รักเกินพิกัดของเจ้าชายจิ้งจอก

    ภายในป่าลึกที่ห่างไกลจากพวกมนุษย์บรรยากาศอันสดชื่นห้อมล้อมด้วยหมอกควันและต้นไม้หลากหลายชนิดจิ้งจอกสีดำตนหนึ่งเข้าไปภายในป่านั้นเรื่อยๆจนปรากฏหมอกควันสีดำกลุ่มหนึ่งล้อมตัวจิ้งจอกสีดำนั้นไว้หน้าม้านพลังซึ่งถูกตรึงไว้ด้วยมนต์จิ้งจอก หมอกสีดำด้ายหายไปปรากฏร่างชายหนุ่มรูปงามผมสั้นมีหูสีและหางทั้งเก้าที่เป็นสีดำทมิฬ จิ้งจอกหนุ่มตนนั้นได้ย่างเท้าเข้าไปในถ้ำจึงนั่งลงคุกเข่า ต่อหน้าหญิงงามนางหนึ่งซึ่งนางมีใบหน้าอันสวยงาม แต่สิ่งที่ทำให้นางต่างไปจากมนุษย์ธรรมคาคือเส้นผมที่ยาวสวยกับหูที่ต่างจากมนุษย์และหางทั้งเก้าอันมีสีขาวสวย
“ท่านย่าข้ามาแล้ว’’
“เจ้านี่ชอบมาสายไม่เปลี่ยนเลยนะ”
“ขออภัยขอรับ ข้าไม่ได้เจอท่านมาตั้งหลายร้อยปีแต่ท่านยังงามไม่เปลี่ยนเลยนะขอรับ”
“เจ้านี่ช่างปากหวานเสียจริงนะ”
“ขอรับ”
“ข้าคงจะอยู่ดูแลพวกเจ้าเหมือนก่อนไม่ได้แล้ว”
“เอ๊ะ…ทำไมหรอขอรับ”
“ข้าได้บรรลุขันบังไคแล้วนะ แต่ก่อนที่ข้าจะไปสวรรค์ข้ามีหน้าที่หนึ่งมอบหมายให้เจ้า”
“อะไรหรอขอรับ”
“นางเป็นเพียงเด็กสาวมนุษย์ธรรมดาน่ะ”
“หา…!นี่ท่านย่าคงไม่ได้เล่นตลกกับข้าหรอข้อรับ”
“นี่ข้าเหมือนเล่นตลกให้เจ้าดูนักหรือไง”
“ขออภัยขอรับข้าเพียงแค่ตื้นเต้นไปหน่อย แล้วนางมีนามว่าอะไรหรือขอรับ”
“นางมีนามว่า มิสะกิ  นางเคยช่วยข้าไว้จากพวกอนเนียวจิ”

     เจอรึป่าว! ค่าหัวนางจิ้งจอกนั่นได้กำไรงามเชียวนะ จำไว้ต้องจำมาให้ได้แบบเป็นๆไปให้ท่านผู้นั้นได้ ครับเข้าใจแล้ว แฮ่กๆ ข้าคิดว่าข้าคงต้องไม่รอดแน่ๆเลยมาทางนี้สิ เสียงใสของเด็กผู้หญิงนางนึ่งดังขึ้นเมื่อข้าเงยหน้าขึ้นจึงพบกับเด็กผู้หญิงนางหนึ่งถึงจะเป็นเพียงเด็กมนุษย์แต่ข้าก็ขอเดิมพันกับทางรอดสุดท้ายและฝากชีวิตไว้กับนางเมื่อคิดเช่นนั้นข้าจึงเข้าไปหลบด้านหลังของนางนางได้อธิฐานบางอย่างต่อหน้าข้าว่า ข้าแต่เทพพื้นดื้น เทพสายน้ำ เทพแห่งลม เทพเปลวเพลิง ขอท่านจนช่วยเทพอสูรตนนี้อย่าให้นางเป็นอิสระจากโซ่พันธนาการด้วยเถิด สิ้นเสียงของนางทำให้ลมดินฟ้าอากาศแปรปวนไปหมดจากนั้นทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ หนึ่งในอนเนียวจิเดินมาทางนี้ ข้าทำท่าตื่นตระหนกแล้วจึงเอ่ยว่า
อนเนียวจิมาแล้ว! ไม่เป็นไรหรอกคนๆนั้นไม่สามารถที่จะมองเห็นท่านได้อีกแล้ว ข้าได้แปลงร่างเป็นมนุษย์ ข้าขอบพระคุณเจ้ามาก หากข้าไม่พบเจ้าข้าคงไม่รอดแน่ เจ้ามีนามว่าอะไรรึ หนู มิสะกิ ค่ะ รับนี่ไป นี่เป็นสิ่งตอบแทนจากข้า ข้าได้ใช้เล็บตัดผมออกมาเส้นหนึ่ง แล้วจึงนำไปสวมไว้ที่คอนาง หากวันใดที่เจ้าตกอยู่ในอันตรายข้าจะมาช่วยเจ้าทันที

“แล้วข้าจะหานางเจอได้อย่างไรหรือขอรับ”
“ที่คอของนางมีเส้นผมของข้าเจ้าจงสัมผัสสิ่งนั้นหานางเจอและปกป้องนาง”
“ขอรับ ท่านย่า”