รอยรักกลีบซากุระ ตีพิมพ์กับกรีนมายด์

ลำดับตอนที่ #13 : สับสน

ติรณายืนยิ้มพลางมองตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่พร้อมกับหมุนตัวเองไปมา หญิงสาวอยู่ในชุดแซคสีม่วงอ่อนตัวยาวกรอมเท้า

ด้านบนเป็นเกาะอกจับกลีบพลิ้วไหว ใบหน้างามถูกแต่งเข้มกว่าปกติ ผมยาวสลวยถูกรวบขึ้นเป็นมวยอยู่ด้านหลังปักด้วยช่อดอกไม้เล็กๆ

ก่อนจะยืนยิ้มให้ตัวเองอีกครั้งพร้อมกับชมตัวเองเสร็จแล้วก็สูดหายใจเข้าไปเต็มปอดก่อนจะเดินลงบันไดลงมาเพื่อไปงานเลี้ยงส่งรุ่นพี่ที่คณะและแน่นอนว่าคู่ควงของเธอก็คือมาวิน

เมื่อลงมาถึงพบว่าเขารอเธออยู่ก่อนแล้ว ชายหนุ่มยืนพิงหลังตัวเองกับตัวรถรออยู่แล้วเขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อหญิงสาวเดินตรงมาหาเขา

“วิน…….เลิกมองซะทีเดี๋ยวแป้งที่โป๊ะเอาไว้มันจะละลายซะหมด”

“ก็วันนี้ตินสวยมากซะจนเราจำแทบไม่ได้แหนะ”เขาหัวเราะเก้อๆก่อนจะเดินเคียงคู่ไปกับเธอพร้อมกับเปิดประตูรถให้เธอด้านตรงข้ามกับคนขับแต่ยังไม่ทันที่เธอจะก้าวขาขึ้นรถ เสียงโทรศัพท์ของมาวินดังขึ้นขัดจังหวะ

“ฮัลโล……อะไรนะ บ้าจริง”ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสีย เมื่อต้นอ้อโทรเข้ามาบอกเขาว่าเธอกำลังท้องกับเขา

และถ้าเขาไม่มาหาเธอภายในวันนี้เธอจะบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่เขามาวินกดวางโทรศัพท์อย่างหัวเสียพร้อมกับส่งรอยยิ้มแหยๆกลับมาให้เธอ

“ตินครับ คือตอนนี้พ่อเราไม่สบายมาก ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล”

“ตายจริง! รีบไปเถอะวิน”

“แล้ว……ตินล่ะ”เขาถามอย่างกังวล

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ใกล้ๆแค่นี้เองตินไปเองได้ วินรีบไปสิ”เธอส่งยิ้มให้ เขามองอย่างลังเลแต่ก็ต้องรีบไปเมื่อเสียงโทรศัพท์จากต้นอ้อดังเร่งเร้ามาอีกรอบ ติรณาถอนหายใจหนัก ก่อนที่จะเดินออกไปคนเดียวด้วยท่าทีเหงาหงอย

“ว่าไง! แม่นางฟ้าปีกหัก ไม่มีเจ้าชายเดินมาส่งแค่นี้ถึงกับหงอยไปเลยเหรอ”เสียงทุ้มๆคุ้นหูดังขึ้นจากเบื้องหลัง ทำเอาติรณาฉุนกึก ชะงักเท้าที่กำลังจะเดินไป พร้อมกับหันขวับมามองต้นเสียง

“นึกว่าเสียงหมาเสียงแมวที่ไหนมันมาเห่าแถวนี้ ที่แท้ก็นายปลากะโห้หน้าจืดนี่เอง”เธอบอกพร้อมกับเบ้หน้าใส่เขาอย่างหงุดหงิด

“ใช่……ฉันเองจะเดินไปคนเดียวรึไง มืดออกขนาดนี้ มา! จะไปส่งให้”เขาถือวิสาสะเข้าฉุดมือหญิงสาวไปยังรถของเขา

 “ไม่ไป! ปล่อยฉันนะ ฉันจะเดินไปเอง”เธอตะโกนลั่น ไม่สนใจว่าคนที่เดินผ่านไปมาจะหันมามองยังไง ก็ดีกว่านั่งรถช็อปเปอร์คันเบ้อเริ่มไปกับนายนี่ก็แล้วกัน

“นี่…….นั่งของฉันมันก็คงจะดีกว่าเดินไปคนเดียวมืดๆค่ำๆละน่า ถึงเธอจะหน้าตางั้นๆ ผู้ชายเวลาหน้ามืดมันก็ฉุดได้ทั้งนั้นล่ะ”เขาบอกห้วนๆ ทำเอาหญิงสาวชะงักกึก ชักจะกลัวๆขึ้นมาเหมือนกัน

“ตกลงจะไปหรือไม่ไป”เขาหันมาถามเสียงเข้ม ติรณากัดริมฝีปากตัวเองแน่นอย่างชั่งใจ

“ไปก็ได้! จะให้นั่งยังไงล่ะ”ถามพร้อมกับก้มลงมองกระโปรงราตรีชุดสวยของเธอสลับกับมองช็อปเปอร์ของเขาอย่างไม่แน่ใจ

“เอ้า……ไม่เคยนั่งช็อปเปอร์รึไง ฉันเป็นคนขี่ เธอก็ต้องเป็นคนนั่งซ้อนท้ายสิหรือว่าเธอจะปั่นเอง”เขาตอบกวนโมโหกลับไป

เธอกระฟัดกระเฟียดใส่เขาเล็กน้อยก่อนจะยอมขึ้นนั่งซ้อนท้ายด้วยท่าทีทุลักทุเล เขามองขำๆก่อนจะขับรถออกไปอย่างอารมณ์ดี

ยายหน้าปลาทูเนี่ย จะว่าไปเวลาแต่งตัวแบบนี้ก็สวยเหมือนกันแฮะ เขาอมยิ้มอยู่นานก่อนจะมาสะดุดเมื่อนึกถึงผู้ชายอีกคน

“ไอ้หมอนั่นไปไหนซะล่ะ”จู่ๆเขาก็ถามขึ้น

“ใคร?”หญิงสาวแกล้งเลิกคิ้วถามทั้งที่รู้ว่าเขาหมายถึงใคร

“ก็……….ก็คนที่เธอควงออกทั่วมหาวิทยาลัยนั่นแหละ หายไปไหนซะล่ะเห็นทำท่าจะออกไปด้วยกันไม่ใช่เหรอ”เขาถามห้วนๆอย่างหงุดหงิด

 “เขาจะไปไหนกับฉัน แล้วนายมาเกี่ยวอะไรด้วย”เธอถามขึ้น เขาชะงักไปนานไม่ยอมตอบ จนเธอต้องถามเขาอีกรอบอย่างหมั่นไส้ แววตาเยาะหยัน

“อย่าบอกนะ…….ว่านายแอบชอบฉันอยู่จริงๆไม่ใช่แค่จะเอาชนะมาวินถึงได้ทำท่าเหมือนกับหึงหวงฉันอยู่แบบนี้”เขาอึ้งไปนาน ไม่คิดว่าจะเจอคำถามตรงๆขนาดนั้น เขาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆกว่าจะโพล่งคำตอบออกมาได้

“ใช่!……ฉันชอบเธอ ได้ยินชัดไหมว่าฉันชอบเธอ”เขาบอกแล้วกลับเป็นฝ่ายหน้าแดงขึ้นมาซะเอง ติรณาตะลึง

 “นายจะมาไม้ไหนเนี่ย นี่นายแค่อยากเอาชนะมาวินใช่ไหมล่ะ วิธีนี้ใช้ไม่ได้ผลหรอกนะ”หญิงสาวส่ายหน้าไม่มีทีท่าว่าจะเชื่อเขาเลยสักนิดจนเขาเองชักจะหงุดหงิด

 “นี่……ใช้สมองคิดหน่อยสิ ถ้าฉันไม่ได้ชอบเธอ แล้วฉันจะตามดูเธอตลอดเวลาทำไม เสียเวลาทำการทำงานหมด”เขาบอกพาลๆหญิงสาวอึ้งไปชั่วครู่ก่อนจะหันมามองเขาด้วยสายตาไม่เชื่อถืออยู่ดี

เฮ้อ…….นี่ขนาดเป็นคำสารภาพรักนะเนี่ย หวานซะไม่มีล่ะ

“ถามจริงๆเถอะ นายจีบฉันตอนไหนไม่ทราบ”เธอถามปลงๆ

 “อ้าว……แบบนั้นไม่เรียกว่าจีบแล้วแถวบ้านเธอเขาเรียกว่าอะไร ไม่ต้องพูดมากบอกมาสิว่าเธอคิดยังไงกับฉัน”เขาตัดบทก่อนจะหันมาเร่งรัดเอาคำตอบ

“ห๊า……จะบ้ารึไง ฉันไม่ได้คิดอะไรกับนายทั้งนั้นล่ะนอกจากเกลียดขี้หน้า”เธอตะโกน แต่ก่อนที่เขาจะรุกเธอต่อก็พอดีกับที่เขาขับรถจนถึงหน้าคณะเธอพอดี

ทุกคนในงานหันมามองเธออย่างสนใจ เพราะนอกจากคนที่มาส่งจะทำให้ทุกคนคาดไม่ถึงแล้ว การที่เธอใส่ชุดราตรีสวยหรูมานั่งซ้อนท้ายช็อปเปอร์โกโรโกโสคันนี้ก็เรียกสายตาได้ดีทีเดียว หญิงสาวเลยรีบลงจากรถ ก้มหน้างุดเข้าไปในงาน โดยไม่หันมาขอบคุณเขาสักคำ