(Fic)เมื่อผมสามารถใช้อาวุธของAbnormalities

(เรื่องราวอดีตของไนท์ไม่มีผลต่อเนื้อเรื่องข้ามได้เลย)

ในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวกว้างๆพร้อมเครื่องวิจัยต่างๆ มีนักวิทยาศาสตร์4คนอยู่ในห้องนั่นกําลังสร้างอะไรบางอย่าง

"อีกหนึ่งวันที่จะต้องทำงาน"

ชายหนุ่มชุดนักวิทยาศาสตร์ ได้บ่นพึมพําบาบาๆตามภาษาของคนทํางานทั่วไป

"อย่าบนเลยดี พวกเรากําลังสร้างของที่เจ่งอยู่เลยน่ะ เอ้ากาแฟสักแก้ว"

มีชายรูปร่างสูงในชุดวิทยาศาสตร์ได้ปลอบใจแล้วยื่นแก้วกาแฟให้

ได้มีชายในชุดวิทยาศาสตร์ที่รูปร่างแก่ได้ดื่นมาหาพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่สองอันไปให้

"คุณไนท์และคุณฟิล์มอย่าแอบมาอู่งานสิครับ พวกเรากําลังใกล้สร้างสิ่งนั่นเสร็จแล้วน่ะ"

ไนท์และฟิล์มได้ยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็คเหงื่อของพวกเขาแล้วกล่าวพร้อมกันว่า

"ขอโทษครับ คุณศาสตราจารย์คราวหน้าพวกเราไม่ทำอีกแล้วครับ"

ศาสตราจารย์ถึงกับถอนหายใจเล็กน้อยแล้วชี้อีกคนที่กําลังสร้างสิ่งบางอย่างใกล้เสร็จ

"ดูคุณฟลุ๊กเขาสิครับ เขายังไม่อู่งานเลยตรงเวลาทุกครั้งเลย"

ไนท์ ฟิล์มและศาสตราจารย์แล้วไปสร้างสิ่งนั่นต่อไป

"ขอที่สารความเย็นหน่อยคุณฟลุ๊ก"

"นี้ครับคุณศาสตราจารย์"

"เชื่อมกับตรงนี้ก็เสร็จแล้ว"

ไนท์ได้เชื่อมเส้นสายไฟเครื่องก็เริ่มทำงาน รูปทรงที่เป็นรูปไข่สีภายนอกขาวได้ส่องแสงออกมา พร้อมประตูที่เปิดออกมาข้างในดําสนิท นักวิทยาศาสตร์4ตนต่างดีใจที่เขาสร้างสําเร็ต แต่ไนท์สงสัยว่าใช่ในทําอะไรเลยยกมือขึ้นแล้วถามออกมาตรงๆ

"คุณศาสตราจารย์ครับ เครื่องนี้ใช้ยังไงคุณยังไม่บอกเลยน่ะ"

ศาสตราจารย์ยิ้มเล็กน้อยแล้วตอบกลับ

"มันคือเครื่องจําศีล แค่เอาคนไปข้างในเวลาภายในจะหยุดลงแล้วตัวไข่จะวาปร์ไปในที่มิติว่างเปล่า แต่ข้อเสียคือใช้ได้แค่ครั้งเดียวและบรรจุได้แค่หนึ่งคน แต่ก่อนก็ต้องฉลองก่อนดีกว่า"

ศาสตราจารย์ได้พาทุกคนออกจากห้องนั่นและไปเลี้ยงฉลองกินหมูกระทะกันยังตอนมืดที่ทุกนอนยกเว้นไนท์ ไนท์ได้แอบเข้าในห้องวิจัยเข้าเปิดการใช้งานไข่ พร้อมถือโทรศัพท์คุยกับใครสักคน

"ครับ ผมจะส่งพิกั..."

ทันใดนั่นไฟในห้องเปิดขึ้นพร้อมกับศาสตราจารย์ที่ถือปืนพกGlock-17จ่อหลังไนท์พร้อมที่ยิงอยู่ตลอดเวลา

"วางของทุกอย่างไม่งั่นหลังคุณไนท์เป็นรูน่ะครับ"

ไนท์ได้วางของทุกอย่าง เขาได้มองศาสตราจารย์เล็กน้อยเพื่อหาจุดที่ต่อยหรือจับกดได้

"ทำไมคุณไนท์ต้องทำแบบนี้เพื่อเงินหรือคนรักหรืออย่างอื่น?"

"ถ้าผมไม่บอ..."

"ถ้าไม่บอกคุณก็รู้ไม่รึ ว่าร่างกายคุณจะตา..."

ไม่ทันไนท์ได้ศอกไปตรงหน้าของศาสตราจารย์แต่ศาสตราจารย์ได้ปาปืนไปยังหน้าประตู

"อีแก่ทําไมต้องขัดขวางผม แค่นิดเดียวทุกก็จะราบลื่น"

"มันคืองานวิจัยที่กระผมสร้างขึ้นตลอดครึ่งชีวิตของผมจะไม่ให้มันผิดพลาดตรงไหน"

ศาสตราจารย์ได้ผลักไนท์เขาไปในเครื่องไข่พร้อมกับตัวเขา เขาได้ตระโกนออกมาให้เปิดเครื่องใช้งานทันที เครื่องไข่ได้ทำงานอย่างอัตโนมัติพวกเขาสองคนถูกพาไปมิติว่างเปล่า แรงกดอันในมิตินั่นมีแรงมหาศาลจนร่างกายของพวกเขารวมกลายเป็นหนึ่งทั้งร่างกลาย และจิตวิญาณได้รวมเป็นเวลานานจนเครื่องไข่ได้กับยังบนโลกเดิมที่เวลาผ่านไปเป็นล้านกว่าปี น่ะผืนป่าแห่งหนึ่งได้ปรากฏไข่ขนาดใหญ่แล้วได้บีบอัดเป็นสิ่งมีมีชีวิตใหม่ชายรูปร่างสมส่วนสมดําผสมขาวเล็กน้อยดวงตาสีดำผิวสีเนื้อทั่วไป เขาได้ลืมตาขึ้นพร้อมได้พูดคำแรกในชีวิตว่า

"นี้โลกเดิมหรอ?"