คุณจอมปีศาจผู้แข็งแกร่งแต่ดันขี้เหงาซะงั้น

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วโลกได้ถือกำเนิดขึ้นโดยเทพมารคารอสเและเทพธิดาคาซาเรีย และได้สร้างทวีปขึ้นแล้วแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือทวีปปีศาจและทวีปมนุษย์ เทพธิดาให้กำเนิดมนุษย์ ส่วนเทพมารได้ให้กำเนิดปีศาจ และมีพันธสัญญาระหว่างเผ่าพันธุ์ดังนี้

1. เผ่าพันธุ์มนุษย์และเผ่าพันธุ์ปีศาจจะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

2. ความขัดแย้งของทั้งสองเผ่าพันธุ์ให้ตัดสินโดยตัวแทนของแต่ละเผ่าพันธ์ที่มีอำนาจสูงสุด

3. เทพมารคารอสเและเทพธิดาคาซาเรียจะไม่แทรกแทรงความขัดแย้งภายในของโลก

4. หากเผ่าพันธ์ใดผิดพันธสัญญาและไม่สามารถแก้ไขหรือตัดสินกันได้่ ให้ตัดสินกันด้วย “ ศึกสงครามพันธะ ”

* สงครามพันธะ คือการทำสงครามเพื่อที่จะตัดสินสิ่งที่ไม่สามารถหารือกันได้ลงตัว โดยจะสามารถใช้ได้่หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งผิดพันธสัญญา

แล้วพันธสัญญาก็ได้ถูกสร้างขึ้น โดยใช้พลังของเทพทั้งสองในการสร้างพันธสัญญา ความสัมพันธุ์ระหว่างเผ่าพันธุ์มนุษย์และปีศาจ มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันตลอดมาตั้งแต่โลกถูกสร้างขึ้น จนเวลาล่วงเลยผ่านไป 5000 ปี ก็ได้เกิดสงครามขึ้นระหว่างมนุษย์และปีศาจ เพราะความโลภในอำนาจบดบังสายตา ทำให้ทวีปทั้ง 2 ตกอยู่ในความโกลาหล ไม่มีความสงบสุขและรอยยิ้มของผู้คนอีกต่อไป ทั้งสองฝ่ายต่างสู้กันเพื่อแย่งอำนาจในการปกครองทวีป ไม่มีจุดสิ้นสุด ไม่มีสันติ ไม่ความเมตตา จนกระทั้ง 100 ปี ต่อมาเผ่ามนุษย์และเผ่าปีศาจก็ได้ให้กำเนิดจอมปีศาจและผู้กล้าขึ้น ผู้เป็นตัวเเทนของเผ่าพันธ์ในการยุติสงคราม จนในที่สุดสงคราม 100 ปี ก็ได้สิ้นสุดลง โดยสงครามนี้ถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ซึ่งถูกเรียกกันว่า “ สงครามพันธะ 100 ปี ” 

“ ………… ”

“ …………………. ”

“ นายท่าน? ”

“ ……… อะไร? ”

“ เหตุใดท่านจึงทำหน้าเช่นนั้นกันละครับ นายท่าน? ท่านไม่สนใจเรื่องที่ข้าเล่าอย่างนั้นเหรอครับ? ” ตัวละครชายหนุ่ม A ผู้เล่าเรื่องประวัติศาสตร์อย่างภูมิใจ ทำหน้าสงสัยในขณะมองไปที่นายท่านที่เคารพ

“ ข้าก็พอรู้อ่ะนะ แต่ทำไมจ้าต้องมาเล่าประวัติศาสตร์ให้ข้าฟังด้วย? ห๊ะ! ” นายท่าน A จึงตอบกลับชายหนุ่มพร้อมกับใบน่าที่เต็มไปด้วยความรำคาญ เนื่องจากเขาเหนื่อยกับการฟังเรื่องที่เคยได้ยินแล้วมาไม่รู้กี่รอบ  (เพิ่มเติม เขาฟังชายผู้นี้เล่าเรื่องประวัติศาสตร์มาเป็นร้อยครั้งแล้ว)

“ นายท่านนี่ไม่ไหวเอาซะเลยนะครับ ถ้าทำตัวแบบนี้เดี๋ยวคนใช้ในปราสาทจะได้เกลียดเอานะครับ โดยเฉพากับคนใช้หญิงแล้วด้วย นายท่านนี่ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ ” ตัวละครชายหนุ่ม A ถอนหายใจแล้วส่ายหน้าในขณะพูดเช่นนั้น

“ โห กล้าดีนี่ที่มาพูดกับข้าแบบนี้ สงสัยคงอยากจะตายมากเลยสินะ ” นายท่าน A เริ่มหมดความอดทน

“ ที่ข้าพูดแบบนี้ก็เพราะเป็นห่วงท่านนะครับ ข้ารับใช่้ที่ซื่อสัตย์แบบผมในโลกใบนี้ท่านคงหาไม่ได้แล้วละนะครับ  น า ย ท่ า น ”

จู่ๆก็ได้ยินเสียงเหมือนสายขาดออกจากกัน ความรู้สึกเย็นวาบเข้าที่หลังคอสัญชาติญาณของชายหนุ่มได้บอกกับเขาถึงอันตราย สิ่งที่เข้ามาในความคิดในขณะนั้นของเขา คือ “ ….ต้องหนีแล้ว! ” ออร่าออกจากตัวของนายท่าน A พร้อมกับรอยยิ้มอันน่าหวาดกลัวที่แม้แต่คนแก่มาเห็นแล้วยังต้องร้องไห้ กับเสียงหัวเราะที่ได้ฟังแล้วต้องขนลุกไปตามๆกันถ้าได้ยิน ทั้งหมดนั้นพร้อมที่จะมอบให้กับชายหนุ่ม แล้วในวันนั้นปราสาทก็อยู่ในความวุ่นวายจากการไล่ล่าอย่างอำมหิตมีเมตตาพร้อมรอยยิ้มก็ได้เริ่มต้นขึ้น 

ซึ่งได้รับการเปิดเผยในภายหลังว่าผู้ที่วิ่งไล่จับกันในปราสาทคือนายท่านของปราสาทนี้และพ่อบ้านนั่นเอง 

แนะนำตัวละครนายท่าน A ท่านจอมปีศาจเดเฮซาร์ค นายเหนือหัวแห่งปราสาทสีชาด ผู้หล่อเท่เกินใจ และเก่งกาจทุกด้าน ไม่มีสิ่งใดที่เขาจะทำไม่ได้หรือทำได้ไม่ดี (ยกเว้นเรื่องความหยาบคาย) และตัวละครชายหนุ่ม A พ่อบ้านของปราสาทสีชาดและเลขาของท่านจอมปีศาจเดเฮซาร์ค นามว่า เซย์ ผู้ที่กวนได้ในทุกสถานการณ์ถ้าเป็นเรื่องของท่านจอมปีศาจ แต่มีบุคลิกที่สุขุมหากอยู่ในช่วงเวลาทำงาน 

“ ข้าเบื่อเหลือเกิน เซย์ ”

“ อะไรกันครับนายท่าน จู่ๆก็ ”

ทั้งสองหยุดไล่จับกัน รู้ตัวอีกทีทั้งสองคนก็วิ่งมาจนถึงห้องโถงของปราสาทแล้ว และแล้วบรรยากาศที่ไม่อาจทราบได้กับความรู้สึกทางสีหน้าที่บ่งบอกว่าเบื่อหน่ายกับชีวิตความเป็นอยู่ในตอนนี้ เซย์ที่เห็นใบหน้านั้นของท่านจอมปีศาจแล้วก็ได้เข้าใจ เพราะเขาอยู่กับนายท่านของเขามาอยู่ยาวนาน จึงเข้าใจความรู้สึกนั้นเป็นอย่างดีว่าท่านจอมปีศาจที่ใช้ชีวิตมาอย่างยาวนานหลังจบสงครามพันธะ 100 ปี จะรู้สึกเหงาและโดดเดี่ยวกับการหมดเป้าหมายในชีวิต ในขณะที่เขาครุ่นคิดว่าจะช่วยท่านจอมปีศาจอย่างไร ก็มีความคิดดีๆและได้ลองเสนอออกมา

“ ลองไปแดนมนุษย์ไหมครับ นายท่าน ”

“ แดนมนุษย์? ” เดเฮซาร์คทำสีหน้าตกใจและสงสัยเมื่อได้ยินสิ่งที่เซย์พูดเสนอออกมา 

“ ใช่ครับนายท่าน ท่านไม่สนใจที่จะลองไปที่แดนมนุษย์ดูเหรอครับ บางทีท่านอาจจะได้เจอสิ่งที่น่าสนใจมากๆก็ได้นะครับ และก็ถือว่าไปเยี่ยมท่านผู้กล้าด้วยยังไงล่ะครับ ” 

“ แดนมนุษย์อย่างงั้นรึ…… ” เดเฮซาร์คทำสีหน้าครุ่นคิดพร้อมกับมองขึ้นไปยังเพดานห้องโถง ตรงนั้นเป็นกระจกที่สามารถมองทะลุผ่านให้เห็นท้องฟ้าได้ หลังจากผ่านไปสักพัก ราวกับตัดสินใจอะไรบางอย่างได้ ใบหน้าของเดเฮซาร์คไม่มีความเบื่อหน่ายอีกต่อไป เป็นใบหน้าของผู้ที่ได้ตัดสินใจแล้วในทางเดินของตัวเอง เดเฮซาร์คหันหน้าไปทางเซย์ สายตาของทั้งสองคนประสานกัน ไม่มีความลังเลอีกต่อไป เมื่อเซย์เห็นแบบนั้นจึงได้ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจและได้เข้าใจว่านายท่านได้ตัดสินใจแล้ว

“ ไปเถอะครับนายท่าน ข้าจะอยู่ดูแลที่นี่เองนายท่านไม่ต้องกังวลครับ ”

“ อืม งั้นข้าจะไปแล้วนะ ฝากที่เหลือไว้กับเจ้าด้วย ”

“ ขอให้สนุกนะครับนายท่าน ”

“ อืม….. ” ่องสว่างวทย์เทเลพอร์ต่องสว่างวทย์เทเลพอร์ต

ทันทีที่จบคำพูดสุดท้ายทย์เทเลพอร์ตก็ทำงานแสงก็ส่องสว่างวทย์เทเลพอร์ตก็ทำงานาบขึ้นแล้วเวทย์เทเลพอร์ตก็ทำงาน