[fic][skyfall][MQ]Alive.

ข้อมูลเบื้องต้น

Note :   ย้ายฟิคมาเก็บจาก gloomygirls.exteen.com ค่ะ
ขอคำแนะนำติชมด้วยนะคะ 
ส่วนใหญแล้วจะไม่ค่อยอัพเดทลงในเว็บเด็กดีเท่าไหร่
ถ้าสนใจติดตามงานก็เชิญที่นี่เลยค่ะ >> http://yuhankung.wordpress.com

เนื้อเรื่อง

Title : Alive.
Author : ++YuHankunG ++
Fandom : Skyfall.
Pairing : MQ
Rate : PG-13
Category : Drama

Note: เมอร์รี่คริสมาสต์ค่ะ :D

.............อีกแค่เพียงก้าวเดียวเท่านั้น..................

เสียงระเบิดดังกึกก้องคือสิ่งสุดท้ายที่เขาได้ยินจากปลายสาย กำลังเสริมถูกส่งไปอย่างรวดเร็วที่สุดหากทว่ายังช้าไปเพียงก้าวเดียว

“ภารกิจเก็บกู้ Scylla สำเร็จ เจ้าหน้าที่เสียชีวิตในขณะปฏิบัติภารกิจจำนวนหนึ่งนาย” เสียงจากปลายสายของทีมเก็บกู้รายงานสถานการณ์อย่างรวดเร็ว

เป็นชั่วขณะที่ความเงียบเข้าปลุกคลุมไปทั่วห้องปฏิบัติงานของผู้บัญชาการสูงสุดของหน่วยสืบราชการลับแห่งอังกฤษ ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของผู้มีอำนาจตัดสินใจสูงสุด ดวงตาสีเขียวอมเทาสั่นระริกอย่างไม่อาจควบคุมได้ สายตาหลายคู่จ้องมองมายังเขา มีทั้งเห็นใจ คาดหวัง รอคอย หรือแม้แต่ตำหนิ

การตัดสินใจของเขาผิดพลาด

MI6 จึงต้องเสียมือดีที่สุดของฝ่ายวิจัยและพัฒนาอาวุธไป

“จัดงานศพให้สมเกียรติด้วย” เขาสั่งสั้นๆ ก่อนกดตัดสายไปแล้วโบกมือเป็นเชิงขออยู่คนเดียว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดจึงทยอยกันเก็บข้าวของออกไป ชายวัยกลางคนหลับตาลงอย่างอ่อนแรงเมื่อนึกถึงผลการรายงานเมื่อครู่

เจ้าเด็กอวดดีนั่นตายแล้ว...........

ขอบตาร้อนของเขาผ่าวขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุม การสูญเสีย quartermaster สำหรับ MI6 อาจเป็นเรื่องใหญ่ แต่สำหรับเขาการสูญเสียในครั้งนี้ไม่ใช่แค่เพียงลูกน้องคนสำคัญ แต่ยังเป็นคนที่เขาได้แต่รู้สึกต่ออีกฝ่ายมาตลอดด้วย

ถ้าเพียงแต่เขาจะล้มเลิกภารกิจนี้ไปเสีย ถ้าเพียงแต่เขาจะส่งทีมช่วยเหลือไปให้เร็วกว่านี้

ถ้าเพียงแต่.....เขาจะบอกความรู้สึกที่แท้จริงออกไป อีกฝ่ายอาจจะไม่ขอเสนอตัวไปเองแบบนั้นก็ได้

ถ้าเพียงแต่เขาจะได้ทันพูดสิ่งที่ควรพูด ทำสิ่งที่ควรจะทำ

เขาคงจะไม่ต้องรู้สึกผิดถึงเพียงนี้........

----------------------------------------------------------------------

ฝนตกหนัก.......มัลลอรี่ไม่สารถบอกตัวเองได้ว่าอากาศเบื้องนอกหรือว่าความรู้สึกของเขาในตอนนี้ขุ่นมัวมากกว่ากัน เมื่อตอนเช้าเขาเพิ่งไปร่วมพิธีศพและกล่าวคำไว้อาลัยให้กับลูกน้องคนสำคัญผู้ทอดร่างอยู่ภายในโลงไม้ขัดเงาสวยงามท่ามกลางบรรดาพวกนักวิจัยในแผนกของคิวที่แห่กันมาพร้อมหน้า

ห้องที่เงียบเหงายังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นไอของคนที่เพิ่งจากไป แก้วชาใบโปรดของคิวยังคงวางนิ่งอยู่ที่อ่างล้างจาน กองหนังสือมากมาย หรือของใช้จิปาถะอื่นๆยังวางอยู่เต็มไปหมด แม้กระทั่งโน๊ตบุ๊คสีขาวของใช้ประจำตัวคิวที่วางอยู่ตรงโต๊ะข้างเตียง

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับว่ามันเป็นเพียงเรื่องโกหก เมื่อสองวันก่อนเจ้าเด็กนั่นยังนั่งดูทีวีที่โซฟาตัวนี้พร้อมกันกับเขา ดินเนอร์ด้วยกันด้วยอาหารทำเองครั้งแรกของอีกฝ่าย ถึงแม้รสชาติจะไม่เอาอ่าวนัก แต่เขาก็ยังออกปากชม และเข้านอนโดยมีอีกฝ่ายนั่งทำอะไรก็อกแก๊กอยู่กับโน๊ตบุ๊คเหมือนทุกค่ำคืน

แม้กระทั่งในตอนเช้าวันรุ่งขึ้นที่เขาออกไปทำงานอีกฝ่ายก็ยังนอนขี้เซาอยู่บนเตียงไม่เปลี่ยน

ความจริงเขาควรจะเอะใจตั้งแต่แรกที่เช้าวันนั้นอีกฝ่ายดูอิดเอื้อนราวกับจะไม่อยากไปจากที่นี่ แต่เขากลับดุอย่างจริงจังให้คิดถึงหน้าที่ ก่อนจะสัญญาว่าหลังจากที่เสร็จภารกิจสุดท้ายของวันนี้พวกเขาจะลาพักร้อนกันซักระยะตามที่อีกคนเคยอยากได้

สัญญาที่ทำให้คนยิ้มยากถึงกับยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

เพียงแต่น่าเสียดายที่ว่าสัญญานั้น เขาคงไม่มีวันได้ทำตามอีกแล้ว

มัลลอรี่รู้สึกเหนื่อยกับเรื่องทั้งหมด ในบางครั้งการหายใจก็ดูจะเป็นเรื่องลำบากในยามที่ใครสักคนที่เป็นเจ้าของลมหายใจนี้ไม่มีชีวิตอยู่แล้ว แต่คำว่าภาระและหน้าที่ทำให้เขาสะบัดไล่ความคิดไร้สาระออกไป

โลกยังคงหมุนต่อ แม้ว่าจะมีคนตายไปอีกสักกี่คนก็ตาม

ความคิดที่ทำให้เขาได้แต่เหยียดยิ้มราวกับจะเยาะเย้ยโชคชะตา การสูญเสียครั้งแล้วครั้งเล่าในชีวิตทำให้เขาเรียนรู้ที่จะเจ็บปวดและชินชาไปเอง

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เสียใจ

แต่การเสียใจจะมีประโยชน์อะไรขึ้นมา รังแต่จะบั่นทอนสติสัมปชัญญะที่มีอยู่

 ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้สึกผิด

หากว่ากล่าวคำขอโทษต่อสวรรค์เบื้องบนสักพันรอบหมื่นรอบแล้วจะนำอีกฝ่ายกลับมาได้ เขาก็จะไม่ลังเลที่จะทำเลย

แต่ไม่ว่าเขาจะพยามอีกสักเท่าไรเขาก็เปลี่ยนความจริงนี้ไม่ได้อยู่ดี

ชาเอิร์ลเกรย์หอมกรุ่นถูกเทลงในถ้วยชาใบโปรดของคิวที่เขาเพิ่งล้างเสร็จ สัมผัสอุ่นร้อนชวนให้เขานึกถึงริมฝีปากนุ่มที่มักจะเอ่ยคำออดอ้อนราวกับเด็กที่ไม่ยอมโตเวลาที่อยู่ด้วยกันสองคน ผิวกระเบื้องที่เรียบเนียนชวนให้นึกถึงผิวกายที่เคยได้สัมผัส กลิ่นหอมอ่อนๆชวนให้ผ่อนคลายอันเป็นเอกลักษณ์ติดตัวของคิวไปเสียแล้ว กลิ่นที่แสนคุ้นเคยในยามที่พวกเขาโอบกอดกันและกัน

ไม่มีอีกแล้ว....สัมผัสที่แสนคุ้นเคย

แก้วชาถูกวางลงบนโต๊ะอย่างเลื่อนลอยพร้อมกันกับเสียงทอดถอนหายใจ ยิ่งเขาอยู่ในบ้านนานเท่าไหร่ ภาพความทรงจำในขณะที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกันก็ไหลเข้ามากขึ้น ............มากขึ้นเรื่อยๆ

มือแกร่งเคลื่อนไปหาปืนคู่ใจที่เหน็บอยู่ข้างตัวช้าๆ ชั่ววูบหนึ่งเขาคิดที่จะหนีไปจากทุกอย่างด้วยความเหนื่อยล้า หนีไปจากภาระและหน้าที่ที่เขาแบกรับมันมาชั่วชีวิต  Glock 17 เกือบจะได้ทำหน้าที่ดั้งเดิมของมันหากไม่มีเสียงแจ้งเตือนจากเสียงนาฬิกาปลุกของมือถือเครื่องบางที่วางนิ่งอยู่บนเตียงกว้างราวกับจงใจลืมทิ้งเอาไว้

มัลลอรี่หัวเราะให้กับความคิดชั่ววูบอันน่าสมเพชเหมือนคนขี้แพ้ของตัวเองเมื่อครู่ ก่อนที่จะสไลด์หน้าจอปิดเสียงนาฬิกาปลุก ทว่าสิ่งที่เห็นกลับทำให้เขาเศร้าระคนแปลกใจ

Merry X’mas my master. Look at my lab top.

Your quartermaster.

แล็ปท็อปตัวบางถูกปลดล็อคเอาไว้เรียบร้อยแล้วเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับคนที่ไม่ใช่เจ้าของ หน้าจอเดสก์ทอปมีเพียงคลิปวีดีโออันเดียวตัดกันกับพื้นหลังสีดำสนิทชวนหดหู่ เคอเซอร์เมาส์ค่อยๆเลื่อนไปคลิกช้าๆเพื่อดูว่าสิ่งที่ถูกทิ้งเอาไว้คืออะไร

“...........ถ้าคุณได้ดูวีดีโอนี่อยู่ มันก็หมายความว่าผมคงไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว...

เสียงในคลิปหยุดชะงักไปนิดหน่อยก่อนที่คิวจะจ้องมองมาอย่างจริงจัง

..........ผมมีเรื่องที่อยากจะบอกกันคุณเยอะแยะเลย แต่คงไม่มีอะไรสำคัญมากไปกว่าสิ่งที่ผมไม่เคยกล้าที่จะพูดออกไปเลยในตอนที่ยังมีชีวิตอยู่

ใบหน้าขาวนวลขึ้นสีเรื่อน่ามองยามที่จะเอ่ยประโยคถัดไป

ผมรักคุณ.........

คิวสูดหายใจลึกๆอีกครั้งเพื่อกล่าวยืนยันสิ่งที่ตนต้องการจะสื่อออกไป

ผมรักแกแร็ธ มัลลอรี่ .............

ดวงหน้าอ่อนเยาว์ฉายรอยยิ้มที่งดงามที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นออกมา ก่อนที่จะตัดสินใจกล่าวข้อความที่เหลือออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งและจริงจังมากที่สุดเพื่อสื่อให้เห็นว่าข้อความต่อไปนี้สำคัญเพียงไร

...........ถ้าคุณกำลังเสียใจเรื่องการตัดสินใจครั้งนี้ ขอให้หยุดคิดแบบนั้นซะ...........

 ...............เพราะคุณไม่ได้ทำอะไรผิด ผมเป็นคนตัดสินใจไปเองโดยที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคำสั่งของคุณเลย ............................

..............ผมไม่ได้ไปเพราะเอ็มไอซิก หรือประเทศอังกฤษ……………

 ............แต่ผมไป……………..

.........ไปเพื่อปกป้องคุณ..............

เกิดคุณคิดที่จะทำอะไรโง่ๆขึ้นมาล่ะก็....ผมคงจะเสียใจแย่เลยที่มองคนผิดไป..................

เด็กหนุ่มหัวเราะเบาๆก่อนชี้กลับมาที่กล้อง

................ลองจับที่หน้าอกซ้ายของคุณดูสิ...........คุณยังมีผมอยู่ตรงนั้นเสมอ...........

................ผมจะยังมีชีวิต ตราบเท่าที่คุณยังมีชีวิต.............

.............เมอร์รี่คริสมาสต์ครับ....................”

มัลลอรี่อดหัวเราะออกมาเบาๆไม่ได้ ความโศกเศร้าและขุ่นมัวตลอดสองวันมานี้ถูกปัดเป่าไปราวกับไม่มีเคยมีมาก่อน

.......ชั้นเคยปล่อยให้นายตายไปแล้วครั้งหนึ่ง คราวนี้ชั้นจะไม่ยอมให้นายที่อยู่ในใจชั้นต้องตายตามไปง่ายๆแน่นอน.......

.............ชั้นสัญญา............

THE END