“สิก้า ตื่นได้แล้วนะค่ะ สายมากแล้วนะ เดี๋ยวก็ไปทำงานไม่ทันหรอก”
“อีก 5 นาทีนะยูล สิก้าง่วงมากๆเลย”ร่างบางขยับหันไปอีกทาง
“วันนี้มีประชุมตอน 9 โมงนะค่ะ ตอนนี้ก็ 8 โมงแล้วด้วย สิก้าอยากไปสายเหรอ”
“...................................”
“สิก้า...ได้...ไม่ตื่นใช่มั้ย”ร่างสูงนั่งลงข้างๆร่างบางแล้วก้มลงจูบริมฝีปากได้รูปของหญิงสาว
“อือ...ยูล สิก้าตื่นแล้ว แฮ่ก...กะจะฆ่ากันหรือไงค่ะที่รัก”ร่างบางทำหน้างอนใส่ร่างสูง
“ไปอาบน้ำค่ะ ยูลเตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้วนะ อย่าแอบหลับในห้องน้ำล่ะ”ยูริตะโกนไล่หลังร่างบางที่เข้าห้องน้ำไปแล้ว
“ยูล วันนี้ไปหาคุณพ่อสิก้ากันนะค่ะ”ร่างบางหันมามองหน้าคนรัก
“แหะๆจ๊ะ ไปก็ไปจ๊ะ”ยูริกลืนน้ำลายเหนี่ยวๆลงคอ
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะค่ะ ยังไม่ชินอีกเหรอค่ะ เราคบกันมาตั้ง 5 ปีแล้วนะ”
“ยูลทำใจให้ชินไม่ไหวหรอกค่ะ คุณพ่อของสิก้าท่านเห็นหน้ายูลทีไรนะ ก็ไล่ยิงยูลทุกทีเลย”ร่างสูงเหงื่อแตกทุกครั้งที่นึกถึงเห็นการณ์โดนพ่อตาไล่ยิง
“คนอย่างยูลกลัวด้วยเหรอค่ะ พ่อสิก้าเป็นแค่เจ้าของไร่องุ่นเองนะ ส่วนยูลเป็นถึงท่านประธานควอน ยูริที่ใครๆก็เกรงกลัว”เจสสิก้ายิ้มแล้วมองร่างสูง
“คงมีคนเดียวมั้งค่ะที่ทำให้ยูลกลัวได้ ไม่สิอีกคนก็สิก้าที่ยูลทั้งเกรงและกลัว”ยูริยิ้มแห้งๆให้คนรัก
“เอาเสื้อผ้าไปด้วยนะเราจะนอนที่นั่น 2 คืน คิดถึงที่แทยอนกับยัยฟานี่ด้วย”
“จ๊ะที่รัก”ยูริคิดว่าตัวเองต้องใส่เสื้อเกาะอ่อนที่ไปแอบซื้อมาตลอดเวลาซะแล้วสิ
.....................................................................
ไร่องุ่น
รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาในบ้านอย่างช้าๆจนคนที่นั่งอยู่ข้างๆต้องหันไปมอง ก็เห็นอาการของยูริที่เหงื่อแตก มือเริ่มสั่นเล็กน้อย ร่างบางจึงเอื้อมมือไปจับเพื่อให้กำลังใจ
“ยูลค่ะ สิก้ารักยูลมากนะค่ะ ยูลรักสิก้ามากมั้ยค่ะ”เจสสิก้าพูดอย่างจริงจัง
“ยูลรักสิก้ามากเท่าชีวิตของยูล ไม่สิมากกว่าด้วยซ้ำ”
“งั้นก็เอาชนะใจพ่อของสิก้าให้ได้สิค่ะ”
“ค่ะ ยูลจะพยายามนะค่ะ”ยูริเร่งความเร็วรถขึ้นมาอีกนิด เพื่อไปยังตัวบ้านไม้หลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านกลางไร่องุ่น
ชายวัยกลางคนเดินออกมาต้อนรับลูกสาวคนเล็กที่ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ สายตามองไปที่ยูริก่อนจะหันไปกอดลูกสาว
“สวัสดีค่ะคุณพ่อ สิก้าคิดถึงคุณพ่อมากๆเลยค่ะ”ร่างบางเข้าไปหอมแก้มจอง มินวู
“สวัสดีค่ะคุณพ่อ”ยูริโค้งให้มินวู
“ใครพ่อเธอ ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยมีลูกเป็นลิง”มินวูพูดจนคนฟังหน้าเสีย
“พ่อค่ะ อย่าแกล้งยูลสิค่ะ ดูสิ...ยูลเข้าบ้านดีกว่านะ”เจสสิก้าเดินไปคล้องแขนยูริเข้าบ้าน สร้างความไม่พอใจให้มินวูเป็นอย่างมาก
“ไอ้ลิง คอยดูนะฉันจะทำให้แกเลิกกับลูกสาวฉันให้ได้”มินวูกัดฟันแน่นด้วยความไม่พอใจ
“พี่มินโฮ สิก้าคิดถึงพี่จังเลยค่ะ พี่แทกับฟานี่ล่ะค่ะ”เจสสิก้าวิ่งไปกอดพี่ชายคนโต
“อยู่ในไร่น่ะ ว่าไงยูล เหนื่อยหน่อยนะ สู้ๆ”มินโฮชู้สองนิ้วให้ยูริ
“ขอบคุณค่ะพี่มินโฮ เฮ้อ...”ยูริลอบถอดหายใจแต่ก็ไม่พ้นสายตาของเจสสิก้าที่มองร่างสูงอย่างเป็นห่วง ไม่รู้ว่าพ่อของเธอจะทำอะไรร่างสูงอีก
“เอาของไปเก็บก่อนป่ะ เดี๋ยวค่อยลงมาทานข้าวด้วยกัน แทยอนกับฟานี่คงใกล้กลับมาแล้วล่ะ”มินโฮบอกน้องสาวและยูริ
................................................................
ในห้องนอน
ยูรินั่งอยู่ปลายเตียงมองดูเจสสิก้าเก็บเสื้อผ้าอย่างเงียบๆ จนร่างบางเอ่ยถามขึ้นมาพร้อมโอบรอบคอร่างสูงไว้
“เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะที่รัก ทำหน้าแบบนี้แสดงว่าเครียดมาก...” เจสสิก้าเลื่อนมือไปนวดตรงขมับร่างสูง
“อือ...รู้สึกดีจัง”ร่างสูงหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย แต่แล้วความรู้สึกว่ามีอะไรนุ่มมาแตะที่ริมฝีปาก
“กำลังใจค่ะ สิก้าจะเดินไปกับยูลนะค่ะ เราสองคนจะทำให้คุณพ่อยอมรับในความรักของเรานะ”
“แปลกอ่ะ ทีกับแทยอนและฟานี่พ่อสิก้าไม่เห็นว่าอะไรเลยล่ะ”ยูริขมวดคิ้วไม่เข้าใจ
“อืม คงเป็นเพราะพี่แทเป็นหลานมั้ง คุณพ่อเลยไม่ได้ว่าอะไร พี่แทพิสูจน์ให้คุณพ่อเห็นว่าสามารถดูแลฟานี่ได้ ทั้งสองก็ต้องฝ่าด้านคุณพ่อเหมือนกันแหละ เพียงแต่สิก้ากับยูลหนักหน่อย”ร่างบางยิ้มแห้งๆให้ร่างสูง
“เราลงไปข้างล่างกันเถอะค่ะใกล้ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว”ยูริโอบเอวคนรักออกจากห้องไป
“สิก้า”ทิฟฟานี่ร้องเรียกอย่างดีใจและวิ่งไปกอดเพื่อนสาว
“ฟานี่แกคล้ำลงหรือเปล่าเนี่ย”เจสสิก้าสำรวจเพื่อนสาวแต่ก็ได้ค้อนวงโตมาแทนคำตอบ
“หวัดดีฟานี่ แทยอนล่ะ”ยูริเอ่ยทักสาวตายิ้ม
“ฉันอยู่นี่ไอ้ยูล ดีใจจังได้เจอแก มาคุยกับฉันหน่อยสิ”แทยอนลากยูริไปนั่งคุยอีกมุมหนึ่งปล่อยสาวๆได้คุยกัน
“มีอะไรเหรอไอ้แท มันเป็นความลับหรือไงว่ะ”
“ฉันไม่อยากให้สาวๆเค้ารู้เดี๋ยวจะไม่สบายใจไปเปล่า”
“เรื่องอะไรว่ะ”ยูริตั้งใจฟัง
“คือยังงี้นะ มีคนอยากได้ไร่ของคุณอามินวูมาก ขอซื้อในราคาสูงมากแต่คุณอาท่านไม่ขาย พวกมันเลยเข้ามาทำร้ายคนงานของเราแทบทุกวัน คืนนี้มันขู่ว่ามันจะทำมากกว่าคืนก่อนๆอีก แกอย่าให้สิก้าออกมาข้างนอกบ้านตอนกลางคืนนะมันอันตราย”
“เข้าใจแล้ว ทำไมไม่แจ้งตำรวจว่ะแท”
“แจ้งแล้ว แต่ก็อย่างว่าแหละคนที่อิทธิพลอ่ะนะ”แทยอนส่ายหัวอย่างปลงๆ
“งั้นเหรอ หึ งั้นคงต้องเจอพี่ชายฉันหน่อยแล้วล่ะ”ยูริยกมือถือกดหาพี่ชาย(ญาติผู้พี่)
เมื่อเล่ารายละเอียดให้พี่ชายฟังหมดแล้ว พี่ชายของยูริจึงรีบพาคนสนิทมายังไร่ของมินวูอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาเดินทางแค่ 2 ชั่วโมงก็ถึง
เวลาอาหารค่ำผ่านไปแล้ว แทยอน มินโฮนั่งคุยกับยูริ สองสาวก็นั่งคุยกันอีกมุมหนึ่ง
“ยูลคืนนี้แกออกไปสำรวจไร่กับฉันมั้ย”แทยอนเอ่ยถาม
“ไปสิ คุณพ่อไปมั้ยว่ะไอ้แท”ยูริกระซิบถามแทยอน
“อื้มไป แกระวังตัวเป็นสองเท่าเลยนะเพื่อน”แทยอนตบบ่ายูริเบาๆเพื่อให้กำลังใจ
[=_= "]
“ยูล คุยอะไรกันอยู่ค่ะหน้าเครียดเชียว”เจสสิก้าเดินเข้ามาโอบเอวยูริ
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พอดีว่าแทยอนชวนออกไปสำรวจดูความเรียบร้อยที่ไร่น่ะ คืนนี้สิก้าอยู่แต่ในห้องนะค่ะ อยู่กับฟานี่ก็ได้ยูลเป็นห่วงไม่อยากปล่อยสิก้าอยู่คนเดียว”ยูริกอดร่างบางไว้อย่างหวงแหน
“ก็ได้ค่ะ รีบกลับนะค่ะ อย่าไปดื่มเหล้าเมามานะ สิก้าจะให้นอนนอกห้องจริงๆด้วย”เจสสิก้ามองยูริพร้อมทำแก้มป่อง
“จ๊ะ ที่รัก เข้าไปในบ้านป่ะ เดี๋ยวยูลกลับมานะค่ะ พี่มินโฮช่วยดูแลสาวๆด้วยนะค่ะ”ยูริหันมาพูดกับมินโฮที่ต้องดูแลบริเวณบ้าน
“ไม่ต้องห่วงหรอก คุณพ่อมาแล้ว แทกับยูลไปเถอะ ระวังตัวด้วยนะ”มินโฮโบกมือให้ทั้งสอง
“มีอะไรกันหรือเปล่าพี่มินโฮทำไมต้องถือปืนกันขนาดนั้นด้วยค่ะ”เจสสิก้าเกิดสงสัยขึ้นมา
“ไม่มีไรหรอกสิก้าไปอาบน้ำนอนกันดีกว่าแก ฉันยังคุยกับแกไม่จุใจเลยนะ”ทิฟฟานี่ลากเจสสิก้าเข้าห้องนอนไป มินโฮถึงกับถอนหายใจโล่งอก
............................................................................................
“ไม่รู้จะมาทำไม เกะกะลูกกะตา เดี๋ยวพ่อยิงไส้แตก”มินวูพูดแล้วมองหน้ายูริ ร่างสูงได้แต่ถอนหายใจทิ้งเท่านั้น
“คุณอา อย่าเพิ่งว่าอะไรไอ้ยูลเลยค่ะ แทเห็นเงาใครแว๊บๆอยู่ตรงนั้นน่ะค่ะ”แทยอนชี้ไปทางต้นไม้ใหญ่
“ทุกคนระวังตัวด้วยนะ คราวนี้มันกะเอาเราตายแน่ๆ”มินวูพูดแล้วหันไปตามเงาที่มีมากกว่า 10 คนแน่ๆ
ปัง
เสียงปืนดังขึ้นมา คนงานของมินวูล้มลงจมกองเลือดไปหนึ่งคน ทุกคนเลยต้องรีบหาที่ซ่อนและยิงตอบโต้ไป
“กรี๊ด พี่มินโฮเสียงปืนนี่ค่ะ เกิดอะไรขึ้น”เจสสิก้ากับทิฟฟานี่วิ่งลงมาจากห้องนอนของตัวเอง
“ฟานี่ สิก้า ไปแต่งตัวให้ดีกว่านี้ มีคนบุกเข้าไร่เรา เตรียมปืนด้วยนะทั้งสองคน”มินโฮกระชับปืนให้แน่นขึ้น
“ไอ้แท แกอ้อมไปทางด้านซ้ายนะ เดี๋ยวฉันกับคุณพ่อจะไปทางด้านขวาเอง”ยูริสั่งการอย่างชำนาญ(ก็เป็นบอสใหญ่นี่นะ)
“ทำไมฉันต้องไปกับเธอด้วย ฉันจะไปกับแทยอน”มินวูปฎิเสธเสียงแข่ง
“คุณพ่อค่ะ ขอร้องล่ะค่ะแค่ตอนนี้เท่านั้น ได้โปรด ยูลต้องปกป้องคุณพ่อ ยูลคงปล่อยให้คนที่ยูลรักเสียใจไม่ได้หากคุณพ่อเป็นอะไรไป นะค่ะ”ยูริทำสายตาจริงจังพร้อมอ้อนวอนจนมินวูต้องยอมทำตาม
“เพื่อสิก้าหรอกนะฉันถึงยอม”มินวูจำใจต้องเดินตามยูริไปทางปีกขวา
เสียงปืนสนั่นหวั่นไหว จนพี่ชายของยูรินำกำลังมาที่ไร่และเรียกตำรวจในท้องที่มาช่วยกัน ด้วยตำแหน่งที่ใหญ่โตทำให้ง่ายต่อการสั่งการ ตำรวจบุกเข้าไปเมื่อได้ยินเสียงปืนดังขึ้นอีกครั้ง
มินวูเดินอยู่ข้างยูริและช่วยกันจัดการผู้บุกรุก จนไปทันสังเกตว่ามีใครบางคนกำลังลอบมาทางด้านหลัง ยูริหันมาเห็น ชายคนนั้นกำลังหันกระบอกปืนไปทางมินวู ยูริตกใจมารีบเอาตัวเข้าไปบังมินวูเอาไว้
ปัง ปัง ปัง ปัง
“อ๊าก...”ยูริทรุดลงกับพื้น มินวูหันมายิงชายคนนั้นจนตายคาที่
“ยูริ ควอน ยูริ เฮ้ย! เลือด ทำไงดีว่ะ อย่าเป็นอะไรไปนะยูล”มินวูกอดยูริแน่นพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
“คุณพ่อ สิ...ก้า ยูล...รัก...สิ....ก้า”ยูริหมดสติทันที
“ยูล ตื่นสิ ตื่น...ควอน ยูริ ฉันสั่งให้ตื่น เธอจะมาทำให้ลูกสาวฉันเสียใจไม่ได้นะ”มินวูตะโกนดังลั่น
“คุณอา ไอ้ยูล”แทยอนวิ่งมาหามินวูกับยูริ
“แท พายูริไปโรงพยาบาลเร็วเข้า”มินวูกับแทยอนช่วยกันพยุงยูริ
หน้าห้องฉุกเฉิน
เจสสิก้าร้องไห้ปานใจจะขาด มินวูยืนมองภาพลูกสาวที่ร้องไห้จนตัวโยนในอ้อมกอดของทิฟฟานี่ เขายอมรับว่าเขาเคยไม่มั่นใจว่ายูริจะรักลูกสาวเขาจริง เพราะนักธุรกิจใหญ่มักเจอคนมากหน้าหลายตา รู้ทั้งรู้ว่าพวกเค้ารักกันมา 5 ปี แต่ก็อยากให้แน่ใจกว่านี้ จนเมื่อคืนที่ยูริยอมตายเพื่อเขา เขาซาบซึ้งใจมาก
“ฮือ...ฮือ ฟานี่ ทำไมหมอยังไม่ออกมาอีกล่ะ ยูลจะเป็นอะไรมากมั้ยโดนยิงไปตั้งหลายนัด ฉันกลัว...”เจสสิก้าพูดรัวจนฟังแทบไม่รู้เรื่อง
“ใจเย็นๆนะสิก้า ยูลต้องปลอดภัย”ทิฟฟานี่ลูบหลังปลอบเพื่อนรัก
คุณหมอเดินออกมาจากห้องผ่าตัด มินวูกับเจสสิก้ารีบวิ่งไปหาคุณหมอทันที
“ยูลเป็นไงบ้างครับ/ค่ะ”ทั้งสองเอ่ยถามพร้อมกัน
“ญาติกรุณาใจเย็นๆก่อนนะครับ คือ...”คุณหมอกำลังจะพูด แทยอนก็ตีโพยตีพายขึ้นมา
“คุณหมอไอ้ยูลตายแล้วเหรอค่ะ โฮ...ไอ้ยูล”แทยอนโผกอดทิฟฟานี่
“เปล่าครับ คนไข้ปลอดภัยดีครับ”คุณหมอยิ้มออกมา
“แต่...แต่ผมเห็นยูลโดนยิงที่หัวใจด้วยนะครับหมอ”มินวูถามด้วยความตกใจ
“ครับ หากไม่มีเสื้อเกาะอ่อน คนไข้คงตายไปแล้วครับ เพราะจุดที่โดนยิงล้วนเป็นจุดตายทั้งนั้นครับ และเพราะแรงอัดของกระสุนในระยะใกล้ทำให้คนไข้จุกและก็สลบไปน่ะครับ ส่วนแผลก็แค่ที่แขนซ้ายหมอผ่าเอากระสุนออกเรียบร้อยครับ”คุณหมอพูดอธิบายยาวเหยียดจนทุกคนโล่งอก
“แทแทวันหลังหัดฟังอะไรให้มันครบก่อนนะค่ะ ดูสิทำทุกคนตกใจกันหมดเลย”ทิฟฟานี่ฟาดฝ่ามือลงที่แขนแทยอน จนแทยอนต้องลูบแขนไปมา
....................................................................
เรื่องเลวร้ายทั้งหมดผ่านไปแล้ว ตอนนี้ยูริกลับมาพักฟื้นที่บ้านได้แล้วแต่ก็ยังอยู่ที่ไร่องุ่นต่อ มินวูดูจะเอาใจยูริและดูแลยูริอย่างดี จนเจสสิก้ายิ้มออกมาทั้งน้ำตาเพราะนั่นคือภาพที่เธฮอยากเห็นมาตลอด 5 ปี
“พ่อค่ะ พ่อยอมรับเราสองคนแล้วใช่มั้ยค่ะ”เจสสิก้ากอดผู้เป็นพ่อ
“พ่อขอโทษนะที่ทำให้ลูกทั้งสองเป็นทุกข์ ยูลพ่อฝากยูลดูแลสิก้าด้วยนะ พ่อเชื่อว่ายูลจะดูแลสิก้าได้เป็นอย่างดี”มินวูหันไปยิ้มให้ยูริ
“ค่ะ คุณพ่อ สิก้าคือลมหายใจและชีวิตของยูล ยูลสัญญาว่ายูลจะรักและซื่อสัตย์กับสิก้าคนเดียวเท่านั้น”ยูริมองสบตากับมินวู เจสสิก้าเมื่อได้ยินแบบนั้นก็โผล่เข้ากอดคนรักอย่างแรง มินวูเมื่อเห็นดังนั้นก็หลบฉากออกมา
“โอ๊ย...สิก้า อ้า...”ยูริทำหน้านิ่วเพราะความเจ็บที่แผล
“สิก้าขอโทษ หายเจ็บนะค่ะ”เจสสิก้าหอมแก้มยูริไปฟอดใหญ่
“อีกข้างสิแล้วจะหายเจ็บ”ยูริยื่นแก้มให้เจสสิก้าอีกข้าง
“ก็ได้ เพราะรักหรอกนะถึงยอมเนี่ย”เจสสิก้าจัดการหอมไปอีกฟอด
“ยูลรักสิก้านะค่ะ”
“สิก้าก็รักยูลค่ะ รักเสมอและตลอดมา”
“ขอบคุณที่รักกันและอยู่ข้างกันมาตลอดนะค่ะที่รัก”ยูริกอดเจสสิก้าเอาไว้ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
.................................................................
จบแล้ว
