รักต่างศาสนา

      ก่อนอื่นขอเเนะนำตัวละครกันก่อนเลยน่ะค่ะ พระเอกในเรื่อง ชื่อว่า ฟามี่ ส่วนนางเอกของเรื่องชื่อว่า น้ำลิน เเละจะมีตัวละครต่างๆเพื่มขึ้นมาในระหว่างการเล่าเรื่องเเล้วจะเเนะนำให้เพื่อนๆรู้จักกันอีกทีนะคะ.....

ตอนแรกในที่สุดพ่อแม่ของน้ำลินได้อนุญาติให้เขาสมัครเข้ามหาลัยเอกชนนานาชาติเเห่งหนึ่งตามฝันที่เธอต้องการ.....ผ่านไปสี่เดือน ทางมหาลัยได้เริ่มเรียนปรับพื้นฐานไปแล้ว เเต่น้ำลินก็ไม่ได้ไปเรียน เพราะเธอเลือกที่จะเข้าเรียนในห้องเรียนเลย จนวันนี้เป็นวันเปิดเทอมครั้งเเรกของเธอ ระหว่างรอว่าห้องเรียนอยู่ไหน เรียนวิชาใดเป็นวิชาเเรก ตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย หน้าห้องฝ่ายปกครอง มีนักเรียนใหม่มายืนรอเพื่อขอรับเอกสารการเรียน จากนั้นระหว่างการรอ  ฉันจึงมานั่งอีกมุมหนึ่งเเละฝั่งตรงข้ามของฉันก็มีนักเรียนหน้าตาเเปลกๆเขามองมาที่ฉัน ฉันจึงทำเป็นมองไม่เห็นเขาเเต่พอฉันเเอบมองไปที่เขา เขาก็ละสายตาไปที่โทรศัพท์ตรงหน้าตักของเขาอย่างใจจดใจจ่อเเล้ว ฉันก็พยายามจะทำความรู้จักโดยการจะถามชื่อของเขา เเต่ฉันก็ยังไม่เเน่ใจว่า เขาเป็นคนประเทศอะไรเพราะหน้าตาเขาเเปลกเกินที่จะคาดเดาว่าเขามาจากประเทศอะไร จึงทำเป็นไม่สนใจต่อ เเต่ทั้งที่ในใจอยากจะถามชื่อของเขาเพื่อจะมีเพื่อนขึ้นมาบ้าง ผ่านไปไม่กี่นาทีก็มีนักเรียนผู้หญิงคนหนึ่งเดืนมาที่เขาเเล้วพูดเป็นภาษาไทยออกมาว่า ทำไรอยู่ว่ะ เท่านั้นเเหละฉันจึงคิดได้ว่าที่เเท้ก็คนไทยเเต่ทำไมหน้าเเปลกๆจังเเหะ หรือเป็นลูกครึ่ง เเต่ชั่งเถอะ เขามีเพื่อนเเล้วคงไม่อยากเข้ามาคุยกับเราหลอก หลังจากนั้นฉันจึงลุกขึ้นไปต่อเเถวเพื่อที่จะไปที่ห้องเรียน  พอเข้ามาที่ห้องเรียนOH MY GOD ทำไมมันใหญ่เเบบนี้เเล้วฉันจะมีเพื่อนหรือนั้งกับใครได้....??? มันเป็นประมานเหมือนหอประชุมขนาดใหญ่ เเละมีเก้าอี้ตั้งเป็นร้อยกว่าตัว ฉันจึงเลือกขึ้นไปนั้งเเถวกลางๆ ระหว่างที่นั่ง เกิดความคิดมากมาย T Tจะมีเพื่อนไหมน้า เเล้วจะคุยกับเขารู้เรื่องไหมน้าาา เพราะยอมรับว่าภาษาอังกฤษก็ยังไม่ค่อยจะเเข็งเเรงสักเท่าไหร่ เเต่มาขนาดนี้ เป็นไงเป็นกัน นั้งรออาจาร์ยไปสัก20นาที จึงรู้ว่าวิชาเเรกเป็นวิชาพื้นฐานภาษาอังกฤษ ฉันเริ่มอยากกลับบ้านทำไมคนอื่นเขานั้งจับกันเป็นกลุ่มๆ เกิดความสงสัยว่าเขามาจากที่เดียวกัน หรือเขาไปเป็นเพื่อนกันตอนไหน T T เราก็ไม่ใช่คนมนุษย์สัมพันธ์เเย่ขนาดนั้นสะหน่อย เเต่เเล้ว เขาก็เริ่มให้จับกล่มเพื่อจดจำชื่อของเพื่อน ให้ได้มากที่สุด เเล้วนำรายชื่อมาส่ง ซึ่งเป็นวิธิการให้เข้าหาเพื่อนในเบื้องต้นนั้นเอง
   พอดีคนที่นั่งข้างหน้างของฉันเขาเป็นคนอินเดียเเล้วพูดไทยได้ :) เลยง่ายต่อการพูดคุย ฉันก็ถามชื่อ อะไรยังไงทำไมเขาพูดไทยได้ เสร็จเขาให้เปลี่ยนกลุ่มก็ดันไปเจอหนุ่มเกาหลีคนหนึ่งที่เราสองคนเคยเรียนสถาบันภาษาเเห่งหนึ่งมาด้วยกัน โลกมันช่างกลมอะไรเเบบนี้ ทำให้ฉันใจชื่นขึ้นมาหน่อย เเต่เเล้วก็ถามๆๆๆๆ จนวน วน มาเจอผู้ชายคนที่ฉันบอกหน้าตาเเปลกๆเมื่อเช้า เขาก็เขามาทามว่าฉันชื่ออะไร เเล้วฉันก็ทามเขาว่าเป็นลูกครึ่งอะไร เขาบอกไม่ใช่คนไทยเเต่เขาอยู่ไทยมานานเลยพูดได้ เเต่ไม่ค่อยเข้าใจอะไรมาก ฉันก้อยิ้มๆให้เขาไป เเละหลังจากการเรียนวันเเรกจบลง ทำให้ฉันกลับมาหัดฝึกภาษา