เราสองคนนั่งที่ม้านั่งยาวริมสระน้ำในสวนสาธารณะ บรรยากาศยามเย็นวันนี้ช่างดูเงียบเหงา ท้องฟ้าสีส้มอ่อนสลับสีเข้มเข้ากันได้ดีกับสีดำของความมืดที่กำลังมาเยือนในไม่ช้า ทั้งฉันและเขาต่างมองออกไปที่สระน้ำโดยที่ไม่มีใครเอ่ยคำพูดใดๆ
'เป็นเวลานานเท่าไหร่แล้ว ที่เราไม่ได้มานั่งด้วยกันแบบนี้...?'
"ดวงอาทิตย์กำลังตกดินแล้ว..." เขาเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่ในใจของฉันกลับสั่นระรัว มีคำพูดมากมายที่ฉันอยากจะคุยกับเขา
แต่ปากมันพูดออกมาได้แค่...
"อืม"
"เวลาเดียวกัน สถานที่เดียวกันเหมือนกับวันที่เราเจอกันครั้งแรก..." เขายังคงพูดต่อโดยที่ไม่หันมามองฉัน
"ถ้ามันย้อนกลับไปวันนั้นได้...ก็คงดี" ฉันพูดออกไปไวเท่าความคิด ถึงบรรยากาศเก่าๆ และพยายามคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น
"เวลามีแต่จะเดินหน้า..."
"อืม...นั่นสินะ"
เขาขยับท่านั่งเปลี่ยนมาพิงที่พนักเก้าอี้ ฉันหันมองตาม จนได้เห็นร้อยยิ้มมุมปากเล็กๆของเขา และแววตาปนเศร้าที่มองออกไปยังสระน้ำ ฉันมอง
ไปยังสระน้ำบ้าง ที่เวลานี้เริ่มมืดแล้วและพอเห็นแสงจากดวงจันทร์สะท้อนที่ผิวน้ำ
"ฉันคิดว่าตอนนี้ เธออาจต้องการเวลาให้กับตัวเอง..."
"......" ฉันไม่พูดอะไร เพราะความรู้สึกตอนนี้มันหน่วง อึดอัดจนไม่สามารถพูดออกมาได้
เขาค่อยๆลุกขึ้นยืนพร้อมกับหันมามองที่ฉันอย่างช้าๆ ฉันแหงนหน้ามองที่ใบหน้าเขาไม่ชัดเท่าไหร่นัก เพราะตอนนี้นัยน์ตาของฉันเริ่มเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา จึงมองเห็นได้เพียงแค่ภาพเบลอๆเท่านั้น
"ดูแลตัวเองด้วยนะ และขอให้เธอโชคดีตลอดไป..." เขาพูดจบและเดินจากไปในความมืด ทิ้งฉันให้นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวท่ามกลางบรรยากาศเงียบเหงาของสวนสาธารณะในยามค่ำคืน...
มาถึงก็โดนทิ้งเลย T-T
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น