รักไม่ได้ตั้งใจของยัยลูกครึ่งตัวดีกะนายซุปเปอร์สตาร์ตัวแสบ

01

เผยโฉมหน้าเพื่อนใหม่ของฉัน

                             วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันได้กลับมาเรียนในประเทศไทย โรงเรียนที่ฉันกลับมาเรียนนี้เป็นโรงเรียนนานาชาติที่ดังมากในประเทศไทยมีพวกไฮโซดังๆมาเรียนมากมายเลยแหละ วันนี้ดูท่าฉันคงมีเพื่อนใหม่เข้ามาเยอะนะเพราะระหว่างที่เดินตามหลังอาจารย์มาก็ มีแต่คนมองแล้วก็ยิ้มให้ จนตอนนี้มาถึงห้องใหม่แล้วฉันกำลังจะเข้าไปหล่ะนะ ฉันเปรียบเทียบตัวฉันกะอาจารย์แล้วมันดูน่าสมเพศงไม่รู้เพราะอาจารย์อ่ะตัวเล็กนิดเดียวเอง(เรียกว่าเตี้ยก็ยังเหมาะสม)แต่ฉันอ่ะสูงประมาณ175-178อ่ะโครตน่าเกลียดเลย อาจารย์ให้ฉันออกไปแนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จัก ทุกสายตาในห้องจ้องมาที่ฉันแต่มันมีสายตาหนึ่งที่ฉันเหลือบไปเห็น อ๊ะ!นั่นมันไมค์ ที่เป็น1ในGYM  แล้วก้อเป็นเด็กจี(G-Junior)นี่หน่า ฉันต้องอยู่ห้องเดียวกะซุปเปอร์สตาร์เมืองไทยหรอเนี่ย สุดๆเลย "เอ่อ สวัสดีค่ะเราชื่อพิชญาดา อากิมูราชิค่ะ เราขอฝากตัวด้วยนะคะ" ฉันแนะนำตัวแล้วส่งยิ้มหวานให้เพื่อนใหม่ทุกคนของฉัน ติ๊ดๆๆ!!! "เอ่อพวกเธอคุยกันไปก่อนนะเดี๋ยวครูจะมาเลือกที่ให้" "เอ่อค่ะ" "ชื่อเล่นชื่ออารายอ่ะเธออ่ะ" "เราหรอ" มีเด็กผู้หญิงคนนึงทักฉันดูท่าว่าจะอยู่แก๊งค์นายไมค์ แน่เลย "เราชื่อยูมิอ่ะ" "ยูมิหรอ" "ชื่อญี่ปุ่นจังเลยอ่ะ" เสียงยัยคนที่นั่งข้างยัยนั่นพูดคนนี้นี่หน้าตาเหมือนเพื่อนายไมค์ที่ฉันเคยเห็นที่ญี่ปุ่นเลย "โถ่ฟายวะดูนามสกุลสิวะ" นี่อ่ะคือเสียงนายไมค์ "อารายอ่ะไมค์แค่นี้มาด่าเกรฟ เดี๋ยวฟายเดี๋ยวง่าว" "ง่าวนี่ฉันม่ได้ด่านะแกด่าตัวเองมากกว่านะ" "ไอ้ไมค์" "อารายพูดเสียงดังทำไม  เธอกะฉันเคยเจอกันรึป่าวอ่ะ" "โอ้โหไมค์คิด จาจีบเด็กใหม่เลยรึไงแหมพ่อคนไวไฟ" "ไอ้บ้า! ฉันถามแค่เคยเจอกันมั้ย ก็แค่นั้นเอง" "แค่นั้นเองหรอ"  "เออ แล้วตกลงเราเคยเจอกันป่ะ" "อือค่ะเราเคยเจอกันที่ญี่ปุ่น" "อ้อจำได้แล้วไอ้ไมค์" "อะไรไอ้เฟม" "ก็คนที่เดินชนกะแกที่งานที่ญี่ปุ่นไงที่ฉันไปด้วยอ่ะ" "อ๋อ คนที่ไอ้ไมค์เล่าให้ฟังอ่ะนะ ที่ว่ามันปิ๊งอ่ะนะ" "ปิ๊งบ้าปิ๊งบออารายวะอย่ามาพูดให้เรือเสียน่า" "แหมที่แท้ฉันรู้นะว่าแกจำได้แล้วก็แกล้งทักไปงั้นเอง อั้นแนะๆ" พวกนี้พูดถึงเรื่องอะไรกันแล้วนายไมค์ยิ้มทำไมอ่ะ ฉันฟังไม่ค่อยออกมีปิ๊งด้วยหรอแล้วนายไมค์ปิ๊งใครอ่ะ กำลังอยู่ในช่วง Confuseอย่างมาก "อารายเนี่ยแค่นี่ทามมาน่าแดง โหไมค์อายขนาดนั้นเลย" "เฮ้ย!ทุกคนอย่างนี้เค้าเรียกว่าอารายนะที่ทำให้ได้มาเจอกันอีกครั้งอ่ะ" "พรหมลิขิตไงเกรฟ 555" "555ขอบใจนะชมพู่" อยู่ดีๆยัยเฟมก็ร้องเพลงนี้ขึ้นมา "พรหมลิขิตมันนำชักพา ดลให้มาพบกันทันใด ตึ้งๆๆๆ" "เฮ้ยพอเลยหยุดทั้งห้องเลยถ้าไม่หยุดฉันโกรธจริงๆด้วย" "โถ ไมค์แค่นี้ทำเป็นโกรธนะ" "คนโกรธบ้านแกเค้ายิ้มหรอไอ้เฟรม นี่ไมค์ฉันรู้นะว่าแกคิดอะไรอยู่" "เอ่อยูมิ เธอฟังพวกฉันคุยกันรู้เรื่องรึป่าวอ่ะ" "เราเอ่อฟังไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก เราฟังภาษาไทยไม่ค่อยได้น่ะ" "เรามีติวเตอร์ภาษาไทยให้เธอเลยยูมินี่ไง ไมค์ พิรัชต์ นิธิไพศาลกุล" เกรฟกะเฟมช่วยกันดันนายไมค์ขึ้นมาจากเก้าอี้แล้วก็ผลักมาข้างหน้าโดยที่นายไมค์บ่นมาตลอดแต่ก็ยิ้มอยู่ตลอด ฮาอ่ะ "อ่ะนี่ครูสอนภาษาไทยของเธอ อิอิ" "หัวเราะทำไมหรอ" "ป่าวน่าวหัวเราะ" ยัยเฟมผลักนายไมค์มาชนฉัน ผลักมาเรื่อยๆจนมาถึงตัวฉันที่เดินหนีมา พลั่ก!! " อ๊ะ!!ตอนนี้ฉันกะนายไมค์กำลังยืนเอียงลงมา(เรียกว่าจาล้มทับก็ไม่ผิด) ฉันจ้องตานายไมค์ที่ใส่คอนแทคเลนต์สีน้ำตาลนาบไมค์ก็มองตาฉันอยู่ อยู่ดีๆนายไมค์ก็ก้มลงมาโดยที่ฉันไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่ เฮ้ย! จาถึงปากแล้วนี่หน่า"  เอี๊ยด!เวรกรรมอาจารย์เปิดประตูมาพอดี "เฮ้ย! บัดสีบัดเถลิงที่สุดจามาจูบกันในห้องได้ยังไงฮะ" "ไม่ใช่อย่างงั้นครับจารย์" "ไม่ใช่อย่างงั้นแลวมันอย่างไหนล่ะ ตะกี้ฉันเห้นว่าเธอจะจูบปากกับพิชญาดาอยู่แล้วนะ" "ไม่ใช่ครับจารย์ไอ้เกรฟกะไอ้เฟรมมันผลักผมมาชนกะยูมิแล้วผมก็เกือบจาล้มแต่ผมเห็นยูมิเค้าจาล้มลงไปแล้วอ่ะคับก็เลยคว้าเอาไว้อ่ะคับแต่พอคว้าแล้วหน้าเกือบชนนกันแค่นั้นเอง" "หรอ และนี่ยัยเกรฟกะยัยเฟมไปไหนแล้วหละ" "อยู่นี่ค่ะ แฮ่ๆ" สองคนนั้นพูดพร้อมกัน "ไปเก็บกระดาษในห้องนี้ให้หมดเลย"