เพื่อนสนิท...คิดแล้วเศร้าจัง

เนื้อเรื่อง

"ยัยฟิน มัวทำอะไรอยู่เร็วเข้าสิ" เสียงยัยมด เพื่อนของฉันเอง เออลืมเเนะนำตัว ฉันชื่อ ฟิน เป็นนักเรียนเกรด 12 ของร.ร.นานาชาติแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ "แหม ยัยมด แกจะรอชั้นซักแป๊บนึงมันจะตายรึไงวะ" ฉันตะโกนกลับไปหายัยมด เพื่อนสนิท "ชั้นน่ะไม่ตายหรอก แต่ถ้าพลาดไปแกนั่นแหละต้องตาย ไม่เห็นเหรอว่า ไวน์ กำลังมา" ยัยมดพูดตอบ "ไวน์เหรอ เออๆชั้นจะรีบไป" อ้อลืมบอกไป ไวน์ คือเพื่อนสนิทของฉันเองแหละ แต่ยัยมดนะ รู้ว่าชั้นชอบ ไวน์ จึงพยายามเป็นแม่สื่อให้ชั้นกับไวน์ได้รักกัน แต่ดูท่าจะไม่สำเร็จเลยล่ะ เพราะไวน์เค้ามีแฟนแล้วน่ะสิก็ "นานา" เพื่อนรักของฉันอีกคน "ไวน์ๆ มาทางนี้" เสียงยัยมด เรียกไวน์ ทำเอาชั้นสะดุ้งเลยล่ะ "อ้าว ฟิน ทำอะไรอยู่ครับ" "เออ อืม เอ่อ ทะๆๆๆทำ อ๋อ ฟินอ่านหนังสืออยู่น่ะ" ชั้นตอบไวน์ไปว่าอ่านหนังสือ แต่จริงๆชั้นมองไวน์อยู่ต่างหากล่ะ "เหรอครับ ท่าทางจะเก่งนะ อ่านกลับหัวได้ด้วย" ไวน์แซวฉัน "คงงั้นมั้ง" ฉันตอบแบบเก็บอาการเขิลล์ แต่ดูจะไม่ค่อยมิด ดีนะที่ยัยมดช่วยกลบเกลื่อน "ไวน์ๆ มาทางนี้เถอะมาถ่ายรูปกัน ยัยฟิน มานี่สิ" "เออๆ" อายจังต้องถ่ายรูปกับไวน์ด้วยนะ "อ้าวนานา มาทางนี้สิครับ มาถ่ายรูปกัน" ไวน์เรียกทักนานา เเฟนเค้าเอง มาถ่ายรูป แทนที่ฉันจะได้ถ่ายรูปคู่กับต้องมามีนานาด้วย แต่ไม่เป็นไรยังไงนานาก็เพื่อนชั้น "จะบอกดีมั้ยน้า จะบอกดีมั้ยน้า" เสียงของฉันที่พูดกับตัวเอง เพราะพรุ่งนี้ก็วันเลี้ยงส่ง วันสุดท้ายแล้วนะ ที่ฉันจะได้เจอไวน์น่ะ "อะไรล่ะยัยฟิน" ยัยมดมาพอดี "ก็เรื่องชั้นกับไวน์ไง ชั้นรักไวน์ อยากบอกรักไวน์จัง" "เธอก็บอกๆไวน์ไปสิ บอกไปเถอะ ไวน์คงไม่โกรธหรอก" "ชั้นไม่กล้าพอ" "ต้องกล้า เธอยังมีไวน์ให้เห็นแต่ชั้นน่ะ มีใครมั้ยยะ" มดตัดพ้อกับตัวมันเอง คิดแล้วก็สงสารยัยมดมันนะ แอบรัก พี่เอก รุ่นพี่ปีก่อนแล้วเค้าก็หักอกซะ รู้สีกว่าจะฝังใจมันมากเลยล่ะ เอาล่ะ ฉันตัดสินใจกับตัวเองแล้ว "ชั้นจะไปบอกไวน์" "เอางั้นเลยนะ" "จ้ะ มด" "โอเค พรุ่งนี้นะยะฟิน" แล้ววันใหม่ก็เจิดจ้า กับแสงตะวัน "มดชั้นเครียดจังแก" "แกจะเครียดอะไรล่ะแค่บอกว่ารัก" "ชั้นกลัวนานาเค้าจะโกรธ" "นานาไม่รู้หรอกนะ" "รู้สิ" "ฟิน เธอฟังนะ นานาไม่มีวันรู้ถ้าเธอไม่บอก เพราะไวน์ไม่ใช่คนแบบนั้น" "ชั้นกลัวนานาจริงๆนะ" "ไปซะฟิน ไปบอกไวน์ซะ" ฉันจำยอม เพราะก็ไม่รู้จะเก็บความลับไว้ได้นานแค่ไหนกัน "ไวน์มาทางนี้หน่อยสิคะ ฟินมีอะไรจะบอก" สุดท้ายฉันก็เจอไวน์จนได้ ที่สนามกีฬ่าตอนบ่ายไร้ผู้คน"ไวน์คือ...........ฟินรักไวน์ค่ะ" ฉันบอกไวน์ไป ไวน์ยืนนิ่งเหมือนคนช็อก ฉันกลัวจริงๆ เลยวิ่งหนีไปทั้งน้ำตา "ฟินทำอะไรลงไป" ไวน์อุทานกับตัวเอง จากนั้นไวน์ก็มาหามดกับนานา พร้อมเล่าให้ฟัง "ฟินรักผมจริงๆนานา" "เอ้อ เหรอ นาดีใจกับไวน์ด้วยนะ" นานายิ้มดีใจแต่ฉัน(มด)รู้ว่านานาเศร้า เพราะนานาก็รักไวน์เหมือนกัน "นานามดมีอะไรจะพูดด้วย" ฉัน (มด) ต่อไปเป็นตาฉันเล่าบ้างนะ มดเองค่ะ "นานา มดรู้ว่านา รักไวน์" "แต่ไวน์รักฟินนะมด" "เธอควรเก็บความทรงจำกับไวน์ไว้แค่เพื่อนนะนานา" "นารู้มด นารู้ รู้ว่ายังไงนาก็เป็นได้มากสุดก็เพื่อน นาทำใจอยู่ตลอดเวลา ว่ายังไง ไวน์ก็รักฟิน นาดีใจด้วยซ้ำที่เห็นเพื่อนทั้งสองคนมีความสุข" นานาพูดจบก็กอดฉันและร้องไห้ เย็นวันเดียวกัน "ฟินๆ ฟินครับ" ไวน์เรียกฟิน "อะ อะ อะไรคะไวน์" "ผมรักคุณนะ ผมกับนานาเราเป็นแค่เพื่อนกัน ผมแค่อยากลองใจว่าคุณรักผมมั้ย" "อะไรนะ คุณหลอกชั้นเหรอคะ" "ป่าวนะ" "ไม่ยอมนะ คุณต้องรับผิดชอบนะเนี่ย" "รับผิดชอบอะไร" "รักฟินตลอดไปนะ สัญญานะคะ" "สัญญาครับ" เฮ้อ งงจังค่ะ ได้มาจากเพื่อนๆฝากลงนะคะ ป่าวเเต่งเองอันนี้ แต่งเองนิดหน่อย