Miracle Earth พิภพปาฏิหาริย์ : ปฐมบทแห่งราชันย์

ลำดับตอนที่ #206 : ท่อระบายน้ำ

รที่แปลกใหม่ ระยะเวลาหนึ่งปีสำหรับโนอาห์ไม่ใช่เรื่องยากในการที่เขาจะรู้ผังเมืองอัลเทร่า ต่อให้มหานครแห่งนี้จะมีความซับซ้อนในระดับเขาวงกตหรือกว้างใหญ่มากแค่ไหน จงอย่าลืมว่าในยุทธภพถ้าไม่นับเจิ้งไฉที่เป็นหัวหน้าพรรคขอทานแล้ว ก็มีแค่เมฆาพิสดารชิวหลงเพียงผู้เดียวที่ร่อนเร่ไปมาจนแทบจะสำรวจได้ทุกซอกทุกมุมของแผ่นดิน

            ดังนั้นอาศัยระยะเวลาไม่นานในการเดินสำรวจกับนิกซ์ ก็พอจะทำให้เขารับรู้ถึงแผนผังภายในเมืองแบบคร่าวๆแล้ว ทั้งนี้ทั้งนั้นจุดหมายปลายทางของโนอาห์กลับไม่ใช่สถานที่ที่ผังเมืองอะไรนั่นจะช่วยเขาได้ แต่หากเป็นกระดาษหนึ่งแผ่นที่ราชันยาจกได้ทิ้งไว้ให้ต่างหาก

            โนอาห์เดินลัดเลาะมาเรื่อยๆจากที่ชุมชนมาสู่บริเวณไร้ผู้คน จนในที่สุดแม้แต่เสียงนกเสียงกายังยากจะได้ยินแม้ซักครั้ง หรือกล่าวก็คือบริเวณแห่งนี้ไม่ค่อยมีคนเดินสัญจรไปมามากนัก แต่สาเหตุที่ทำให้โนอาห์มายังสถานที่แบบนี้ก็เพราะจุดหมายหนึ่งในใจที่เขาวาดฝันไว้มานานได้ซักพัก

            ชายหนุ่มหยุดกึกกะทันหันใช้สายตรวจสอบพื้นที่โดยรอบซักพัก จากนั้นจึงเดินไปมุมหนึ่งของตึกรามบ้านเรือนประดุจรู้ดีว่าพื้นที่นี้มีอะไรซ่อนอยู่บ้าง พบทางแยกก็เดินตรงเข้าไปอีกเรื่อยๆ จากซ้ายไปขวา จากขวาไปซ้าย จนในที่สุดก็มาถึงปลายทางที่เขาคาดไว้ไม่ผิดว่ามันต้องอยู่ตรงนี้จริงๆ

            เป็นท่อระบายน้ำเก่าๆที่แค่มองดูด้วยตาเปล่าก็พอรู้แล้วว่าขาดการซ่อมบำรุงมานานมากแค่ไหน ทั้งนี้ทั้งนั้นจะโทษส่วนกลางอย่างเดียวไม่ได้ เพราะเดิมทีพื้นที่แถบนี้ก็ไม่ค่อยจะมีผู้คนสัญจรไปมาอยู่แล้ว ซ้ำยังเปลี่ยวร้างวังเวงผิดกับบรรยากาศส่วนอื่นของเมืองอัลเทร่าลิบลับ การที่ท่อระบายน้ำตรงนี้เริ่มชำรุดจึงเป็นเรื่องที่สามารถเข้าใจได้อยู่

            อีกทั้งมันยังมีข้อดีสำหรับโนอาห์อยู่อีกหนึ่งอย่าง นั่นก็คือเป็นตัวยืนยันได้อย่างหนึ่งว่าท่อระบายตรงนี้ไร้ซึ่งสายตาที่สามหรือคนเฝ้าระวังเหมือนพื้นที่อื่นๆ

            “เอาล่ะ มาดูกันหน่อยซิว่าใต้เมืองนี้มันซ่อนอะไรเอาไว้กันแน่” โนอาห์ยกยิ้มที่มุมปาก จากนั้นจึงล้วงกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา ซึ่งเป็นแผ่นเดียวกับที่เจิ้งไฉได้ทิ้งไว้ให้เขาพร้อมกับคำบอกเล่าเกี่ยวกับที่ราชันยาจกได้เจอมาในท่อระบายน้ำชั้นใต้ดิน

            สิ้นเสียงของโนอาห์ พื้นที่ตรงนั้นก็ไร้ซึ่งสัญญาณชีพของผู้คนอีกต่อไป....

               “สมกับที่เป็นทางใต้ดินของเมือง ไม่น่าดูชมเลยจริงๆ” โนอาห์บ่นอุบทันทีที่ทิ้งตัวลงมาด้านในท่อได้ ถึงจะบอกว่าเป็นทางระบายน้ำแต่จากสายตาเขาเหมือนอุโมงค์ใต้ดินขนาดใหญ่มากกว่า

            อีกทั้งยังใหญ่จนน่าตกใจ...

            ความกว้างของทางเดินในชั้นใต้ดินถ้ากะด้วยสายตาคร่าวๆ ยังนับว่ามีขนาดใหญ่กว่าถนนเส้นใหญ่ในตัวเมืองอัลเทร่าเสียอีก แต่ที่เทียบกันไม่ได้และไม่รู้จะเอามาเทียบทำไมก็คือบรรยากาศ มีเพียงแสงไฟจากคบเพลิงซึ่งโนอาห์คาดว่าจะเป็นวัตถุเวทมนตร์ชนิดหน่อยค่อยให้แสงสว่าง นอกจากนั้นคงต้องพึ่งสายตาของคนที่ลงมาเท่านั้นแล้ว

            ซึ่งข้อนี้แน่นอนว่าโนอาห์โคตรจะไม่มีปัญหา สำหรับผู้ฝึกยุทธ์ชนชั้นโนอาห์ ความมืดแค่นี้ไม่ถือว่าเป็นอุปสรรคแต่อย่างใด ชายหนุ่มใช้เวลาเพียงไม่นานก็ปรับสายตาให้คุ้นชินกับความมืดได้แล้ว นี่ยังไม่นับว่าถ้าเขาร่ายเวทมนตร์เสริมเข้าไปซักบทสองบท ภาพที่เห็นคงไม่ต่างจากตอนกลางวันเป็นแน่

            “หวังว่าแผนที่ของเจิ้งไฉจะได้ผล ไม่งั้นคงได้เสียเวลามากกว่าเดิม” โนอาห์เปรยขำๆ ทั้งๆที่ความเป็นจริงโอกาสที่แผนที่ฉบับนี้จะใช้การไม่ได้แทบจะเท่ากับศูนย์เลยด้วยซ้ำ

            โนอาห์ไม่รอช้าเดินตามแผนที่กะจะพุ่งทะลุเข้าไปถึงส่วนกลางในทันที ระหว่างทางก็ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษนอกจากสัตว์จำพวกหนูและค้างคาว อีกทั้งกระแสมานายังราบเรียบไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่นัก ที่ควรจะเป็นประเด็นจริงๆคงมีแค่กลิ่นเหม็นสาบที่แม้แต่โนอาห์ยังยอมรับว่าร้ายกาจไม่เลว ดูท่าท่อระบายน้ำใต้เมืองคงห่างจากการซ่อมบำรุงมานานพอตัว

            แต่หลังจากโนอาห์เดินมาได้ซักพัก ในที่สุดเขาก็หยุดนิ่งอยู่กับที่ รอยยิ้มอันแสนคุ้นเคยถูกยกมาประดับไว้ที่ริมฝีปากอีกครั้ง แววตาคมกริบสีดำสนิทสอดส่องไปมารอบๆราวกับว่ากำลังมองหาอะไรบางอย่าง เห็นทีเขาคงจะดูถูกภูมิปัญญาของบรรพชนแห่งอัลเทร่ามากเกินไป

            แผนที่เจิ้งไฉยังใช้งานได้ข้อนี้โนอาห์ยืนยันได้ แต่การที่เขาเดินวนมาอยู่ที่เดิมนี่ก็คือความจริงเช่นเดียวกัน ในกรณีนี้คนทั่วไปคงจะบอกว่าแผนที่มีความผิดพลาด แต่สำหรับโนอาห์ที่รู้ฝีไม้ลายมือของเจิ้งไฉดีไม่คิดเช่นนั้น ที่สำคัญเหมือนเขาจะเริ่มรู้ถึงสาเหตุแล้วว่าทำไมท่อระบายน้ำของเมืองนี้มันถึงได้ลึกลับนัก

            ถ้าในภาษาของเขาท่อระบายน้ำแห่งนี้มีสภาพไม่ต่างจากค่ายกลชั้นยอดชนิดหน่อย แต่ถ้าในดินแดนแห่งมนตราย่อมต้องเป็นข่ายมนต์ระดับทรงอานุภาพที่เอาไว้ลวงตาผู้คน การทำงานของมันคงใกล้เคียงเวทมนต์สายมายาอยู่หลายส่วน แต่การสับเปลี่ยนแผนผังไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดจบนี่สิคือจุดที่ดูยังไงก็ไม่น่าใช่เวทมนตร์สายมายาทั่วไป

            นับว่าโชคดีที่โนอาห์ขยายขอบเขตการรับรู้ของตัวเองด้วยลมปราณมหาเมฆาตั้งแต่แรก ทำให้เขาสามารถสังเกตถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว มองด้วยตาเปล่าคงไม่มีทางรู้ว่าท่อระบายน้ำแห่งนี้มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลายากจะคำนวณได้ ขืนตาสีตาสาเดินไปเรื่อยๆเกรงว่าทางออกคงไม่มีวันได้พบเสียด้วยซ้ำ

            ที่น่ากลัวคือโดยปกติการจะทำลายข่ายมนต์ได้ต้องเพ่งเล็งที่จุดแก่นกลาง ซึ่งในที่นี้คงเป็นใจกลางท่อระบายน้ำที่เจิ้งไฉเคยเล่าเอาไว้ ดังนั้นต่อให้โนอาห์จะเก่งกาจกว่านี้ก็ไม่มีทางทำลายได้โดยที่ตัวเขายังยืนอยู่ตรงนี้

            แต่ถ้าหากเป็นหนทางสายอื่น...เรียกว่าโนอาห์มีพร้อมเหลือเฟือ

            การที่เจิ้งไฉสามารถเดินไปถึงใจกลางของท่อระบายน้ำได้นั้น ส่วนหนึ่งมาจากประสบการณ์ทางด้านนี้ที่ราชันยาจกชำนาญกว่าผู้ใด สองคือเท่าที่โนอาห์รู้ไม่มีข่ายมนต์ชนิดใดในไอช่าที่สามารถกักขังผู้ฝึกยุทธ์เฉกเช่นพวกเขาได้ เพียงแต่ความสามารถด้านสอดส่องค้นหาด้วยตาเปล่าและสัญชาติญาณระดับเจิ้งไฉ สองอย่างนี้โนอาห์ไม่มีทางเทียบกับราชันยาจกได้ ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะใช้วิถีทางที่ตนเองถนัดมาแต่ไหนแต่ไร

            ลมปราณมหาเมฆา เคล็ดปลดปล่อย

            โนอาห์โคจรลมปราณมหาเมฆาผสานกับพลังเวทสร้างหมอกควันขึ้นมาสายหนึ่ง มองด้วยตาเปล่าคงเห็นเป็นเพียงหมอกควันธรรมดาทั่วไปไม่มีอะไรพิเศษ แต่ถ้านับสรรพคุณของมันสามารถเทียบเคียงได้กับเวทมนตร์ระดับห้าเป็นอย่างต่ำเข้าไปแล้ว ที่เหนือไปกว่านั้นคือตัวมันยังไม่ถือว่าเป็นเวทมนตร์ ทำให้โนอาห์สามารถหลีกเลี่ยงปัญหาที่จะตามมาได้อีกมากมายนับไม่ถ้วน