นายชาเย็นกับนายขี้อ่อย

นาย ศิไพรกฤษ ที่เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนเดียวกันกับ นายสุุธิ์ศักษ์ ทั้ง 2 อยู่ห้องเดียว.....ทำให้เกิดเรื่องราวที่ ทั้งเศร้าและมีความสุขไปพร้อมๆกัน

"ในเวลาที่ทุกข์ที่สุด....ขอแค่เพียงใครทีให้ความสำคัญจริงๆ...ก็พอใจแล้วละ"

"ถ้างั้น...ก็จะค่อยดูแลเอง...จะไม่ทำให้รู้สึกต้องอยู่คนเดียว....จะไม่ปล่อยให้ต้องทำอะไรด้วยตัวเองอีกแล้ว....เพราะงั้น...อย่าคิดว่าตัวเองมันไร้ค่าสะที่ได้ไหม....ไอ้เจ้าคนไร้ความรู้สึก"ร่างหนาค่อยๆลดเสียงลงแล้วเดินไปหาร่างที่นั่งอยู่ไม่ไกลจาก ที่ๆตนอยู่แล้วโอบร่างบางไว้ในอ้อมกอดที่ทำให้ร่างบางรู้สึกอบอุ่นขึ้น จากละอองฝนที่ตกลงอย่างที่ไม่มีทีท่าที่จะหยุดลง