คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ฉันไม่ได้ขายนะ!!
ตำเตือน! ตอนนี้อาจมีมุขของไรเตอร์เล็กน้อยถึงปานกลาง ใครที่รำคาญเมินได้นะ (ก็คนมันชอบใส่มุขอ่ะ -3-)
ณ ซ่องในกรุงโซลแห่งหนึ่ง
ท่ามกลางความมืดที่เริ่มโรยตัวลงมาช้าๆ แสงไฟของรถ ลีมูซีนสุดหรู ( หนึ่งในรถในฝันของไรเตอร์ แต่มันเป็นเพียงแค่ฝันลมๆ เท่านั้น) ไล่คืบคลานมาตามถนนขรุขระ จนไปหยุดที่ประตูที่ดูซ่อมซ่อเล็กน้อย ยามหน้าตาดี ที่กำลังยืนสะลืมสะลืออยู่ที่ป้อมยาม แต่เมื่อเห็นว่ารถที่อยู่ตรงหน้าเป็นรถที่ดูหรู จึงเปิดประตูอย่างเร็วทันใจแล้วทำท่าตะเบ๊ะให้กับแขกที่มีฐานะที่มาเยือนในค่ำคืนนี้อย่างแข็งขัน และแล้วก็มีกระจกด้านคนขับเลื่อนลงมาเล็กน้อย แล้วโยนแบงก์หมื่นวอนหลายใบให้โดดตะครุบสมใจอยาก
ลีมูซีนคันหรูเลื่อนตัวลึกผ่านยามไปจอดที่หน้าประตูใหญ่ของห้องแถวขนาดกลางที่มีสาวร่างอวบในชุดสีทองประกายรัดรูป ( ยี๊ อวบแล้วยังจะใส่รัดรูปสีทอง) และสาวๆที่แต่งกายสีสันยั่วยวนอีกหลายคนที่อยู่เบื้องหลัง บอดี้การ์ด 2 นาย วิ่งลงมาเปิดประตูบานท้ายสุดให้ผู้เป็นนายอย่างรู้งานและผู้ที่ออกมาจากรถอย่างช้าๆคือ หญิงสาวร่างเล็กที่มีใบหน้าเรียบนิ่งราวกับไร้ความรู้สึก ผิวขาวผ่องราวโอ่โม่บวกกับชุดสูทสีดำดูทะมัดทะแมง ดวงตาสีน้ำตาลประกายคมลึกสุดแสนจะเย็นชาจ้องมองไปที่สาวร่างอวบเพียงผู้เดียวโดยไม่สนใจดวงตาประกายแวววาวของสาวๆที่มองแต่กระเป๋าตังของเธออย่างหิวกระหาย ( แฮ่กๆ หิวข้าว~~~)
“ ยินดีต้อนรับค่ะ คุณ แทยอนเป็นเกียรติจริงที่เราถูกเลือกรับรองคุณในค่ำคืนนี้ เชิญด้านในก่อนค่ะ” เสียงใหญ่นิดๆ ( ไรเตอร์ก็เสียงใหญ่) ที่ดัดให้เล็กให้ฟังดูเซ็กซี่ (ดัดเท่าไรก็ไม่ไหวหรอกป้า)ของร่างอวบในชุดสีทองประกายทำให้ร่างเล็กกระตุกยิ้มให้หล่อนไปครั้งหนึ่งก่อนที่จะสาวเท้าตามร่างอวบนั่งเข้าไปในห้องแถวโดยมีบอดี้การ์ดสองคนเดินประกบตามไปด้วยอย่างระวังระไว โดยทั้งพวกที่เหลืออีกสี่คนไว้ที่อยู่ที่ลานจอดรถ (อิจฉาคนมีตัง~~~~~)
แทยอนเดินตามทางที่ถูกปูด้วยพรมสีแดงกว้าง มีแสงไฟสลัวๆในความมืด สองฝั่งของทางเดินคือห้องนอนที่มีอยู่เป็นระยะๆ บางห้องก็มีเสียงครวญครางดังเล็กลอดออกมา บางห้องก็มีเสียงโยนข้าวของโครมคราม ตลอดทางเดิน ใช่แล้ว ที่นี่คือซ่องเถื่อนที่มีผู้หญิงขายเนื้อหนังมังสา เพื่อแลกเงินกับพวกที่มาใช้บริการเสี่ยน้อยเสี่ยใหญ่อยู่เยอะแยะ และสาวร่างอวบที่เดินนำหน้าเธอนั่นคือแม่เล้าที่คอยคุมผู้หญิงในซ่อง แห่งนี้อาจเป็นที่แปลกตาของบรรดาแขกที่ยืนกันอยู่กันเป็นระยะทางเดินพร้อมกับสาวน้อยในอ้อมกอด เมื่อจู่ๆ ก็มีหญิงสาวหน้าตาดีดูมีสง่าเดินเคียงคู่มากับชายชุดสูทหน้าตาดุตามยี่ห้อบอดี้การ์ดจนพวกเขาต้องพาผู้หญิงหลบทางเพราะเกรงกลัวต่อบารมีที่แผ่ออกมารอบตัว
ซ่องกับผู้หญิงเป็นของคู่กัน แน่นอนกับผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่แน่ๆ พวกเขาคิดเช่นนั้น
“ เชิญในห้องนี้เลยค่ะ เราคงต้องคุยกันก่อนว่าคุณต้องการแบบไหน พี่จะจัดหาให้ถูกใจคุณที่สุด
ห้องวีไอพีที่มีฟิล์มสีดำทึบตรงประตูถูกเปิดออกให้แทยอนได้เดินตามเข้าไปภายในแสงสลัวในห้องมีเก้าอี้นวมสีเทาดำอยู่สองตัวและมีโชฟายาวอีกตัวอยู่กึ่งกลางห้อง แม่เล้าเดินเดินยืนข้างเก้าอี้ตัวหนึ่งและผายมือเชิญแขกให้นั่งลงกับเก้าอี้ อีกตัวใกล้เคียงกันโดยทิ้งให้บอดี้การ์ดยืนเยื้องอยู่ห่างๆข้างหลังเก้าอี้ สาวร่างอวบปรายตามองแล้วยิ้มให้กับแขกวีไอพีของวันนี้ที่กำลังนั่งไขว่ห้าง โดยสีหน้ายังคงเย็นชาเช่นเคยและมีเพียงรอยยิ้มที่มุมปากส่งคืนกลับมาเท่านั้น
“ ดูเหมือนคุณไม่ใช่คนชอบเรื่องแบบนี้เลยนะค่ะ คุณ คิม แทยอน” วาจาที่เอ่ยออกมาแกมหยอกล้อทำให้มีประกายเยาะหยันตัวเองวูบหนึ่งก่อนที่จะหายไปโดยไม่มีใครรู้
“ คนเราเปลี่ยนแปลงได้ทุกวันค่ะ ชั้นแค่อยากลองอะไรใหม่ๆเท่านั้น” ท่วงท่าและคำพูดต่างจากแขกประจำของเธอ แม้เล้าแอบชื่นชมอยู่ในใจ
“ แล้วคุณต้องการแบบไหนเป็นพิเศษค่ะ ให้ชั้นเลือกออกมาหรือให้คุณเลือกเองดี?”
“ ชั้นอยากได้สาวบริสุทธิ์”…เป็นอีกครั้งที่แม่เล้าแอบนึกชื่นชม ท่าทางเจ้าหล่อจะเป็นเลสรสนิยมดีไม่ใช่เล่น เขามาที่ซ่องนี้หาสาวบริสุทธิ์นี่นะ นี่ถ้าไม่ใช่ซ่องเถื่อนล่ะก็เธอคงหัวเราะฟันร่วงแน่ ( เออดี จะได้ไม่มีใครเอา)
“ อายุประมาณเท่าไรค่ะ”
“ สัก 22 คงพอเหมาะ”
“ หน้าตาล่ะค่ะ”
“ แบบที่…ชั้นพอใจ” คำตอบเอาแต่ใจพร้อมกับรอยยิ้มบางและนัยน์ตาที่เปล่งประกายทำเอาแม่เล้ารู้สึกฟันธงทันทีว่าถูกใจแขกวีไอพีคนนี้เหลือเกิน
“ กรุณาคอยสักครู่นะค่ะ คุณ แทยอน” ไม่นานก็มีสาวน้อยห้าคนแต่งกายในชุดยั่วยวน (แบบไหนก็แล้วแต่จินตนาการของรีดเดอร์ทุกท่าน)เดินออกมาจากประตูข้างมานั่งเรียงรายที่โซฟาตัวยาวที่ว่างอยู่ข้างหน้าให้แขกได้เห็นชัดๆ แต่ล่ะคนพยายามฉีกยิ้มหวานส่งมาให้แทยอนแบบเอาอกเอาใจสุดชีวิต แต่ประกายกลับฟ้องว่าสนใจแต่จำนวนเงินที่อยู่ในกระเป๋าสตางค์ของเธอมากกว่า เสียง เฮอะ ออกมาในลำคออย่างแผ่วเบานัยน์ตาคมมองอย่างเยาะหยัน
‘ นี่ชั้นมาหวังอะไรกับที่นี่นะ…’
“ ไม่สนใจหรอค่ะ งั้นเอาชุดต่อไปมา” แล้วแล้วก็มีสาวน้อยอีกห้าคนเดินออกมานั่งที่โซฟาที่ถัดไปจาดชุดแรกเล็กน้อย แทยอนมัวแต่กวาดสายตาพยายามเพ่งมองให้ทะลุเครื่องสำอางที่ถูกโบะเอาไว้อย่างหนาของสิบสาวอยู่จนไม่ทันได้สังเกตว่ามีอีกสาวได้เดินมาอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อสักครู่
“ น้ำค่ะ” เสียงหวานที่ดังในระยะข้างหูทำเอาเธอแอบสะดุ้งเล็กน้อยและรีบหันขวับในทันที จนคนที่ถือเหยือกน้ำและแก้วน้ำสะดุ้งจนทำให้น้ำหกใส่ชุดสูดราคาแพงของร่างเล็ก
“ ขะ…ขอโท” เพียะ!! เสียงฝ่ามือกระทบกับใบหน้าเนียนที่ดังฟังชัดของร่างเพรียวที่อยู่ในชุดนักศึกษาที่ยังไม่ทันพูดจบประโยค แทยอนนั่งนิ่งมองใบหน้าใสที่หันไปตามแรงตบของแม่เล้า ที่แรงจนเห็นรอยนิ้วมือทั้งห้านิ้วได้อย่างชัดเจนดวงตาใสมีแววตาแข็งกร้าวน้ำตาเริ่มคลอออกมา ริมฝีปากที่ตอนนี้ถูกร่างเพรียวกัดเอาไว้เพื่ออัดอั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลอาบแก้ม
“ แกทำอะไรรู้ตัวบ้างมั้ยนังตัวดี (เอ้า!!ป้าว่าเค้าดีตบพี่เค้าทำไม) คุณแทยอนเค้าเป็นแขกวีไอพีคนสำคัญของเราเลยนะ แกรีบขอโทษแล้วรีบไปหาผ้ามาเช็ดให้เค้าเดี๋ยวนี้!!” ( อ้าวป้า พี่เค้ากำลังจะกล่าวขอโทษป้าดันไปตบชะก่อน มันน่า…) เสียงตวาดแหลมสูง (ที่สามารถทำให้แก้วแตกได้หลายสิบใบ) อย่างเกรี้ยวกราดดังมาอีกระลอกใหญ่ให้สาวร่างเพรียวที่ดูน่าสงสารได้แต่พยักหน้าหงึกๆก้มขอโทษแทยอนเบาๆแล้วรีบวิ่งไปหาผ้ามาเช็ดแล้วรีบกลับมาพร้อมกับผ้าขนหนูผืนใหญ่ในมือแล้วยื่นมาให้เธอในขณะที่ใบหน้ายังก้มอยู่อย่างนั้น ( อีกนิดเดียวนะพี่เดี๋ยวก็จะได้ออกจากที่นี่แล้ว)
“แก! เช็ดให้เค้าสิยะ!! หรือจะเอาอีกสักฉาดถึงจะพอใจ” สิ้นเสียงแม่เล้าก็ง้างมือพร้อมที่จะเอามือปะทะกับใบหน้าร่างเพรียวก็ห่อตัวหลับตาปี๋รอความเจ็บปวดที่จะได้รับเพราะรู้ดีว่าถ้าเธอไม่ทนเรื่องจะไม่จบ
“ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!” เสียงตวาดที่ทรงอำนาจของคนที่นั่งตัวเปียกอยู่ แววตาประกายเกรี้ยวกราดทำเอาแม่เล้าสะดุ้งและลดมือทันทีด้วยท่าทางที่ลนลาน
“ อ่ะ…เอ่อ แตะ…แต่ว่ามันทำคุณ” (อะไรเจ๊ พี่เค้าไปทำพี่แทตอนไหน)
“ ชั้นเลือกคนนี้แหละ” คำประศิตห้วนสั้นที่ทำเอาแม่เล้าหุบปากทันทีแต่คนที่หันมามองขวับคือร่างเพรียวแทน
“ อะไรกันคุณ ชั้นไม่ได้ขายนะ” แทยอนไม่ฟังเสียงร้องแหวแต่หันหน้าไปทางแม่เล้าด้วยแววตาที่ทรงอำนาจและเหย่อหยิ่งอย่างไม่ปิดบัง ฉายชัดถึงความไม่พอใจกิริยาที่แม่เล้าแสดงออกมาเมื่อครู่
“ จัดการให้ชั้นด้วย อย่าให้ชั้นจัดการด้วยตัวเอง” นัยน์ตาใสที่เบิกกว้างให้กับคนตรงหน้าใจคอของคนนี้ไม่เคยฟังตูบ้างเลยหรอ TT
“ อ๊ายย ปล่อยชั้นนะไอ้พวกบ้า &%$^#*&%^_+*)*(^*^$$#%&$^I*%^&$” และแล้วเสียงด่าทอกรีดร้องขัดขืนก็ดังขึ้นมาเมื่อร่างเพรียวถูกชายร่างยักษ์ลากตัวไปออกจากห้องตามคำสั่งของแม่เล้าร่างอวบที่ยังคงลอบมองที่แขกวีไอพีด้วยแววตาอย่างหวาดๆ
:) Shalunla
ความคิดเห็น