คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 4 เอล ดราโก้ : ศึกกลางทะเล -5-
ห่าออไปไม่ไลเินสุสายา
บนาฟ้าเรือรบหุ้มเราะที่แทบะไร้รอยี่วนาารโมีหลอเ็อมิลเลียน ายหนุ่มร่าให่ผู้สวมใสุ่เราะสลั้วยลวลายแปลประหลา ยืนระห่านอยู่ท่ามลาลุ่มอัศวินบริวารห้าสิบนายที่ำลัุเ่าอยู่ในท่า สวภาวนา ร่าออัศวินทุนายเปล่ประายแสาารหน่วมนรา แสสว่าเิ้าราวับพวเาเป็นุนศึาสรวสวรร์
“โเลมถูทำลายแล้วรับ” เสียหนึ่เอ่ยรายาน
เสนาธิารทหารผิวสี ผมเล็อพยัหน้าอบผู้รายาน “ีมา ถ่วเวลาไ้ามวามาหมาย เรารวบรวมพลัเวทย์ไ้ถึระับวิฤิแล้ว”
“ท่าทาารเล่น้อบแ่เพียเท่านี้” อัศวินร่าให่ผู้ยืนอยู่เบื้อหน้าเา เอ่ยเสียเ็าพลาส่สัามือให้ับเหล่าบริวารที่รายล้อม
“เริ่ม้นพิธีผสานเวท!” เาออำสั่
...เริ่มระบวนารผสานเวท... เสียสัเราะห์ัึ้นาำไล้อมือออัศวินทุนในวล้อม
“ปมาล นามอ้าือใร!” เสียโอารึ้อาปาอผู้นำบวนเวท
“พวเราือเหล่าอัศวินผู้ถือรอราประทับแห่วามพิโรธ!” เสียสวประสานอบโ้วาาุฟ้าำร
“ารึนามอทวยเทพ ลบเลือนำนานแห่ปมาล เราืออัศวินแห่ไททัน!”
สิ้นเสียอเหล่าอัศวินผู้ร่ายมนรา แสสว่าเิ้า็แผ่พุ่ออไปโยรอบ
ประายแสสีาวเรียร้อยเป็นรูปอัระ ระายัวเปลี่ยนรูปผนวันนวแหวนเวทนามหึมา แผ่ยายัวออรอบลำเรือ ถัทอเื่อม่อออไปรอบทิศอย่ารวเร็วุประายสายฟ้าแลบ
ในั่วพริบาที่ยาวนาน...
เสาแสนับร้อย็แผ่พุ่ึ้นาใ้ผิวน้ำรำแหน่ที่ระสุนปืนให่เยลไป รอบลุมอาาบริเวทั่วสมรภูมิรบนหมสิ้น
...ยุทธศาสร์มนรา อัระลูโ่...!!
ถูแล้วระสุนปืนให่อไททันไม่ใ่ระสุนธรรมา แ่เป็นระสุนที่บรรุมนราสอนิ มนราแรือมนราโเล็มที่วบุมาระยะไล มนราอีนิือมนราที่ทำหน้าที่เป็นเหมือนเสายายสัาอพลัเวท
โเลมทั้หมเป็นเพียารถ่วเวลาเพื่อร่ายมนราบทนี้เท่านั้น มนราให่ที่้ออาศัยผู้นำนวนมา พลัเวทย์มหาศาล และระยะเวลาที่ยาวนานในารร่าย
แ่มันะำัศัรูทั้หมไ้ในราวเียว!...
ราวับทุพื้นที่ถูีระา้วยำปั้นที่มอไม่เห็น สัว์ร้ายถูบยี้เป็นิ้นเล็ิ้นน้อย และทำไ้เพียรีร้อโหยหวน
ั่วอึใ แสสว่า แรระเบิและเสียรีร้ออสัว์ร้าย ็ถูลืนหายไปับระแสน้ำวนและเลียวลื่น
ลิ่นเลือผสานลิ่นาวเลือลอยมาับลมทะเล เสียลื่นสาับ่บอถึวามสบหลัาารทำลายและเ่น่ารั้ให่ผ่าน พ้น เรือรบหุ้มเราะยัเรือแสวูบวาบเพราะผล้าาารใ้เวทผสานแบบลุ่ม
อัศวินหิผู้ถือพัาเรือสอส่ายสายาไปทั่วผืนน้ำโยรอบ ่อนะเอ่ยรายานพร้อมับเรียมสวิ์สั่ารที่ำไล้อมือ
“ไม่ปราเรือ้าศึอยู่ในทัศนวิสัย ยเลิอาาเเวทภายใน สาม สอ หนึ่ ยเลิ!”
โรมๆๆๆๆ
สิ้นเสียสั่าร ร่าออัศวินห้าสิบนาย็พร้อมใันล้มหาย หมสภาพอย่าพร้อมเพรีย
ยเว้นแ่อัศวินร่าให่ที่อยู่ลาวเท่านั้นที่ยัสามารถยืนหยัอยู่ไ้
“เสนารัษ์! พาพวเาลไปห้อพยาบาล”
อัศวินหิร้อสั่เสียหล เธอแทบะทิ้พัาเรือเพื่อเ้าไปูหัวหน้า อัศวินหลายนายที่ิสัลัษ์าเนสีแทีุ่เราะพาันเ้าไปูแลนเ็บ อย่ารู้าน
“ไม่้อห่วัน... พวมิลเลียนเสร็เรามั้ย”
“ไม่มีเรือลำไหนในบริเวรอบๆ รับ” ้นหนร้อรายาน “ไม่มีอะไรเลย มีเพียผืนน้ำว่าเปล่า”
“พวมันยัไม่าย” เสนาธิารผิวสีบอ “มนราะีเรืออพวมันเป็นิ้นๆ ถ้าสำเร็ะ้อมีาเรือ”
“พวมันรอไปไ้รับ” ฝ่ายสำรวที่พึ่ใ้สิลสอแนมรายาน ถ้าแมี่ายสิลอผมะบอไ้ทันที
“พวมิลเลียนรอไปไ้ บ้าริ” อัศวินร่าให่ำรามอย่าหุหิ
“พวนั้นเอาัวรอามนราอัระลูโ่ไ้ยัไ” อัศวินหิเอ่ยอย่าไม่เ้าใ
“เหอะ ไม่น่าแปลใ เ้าเ็นั่นถึมันะรบไ้ไม่เท่าไหร่ แ่เรื่ออื่นนับไ้ว่าิลุ่มัวแสบเลยล่ะ” อัศวินร่ายัษ์ผู้เป็นหัวหน้าบอ ใ่แล้วทำไมเาะไม่รู้ ว่าิล์เรียนิล์นี้มีประวัิโโนนึ้นื่อนาไหน
สำหรับลุ่มผู้เล่นที่เอาริเอาั อย่าลุ่มอัศวินไททัน พวฝูเรียนอินเอร์อย่ามิลเลียนเป็นุเหรียนละ้านเลยทีเียว
"รายานสถานาร์โยรวม" ายร่าให่เอ่ยึ้น
"ผลาารใ้ระสุนอัระทำให้ฝูสัว์ทะเลหายไปาเส้นทาเินเรือปรินหมสิ้น่ะ แ่ระสุนบรรุอัระอเรา็หมล้วยเ่นัน" อัศวินหิผมแรายานพลาี้นิ้วเป็นสัาให้ลุ่มทหาร่าลมือสะสา พื้นที่บนาฟ้า
"อเรืออิสระที่เ้าปะทะับเลเวียธานไม่มีใรเหลือ ผู้รอีวิาเรือแเือบทั้หมโนรัศมีาเวทที่เปล่ออาระสุนมนรา เ็บวาไปพร้อมๆัน ส่วนเรือเสริมที่ทาสมามื้อเอาไว้ะออเินทาามมีสมทบทีหลั่ะ" หิสาวสวมเราะเอ่ยสรุปรายาน
"ทุอย่าเป็นไปามแผน ยเว้นมิลเลียน" หัวหน้าอัศวินเอ่ยสรุป ่อนะออำสั่้วยเสียอันััวานว่าเิมว่า
"เินหน้าเ็มัว! เราะไปสมทบับอหนุน แล้วบยี้พวมิลเลียนไปพร้อมๆ ับภาริ"
"รับท่าน!!"
สิ้นเสียานรับอันฮึเหิม หัวหน้าลุ่มอัศวินไททัน็รำลึถึำเล่าลือบาอย่าเี่ยวับมิลเลียนึ้นมาไ้
...อย่าไู้ถูเ้าเ็บ้านั่นเป็นเ็า ถ้าไม่อยาระอัเลือายทีหลั...
นั่นือำเล่าลือที่ออะเินริาเวบบอร์่าๆอสมามและเหล่าผู้เล่นที่เยเป็นศัรูอแมี่
ใ่... มิลเลียนไม่ใ่เสือระาษ...
ไม่ใ่เสือ... แ่เป็นมัร
ห่าออไปไม่ไล ใล้นไม่มีใราิ
เอล ราโ้ เรือรบสีทอำลัมอยู่ใ้น้ำ
ถูแล้ว... ม แ่ไม่ไ้อัปปา เรือเินสมุทรสีทอที่แทบะไม่มีแม้รอยี่วนาารสู้รบำลัเลื่อนที่ อยู่ในฟออาาศนายัษ์อย่าเี่ยวิว
สะพานเินเรือสีทออันหรูหราแห่เิม เวลาน้ำาำลัเริ่มึ้น
“อา เรือลำนี้ำน้ำไ้้วยเหรอ?” ไอราเปิารสนทนาึ้น่อนหลัารับน้ำาาเมสาวหน้าเย
“แน่นอน เอล ราโ้ เป็นเรือมนราที่่อึ้นเป็นพิเศษเียวนะ” แมี่ิบาพลาเอ่ยอวโอ้้วยน้ำเสียเพาะัว
“เวทผสานแบบลุ่ม ร้ายาไม่ใ่เล่น ถ้าไม่ใ่เพราะุมอร์ิส มอออว่าระสุนที่พวไททันยิใส่พวเราบรรุอะไรไว้ล่ะ็ มีหวั...” เรย์เอ่ยพลาเหลือบาออไปนอเรือ
าศพ เศษไม้ ิ้นส่วนอวัยวะอเลเวียธาน ลอยฟ่อไปมาร่วมับหมู่มวลประารั ูน่าสยสยอเป็นอย่ายิ่
“เราะแอบามไปอย่านี้หรือ?” มอร์ิสเอ่ยถาม โยไม่มีท่าทีะสนใถ้วยาที่ถูปล่อยทิ้นเย็นืเลยแม้แ่น้อย
ร้ามับานที่เอาๆ เป็นแ้วที่สี่พร้อมับเหมาุี้นเือบหมโหล
“เรา ิว่าพวไททันไม่น่าะโ่ิว่าพวเราระุยไปพร้อมับเลเวียธานหรอนะ” ไอราเอ่ย พลาสำลัา เธอทำหน้าแหวะเมื่อเห็นศพอเลเวียธานไส้แลอยผ่านหน้า
“ั้น เราน่าะลอบู่โมพวนั้นนะรับลูพี่” เรย์แสวามิเห็นพลาหยิบุี้ใส่ปา รัษาสิทธิ์ิ้นสุท้าย ่อนที่อมยุทธะเหมาพวมันไปหม
“เป็นวามิที่ี แ่ไม่ล่ะ” เ็หนุ่มผมทอในุัปันยิ้มเยือเย็น “เราะใ้แผนปล่อยวายไปาย แล้ว่อยเ็บหนั”
“เ็ไปเลยลูพี่”
“แน่อยู่แล้วลูน้อ” แมี่ยัิ้วแล้วอธิบาย่อไป “เป้าหมายอพวเราือเาะที่เป็นสถานที่บานอฮันเทรส เพลเยอร์ที่ทั้แ็แร่และลึลับแบบนั้นไม่ทำอะไรโ่ๆ แน่นอน ึเป็นไปไ้ว่าอาะมีอำลัที่แ็แร่อยู่บนเาะแห่นั่น้วย”
เ็หนุ่มเว้นระยะให้ทุนพยัหน้า และื่นมสีหน้านับถือที่ลูน้อส่ให้เา ่อนะล่าว่อ
“ันั้นเราะให้พวนั้นเป็นนบุเาะเ้าไปรับีนแทนพวเรา เยไ้ยินไหม นระิบย่ออ ูหนอนััน ไม่ว่าผละเป็นยัไเรา็ำไรทั้นั้น ฮ่าๆๆๆๆ”
้วยสุภาษิอันมั่วสิ้นี เรย์ยัยิ้มประบ เหล่าสมาิมิลเลียน่าพาันโห่ร้อแสท่าทีพออพอใับแผนารเ้าเล่ห์ แบบเ็ๆอแมี่
มีเพียไอร่าและมอร์ิสเท่านั้นที่ส่สายาไม่ศรัทธาอันใให้แ่ัน
ส่วนานำลัะอเิมานมอีถ้วย(เหมาุี้ไปสอโหลแล้ว)
ใร็ไ้บอหมอนี่หยุินที... มอร์ิสิ
ความคิดเห็น