คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 10
“ นี่สิก้าเมื่อไรเราจะนอนกับเธอได้เนี่ย” ร่างเล็กถามร่างบางที่กำลังจะเก็บของ
“ คงไม่ได้หรอกชันเราให้เธอนอนด้วยไม่ได้จริงๆ”
“ เฮ้อ เอาเถอะ เราตื้อเธอไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา แต่เราสงสัยจังทำไมเธอถึงไม่ให้ใครค้างห้องพักของเธอเลย” ร่างเล็กถอนหายใจอย่างหนักกับเพื่อนรักของเธอสมัยเด็กไอ้ตอนแรกๆ ที่อยู่คนเดียวมันก็ให้เข้าหรอกนะ แต่ว่าเมื่อ 9 ปีก่อนตอนเรียนมัธยมปลาย สิก้าทำตัวแปลกขึ้น และไม่ให้ใครค้างที่ห้องพักของเธอเลย นี่เป็นสิ่งที่ชั้นสงสัยมานานเกือบศตวรรคเคยลอบเข้าไปตั้งหลายครั้งก็ไม่มีอะไร มันต้องมีแน่ๆ
“ แล้วว่าแต่สิก้าจะไปไหนรึเปล่า?” ร่างเล็กถาม เจสสิก้าส่ายหน้าสองสามที
“ ไม่จ๊ะ เดี๋ยวเราจะกลับหอเลย”
“ อืมๆ งั้นโชคดีนะสิก้า” ชันนี่อวยพร
แกร๊ก
“ กลับมาแล้วค่ะ” ร่างบางเปิดประตู แต่สิ่งที่ได้คือความเงียบร่างบางก็เกิดความสงสัยทันที
“ ไปไหนของเค้านะ” …
ในขณะที่เจสสิก้ากำลังทำอาหารรออีกชีวิตที่อาศัยอย่างลับๆ โดยที่ไม่มีใครรู้ ก็มีเสียงประตูเปิดขึ้น
“ กลับมาแล้ว” เสียงที่คุ้นเคยได้เอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินมาสวมกอดจากข้างหลัง
“ ยูลไปไหนมาค่ะ” ร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดถามเธอชินแล้วล่ะที่ถูกทำแบบนี้
“ไปช่วยพี่สาวมาน่ะ” ร่างสูงพูดพลางเอาคางเกยไปที่ไหล่บาง
“ เอ๋ แล้วเป็นยังไงบ้างค่ะ? หืมกลิ่นคาวเลือด นี่ยูลเอาอีกแล้วเหรอ?” ร่างบางดุเล็กน้อยเมื่อได้กลิ่นคาวเลือดจากร่างสูง
“ ตอนนี้ต้องทำบ่อยแล้วล่ะเพราะว่าพี่สาวยูลตกอยู่ในอันตราย ทำไปก็ไม่มีใครสนใจหรอก สิก้าก็รู้นี่ว่ายูลอยู่ในสถานะไหน” ใช่ ตอนนี้นะ ควอน ยูริ หรือ คิม ยูริ อยู่ในสถานะ ‘คนตายแล้ว’ เธอทำอะไรไม่ได้หรอก ที่จริงแล้วยูริน่ะคิดจะแก้แค้นให้พ่อกับตัวเองรวมทั้งพี่สาวแต่ว่าสิก้าคนรักของเธอห้ามเอาไว้เธอจึงไม่คิดที่จะทำอะไรคอยปกป้องผู้เป็นพี่อย่างลับๆดีกว่า
“ สิก้ารู้ค่ะ แต่สิก้าเป็นห่วงนะ ยูลก็รู้นี่ว่าตอนนี้สิก้าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มียูลนะ” ร่างบางทำแก้มป่อง ร่างสูงรู้สึกหมั่นเขี้ยวเลยกดจมูกลงไปที่แก้มป่องๆนั่นเลย
“ ยูล~” เจสสิก้าดุอีกครั้ง แต่คราวนี้มาพร้อมกับหน้าสีมะเขือเทศ
“ คิกๆ ยูลไปดีกว่าเดี๋ยวอาหารจะไม่เสร็จ” ว่าแล้วก็หอมแก้มแดงๆอีกครั้งแล้วโกยแนบ…
ณ ที่แห่งหนึ่งในอเมริกา
“ เป็นไงบ้าง” ในชายวัยกลางคนนั่งอยู่ในโต๊ะทำงานบริษัทเพียงคนเดียวแล้วก็มีชายชุดดำสองสามคนยืนตรงอยู่
“ ยังหาไม่เจอเลยครับท่าน” ชายชุดดำคนหนึ่งรายงาน
“ ยังมีตรงไหนบ้างที่ยังไม่ได้หา” ชายวัยกลางคนเริ่มมีสีหน้าเครียด
“ มีครับแต่ที่นั่นอันตรายเกินไปที่คุณหนูจะอยู่ได้ครับ” คำตอบที่ได้มาก็ทำให้ยิ่งเครียดไปใหญ่
“ ผมอยากให้พวกคุณไปหาที่นั่นเรายังพอมีหวัง ถ้าไม่เจอก็แสดงว่ายุนไม่ได้อยู่ประเทศนี้แล้ว” ชายวัยกลางคนกล่าวขึ้น ชายชุดดำก้ม 90 องศาหนึ่งทีก่อนที่จะเดินออกไปเหลือเพียงแต่ชายวัยกลางคนที่หยิบรูปขึ้นมาดู เป็นรูปของเค้ากอดผู้หญิงส่วนผู้หญิงคนนั้นก็อุ้มเด็กวันทารกอยู่
“ ได้โปรดช่วยคุ้มครองลูกของเราด้วย…”
ณ ห้องของซอ
“ เน่ ซอจะไปไหนอ่า” ยุนอาที่นอนกลิ้งเกลือกอยู่ตอนนี้พวกเขาเปลี่ยนสรรพนามเรียกกันแล้ว แน่นอนพวกเขาเริ่มสนิทกันแล้ว
“ เกาหลี…” ตอบคำเดียวจบแต่ก็ชินแล้วล่ะ
“ พายุนไปด้วยจิ น้า -3-” สิ้นเสียงยุนอาเขย่าตัวซอฮยอนเบาๆเป็นเชิงอ้อน
“ ไปทำไม เกะกะเปล่าๆน่า”
“ โหย ยุนอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีซอนะซอก็รู้นิว่าตอนนี้ยุนหนีออกจากบ้านมาแถมที่นี่ก็อันตรายเกินไปด้วย ไปด้วยน้า~” ยุนอาก็ยกเหตุผลมาซอฮยอนนึกชั่วครูก่อนที่จะตอบตกลง
“ เย้ ซอน่ารักที่สุด” ว่าแล้วก็หอมแก้มป่องๆนั่น ซอฮยอนตกใจอย่างมากจึงซักปืนจ่อเหม่งที่ใสปิ๊ง
“ เฮ้ยๆ ยุนไม่เล่นแล้วๆ” ยุนอายกมือขึ้นมาสองมือ เหงื่อผุดขึ้นตามเหม่งนั่น ซอฮยอนจึงเก็บปืนของตน แต่อิแบบนี้เหม่งชินไม่ลง T^T
“ งั้นก็รีบเก็บของจะได้ไปไวๆ ไฟต์ออก 4 ทุ่มนะ” 4 ทุ่มหรอนี่ก็ใกล้ค่ำแล้ว ว่าแล้วยุนอาก็รีบเก็บของเพื่อเตรียมตัวไปเกาหลี >.<
I come back >.< and miss you ที่สุด ขอโทษนะค่ะที่ตอนนั้นบอกว่าจะมาตอนวันอาทิตย์แต่ที่ไหนได้มาวันพุธชะงั้นแฮะๆๆ ส่วนตอนพิเศษไว้เอามาลงครั้งหน้าและกัน
ก็วันนี้ขอเสนอมุขเลี่ยนๆ ไว้จีบสาวแบบสั้นๆได้ใจความ ไม่รู้ว่ามีในเน็ตรึเปล่านะ
และคนที่จะมาเล่นวันนี้คือ ยุนซอนั่นเอง งั้นเริ่มเลยนะค่ะ
ยุน:: ซอจ๋า รู้ป่ะเค้าชอบรอยของตัวที่สุดเลย
ซอ:: รอยอะไรอ่า
ยุน:: รอยยิ้มของตัวไง ^_^
ส่วนปฏิกริยาของแต่ละคนจะเป็นยังไงอันนี้ก็ลองกันเองนะค่ะ ^^
see you again เมื่อตอนไรอัพ..
ความคิดเห็น