คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : SF ROBOT หุ่นยนต์ไร้หัวใจ PART1 [YONG & SEO]
SF – ROBOT
หุ่นยน์ไร้หัวใ
[YONG & SEO]
“ุนี่มันื้อ้านว่าที่ันิอีนะะ”
เสีย่อว่า่อานอพยาบาลสาวสวยที่ำลัุนไ้ที่นอนอยู่บนเีย แ่ทว่าเมื่อเธอุว่านไ้มาเท่าไหร่มัน็ไม่ส่ผลในเมื่อนไ้็ือนไ้ และเธอ็เป็นพยาบาลและมีหน้าทีู่แลนไ้ให้ี็เท่านั้น เธอไม่มีสิทธิ์และไม่สมวรที่ะไป่อว่าเารุนแร
เือบรึ่ปีที่นไ้หนุ่มมารัษาัวอยู่ที่โรพยาบาลในัวเมือปูานมาสัพัให่ เาเป็นนไ้ไม่มีาิ ไม่มีรอบรัว ที่ไหนเลย เธอพบเอับเาที่หน้าโรพยาบาลท่าทาอาารหนัเหมือนับนถูรถนมา แ่ยัเินไ้นี่ถือว่าเป็นปาิหาริย์มาๆ เธอไม่นึเลยว่าัวเอะ้อเป็นนูแลเาั้แ่ที่เาเ้ามาในโรพยาบาลแห่นี้เลย้วย้ำ
ลอเวลาที่ันทำานเป็นพยาบาลที่อยูแลเาและ็เป็นนอยป้อนอาหารป้อนน้ำ ป้อนยา เ็ัว และทำทุๆอย่าให้เา โยปิเสธไม่ไ้ เพราะุหมอเ้าอโรพยาบาลเป็นนสั่มาอีที เธอ็เลยำเป็นที่ะ้อูแลเาให้ีเป็นพิเศษ อีอย่าุหมอเ้าอนไ้็ือเ้าอโรพยาบาลแห่นี้อี้วย
ถ้าุหมอไม่สั่... เธอะไม่มานั่เฝ้า นอนเฝ้าลอเวลาแบบนี้แน่!
ใบหน้ามเสมอไป้านนอหน้า่าที่เป็นระใส พร้อมับหยน้ำาที่ล่วหยลมา้วยวามเศร้าหมอ อฮยอนเอือมมือไปับน้ำาให้เา เธอเป็นนอยับหยน้ำให้เาลอเวลาที่เามาอยู่ที่นี่ เธอเห็นเาอบมอออไป้านอหน้า่าและร้อไห้แบบนี้เป็นประำ เาไม่พูไม่า ถามอะไร็ไม่อบ ไม่พยัหน้า แ่ทำไมน้ำาอเาะไหลออมาทุรั้อนที่เธอุว่าเา
“ันอโทษ อย่าร้อไห้เลยนะะ ุยฮวา”
ร่าบาในุพยาบาลเินไปหยุอยู่รหน้าเา ยฮวาเห็นันั้น็เบือนหน้าหนีออห่าทันที
อฮยอนถอนหายใยาว นึไม่ถึว่าพวเราทัู้่ะมาถึั้นนี้ วามอทนอร่าบามีีำั เธอไม่ยอม้อเานเียวแน่ ถ้าไม่พู็้อพูวันนี้แหละ
เรียวายาว้าวเินระแทเท้าอย่าแร้วยวามไม่พอใ และเินรไปที่โฟานุ่มแ่็้อร้อออมาเมื่อเธอลื่นล้มไม่เป็นท่า
“โอ๊ย!” ร่าบาเถลาล้มลพื้นอย่าแร เป็นเพราะว่าเธอเินแรมาเสียนทำให้ส้นรอเท้าหัออาัน ...เธอ็เลยล้มลมาแบบนั้น
ร่าายปวเมื่อย ้ำไปหม อฮยอนมอูแนัวเอ็เห็นรอยฟ้ำเป็น้ำๆ ็แทบอยาะร้อไห้ พอมอลมาที่า็เห็นเลือไหลึมออมาาหน้าาพาลทำให้น้ำาไหลออมา้วยวามเ็บแสบ
อฮยอนมอหาเศษแ้วที่ทำให้เธอมีแผลแบบนี้ ร่าบา้มลไปมอที่ใ้เีย เห็นเศษแ้วมามายนับไม่ถ้วนอยู่ใ้เีย และบนพื้นรอบเียเ่นัน
ปาแ้วน้ำอีแล้วหรอ... อยฮวา!
ยฮวามอหิสาว้วยวามเยา และพยายามไม่มอมาที่เธออี ทำเหมือนับว่าเธอไม่ไ้อยู่ในห้อนี้
อฮยอน่มอารม์โรธที่ำลัพลุ่พล่านอยู่อย่าอลั้น ร่าบายััวลุึ้นและ่อยๆ ึรอเท้าออาเท้าสวย่อนที่ะเวี้ยรอเท้าส้นสูสีาวปลายแหลมไปที่ยฮวาที่นั่อยู่บนเีย
“โอ๊ย!” ยฮวาร้อออมาเสียั เมื่อส้นรอเท้าแหลมออฮยอน ระแทเ้าับอแร่อย่าแร ยฮวาหันไป้อมออฮยอนอย่านึอาาแ้น
“มออะไร! ็ุทำันเ็บ ุ็้อเ็บเหมือนๆับันแหละ และทำไมมีปัหาอะไรไหม? ถ้าไม่มี็เลิมอไ้แล้ว”
อฮยอนเินรไปที่ประูและเินออไปทันที เธอไม่อยาพูุยและไม่อยาทะเลาะับเาอีแล้ว ลอเวลาที่อยู่เฝ้าเา เธอ็แทบบ้า อาารอเา็ีึ้นมาแล้ว ไม่ไ้วามำเสื่อม้วย และทำไมไม่ออาโรพยาบาลนี้ไปเสียที
ร่าบา้าวเินับๆ ออมาถึห้อพัอพยาบาลแ่็พบเ้าับเ้าอโรพยาบาละ่อน เาเินมาับภรรยาอเา
“สวัสี่ะุหมอ สวัสี่ะุป้ายุนอิน”
อฮยอน้มโ้ทัทายเาทัู้่ทันทีที่พบเอ ายหิทัู้่มอหิสาว้วยวามใทำไมเธอถึมีเลือออเป็นแบบนี้
“หนูอฮยอน เป็นอะไรหรือเปล่า๊ะ นไ้สร้าปัหาอะไรให้หรือเปล่า?”
ผู้หิร่าภูมิานถามทันทีที่เธอเห็นว่าร่าายออฮยอนเป็นรอย้ำไปหม
“ไม่มีอะไรเลย่ะ เาไม่ไ้สร้าปัหาอะไรเลย่ะ”
อฮยอนส่ยิ้มเื่อนไปให้
“และทำไมหนูถึเป็นแบบนี้ล่ะ๊ะ”
“อ่อ หนูหล้มน่ะ่ะ ็เลยเป็นอย่าที่เห็น” ร่าบาส่ยิ้มไปให้อีรั้
“อ่อ๊ะ ไปทายาทำแผลให้เรียบร้อยะนะ”
“่ะุป้ายุนอิน”
“ุอฮยอน เี๋ยวทำแผลเสร็มาหาผมที่ห้อ้วยนะรับ” เ้าอโรพยาบาลบอ่อนที่ะส่ให้ยิ้มเบาๆไปให้เธอ
“ไ้่ะ”
เมื่อเห็นเ้านายทัู้่เินเ้าห้อนไ้ไปแล้ว อฮยอน็รีบเิน้ำไปทำแผลอย่ารวเร็ว แ่เหมือนะเร็วเินไปะ้วย ร่าบาเือบะเถลาล้มอีรั้แ่มีใรมา่วยับเอาไว้ะ่อน
“ุพยาบาลเป็นอะไรหรือเปล่ารับ?” นัศึษาแพทย์หนุ่มที่มาฝึานที่นี่รับร่าบาออฮยอนไว้ไ้ทัน
อฮยอนใรีบถอยออห่าทันที
“เอ่อ อบุนะะ ันไม่เป็นอะไร่ะ” อฮยอนบออบุ่อนที่ะเินหลีออไปให้เร็วที่สุ
นัศึษาแพทย์หนุ่มมอามร่าบาไปพร้อมับเผยอมยิ้มออมาแผ่วเบา
เธอื่ออะไรน้า...น่ารัะริๆ
ายหิที่เินเ้ามาในห้ออยฮวา็นั่ลมอหน้าลูายนเียวอเาพร้อมับส่ายหัวระรัว
ทำไมยฮวายัทำัวเป็นหุ่นยน์ พูไม่ไ้อย่านี้ล่ะ ทำไมไม่พูไม่าเหมือนับนทั่วไป ทำไม้อทำร้ายร่าายัวเอเพราะผู้หินนั้นนเียว้วย
ที่ยฮวาเป็ยแบบนี้็เป็นเพราะผู้หินนั้นที่เป็นนรัอยฮวา ไ้เินมาบอับพวเาว่า ามริแล้วเธอไม่ไ้รัยฮวา แ่ที่เธอลบับเาเพราะวามสสารยฮวาที่ไม่มีใรเลย เธอสสารเาริๆเธอเลยรับเามาเป็นแฟน ถึเธอะอายุมาว่ายฮวา แ่เธอ็รัเาเหมือนน้อายเพียเท่านั้น ไม่ไ้ิอะไรเินเลย้วย้ำไป
หลัาที่พวเาไ้ฟันรัอลูาย็ถอนหายใแร ะทำยัไให้ยฮวายอมรับและเิน่อไปในโลแห่วามเป็นริเสียที
“ยฮวาลูะลับบ้านไหม? ลูหายีแล้วนี่หน่า ลับไปพัผ่อน่อที่บ้านีไหมลู”
นเป็นแม่น้ำารินเมื่อเห็นลูายเยเมย
“ยฮวาเื่อพ่อับแม่เถอะลู แทยอนเธอเป็นเหมือนพี่สาวอลู เธอไม่ไ้รัลูเหมือนนรั เธอรัลูเหมือนน้อายนหนึ่เท่านั้น ลูอย่าเสียใไปเลยอีอย่าแทยอน็แ่านแล้ว้วย และำลัั้ท้ออี่าหา ลูยอมรับวามริเถอะ ยอมรับว่าแทยอนเป็นเพียพี่สาว ไม่ใ่นรั”
พ่ออยฮวา่วยพูอีแร แ่ยฮวา็ยัเียบ มีเพียน้ำาที่ไหลึมออมาให้พ่อและแม่เห็นเท่านั้น
เพียแ่เห็นน้ำาลูาย นเป็นพ่อแม่็พาลเ็บปวไป้วย
“ลับบ้านันนะลู ไปอยู่ับพ่อับแม่เถอะนะ แม่อร้อ”
ร่าบาเินเ้าไปอลูายไว้แน่นและปลปล่อยหยน้ำาออมามามาย ายผู้เป็นพ่อมอทัู้่ทั้น้ำา
ยฮวายมืออแม่อัวเอ่อนที่ะร้อไห้ออมาอย่าหนั
“ผม้อรับวามริใ่ไหมรับ ...ผม้อทำแบบนั้นริๆใ่ไหมรับ”
พ่อและแม่ไ้ยินยฮวาพู็มือไม้สั่น นี่ลูอเาพูแล้วริๆ
“ลูยอมพูแล้วใ่มั้ย? ลูพ่อ” พ่ออยฮวาเินไปสวมอลูรัอย่ารวเร็ว
สามนพ่อแม่ลูออร้อไห้ับั่เป็นภาพที่น่าสสารเสียริๆ เมื่อลูเ็บปว นเป็นพ่อเป็นแม่็เ็บว่าเป็นร้อยเท่า
“ลูิับแทยอนเป็นแ่พี่สาวไ้แล้วริๆใ่ไหมลู ลูำเอาไว้เลยว่าเาือพี่สาวที่แสนีอลู ำเอาไว้”
“รับ พี่แทยอนือพี่สาวอผมรับ และะไม่มีวันเป็นนที่ผมรัอี่อไป ผมรัเธอแบบพี่สาวเท่านั้นรับ”
“ีมาลู ละลับบ้านอเรามั้ย?”
“ลับรับ”
เมื่อเห็นยฮวาพูและุยสื่อสารไ้ามปิ ร่าายแ็แรแล้ว้วย พวเารอยฮวาเปลี่ยนเสื้อผ้า่อนที่พวเาะเรียมัวออาห้อพันไ้ทันที
แ่เมื่อเินออมา็พบับอฮยอน ยฮวา็ทำท่าเป็นเยเมยอีรั้ นทำให้พ่อและแม่แปลใ
“อ้าว ุหมอะ ...ะพาุยฮวาไปไหนหรอ่ะ?”
ร่าบาถาม้วยวามอยารู้ เธออุส่าห์รีบไปทำแผลและามมาพบพวเา แ่นี่พวเาำลัออไปไหนัน
“อ่อ ผมะพายฮวาไปพัผ่อนที่บ้าน่อน่ะรับ”
ุหมอบอับอฮยอน แ่ร่าบา็ไม่เ้าใว่าทำไมพวเา้อพายฮวาไปพัที่บ้าน้วย ยฮวาเป็นนธรรมาทั่วไป ไม่น่าะไ้รับารูแลีถึเพียนี้
“อ่อ่ะ ั้นิันไม่้อูแลเาแล้วใ่ไหมะ?”
“รับ ุทำานามปิอุเหมือนเิมไ้รับ”
“อ่ออบุ่ะ” อฮยอนล่าวอบุ่อนที่ะถอยหลัลับและเินออไป ยฮวาที่มอามร่าบาไป้วยสายาละห้อย อฮยอนาเ็บแถมยัมีรอย้ำมีผ้าพันแผล ทั้หมที่เธอเป็นแบบนี้มันเป็นเพราะเา
ทั้สามนพ่อแม่ลู เินมาเรื่อยๆ ็พบอฮยอนยืนุยอยู่ับนัศึษาหนุ่มเหมือนถามอะไรสัอย่า ร่าบาออฮยอนึอบเาลับไปเรื่อยๆ
“พ่อว่าไหม หนูอฮยอนน่ารัริๆเลยนะ ูสิลูอเราทำับเธอแบบนี้ ไม่เห็นะปริปาบ่นสัำเลย”
แม่ยฮวามอูอฮยอนสลับับมอหน้าลูายไป้วย
“พ่อ็ว่าอย่าั้น นีๆแบบหนูอฮยอนะมีนรันอบเยอะน่าูเลยเนอะ อนแรพ่อ็อยาไ้มาเป็นลูสะใภ้อพ่อนะ แ่...ยฮวาไม่อบนแบบหนูอฮยอนหรอ ริไหมลู”
พ่ออเาถามแล้วอมยิ้ม ลอเวลาเือบรึ่ปีที่ยฮวาอยู่ับอฮยอน เารู้ว่าลูายอเารู้สึยัไับอฮยอน แ่ปปิัวเอและไม่ยอมรับวามริ่าหาว่าอบเธอ
“หึ ...ผมเป็นเพียหุ่นยน์ที่ไม่มีหัวใ”
“สำหรับเธอเพียผู้เียว” ยฮวาบอับพ่อและแม่่อนที่ะ้าวเิน่อไป
“อุ้ย...อโทษนะะ” อฮยอนเผลอทำเอสาร นัศึษาแพทย์หนุ่มริรีบ้มลหยิบให้ แ่ร่าบา็้มลหยิบเหมือนัน มืออทัู้่สัมผัสันเพียเล็น้อย แ่นั่นทำให้ยฮวาปรี่เ้ามาอย่ารวเร็ว
เาเินรเ้ามาพร้อมับึปเสื้ออายหนุ่มทำท่าะ่อยเา เาเหมือนหุ่นยน์ที่ไม่พูไม่า่อนที่ะทำอะไรแ่...เาำลัมีวามรู้สึที่แสออ ว่าหึออมา
“ุยฮวา อย่า่ะ” ร่าบาร้อห้ามทันที มือเรียวทุบีเา่อนที่ยฮวาะผละมือออมาและอบุมมือเรียวไว้้าาย
สายาม้อมอนัศึษาแพทย์ไม่วาา่อนที่ะส่สายาู่ไปให้ นนัศึษาแพทย์หลบสายาและล่าวอโทษอย่ารวเร็ว
“ยฮวา ทำอะไรน่ะ วบุมัวเอหน่อยสิ” ผู้เป็นแม่รีบเ้ามาพร้อมับีลูายเบาๆ
“ทีหลัอย่าทำัวแบบนี้อีนะลู” พ่ออเาว่า
“ไปเถอะ”
“รับ” ยฮวาพูบ็ปล่อยมือบาและ้าวเินออไปโยไม่หันไปมออฮยอนอีเลย ร่าบาใหายที่เาและเธอ้อาันไป ่อไปนี้เธอ็ะสบายไม่้อมาทนูแลเาอีแล้ว แ่ทำไมน้ำาถึไหลออมาล่ะ
ั้แ่ยฮวาลับมา็เียบึม ไม่พูไม่าอีเลย พ่อและแม่็ลุ้มใ ลว่าลูายอเาเศร้าเรื่อแทยอน หรือพยาบาลสาวสวยที่ื่ออฮยอนันแน่
“ยฮวา ไม่เ้านอนหรอลู”
แม่ยฮวาถาม่อนที่ะส่ยิ้มอ่อนโยนไปให้
“ยัรับแม่ ผมอิอะไรไปเพลินๆ่อนนะรับ”
“ะิอะไรล่ะลู ให้แม่่วยิไหม?”
“ถ้าผมบอแม่ว่า ผมอบผู้หินนั้นล่ะรับ” ยฮวามอหน้าผู้เป็นแม่้วยแววาสื่อวามหมายบาอย่า
“อบ...อบใรล่ะ?” พ่ออเาเินมาพอี ึถามึ้น
“ปะ..เปล่ารับ ผมไปนอน่อนนะรับ” ยฮวารีบเลี่ยเินหนีออไปทันที
พ่อและแม่อเาส่ายหัวให้ลูายัวีที่เพิ่ะรู้สึัวว่าอบอฮยอน แ่็ยัไม่ยอมรับวามริเสียที
พวเาึัแโทรไปหาอฮยอนในลาึ เพื่อให้เธอมาเฝ้ายฮวาที่บ้าน เผื่อลูายอัวเอะมีวามสุมาว่านี้
เ้ารู่....
ร่าบาเินเ้าในโรพยาบาล่อนที่ะทำหน้าที่อนไป ่อนที่ะมีรถที่บ้านอุหมอมารับ อฮยอนเินไปเินมาอย่าระวนระวาย เมื่อืนเธอไ้รับโทรศัพท์และไ้รู้วามริว่า ยฮวา ที่ริแล้วเป็นลูายอเ้าอโรพยาบาล อฮยอนลัวเหลือเินที่ยฮวาะบออะไรว่าเธอทำอะไรเาไว้บ้า
และรถยน์ันหรู็ออยู่้านหน้าโรพยาบาล อฮยอนเินไปที่รถ และนั่รถยน์ันหรูนั้นไป
เมื่อถึบ้านพัที่ให่โ ที่เธอไม่เยมาเลยสัรั้ ็เริ่มรู้สึลัว ลัวว่าะทำอะไรไม่ี ทำผิทำถู ร่าบาเินเ้ามาในบ้าน็พบับแม่บ้านให่ ที่น่าะเป็นนูแลที่นี่แน่นอน
“ุอฮยอนหรือเปล่าะ?”
“่ะ”
“ุายและุนายออไปทำานแล้ว เหลือแุ่ายน้อยที่นอนอยู่บนห้อ่ะ”
แม่บ้านผู้สูอายุบอล่าวทันที
“อ่อ่ะ และุยฮวาไม่ลมาทาน้าว ทานยาหรือะ?”
“ป้าเรียแล้ว่ะ แุ่ายน้อยไม่ยอมื่นเลย่ะ รบวนุอฮยอนไปเรียให้ทีนะะ ห้อุายน้อยอยู่้านบนห้อริมสุ่ะ”
อฮยอนรับปา้วยท่าทามึน่อนที่ะเินึ้นไป้านบนามที่สั่อย่าว่า่าย
ร่าบาเินมาหยุอยู่ที่ประู่อนที่เาะประู แ่็ไม่เสียอบรับ เธอึเลือที่ะบิลูบิประูและเ้าไปในห้อ
เมื่อเ้ามาในห้อแล้ว็พบับวามหรูหราในห้อนี้ อฮยอนเินไปที่เียนอนึ่อนนี้ยฮวาำลันอนหลับอยู่
“เป็นไะ? นอนหลับสบายว่าเียโรพยาบาลสินะ ุนอนหลับสบายมานานแล้วเพราะะนั้น็ื่นึ้นมาไ้แล้ว่ะ”
ร่าบาเอ่ยเสียัหนัแน่น
“ุยฮวา ุยฮวา ื่นไ้แล้ว่ะ ะไ้มาทาน้าวทานยานะะ”
อฮยอนสะิยฮวาเหมือนเ่นเย และเา็ยับัว่อนที่ะลุึ้นและึร่าบาออฮยอนมานอนอ อย่าที่เยเผลอทำที่โรพยาบาล
อนนี้ร่าบาุอยู่ที่อแร่เหมือนที่โรพบาบาลไม่มีผิ อฮยอนหัวใเ้นแรว่ารั้เ่าเมื่อรู้ว่าเาเป็นลูเ้าอโรพยาบาลที่เธอทำอยู่ และเธอ็ไม่วรที่ะหวั่นไหวและิอะไรเินเลยับเา
ร่าบาิ้นไปมาอยู่ในอ้อมอ
“ุยฮวา ันรู้นะว่าุื่นแล้ว ปล่อยันเี๋ยวนี้เลยนะะ เี๋ยวมีใรมาเห็นเ้า”
อฮยอนบอ่อนที่ะยับัวถอยห่าและออมาาอ้อมออเาสำเร็
ยฮวาลืมาื่น่อนที่ะหันไปมอใบหน้าสวยที่ึ้นสีแระเรื่อ และ็ลอบอมยิ้มออมาโยที่เธอไม่เห็น
“ะอาบน้ำไหมะ ...เี๋ยวันไปเรียมน้ำอุ่นให้”
ยฮวาทำเยา และอฮยอน็เ้าใึเินเ้าไปในห้อน้ำและเรียมน้ำอุ่นให้เาอย่าที่เยทำที่โรพยาบาล
ร่าสูเปลี่ยนเป็นใส่ผ้านหรูที่ปปิส่วนล่าและเินเ้าไปในห้อน้ำที่อฮยอนอยู่ ร่าบาสะุ้เมื่อมีใรับเอวบาอเธอไว้
“อาบน้ำเสร็แล้ว็ลมา้าล่านะะ”
อฮยอน้มหน้า้มาบอ่อนที่ะรีบวิ่ออาห้อน้ำไป
“หึ... ใสื่อแบบนี้ มันน่าับปล้ำริๆเลย”
****************************************
มาแ่ SF พัเหนื่อย ึึ เป็นไบ้าะ? พอใับนาพยาบาลับนไ้บ้าหรือเปล่า
เป็น SF สั้น ๆ สออน็บ ระิบๆ อนหน้าแาลับ้วย มันะเป็นยัไ่อไป
หารีเอร์ลื่อเม้นนะะ ^^ เม้น โหว อำลัใหน่อยนะะ :D
:) Shalunla
ความคิดเห็น