คุณครูของฉัน แปลจากภาษาจีนค่ะ

เนื้อเรื่อง

จากหนังสือ Step by step Chinese  阶梯汉语    （中技精读） 

 วิจารณ์ตามสบายค่า

คุณครูของฉัน               

                   ฤดูใบไม้ร่วงมาถึงอีกแล้ว ถึงฤดูใบไม้ร่วงทีไรฉันจะคิดถึงคุณครูเป็นพิเศษ เพราะว่าคุณครูฉันถึงมีความสำเร็จในวันนี้ได้                

                   ตลอดมาจนถึงชั้น ป.4 ผลสอบของฉันมีแต่ได้ที่สุดท้าย ไม่ก็รองสุดท้าย ดังนั้นฉันจึงเป็นที่หนักใจของพ่อแม่ และเป็นที่ปวดหัวของคุณครูที่โรงเรียนมาตลอด                

                   ตอนอยู่ป.4 ได้มีการเปลี่ยนครูประจำชั้นคนใหม่คนใหม่ ยังไม่ทันที่เขาจะเดินเข้าห้องเรียนของพวกเรา ทุกคนก็รู้อยู่แล้วมาคุณครูจะมาอยู่แค่ปีเดียวก็จะย้ายไปแล้ว แต่ในเวลานั้นมันไม่ได้สำคัญกับฉันหรอก สำหรับฉันแล้ว การหมดชั่วโมงเรียน และเลิกเรียนถึงจะเป็นเรื่องสำคัญ                

                หลังจากการสอบครั้งที่หนึ่งคุณครูมาพูดกับฉันว่า “ได้ยินมาว่าในห้องเรียนเธอสอบได้ที่สุดท้ายตลอด เธอเคยคิดไหมว่าทำไมเป็นแบบนี้?”                

                 “...ไม่ทราบฮะ คุณครูอย่าตีก้นหนูนะ ตีมือแทนได้ไหมฮะ?”          

          “อะไรนะ....แต่ไหนแต่ไรฉันไม่เคยตีนักเรียน เธอเคยคิดบ้างไหมว่าทำไมสอบได้ไม่ดีตลอด?”                        

          “ทำไมสอบได้ไม่ดีตลอด..? หนูไม่เคยคิดเลย...”               

                “ครูว่าที่เธอสอบได้ไม่ดีตลอด ก็เพราะว่าเธอเดิมทีเธอไม่เคยใส่ใจเลยน่ะสิ ”               

               “ถ้าอย่างนั้นสอบได้ที่ดีๆแล้วจะเป็นยังไงล่ะฮะ”               

              “เธอเคยสอบได้ที่หนึ่งมั้ยละ? แม้แต่อันดับก่อนที่สามสิบเธอก็ทำไม่ได้  ” แล้วจะรู้ความรู้สึกตอนที่สอบได้ที่ดีๆได้ยังไงกัน?  เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ครั้งหน้าเธอต้องสอบให้ได้ที่สามสสิบ ฉันจะเลี้ยงชานมรสกาแฟเธอแก้วหนึ่งเป็นยังไง? อย่ายอมแพ้ซะล่ะ!          

         ไม่รู้ทำไม แต่คงเป็นเพราะวิธีการสอนของอาจารย์ที่ไม่เหมือนกับแต่ก่อนกระมัง ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ขยันอ่านหนังสือเป็นอย่างมาก ไม่ออกไปเล่นกับคนอื่นเลย                

               “ว้าว! เธอสอบได้ที่28เชียวนะ เก่งอะไรอย่างนี้ แล้วพ่อแม่เธอว่ายังไงล่ะ? ”                

              “พ่อเห็นใบผลสอบก็ชมหนูตลอด และยังไปพูดกับคนอื่นด้วยว่าผมเรียนก้าวหน้าได้ไวขึ้น แม่ก็ดีใจ แล้วยังทำอาหารที่หนูชอบให้ทานด้วย ยอดเยี่ยมไปเลย!”               

             “ถ้าอย่างนั้นการสอบครั้งนี้ทำให้เธอได้เรียนรู้อะไรบ้าง?”               

            “คุณครู เดิมทีคะแนนคณิตศาสตร์หนูไม่ดีเลย แต่ตอนนี้หนูทำได้หมดแล้ว แล้วภาษาหนูก็ได้ด้วย แล้วยังมี....” วันนั้นฉันพูดไปเยอะแยะมากมาย ดื่มชานมรสกาแฟไปสองแก้ว               

               ฤดูใบ้ไม้ร่วงคุณครูก็ไปซะแล้ว ก่อนจากไป คุณครูให้ชานมรสกาแฟฉันขวดหนึ่ง ตอนนั้นฉันร้องไห้ตลอด ร้องไม่หยุด.. 

                หลังจากนั้นทุกครั้งที่ถึงฤดูใบไม้ร่วง ฉันก็มักจะนั่งอยู่คนเดียวในห้องหนังสือ ดื่มชานมรสกาแฟ รำลึกถึงช่วงเวลานั้น ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรกันนะ “อย่ายอมแพ้” กลายเป็นนิสัยของฉันไปแล้ว กลายเป็นวิถีชีวิตของฉัน  ฉันคิดว่าในเวลานั้นอาจารย์ไม่ได้ต้องการให้ฉันขยันเพื่อจะช่วงชิงอันดับดีๆหรอก แต่อาจารย์จะให้ฉันเรียนรู้วิถีของชีวิตคนต่างหาก                 20กว่าปีมานี้ ฉันคิดถึงอาจารย์ตลอด ในใจลึกๆของฉันเต็มไปด้วยความซาบซึ้งที่มีต่อคุณครู   

edit @ 12 Oct 2007 22:14:59 by yu