้งคู่อย่างเร่งด่วน
"เมื่อกี๊ เฮ้ ไอพี่บ้า ไปไหนซะล่ะ มาช่วยงานทางนี้หน่อย"
"ใครพี่บ้า"โรเวนถามแล้วช่วยรักษาอีกแรง อัซเทียตวัดสายตามามอง
"ใครฉลาดก็รู้ตัว"
"อ๋อ ไธนอส"
โครม
อัซเทียหงายหลังเพราะความปัญญาอ่อนของพี่ชายบุญธรรม แม้แต่พวกคนอื่นๆเบิกตากว้างอย่างไม่น่าเชื่อ
"ปัญญาอ่อน ปกครองเจมิไนไม่ได้แน่"
"เธอก็ปกครองเองซิ"
"ไม่ปกครอง จะกลับบ้าน"
"บ้านไหน"
"สวรรค์ไงเล่า กินยาผิดรึเปล่า"
"แล้วเรื่องวิเวียน"
"จัดการเองเซ่ เป็นเจ้าชายนิ"
"ผิดสัญญากันนิ"
"ขี้โวยวาย ให้พวกพี่ๆเข้าทำให้ซิ เรื่องนี้ เทพแห่งวารีขอบาย"
แล้วทั้งคู่ก็กัดกันต่อไป เดือดร้อนถึง โซมาเนียและคาโลที่ต้องมาทำทุกอย่างเอาเอง
"ยอมแพ้ซะ เพอเซโฟนี่ พลังของคัมภีร์เธอมันคนละชั้นกับของชั้น"ซากุระกล่าวขึ้นมา เมื่อเห็นเพอเซโฟนี่ล้มลงเพราะฤทธิ์ของซากุระที่พุ่งโจมตี ส่วนเชารันกลับเฮเดสก็ดวลเพลงดาบกัน เชารันเป็นคนที่ถนัดไปซะทุกเรื่องยกเว้น จีบหญิง กินเก่ง พูดเป็นน้ำไหลไฟดับอะไรอย่างนี้ ซากุระก็เลยเบาใจ แต่เพอเซโฟนี่ก็กัดฟันต่อไป ซากุระอยากจะเลิก เพราะสงสาร แต่ว่า ถ้าเกิดยอมเพอเซโฟนี่ ออร่าของการทำลายล้างจะต้องระเบิดที่นี่อย่างแน่นอน จะหยุดไม่ได้
"ใครจะไปยอมเจ้ากัน"เพอเซโฟนี่ตวาด จนซากุระชักฉุนกึก ใจอ่อนแล้วก็ยังปากแข็ง ช่วยไม่ได้
"เชารัน ชั้นไม่รู้จะเอาไงต่อไปแล้ว เผด็จศึกเลยดีมั้ยเนี่ย ไอแพนเดโมเนียจะมาถึงแล้ว"ซากุระตะโกนถาม
"ก็ดี เอาวิชาอ่อนหน่อย"เชารันตะโกนตอบ ซากุระเลยเปิดคัมภีร์ไปที่หน้ากลางๆ แล้วหันไปบอกพวกเฟริน
"เฮ้ ช่วยอะไรที ปิดคัมภีร์ไปที่หน้ากลางแล้วร่ายเวทเลยนะ"
เฟรินเกาหัวแกรกๆ ก่อนจะหันไปบอกเอลไลย่าให้เปิดคัมภีร์จนกระทั่ง เมื่อเปิดหน้าเดียวกันก็เกิดพลังใหญ่
"ด้วยอำนาจแห่งโครนิเคิ่ลออฟเดอะวิงส์ จงมอบพลังให้แก่เรา ปิดมิติแห่งความมืด รักษาโลกมนุษย์นี้ไว้ เพื่อประโยชน์ของแต่ละคน เมื่อต้องการเครื่องสังเวย เราจะสนองบัญชา โดยการมอบพลังของพวกนรกให้แก่เจ้า จงสดับฟังเราด้วยเถิด อาเมนนนนนนนนน"สิ้นเสียงของซากุระพลังหลายสีก็เอาพลังของพวกนรกไปเป็นเกราะกันพลังเเห่งการทำลายไม่ให้โจมตี พลังทั้งสองผลักกันอย่างแรง พวกนรกเริ่มอ่อนแรง จนพลังทำลายก็หายไป
"ฝากไว้ก่อนเถอะ"เฮเดสกัดฟันตวาดก่อนจะพาสมุนตัวเองกับราชินีนรกกลับไป ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง
"เย้ ชนะแล้ว"ทุกคนกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ ชนะแล้ว ซากุระยิ้มนิดๆก่อนจะนอนแผ่หราไปที่พื้น ส่วนเชารันก็เหมือนกัน
"เป็นไงบ้างจ๊ะ ทั้งสองคน"เสียงเมอลินด้าและเรนอนทักขึ้นมา
"ขอพักก่อน เหนื่อย"ซากุระตะโกนบอก
"จะเอาอาหารเย็นป่ะ เดี๋ยวพวกเรากินหมด"เคอัสและครี้ดถาม จนแอมเบอร์ แองจี้ และเมอลินด้าต้องค้อนใส่
"ไม่เป็นไร อดอาหารซักมื้อไม่ตายหรอก"เชารันพูดอย่างไม่ใส่ใจ ขณะกัดฟันร่ายเวทรักษาตัวเอง
"ไม่ได้ เพราะร่างกายต้องการอาหารครบหมู่และถ้าไม่กินกรดในกะเพาะอาหารก็จะ..."จูปิไตพล่ามเป็นน้ำไหลไฟดับจนเชารันต้องยกมือห้าม
"เรื่องนั้นรู้ตั้งแต่สี่ขวบแล้ว แต่ขอพักก่อน" เพื่อนๆฮาครื่น เพราะส่วนน้อยที่จะห้ามจูปิไตไม่ให้พล่ามได้
"ไหวแน่เร้อ ใช้พลังไปเยอะแถมร่ายเวทรักษาตัวเองที่ต้องพึ่งวิญญาณอีก"โรถาม
"ไม่ไหว แต่ว่าขี้เกียจรบกวน รักษาเองดีกว่า พวกนายไปรักษาพวกเทพก็แล้วกัน ฝ่ายนั้นคงจะลำบากหน้าดู"ซากุระโบกมือไล่
"ใครกันแน่ที่ลำบากกว่ากันจ๊ะ องค์หญิง"เสียงอัซเทียดังขึ้น น้ำเสียงแฝงความประชดประชันอยู่เยอะ
"อ้าว อัซเทีย โผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่"เฟรินทักขึ้น อัซเทียยักไหล่แล้วลงมือรักษาทั้งคู่อย่างเร่งด่วน
"เมื่อกี๊ เฮ้ ไอพี่บ้า ไปไหนซะล่ะ มาช่วยงานทางนี้หน่อย"
"ใครพี่บ้า"โรเวนถามแล้วช่วยรักษาอีกแรง อัซเทียตวัดสายตามามอง
"ใครฉลาดก็รู้ตัว"
"อ๋อ ไธนอส"
โครม
อัซเทียหงายหลังเพราะความปัญญาอ่อนของพี่ชายบุญธรรม แม้แต่พวกคนอื่นๆเบิกตากว้างอย่างไม่น่าเชื่อ
"ปัญญาอ่อน ปกครองเจมิไนไม่ได้แน่"
"เธอก็ปกครองเองซิ"
"ไม่ปกครอง จะกลับบ้าน"
"บ้านไหน"
"สวรรค์ไงเล่า กินยาผิดรึเปล่า"
"แล้วเรื่องวิเวียน"
"จัดการเองเซ่ เป็นเจ้าชายนิ"
"ผิดสัญญากันนิ"
"ขี้โวยวาย ให้พวกพี่ๆเข้าทำให้ซิ เรื่องนี้ เทพแห่งวารีขอบาย"
แล้วทั้งคู่ก็กัดกันต่อไป เดือดร้อนถึง โซมาเนียและคาโลที่ต้องมาทำทุกอย่างเอาเอง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น