พ่ายรักโจรสลัด

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

‘อลิสา คะนึงนิรันดร์’ หญิงสาวในชุดเดรสสั้นสีน้ำเงินลายดอกไม้กลับจากร้านอาหารบนเรือสำราญนับร้อยชั้นเพื่อกลับไปยังห้องพักของตัวเอง

ห้องของเธออยู่โซนตรงกลางและไม่มีระเบียงมองออกไปข้างนอกเพราะเธอไม่ได้มาเที่ยวเพียงลำพัง แต่ยังมีแมวอีกสองตัวชื่อจูดี้พันธุ์แร็กดอลล์และแครอทพันธุ์มันช์กิน ซึ่งพวกมันอาจซนแล้วกระโดดจากระเบียงตกเรือหากเธอเผลอเปิดประตูกระจก

ความจริงสัตว์เลี้ยงไม่ควรมาอยู่บนเรือ แต่อลิสาไม่สามารถปล่อยพวกมันไว้ที่บ้านหรือฝากคนอื่นได้ในเมื่อเธอมาต่างประเทศนานนับเดือน จึงติดต่อสอบถามเจ้าหน้าที่และได้รับคำตอบว่าสามารถนำแมวขึ้นเรือได้เป็นกรณีพิเศษและต้องจ่ายเงินเพิ่ม

“เมี้ยว” เจ้าเหมียวสองตัวส่งเสียงทันทีที่ประตูห้องเปิดออก มันเดินพันแข้งพันขาไปเรื่อยจนกระทั่งอลิสาเทอาหารเม็ดใส่ชาม ฝ่ามือนุ่มลูบขนพวกมันอย่างเท่าเทียมก่อนจะยืดตัวลุกแล้วถอดเสื้อผ้าใส่ตะกร้า

หญิงสาวเลือกถอดปราการสองชิ้นสุดท้ายในห้องน้ำแล้วเอี้ยวตัวเอาชุดมาหย่อนลงตะกร้าตามเดรสข้างนอก แม้ห้องนี้จะรับประกันได้ว่าไม่มีการซ่อนกล้องแต่เธอก็อายแมวเป็นเหมือนกัน

เปิดน้ำอุ่นลงในอ่างกระเบื้องสีขาวจากนั้นนำปลายเท้าจุ่มลงไปช้าๆ เธอจ่ายเงินมากมายเพื่อมาพักผ่อนซึ่งความสะดวกสบายที่ได้รับตอบแทนช่างคุ้มค่า เรือสำราญลำนี้เปรียบเสมือนเมืองขนาดย่อม มีทั้งคาสิโน สถานบันเทิง ร้านอาหาร ร้านทำผมทำเล็บ สระว่ายน้ำ แม้กระทั่งห้างสรรพสินค้าก็ยังมี

อย่างห้องน้ำห้องนี้มีเฟอร์นิเจอร์เยอะกว่าห้องน้ำบ้านเธอที่เมืองไทยเสียอีก อ่างอาบน้ำก็ใหญ่จนอาบสองสามคนยังได้ ดีไซน์วงกลมสวยสะดุดตาจนนึกว่าทำสปาทุกรอบที่แช่

อลิสาเอนหัวพิงขอบอ่าง กลิ่นสบู่เหลวตีฟองเดาไม่ได้ว่าเป็นกลิ่นอะไรทว่ามันหอมสดชื่นกำลังพอดี เธอมีอาชีพเป็นนักเขียนนวนิยายรักโดยปีนี้สมองแล่นมากถึงขั้นแต่งจบไปแล้วแปดเรื่องแถมยังขายดิบขายดีทั่วประเทศจนสำนักพิมพ์ต้องพิมพ์ซ้ำครั้งที่สอง รายได้เป็นกอบเป็นกำหลั่งไหลเข้ามาในบัญชี

นามปากกาของเธอติดอันดับการค้นหาในทวิตเตอร์ เมื่อนำมารวมกับเงินเก็บเก่ามันเยอะพอจะเอามาเที่ยวเล่นสักเดือนเลยตัดสินใจเก็บกระเป๋าบินมาขึ้นเรือสำราญที่ฝรั่งเศส

เรือลำนี้ล่องลงมาทางทวีปแอฟริกาแล้วข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกจะไปทะเลแคริบเบียน นี่เป็นประกาศล่าสุดจากกัปตันเรือที่แจ้งให้ทราบเมื่อเย็นนี้ ส่วนหลังจากเข้าสู่ทะเลแคริบเบียนแล้วจะไปไหนต่อค่อยรอฟังประกาศอีกที เธอขี้เกียจเช็คตารางเดินทางในเว็บไซต์หลายรอบ

อลิสาถอนหายใจเฮือกหนึ่งพลางเปิดน้ำเย็นผสมอีกหน่อยและเอนตัวนอนพักสายตาอีกครั้ง ในหัวคิดถึงพ่อแม่ที่เสียไปจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนพวกท่านไปทำธุระที่ต่างจังหวัด หากพ่อกับแม่ยังอยู่เธอคงชวนมาล่องเรือด้วยกันเพื่อเก็บเป็นความทรงจำ

ผ่านตอนนั้นมาก็เกือบสามปีแล้ว เธอเสียคนสำคัญไปตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีที่สาม ตอนนี้ตัวเองอายุยี่สิบสาม

...ทำไมมีแต่เลขสามนะ มันคงเป็นเลขอับโชคของเธอแน่ๆ

“เมี้ยว” เสียงร้องดังผ่านประตูมาพร้อมกันเสียงข่วนแผ่วเบา เธอใช้มือจับขอบอ่างสองทางเตรียมยันตัวลุกไปล้างตัวกับฝักบัว ทว่าอยู่ดีๆ ก็เกิดน้ำวนขนาดเล็กแล้วขยายใหญ่อย่างรวดเร็วในอ่างอาบน้ำ

เธอรู้สึกแปลกใจมากว่านี่เป็นระบบล้างอ่างหรือเปล่า มาอยู่ตั้งนานแล้วทำไมพึ่งมามีให้เห็น น้ำวนไม่เพียงใหญ่อย่างเดียวแต่รู้สึกว่ามันแรงขึ้นด้วย พอเห็นท่าไม่ดีจึงจะลุกขึ้นทว่าแรงดูดมหาศาลก็ดูดร่างกายอลิสาจมลงไปด้านใต้

ไม่ทันได้กรีดร้อง ไม่ทันได้ขอความช่วยเหลือ...

น้ำที่โอบรอบตัวเย็นขึ้นเล็กน้อยแบบฉับพลัน มือเธอปัดป่ายไปตามด้านข้างได้โดยไม่กระทบอะไรเลย ความรู้สึกคล้ายดิ่งลงไปด้านล่างเรื่อยๆ ทำให้กลั้นใจลืมตามอง

ไม่มีแสงไฟใดช่วยให้เห็นทัศนียภาพ แต่อย่างน้อยแสงจากดวงจันทร์กลมโตก็พอช่วยให้เห็นว่าบัดนี้เธอจมอยู่ในมหาสมุทรแอตแลนติก

อลิสายกมือสองข้างมาปิดจมูกแน่น ความทรมานของการขาดอากาศหายใจประเดประดังเข้ามาจนปวดหัว หญิงสาวพ่นลมหายใจออกครึ่งเดียวระบายความอัดอั้น ไม่ว่าจะตีขาสะบัดแขนแรงแค่ไหนก็ไม่ยอมขึ้นไปข้างบนเลยเพราะเธอว่ายน้ำไม่เป็น

ไม่มีเวลาสงสัยมากนักเนื่องจากออกซิเจนเหลือน้อยเต็มทน อลิสาประสานมือกุมในตำแหน่งอกแล้วหลับตาลงปล่อยตัวปล่อยใจไปตามแรงโน้มถ่วงพลางอธิษฐาน

‘หากปาฏิหาริย์มีจริงขอให้เธอรอดจากความตายในครั้งนี้ด้วยเถอะ’

คาร์บอนไดออกไซด์ถูกปล่อยออกจากปากจนหมด เธอทรมานไม่ไหวแล้วจนกระทั่งเผลอดื่มน้ำเข้าไปหลายอึก ความแสบเสียดแทงจมูกและลำคอราวกับโดนทำลาย

...ไม่นานสติก็ดับวูบอย่างสิ้นหวัง

TALK : กลับมาพร้อมกับแนวรักพีเรียดปนแฟนตาซีจ้า เกลไม่ได้ซุ่มแต่งเรื่องนี้น้า เรามาไปพร้อมๆ กันค่ะ ถ้าชอบก็คอมเมนต์ให้เกลด้วยยย