คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Love Light ไฟรักแรงแค้น : บทที่ 5 ...100% *
Love Light ไฟรัแรแ้น
บทที่ 5
พระอาทิย์สาส่อเ้ามาในห้อนอน ทำให้ทัู้่เริ่มที่ะรู้สึัวันแล้ว ยฮวาลืมาพร้อมับลุึ้นนั่ และมอไปรอบๆ ็เห็นหิสาวที่เมื่อืนนอนอยู่้าายน ึ่อนนี้หลับาพริ้มอย่ามีวามสุ
“นีุ่ ..ื่นไ้แล้ว” เสียที่เ้ม ฟัูน่าลัว นทำให้ร่าบาลืมาลุึ้นมามอ
“อะไร ..เ้าแล้วหรือะ” อฮยอนพยายามลืมาให้ึ้น เพราะเมื่อืนเธอนอนึ เลยทำให้เธอไม่อยาะื่นึ้นมาเลย
“ไปอาบน้ำไ้แล้ว พออาบน้ำเสร็วันนีุ้้อัผ้า ทำวามสะอาบ้านทั้หลั เ้าใไหม ..อ่อ รวมทั้บ้านอีสามหลันั้น้วย” ยฮวาพูบ็ำลัะเินออไป
“ลืมไป ..ไปาแฟ และ็ปิ้นมปัให้ผมหน่อย ผมรอที่ระเบีย” เาเอ่ยำสั่ที่มันมามาย นทำให้อีนทั้ับไม่อยาทำาม มันเยอะไปไหม
“่ะ!!” อฮยอนพูเสียั
“็ี เร็วๆ ผมไม่อยารอนาน” พูบยฮวา็เปิประูออาห้อไป
“เพิ่ะื่น ะสั่อะไรนัหนา าบ้านี่็ ิ” อฮยอน็เินไปแปรฟัน และรีบออมาทำอาหารเ้าให้เาทันที
อฮยอนำลัเพลิเพลินอยู่ับาราแฟ ปิ้นมปั านแบบนี้เธอ่อน้าะถนั เพราะมัน่าย เธอทำไปฮัมเพลไป้วยอย่าอารม์ี ึทำให้ร่าสูที่รอเธอที่ระเบีย หยุเสียี้าร์อเาและฟัเธอฮัมเพล
“แหม..อารม์ีเลยล่ะสิ ไม่้ออยู่ระท่อม แ่ไ้มาอยู่บ้าน” ยฮวาพูแวะอฮยอนทันที เมื่อเธอเินนำาแฟและนมปัปิ้มาั้ไว้รหน้า
“มาๆ เลย่ะ” อฮยอนอบพลานั่ลเ้าอี้้าๆเา และิบน้ำาไป้วย
“ุะิน้าวที่ไหนะ?”
“็ินอยู่นี่ไ”
“ไม่ใ่ันหมายถึ้าวน่ะ่ะ ที่ไม่ใ่าแฟหรือนมปั”
“ผมไม่ินหรอ ทุเ้าผม็ินแบบนี้” วาม้อมอไปที่วาใสอเธอ
“ไม่ไ้นะะ ุ้อินทุวัน ไม่ั้นสมออุ็ะเสื่อม ร่าาย็ะทำานไม่เ็มที่” อฮยอน้อมอเาอย่ามุ่มั่น
“ใระมาทำให้ผมินล่ะ..ผม้อับเรือไปื้อ้าวในเมือมาทุเ้าหรอ โห้ ถ้าทำอย่านั้น ผม็เหนื่อยายเลยล่ะสิ” ยฮวาเถียอฮยอน่อ
“ั้นันะทำใหุ้ทานเอทุเ้า ไม่้อไปื้ออ้านอ”
“ุทำเป็นหรือ?” ยฮวาเริ่มูถูอฮยอน
“เอ่อ..ะ..ือ ว่าันทำไม่เป็น แ่็ะฝึทำ ีว่าที่ะใหุ้ไม่ทาน้าวเ้า”
“ไม่้อมาเป็นห่วผมหรอ ..แ่นี้ผมไม่ายหรอ ยัทำโทษุไ้อีนาน” ยฮวา้อมออฮยอนอย่านึัน เธอห่วเาทำไม
“็แล้วแุ่..ิ” อฮยอนหันหน้าลับมาและมอไปยัทะเล้าหน้าอย่าไม่มีุหมาย
“เี๋ยวอาทิย์หน้า ผมะใหุ้ไปทำานับผม” ยฮวาิีแล้วว่าะให้เธอไปทำานับเา ะไ้ไม่อยู่ไลสายา
“ทำานที่ไหน่ะ และานอะไร?” อฮยอนรีบถามเาทันที
“เป็นพนัานทำวามสะอา หรือเรียอีอย่าว่าแม่บ้านในรีสอร์ ทำไ้ไหม?” ยฮวาเลิิ้วถาม้วยวามเยา
“รีสอร์หรือะ ..ันทำไ้่ะ” อฮยอนรีบอบ เธออบ านแ่นี้สบายมา ถึเธอะเยเป็นพนัาน้อนรับที่เ่็เถอะ ทำไมเธอะไม่เยทำานที่อยู่ในระับล่าล่ะ เธอ็ทำเป็น
“แน่ในะ..”
“่ะ..ันทำไ้ ุลืมไปแล้วหรอะ ว่าันบารโรแรมมา”
“ฮะ..บารโรแรม อ่อ..ทีุ่บอว่าุบารโรแรมมาาเมือนอ ผม็นึว่าุแ่แสละราหนึ่เท่านั้น”
“ันพูเรื่อริ” อฮยอนเบ้ปาให้เา
“เอาเถอะ ..ไปทำานอื่นที่ผมสั่ไ้แล้ว” ยฮวาสั่ อฮยอนึรีบลุไปัารานที่เาสั่ให้ทำให้เสร็สิ้น
หลัาที่อฮยอนเินออไป ยฮวา็เลยไปอาบน้ำแ่ัว และเรียมทำาน่อ แ่เา็อยับาูเธอลอเวลา ไม่ว่าเธอะทำอะไร็าม
อฮยอนเินเอาเสื้อผ้าอเาและเธอไปั ที่้านหลัอบ้าน ที่นี่ไม่มีเรื่อัผ้า มีแ่ะละมั ผัฟอและแปรเท่านั้น เธอัแัเสื้อผ้านเรียบร้อย ทำไมนอย่าเธอะทำไม่ไ้ อแ่นี้ อฮยอนัผ้าและนำไปาที่แ่อ
“เสร็แล้วหนึ่” เธอปาเหื่อออาใบหน้าสวย
“ะไปอาบน้ำ หรือทำวามสะอาบ้าน่อนี” อฮยอนิไ้ ึเลือไปทำวามสะอาบ้าน่อนเลย
เธอหยิบไม้วาไปวาบริเวพื้น้าใน และถูพื้น านั้นเธอ็เ็ทำวามสะอาออย่าอื่นที่มันมีฝุ่นเาะ อฮยอนทำไปเรื่อย ๆ ไม่่อยเหนื่อยเท่าไหร่
ยฮวาเินออมาู เาเห็นเธอั้ใทำานที่เารับมอบหมายให้เป็นอย่าี เา็โล่ใ
“ทำโทษแ่นี้มันะน้อยไปสำหรับุ” ยฮวาิในใและเินหายไปในห้อทำานอเา
อฮยอนไปทำวามสะอาบ้านอีสามหลัามที่ยฮวาบอนเสร็ ใ้เวลานเที่ยวัน ท้อ็ร้อประท้วเพราะหิวไปหมแล้ว
“เสร็แล้วหรอ? ผมว่าุลืมอะไรไปอย่านะ” ริมฝีปาหยัหนาเอ่ยออมา ทำให้ร่าบาที่เินเ้ามาในัวบ้าน ถึับเหลียวหลัหันไปมอ
“ลืมอะไรหรอะ?” อฮยอนทำสีหน้ารุ่นิ พร้อมใ้มือเรียบเรียสิ่ที่เธอไปทำมา มัน็รบหมนี่
“ล้าห้อน้ำหรือยั?” ยฮวาเลิิ้วให้เธอ
“อ่อ..็ำลัะไปนี่แหละะ ันะไ้ไปอาบน้ำ้วยเลย” อฮยอนพูบเินเ้าไปในห้อน้ำทันที
อฮยอนฮัมเพล พร้อมันล้าห้อน้ำไป้วยวามสบายอสบายใ เพราะไม่ไ้อาบแบบนี้มานาน เธอทำวามสะอาไป้วย อาบน้ำไป้วย
“มีวามสุั” อฮยอนลไปนั่ในอ่าอาบน้ำ และเล่นับฟอสบู่ในอ่านั้น
“นีุ่ ..นี่มันะั่วโมแล้วนะ ออมาไ้แล้ว ผมะเ้าห้อน้ำ” ยฮวาเินมาทุบประูและะโนบอเธอ
“ะเสร็แล้ว่ะ” อฮยอนรีบลุึ้นาอ่าอาบน้ำและรีบำระร่าาย และออไป
“อุ๊ย...” อฮยอนใเมื่อเธอออมา็เอเายืนอยู่รหน้า
“ทำไมอาบน้ำนานั ไปนั่หลับหรือไ” ยฮวาถาม้วยสีหน้าเรีย
“เปล่า่ะ” อฮยอนอารม์เสียทันที ที่เห็นหน้าเาที่มีสีหน้าไปพอใ
“นึว่าัสีวีวรร เพื่อที่ะมายั่วผมะอี ..อื้ม หอมนานี้” ยฮวายื่นหน้าเ้าไปใล้เธอ พร้อมับสูมลิ่นหอมาัวเธอ
“อ๊าย... ุทำอะไรน่ะ” อฮยอนรีบปิส่วนอเธอ เมื่อเาเริ่มแทะโลมเธอ้วยสายา
“ผม็แ่อยาเห็น”
“ไม่ไ้ ..ุเ้าห้อน้ำไปเลยไป!!” อฮยอนรีบืนัวเอออและผลัเาเ้าห้อน้ำไป
“ผมไม่มีอารม์ับนัโทษที่มีรูปร่าแบบุหรอ มอไป็เสียลูาเปล่าๆ” ยฮวาะโนออมาาในห้อน้ำ อฮยอนไ้แ่ทำสีหน้าุนเียว แ่็ทำอะไรไม่ไ้ เธอรีบแ่ัวีว่า
สัพัยฮวา็เินออมา เห็นอฮยอนนอนหลับอยู่บนเีย เปิแอร์เย็น่ำ ราวับว่าเป็นห้ออัวเอยัไยัั้น
“นี่มันห้อุ หรือห้อผมันแน่ ุอินู” ยฮวา้มมอร่าบาที่นอนหลับาพริ้ม ้วยวามเยาแ่แฝไป้วยวาน่าเราม
เ้าวัน่อมายฮวาปล่อยให้อฮยอนอยู่บ้านนเียว แ่็มีลูน้ออเา ลุับป้านเิมมาเฝ้าเธอไว้ให้ ยฮวาึโล่ใ ลัวเธอะิหนีอี เาำลัับเรือมายัรีสอร์อเาเอ
“สวัสีรับ นาย” เลาอยฮวา ทำหน้าที่เหมือนเ่นเย
“ไปเรียฮยอนมาพบผมที” เาออำสั่ ร่าหนา็รีบเินไปามฮยอนมาทันที
ยฮวาเ้าไปในห้อ็เห็นเอสารมามายออยู่รหน้า เาึำเป็นที่ะ้อเ็นมันให้หม ภายในวันนี้
“ยฮวา แหม..วันนี้ทำไมถึเ้าออฟฟิศไ้เนี้ย” ฮยอนเินเ้ามาและนั่ลที่โ๊ะรับแ
“เออ...ัน็มีธุระับแไ ถึเ้ามาเนี้ย”
“ธุระอะไร?”
“แรับพนัานเสร็หรือยัว่ะ ที่ันให้แไปทำอ่า”
“็รับมาแล้ว..เหลือนเียวที่ยัไม่ไ้ิ่อมา”
“ใร?”
“ุอูฮยอน”
“ฮะ!!” ยฮวาที่ำลัื่มน้ำอยู่ พ่นน้ำออมา
“อะไรอแว่ะ”
“แไปเอาื่อนี้มาไ้ไ มันไม่มีในใบสมัรานอรีสอร์เราไม่ใ่หรอ?”
“อ่อ ันไปเอาาไอ้อินมา เห็นว่านนี้สวยี หุ่นี บารศึษา็ี ถ้าไ้เป็นภรรยา็ะี” ฮยอนำลัอยู่ใน่วพร่ำเพ้อ
“นอะไระเพอร์เฟนานั้น”
“็นนี้แหละ...ันอบ”
“ยัไม่เยเอัวริเลย ทำมาเป็นพูี บาทีเาอาะเป็นาร็ไ้นะ”
“แะบ้าเปล่า...ผู้หิสวยๆแบบนี้ะเป็นาร ิไ้ไ”
“เออ ..อยู็แล้วัน” ยฮวาพูบ็เินออไปาห้อ ทำให้นที่ถูเรียมา ว่าะเรียมาทำไม ถามแ่นี้ โทรไปถาม็ไ้
...
...
“หนูอฮยอน อยู่หรือเปล่า๊ะ” ป้าอนลีเินึ้นไปในบ้านและเรียเธอ
“หนูอฮยอน!!” ป้าอนลีเริ่มะโนเรียัึ้น แ่็ไม่มีวี่แววสันิ
“พ่อ...หนูอฮยอนหายัวไป” ป้าอนลีรีบเินมาบอสามีทันที เมื่อเธอหานทั่วบ้านแล้วแ่็ไม่พบอฮยอนเลย
“วยแล้วไ ะทำยัไล่ะทีนี้”
“รีบไปามหาเถอะ...เี๋ยวนายมาะยุ่” ทัู้่รีบแยาันและเินามอฮยอนทันที
ระหว่านั้นยฮวาเินทามาถึเาะส่วนัว เาเินเ้าไปในบ้านแ่็ไม่พบใร แ่มีใรเียนโน้ทิ้ไว้บนโ๊ะอาหาร
“นาย...ุอฮยอนหายัวไป ผมำลัามหาันอยู่รับ” แ่ำพูแ่นี้ทำให้ยฮวา ลมออหู โรธมา ไม่ิเลยว่าเธอะทำแบบนี้
ยฮวาไม่รอ้า รีบไปามหาเธอทันที เาะแห่นี้็ไม่ใ่เาะเล็ๆ มันให่พอสมวร และเาะามหาที่ไหนี อนนี้ฟ้า็เริ่มมืแล้ว้วย
“ุอินู!!” ยฮวาะโนเรียเธอ แ่็ไม่มีเสียอบลับมา
“ินู!!! ออมาเี๋ยวนี้นะ ..ถ้าผมเอุ ุไม่รอแน่ ออมา!!” ยฮวาเินามหาเธอเือบะรอบเาะแล้ว และะนั้นเา็เห็นเาใรแวบๆ อยู่้านหลั้นไม้
“ุินู ผมบอให้ออมา... เาะนี้เป็นอผม ถ้าุะิหนีมันยา ไม่มีทารอหรอ ..ุะออไปยัไ ว่ายน้ำไปหรอ?” ยฮวาแสยะยิ้ม และเินย่อเ้าไปหาเธอ
“…” อฮยอนำลัใ้วามิอเธอว่าะทำยัไ หนีไป็ไม่รอ แ่ถ้าอยู่ับเา ็เหมือนายทั้เป็นอยู่แล้ว สู้ไปายเอาาบหน้าะีว่า อฮยอนิไ้ันั้นึรีบวิ่หนีไป
“ุ!!! หยุเี๋ยวนี้นะ ผมบอให้หยุ” ยฮวาวิ่ามเธออย่าสุำลัที่เามี และในที่สุ็ับัวเธอมาไ้
“เฮ้อๆ..” เสียหอบเหนื่อยอทัู้่ัออมา ทำให้ทั้สอหันไปมอหน้าัน
“ผมให้ที่อยู่ที่ี มีอาหารให้ิน ทำไมุถึไม่อยู่ อยาายรึยัไ!!” สายามที่มอเธออย่าเอาเรื่อ ทำให้เธอรู้สึลัว
ู่ ู่ ู่
เสียสายฝนที่ระหน่ำลมาทำให้ทั้สอนรีบหลบฝนันอย่ารวเร็ว
“เป็นไล่ะ ..ฝนนไ้ นี่็มืแล้ว้วย เป็นเพราะุนเียวเลย” ยฮวาหันไปับแนอเธอและออแรบีบที่้อมือ
“โอ๊ย..ันเ็บ” อฮยอนนิ่วหน้า้วยวามเ็บ
“หึ..เ็บเป็น้วยหรอ” รอยยิ้มร้ายาปราึ้น ทำให้อฮยอนมออย่าัวล
“อยาหนีอย่าั้นหรอ ..ผมะไม่ปล่อยใหุ้หนีรอแน่ ผมทนุ่อไปไม่ไ้แล้ว ุอินู ลา่อน” เสียู่อยฮวาทำให้อฮยอนลัวมา มือไม้เธอสั่นไปหม ยฮวาพาเธอเินไปที่หน้าผาที่สูและัน้าหน้าพวเา
“ุะทำอะไรัน!!” อฮยอนะโนถามท่ามลาสายฝนที่ลมา
“็พาเธอลับบ้านไ” ยฮวาพู้วยน้ำเสียที่อ่อนโยน แ่แววาอเามันไม่ใ่แบบนั้น
ยฮวาำลัะผลัอฮยอน แ่อฮยอนและผลัเาไปที่น้นไม้ะ่อน หัวอยฮวาระแทโน้นไม้อย่าแร ทำให้เลือไหลออมาาศีรษะอเา
“โอ๊ย...” เาร้อออมา อฮยอนเห็นว่าทาโล่แล้ว เธอึรีบวิ่หนีไป แ่ยฮวาไ้สิ็รีบลุามไปลาัวเธอมานไ้ พวเา่อสู้ันไปมา อฮยอนีบ้า ทุบบ้า แ่ยฮวาับไม่รู้สึใๆสันิ
“ุ..อย่าทำอะไรันเลยนะ ันอโทษ ่อไปันะไม่หนีอีแล้ว” อฮยอนอ้อนวอนยฮวาทั้น้ำา ถึสายฝนที่ลมาอาะทำให้ไม่เห็นน้ำาอเธอเลย
“ผมเื่อุไ้ที่ไหนล่ะ ..ุ็แ่ผู้หิมารยา!!” ยฮวาใ้มือับอฮยอนไว้้าเียว อีมือหนึ่เาับที่ศีรษะอัวเอไว้ เพราะวามเ็บปวที่แผล ทำให้เาเริ่มะแย่แล้ว
เปรี้ย
สายฟ้าที่ฟาลมาทำให้อฮยอนใมา าเธอ้าวถอยหลั แ่็เพราะว่า้าหลัเธอมัน็เป็นหน้าผา เธอำลัะลไป
“รี๊!!” เสียออฮยอน ทำให้ยฮวาใไม่น้อย เารีบพยุัวอฮยอนึ้นมาไว้ไ้
เปรี้ย เปรี้ย
เสียฟ้าร้ออีรั้ิ่อันทำให้อฮยอนทนไม่ไหว เอามือึ้นมาปิหู และนั่นมันทำให้พวเาเถลาลไปที่หน้าผาัน พวเาทัู้่ลิ้ลไป้านล่า ยฮวาใ้ัวเอป้อันอฮยอนเท่าที่ะทำไ้ มันึทำให้ัวเามีบาแผล่อน้ามา และในที่สุ็ถึ้านล่า ยฮวาลิ้ไประแทเ้าับโหินอย่าแรนทำให้เาสลบไป ส่วนอฮยอนโีที่ไม่ไ้ลิ้ไปโนอะไรทั้นั้น
เธอพยายามลุึ้น มีแผลามัวเล็น้อย เธอเินไปหายฮวาที่อยู่รโนหินอี้านหนึ่
“ุ...ุ!!” อฮยอนเย่าัวเา แ่็ไม่มีท่าทีะื่น
“ุ!!!” เธอเห็นเายันิ่อยู่ อฮยอน็เลยหายหน้าเาึ้นมา เธอใมาที่เห็นเลือสีแที่อาบใบหน้าอเา
“ว๊าย!!...ุเป็นอะไรเปล่า ุ” อฮยอนใมา พร้อมับเย่าัวเาให้ื่น
“ุ...ายหรือยัเนี้ย” เมื่ออฮยอนเห็นท่าว่าเาะไปื่นแน่ เธอทั้ใ้หูแนบับหน้าอเาเพื่อฟัเสียหัวใเ้น และรวสอบลมหายใอเา มัน็ปิี แ่ทำไมไม่ฟื้น
“โอ๊ะ...นั้นมันถ้ำนี่” อฮยอนมอเห็นถ้ำรหน้า เธอพยายามะุยฮวาให้ลุึ้น และรีบพยุเาเ้าไปในถ้ำทันที
“เฮ้อ...ัวหนัเป็นบ้าเลย” อฮยอนพยุเาวาับพื้น
“ันะทำยัไี? าบ้านี่็ันมาเป็นอะไร็ไม่รู้ ..หัวแหรือเปล่าเนี่ย” อฮยอนพูพลามอไปที่แผลอเา เธอ็สัมผัสมันเบาๆ
“เฮ้อ..เ็แผลให้่อนีว่า” อฮยอนีเสื้อเิ้อเาออมาผืนหนึ่ านั้นเธอ็เินออไป้านอและยื่นผ้าไปให้เปียน้ำฝน้านนอ
อฮยอนลับเ้ามาและเ็ไปที่ใบหน้าอเาที่เ็มไป้วยเลือ อฮยอนเ็ออนหม เธอเพิ่ะเห็นว่าแผลอเามัน็ให่พอัวเหมือนัน มันถึั้นเย็บเลย็ว่าไ้
“ุทำัวเอนะ ..ันไม่ผิ” อฮยอนบอและใ้นิ้วิ้มไปที่ใบหน้าอเา
เวลาผ่านไปประมาเือบะห้าั่วโม อฮยอน็นั่มอยฮวาที่ยัไม่ฟื้น และฝน็ยัไม่หยุ เธอ็เริ่มะ่วแล้วเหมือนัน อฮยอนึนอนล้าๆเา แ่เพราะไม่มีอะไรลอหัวเธอึเ็บ อฮยอนึแนอเาออมา และให้แนนั้นหนุนหัวเธอ
“อื้ม..สบายหน่อย” อฮยอน็หลับไป พอเวลาผ่านไปสัพั อฮยอน็เริ่มหนาว เธอ็เลยุเ้าไปในอ้อมออเาทันที มือออฮยอน็อเาไว้แน่น วามอบอุ่นในร่าายอเามัน่วยเธอไ้
…
…
่วสายออีวัน ยฮวาเริ่มยับัวแ่เพราะหัวเาที่หนัอึ้ มันแทบะระเบิแล้ว เาพยายามยับมืออเา แ่มัน็เ็มไป้วยวามาที่แผ่่านเ้ามาในัวเา
“อื้อ..” เสียราอใรอีนทำให้ยฮวา ลืมาึ้นมามอ เาถึับเบิาว้า เมื่อเห็นนัโทษ ึ้นมานอนบบนออเา
“ุ/ุ!” อฮยอนลืมาึ้นมา และ้อมอไป้าหน้า ทัู้่สบสายาัน
“อย่าหนีไปไหนนะ” ยฮวาพูบรั้ัวออฮยอนที่พยายามะลุึ้น ให้อยู่เหมือนเิม
“ันไม่ไ้หนี แ่ะลุ ...ุ็รู้ว่าถ้าันอยาะหนี ็หนีไปนานแล้ว ไม่้อรอให้เ้าหรอ่ะ” อฮยอนผลัร่าสูที่อยู่ใ้ร่าเธอ เธอึพยุัวลุึ้นมาไ้
“โอ๊ย!!” ยฮวา็ลุึ้นมาเ่นัน เาุมหัวัวเอแน่น
“ุเป็นอะไรหรือเปล่า ไหวไหม?” อฮยอนถามอย่านึห่วใย
“อื้อ..เพราะุนเียวทำให้ผม้อเป็นแบบนี้” ยฮวาปวหัวมา นเหมือนว่ามันะระเบิแล้ว
“มันเป็นเพราะุ ิะทำร้ายัน ัน็แ่ะป้อันัวเท่านั้น” อฮยอนหันมาเผิหน้าับเาอย่าไม่เรลัว
“เพราะผมั้นหรอ..ุมาว่า ไม่รู้ะหนีทำไม มีที่ิน ที่พัให้ ยัะิหนีอี” ยฮวามีวามรู้สึโรธมาเมื่อเธอโทษว่าเาเป็นนผิ
“ุนั่นแหละ หาเรื่อใส่ัว” อฮยอน็ไม่ยอมแพ้เถียลับ
“มันเป็นเพราะุ”
“ไม่ใ่วามผะ..” อฮยอนพูยัไม่บประโย็โนริมฝีปาหนาิไป ยฮวาประบริมฝีปาหนาอเาเ้าับริมฝีปาบาอเธออย่ารุนแร ที่เาทำเพราะ้อารให้นัโทษสำนึผิ และวรหยุพูไ้แล้ว ยฮวาับใบหน้าอเธอไว้แน่น พร้อมับส่มอบูบที่ทวีวามร้อนแรึ้นเรื่อยๆ
“อื้อ..” อฮยอนพยายามผลัเาออ แ่มัน็ยัไม่เป็นผล
ยฮวารู้สึถึน้ำาที่รินมาาวาลมโอเธอ ที่สัมผัสโนมืออเาที่อบุมใบหน้าอยู่ ยฮวาึยอมปล่อยเธอ
เพี๊ยะ
เสียใบหน้าที่ถูบ้วยฝ่ามือเล็ั้อไปทั่วถ้ำ หลัาที่ยฮวาปล่อยเธอ ยัไม่ทันที่เาะพูอฮยอน็บหน้าเาะ่อน
“ุบหน้าผม” ยฮวาหน้าา เพราะแรระแทเ้าที่ใบหน้าหล่ออย่าเ็มำลั ทำให้เาโรธมา อฮยอนลุึ้น และเรียมที่ะวิ่หนีไป แ่็ไม่ทันยฮวาวิ่ามไปิๆ
“โอ๊ย!!” อฮยอนร้อ เพราะแรบีบที่้อมือ ทำให้เธอเ็บ
“ุบหน้าผม ุิะหนีั้นหรอ... ุอินู” สายาอเาที่ส่มาให้เธอ ราวับว่าไฟแ้นประทุึ้นมา อฮยอน้อมอไปที่วาอเา้วยวามหวาลัว
ยฮวาลาอฮยอนและผลัเธอลบนพื้น เา็ามเ้าไปร่อมัวเธอ
“ุ อย่าทำอะไรันเลยนะ ันอร้อ” ร่าบาใ้ร่าสูอเา อ้อนวอนทั้น้ำา
“หึ..นอย่าผมเ็บแล้วำ” พูบร่าสู็้มลไปูบที่ริมฝีปา้วยวามร้อนแรที่มันผสมับวามโรธ วามเ็บและวามแ้น
ยฮวาไม่สนใว่าร่าบาะร้อไห้สัแ่ไหน แ่สำหรับเามันือวามสุที่เห็นร่าบาเ็บปว เธอ้อเ็บปวมาว่าน้อายอเาเป็นร้อยเท่า
เาเริ่มะไม่หยุที่ริมฝีปาบาเท่านั้น ยฮวาับแนอฮยอนไว้แน่น านั้นใบหน้าม็ลมาุที่ละอระหอเธออย่า่อเนื่อ และไล้ริมฝีปาหนาไปบเม้มลำอนเิรอยึ้น
“นาย นาย่ะ!!” เสียป้าอนลีัึ้น ทำให้ยฮวาหยุารระทำทันที
“ราวหน้าุไม่รอแน่ อินู” ยฮวาปล่อยแนออฮยอน อฮยอนลืมาึ้นมามอหน้าเา พร้อมับน้ำาที่หลั่รินไม่าสาย
“อย่ามาร้อไห้ให้ผมเห็นอี ไม่ั้นุไ้โนแบบเมื่อี้แน่” ยฮวาพูบ็ุให้อฮยอนลุึ้นมา
“โอ๊ย!!!” อฮยอนร้อเสียหล เพราะเาุเธอึ้นมา และมันปะทะเ้าับอแร่อเา
“นายอยู่ที่นี่เอ เป็นอะไรหรือเปล่ารับ อ่อ..และนั้นนายเอุอฮยอนแล้วหรือรับ” ลุเวาเินมาเห็นพอี
“ผมไม่เป็นไรรับ ไปันเถอะ” ยฮวาูมืออฮยอนและเินออไป
“แม่..รีบามไปันเถอะ ูท่าทาไม่ใ่อย่าที่พูนะ” ลุเวาบอับป้าอนลี่อนที่ทัู้่ะรีบเินามไป
************ 100%***********
********************
เอาแล้วไ บูบมาแล้ว
ะเป็นยัไ่อ ิามไ้้า
เม้น เม้น เม้น ให้้วยน้า
ไปอ่าน LOVE SICK ้วยนะะ ลอนบแล้ว
http://writer.dek-d.com/yssofia/writer/viewlongc.php?id=825849&chapter=9
ยัไแล้วเนี้ย..อูหนีไป ยามหานพบ
อนนี้อยู่ในถ้ำ ทำอะไรันเนี้ย
รอิาม่อนะะ
่อ่ะ่อ
ไปอ่านเรื่อ LOVE SICK ้วย อัพเือบบแล้ว
เม้น เม้น เม้น
มา่อให้แล้ว้า
ยอ เาไม่ไ้นอนอันนะะ
มัน้อ่อยๆ เป็น่อยไปเนอะ ูไปเรื่อย่อน
น้ออไ้ทำานแล้ว เป็นแม่บ้านอรีสอร์ท
ในอนานอาะเป็นแม่บ้านอุอ ็ไ้่ะ ^^
ูแลสามี :D
เม้น เม้น เม้น ให้้วย้า
YONGSEOFOREVER
ไปอ่านเรื่อนี้้วย มาม่าัหนัเลย T T
ความคิดเห็น