ภาษาหวานพาใจเคลิ้ม

เนื้อเรื่อง

จันทรา อาธิษฐาน
เปรียบเธอเป็น เช่นตะวัน อันส่องฟ้า
ทอแสงจ้า เหนือนภา ทิวาฉาย
ตัวฉันคง คือจันทร์ อันนวลใย
ส่องแสงใน ราตรี ที่มืดมน
ยามไออุ่น อรุณเปิด บรรเจิดฟ้า
ดวงจันทรา ลาจร ทุกแห่งหน
ไม่มีวัน บรรจบ ในนพดล
แม้กมล แห่งจันทร์ฉาย หมายตะวัน
ครานี้จันทร์ มีเพียงจิต อธิษฐาน
ขอเพียงวาน ฟ้าช่วย อำนวยฝัน
ให้ได้พบ สบเพียง แต่ตะวัน
ขอจงบัน ดาลให้เป็น เช่นนี้เทอญ




บนหาดทรายสีขาว
มีเรื่องราวมากมายระหว่างเรา
แต่วันนี้มีเพียงความรานร้าว
หาดทรายสีขาวเริ่มจืดจาง
ไม่มีเธออีกแล้วในตอนนี้
หาดทรายเปลี่ยนสีเป็นสีหม่น
ภาพจางๆระหว่างเราสองคน
จึงเป็นภาพปนน้ำตาบนหาดทราย


อยากขอบคุณที่โลกนี้มีเธออยู่
ทำให้ฉันรู้ว่ารักมีความหมาย
ท่ามกลางความสับสนและวุ่นวาย
มีเธอข้างกายเท่านั้นพอ
อยากขอบคุณที่เธอมารักกัน
ช่วยแต่งเติมความหวังที่เฝ้าขอ
เป็นแรงใจให้กันยามฉันท้อ
ให้ฉันเดินก้าวต่อแม้มืดมน





ยืนอยู่บนความอ่อนไหว
ชีวิตดำเนินไปเพราะสับสน
ก้าวเข้าไปในหนทางที่วกวน
นี่หรือคือ..คือทุกข์ทนบนหนทาง
เดินออกไปยิ่งไกล..ยิ่งโดดเดี่ยว
อยู่คนเดียว..เดินคนเดียว..อย่างอ้างว้าง
ไร้แม้แต่เพื่อนสักหนึ่ง..ซึ่งร่วมทาง
อยากมีใครสักคนบ้างที่เข้าใจ
เหนื่อยแรง.....อ่อนล้าอยากหยุดพัก
ยิ่งเหนื่อยหนัก...มากภาระยิ่งโหมใส่
นี่นะหรือคือสิ่งที่.....ต้องฝ่าไป
ด้วยหัวใจ...หญิงคนหนึ่งซึ่งทุกข์ทน
ผิดด้วยหรือที่เลือกทางให้ตัวเอง
ความอวดเก่ง คงต้องใช้อีกสักหน
ในเมื่อไม่มีแม้....ใครสักคน
ต้องกล้าทน...จนอยู่ได้...ในความจริง

..............


.................