[SF DOOSEOB] star on sky ท้องฟ้าที่มีดาว

ข้อมูลเบื้องต้น

สวีดัดสวัสดีรีดเดอร์ที่หลงเข้ามาทุกๆคนนนนนนนนน~

วันนี้ไรท์ก็มีSFเรื่องใหม่มาอีกแล้วววววว~

สั้นเสมอหู[?]เหมือนเดิมเลยค่ะ

แต่ก็ฝากให้อ่านด้วยนะคร้าาาาาาา ^[+++]^

กฏมีอยู่ว่า..

SF นี้คือ ชาย + ชาย นะค่ะ ถ้าใครไม่ชอบกด x ทันทีเลยค่ะะ~



ฝากรีดเดอร์ที่หลงเข้ามาทุกคนช่วยเม้นกันด้วยนะค่ะะ ติชมได้หมดค่ะ ยิ้ม.

เนื้อเรื่อง

ท่ามกลางดาวบนท้องฟ้าหลายล้านดวง มีผู้ชาย2คนอยู่ท่ามกลางหมู่ดาวพวกนั้น.. ทั้ง2จ้องมองมันอย่างมีความรู้สึกลึกซึ้ง

''ดูจุนอา ดาวสวยเนอะ'' ร่างเล็กที่ชื่อว่า' ยังโยซอบ ' กล่าวออกมา ใบหน้ายังมองไปยังดาวพวกนั้นไม่วางสายตา

''ใช่ สวยเหมือนวันวันนั้น..'' ร่างสูงพูดก่อนจะเงียบไป

'วันนั้น.. งั้นหรอ? . .
.
.
.
''ว้าววววววววววววว ดูจุนอาๆๆ มาดูดาวสิมันสวยมากเลยยยย~'' เสียงของผมดังก้องไปทั่วที่นั้น

''ซอบบี้รอฮยองด้วยครับบบบบบบบบบ'' ร่างสูงวิ่งมาหาผมอย่างรวดเร็ว

'น่ารักจังเลยยย แฟนผมเนี้ยย~'

"เร็วๆสิฮยองงงง สวยน้อออออ'' ผมหันห้ามองดาวอย่างมีความสุข แต่ที่มีความสุขขนาดนี้ก็เพราะมีดูจุนอาอยู่ข้างๆ

"สวยครับ สวยมากเลยยยย" ผมหันหน้าไปมองร่างสูงที่หน้ายังจ้องมองดาวนับล้านดวงพวกนั้น

"ฮี่ๆๆ ก็ต้องสวยอยู่แล้ววววว" ผมหัวเราะกันจะแลบลิ้นให้ร่างสูง

''ย๊าา อย่ามาแลบลิ้นนะเดี๋ยวก็กัดสักหรอก -.,-" ร่างสูงพูดก่อนจะจ้องมาที่ลิ้นของผม ผมรีบหุบลิ้นเข้าทันที

''ดูจุนอา! หื่นนนนน" ผมลากเสียงยาว

"แล้วใครบอกให้แลบลิ้นล่ะหืม?" ร่างสูงรั้งเอวผมมาชิดตัว

"ก็ซอบอยากแลบลิ้นนี้หน่าาา " ผมพูดก่อนจะยิ้มออกมา

"หึ้ยย หมั่นเขี้ยว" ร่างสูงฟัดแก้มผมแรงๆ


"ง่าาาา อย่าฟัดแรงสิ -3- เดี๋ยวแก้มซอบช้ำหมดนะ" ผมยู่ปากใส่ร่างสูง

"ถ้าช้ำเดี๋ยวฮยองรักษาเองงง~"

"คนอย่างฮยองเนี้ยนะจะมารักษาผม=[]="

"ก็คนอย่างฮยองเนี้ยแหละที่จะรักษาจะดูแลจะปกป้องโยซอบคนนี้ตลอดไป"
.

.

.
. . ผมยิ้มบางๆเมื่อคิดถึงภาพวันวานพวกนั้น รู้อีกทีำน้ำตาก็มากมายก็ไหลออกมาสะแล้ว

"ซอบบี้ไม่เอานะครับ ไม่ร้องไห้'' ร่างสูงปาดน้ำตาให้ผมอย่างแผ่วเบา

"ฮึก..." ผมทำเพียงแต่ให้น้ำตามากมายไหลออกมา

"ถ้าครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้เจอฮยอง ฮยองช่วยพูดประโยคสัญญาที่ฮยองเคยพูดกับผมตอนดูดาวครั้งที่แล้ว
ได้มั้ย?" ร่างสูงชะงักเล็กน้อย แต่ก็ไม่ยอมพูดมันออกมา

"ได้โปรดเถอะครับฮยอง.. ช่วยพูดประโยคสัญญานั้นได้ไหม แล้วผมจะปล่อยฮยองไป ให้ไปหาเขาคนนั้น"

'ผมทำอะไรไม่ไ้ด้อีกแล้ว ในเมื่อคนมันไม่รัก ก็คือไม่รัก ผมไม่สามารถจะไปบอกให้เขารักได้

"ได้โปรดเถอะครับ.."

"ก็คนอย่างฮยองเนี้ยแหละที่จะรักษาจะดูแลจะปกป้องโยซอบคนนี้ตลอดไป"

"ฮึก.. ฮืออ..อ..ด..ดูจุนอา" ผมโผลเข้ากอดร่างสูงอย่างแรง

'ทำไมกันนะ ทำไมดูจุนอาไม่รักผมเหมือนเดิม ผมไม่คิดจะโทษใครทั้งนั้นเมื่อก่อนผมเคยคิดว่า ผมควรจะปล่อยพวก
เขาให้รักกัน หรือผมควรจะไปแย่งดูจุนอามา แต่ตอนนี้ผมยอมแล้ว ผมยอมทุกๆอย่างแล้ว ดูจุนรักเขาคนนั้นยิ่งกว่าสิ่งใด รักยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น ถึงผมจะยังดื้อด้านไปแย่งดูจุนอามายังไงมันก็ไม่สำเร็จเหมือนเดิม ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมควรจะปล่อยให้เขาสองคนรักกันมากกว่า'

"ข..ขอบ ฮึก ค..คุณนะครับดูจุนอา" ร่างสูงกอดผมอย่างหลวมๆ

"ผ..ผมควรฮึก. ไปได้แล้วเนอะค..ครับ เดี๋ยวเขาค..คนนั้นของฮึก. ฮยองจะรอฮยองนาน" มือของดูจุนค่อยๆปล่อยผมลงช้าๆ

"ลาก่อนนะโยซอบบี้.. " ร่างสูงจูบหน้าผากผมเบาๆ

"ครับ.. ฮึก.. ล..ลาก่อน..ครับ.." ขาทั้งสองข้างก้าวไปข้างหน้าช้าๆ ก้าวที่ไม่รู้ว่าจะก้าวไปไหน รู้เพียงแค่ก้าวต่อไปให้ผ่านพ้นจากตรงนี้

"เอี๊ยดดดด!!"

"ตุ้บ!!"

"ยังโยซอบ!!!" เสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินคือเสียงที่เขาเรียกชื่อผม เพียงเท่านี้ผมก็มีความสุขแล้วล่ะครับ...


END