++หน้าต่าง++

เนื้อเรื่อง

เรื่องมีอยู่ว่า...

มีชาย 2 คน ป่วยหนักทั้งคู่
และเผอิญอยู่โรงพยาบาลเดียวกัน ในห้องเดียวกัน
ชายคนแรกจะต้องลุกขึ้น นั่งบนเตียงวันละ 1 ชั่วโมงทุกบ่าย
เพื่อให้ของเหลวไม่ท่วมปอด
ในขณะที่ชายคนที่สองจะต้องนอนอยู่บนเตียงตลอดเวลา

ชายคนแรกได้นอนติดหน้าต่างซึ่งมีอยู่บานเดียวในห้องนั้น
ทั้งสองคนใช้เวลาส่วนใหญ่พูดคุยกันในเกือบทุกเรื่อง
ทั้งเรื่องครอบครัว ภรรยา บ้าน ที่ทำงาน
ตอนไปเกณฑ์ทหาร เวลาไปเที่ยวพักร้อน....
ช่วงเวลา 1 ชั่วโมงทุกๆ บ่าย
เมื่อชายคนแรกได้ลุกขึ้นนั่งนั้น เขาจะเล่าให้ชายคนที่สองฟังถึงสิ่งต่าง ๆ
ที่เขาได้เห็นจากหน้าต่างบานนั้น

นานวันเข้า โดยไม่รู้ตัว ชายคนที่สองก็รอคอยช่วงเวลา 1 ชั่วโมงนั้นทุกวัน
เพราะเป็นช่วงเวลาที่เขา จะได้รับรู้ถึงความสนุกสนาน
ความรื่นเริงและสีสันของโลกภายนอก
นอกห้องของคนป่วย ที่เขาต้องทน นอนอยู่เฉยๆ

มองจากหน้าต่าง จะมีสวนสาธารณะ
ซึ่งตรงกลางมีบึงใหญ่ มีเป็ดและหงส์ว่ายน้ำไปมา
เด็กๆ ก็มาเล่นเรือ ลำเล็กๆ ที่บึงนี้
รอบๆ สวนเต็มไปด้วยแปลงดอกไม้หลากสีสัน
คู่รักมาเดินเล่นพูดคุยกันอย่างมีความสุข
มองออกไปไกลๆก็จะเห็นเส้นขอบฟ้าที่ตัดกับตึกระฟ้าของเมือง

ทุกๆ ครั้งที่ชายคนแรกบรรยายสิ่งที่เขาได้เห็นจากหน้าต่างนั้น
ชายคนที่สองก็จะหลับตา
และจินตนาการ ถึงภาพต่างๆ ไปด้วยเสมอ
แม้กระทั่งในบ่ายวันหนึ่งที่ชายคนแรกเล่าให้ฟังว่า
มีขบวนพาเหรดผ่านไปชายคนที่สองก็เห็นภาพผู้คนในขบวนพาเหรด
ในชุดหลากสีสันเดินตามจังหวะเพลงอย่างสนุกสนาน แม้ว่าเขา
จะไม่ได้ยินเสียงเพลงเลยแม้แต่น้อย

เวลาผ่านไป เช้าวันหนึ่งเมื่อพยาบาลจะเข้ามาเช็ดตัวตามปกติก็พบว่า
ชายคนแรกได้จากไปแล้วอย่างสงบ
ไม่นานนัก ชายคนที่สองก็ได้ขอร้องกับพยาบาลให้เขาย้ายไปนอน
ติดกับหน้าต่างแทนซึ่งเธอก็ไม่ขัดข้อง

เมื่อย้ายเตียงเรียบร้อยแล้ว ชายคนแรกก็ค่อยๆ ขยับตัว
ถึงแม้จะเจ็บเขาก็พยายามยันข้อศอกขึ้น
เขาต้องการจะเห็นสิ่งที่เขาได้รับฟังมาตลอดจากชายคนแรก
สิ่งต่างๆ ที่อยู่นอกหน้าต่างนั้น

ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จ เขามองออกไปนอกหน้าต่าง
สิ่งที่เขาเห็นคือกำแพงที่ว่างเปล่า

เขาไม่รีรอที่จะถามกับพยาบาลด้วยความสงสัยว่าทำไมชายคนแรก
ถึงได้เล่าให้เขาฟังถึงสิ่งสวยงามต่างๆ ที่เกิดขึ้นนอกหน้าต่างนั้น
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน

พยาบาลบอกให้เขาทราบว่าชายคนแรกนั้นตาบอดและเขา
มองไม่เห็นอะไรเลยแม้กระทั่งกำแพงนั้น

"บางทีเขาแค่อาจจะอยากคอยให้กำลังใจคุณนะค่ะ"