กามเทพเถื่อน <<สนพ อินเลิฟ>>

 

“ไม่มีอารมณ์คุย แสดงว่ามีอารมณ์อย่างอื่นอยู่ล่ะสิ”

รมย์นลินอยากให้สิ่งที่เขาพูดออกมาเป็นไปในด้านบวกเหลือเกิน เธอไม่ได้โลกสวยขนาดนั้น สีหน้าราเมศวร์ฟ้องอยู่ทนโท่ ในสมองของเขามีแต่เรื่องสกปรกทั้งนั้น และก็คงจะเป็นเรื่องเดียวที่ผู้ชายอย่างเขาคิดถึงได้ตลอดเวลา

“อุบาทว์ อย่าเอาความคิดต่ำๆ ของคุณมาโยนใส่ฉันด้วยนะคุณเรย์... จะกลับหรือไม่กลับ ถ้าคุณไม่กลับฉันจะลงไปโบกแท็กซี่เดี๋ยวนี้แหละ”

“เดี๋ยว” ราเมศวร์ดึงมือเธอเอาไว้ “เลิกหลอกตัวเองสักทีได้ไหมนิล ร่างกายของเธอตอบสนองฉันดีขนาดนั้น อย่าพูดออกมาล่ะว่าเธอไม่ได้ต้องการฉัน”

สิ้นคำพูดของเขามือเรียวก็ฟาดลงเต็มพวงแก้มซ้าย ราเมศวร์รู้สึกชาไปชั่วขณะ เดชะบุญที่สมองของเขายังสั่งงานอยู่ อย่างน้อยมันก็ไม่ได้หลงใหลไปกับความเย้ายวนในตัวเธอเสียจนหมด แต่ดูเหมือนแค่เสี้ยวเล็กๆ เท่านั้นที่ยังทำงาน ณ ตอนนี้สมองส่วนใหญ่ของเขากำลังฉายภาพความหฤหรรษ์เมื่อวันวานต่างหาก วิเศษจริง ถ้าเขาจะความจำดีขนาดนี้ล่ะก็ คงดีมากเลยหากเป็นได้กับทุกเรื่อง ไม่ใช่แค่จดจำในรายละเอียดของเธอ

“อย่าพูดอะไรบ้าๆ นะคุณเรย์” เธอพยายามแกะมือเขาออก ทว่าไม่เป็นผล ตอนนี้มือราเมศวร์เหนียวเหมือนกาว ไม่เหมือนช่วงบ่ายที่อยู่บนบ้านเธออีกแล้ว

“ฉันไม่ได้จะพูด แต่ฉันกำลังจะทำต่างหากนิล” เขาโน้มใบหน้าใกล้เข้ามาจนชิดใบหู รมย์นลินสะดุ้งเล็กน้อย พิษจากฝ่ามือเรียวไม่สามารถหยุดยั้งให้เขามีสติได้ขึ้นมาเลยจริงๆ “ฉันต้องการเธอ... นิล”

 

 









Follow Me
https://www.facebook.com/pages/Youvai/452109254871644