วิวาห์ชุลมุน

จุดเริ่มต้นของความเกลียด

 

                รถสปอร์ตคันหรูสีแดงเพลิงกำลังเคลื่อนตัวด้วยความโฉบเฉี่ยวบนท้องถนนที่ไม่ว่าจะวิ่งผ่านไปที่ใดเป็นต้องดึงดูดทุกสายตาให้มองตามอย่างอิจฉาและผู้เป็นเจ้าของรถหรูก็มีใบหน้าที่สวยงามหมดจนหน้ารูปไข่ที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงอย่างบรรจงจนสวยคมโฉบเฉี่ยวทันสมัย บวกกับรูปร่างกลมกลึงสมส่วนเอวคอดกิ่วที่ดึงดูดใจไม่แพ้ รถยนต์เลย เนื่องด้วยอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้จะเป็นวันเกิดของคุณย่าอันเป็นที่รักเธอจึงต้องมาเลือกซื้อของขวัญให้แก่ท่านเมื่อเลี้ยวเข้าสู่ลานจอดรถในห้างก็เห็นที่ว่างให้จอดอยู่ที่หนึ่งพอดีเมื่อเธอถอยรถเตรียมเข้าจอดนั้น จู่ๆก็มีรถสปอร์ตรุ่นเดียวกับเธอสีดำถอยเข้ามาจอดได้อย่างเหมาะเจาะและรวดเร็วจึงนำพาความคุกรุ่นแห่งห้วงอารมณ์ของเธอให้บังเกิด ใครกันที่กล้าตัดหน้าแย่งที่จอดรถที่เป็นของเธอไปอย่างไร้มารยาท ทุเรศและหน้าเกลียดที่สุดและเธอจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุดที่บังอาจมาตัดหน้าเธอว่าแล้ว หมิง หรือชาลิดา ก็เปิดประตูรถคันหรูพร้อมกระแทกปิดด้วยแรกโทสะก่อนเดินไปเคาะกระจกรถอีกคันเพื่อเรียกลงมาคุยกันให้รู้เรื่อง ฝ่ายนฤศร พรทรงธรรม นักธุรกิจหนุ่มผู้มีความหล่อเหลาใบหน้าคมสันรูปร่างดั่งนายแบบที่สาวๆเกือบทั้งประเทศพากันหลงใหลและยกให้เป็นหนุ่มหน้ากอดแห่งปีได้ยินเสียงทุบกระจกรถยนต์ส่วนตัวเขาก็พยายามระงับควาหงุดหงิดเอาไว้เพราะปกติ ไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับเขามาก่อนและเมื่อเห็นว่าเป็นผู้หญิงเขายิ่งไม่อยากที่จะกระทำอะไรที่มันรุนแรงออกไป ก็เลยก้มหยิบเอาเอกสารสำคัญที่เบาะหลังก่อนจะเปิดประตูรถยนต์ แต่เมื่อสายตาทั้งคู่มองสบตากันกลับทำให้ทั้งคู่นิ่งอึ้งไปด้วยต่างฝ่ายต่างรู้สึกคุ้นหน้ากันและกันแต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหนแต่ดูเหมือนชาลิดาจะตั้งสติได้ก่อนเธอจึงเปิดประเด็นที่ตั้งใจเอาไว้ทันที

                “นี่คุณทำแบบนี้หมายความว่าไง”

                “ผมทำอะไร”

                “นี่ ยังต้องให้บอกอีกหรอว่าทำอะไร”

                “ก็แล้วผมทำอะไรล่ะถ้าคุณไม่บอกก็กรุณาหลีกทางให้ผมด้วยผมรีบ”

                “ฉันยังพูดไม่จบและอย่าหวังว่าจะไปไหนได้ทั้งนั้น”

                “ก็แล้วนี้คุณจะเอายังไงมีอะไรก็รีบพูดมาสิ”

                “ก็คุณไม่เห็นหรือว่าที่ตรงนี้มันเป็นที่ของฉันแล้วคุณก็มาแย่งตรงที่จอดรถของฉัน”

                “ขอโทษนะนี้มันที่จอดรถของห้างใครๆก็มีสิทธิจอดกันทั้งนั้นแหละ”

                “แต่ตรงนี้ฉันมาถึงก่อนและฉันกำลังเตรียมจอดแต่คุณก็มาแย่งไปอย่างหน้าด้านๆ ไร้มารยาทที่สุด”

                “ก็ช่วยไม่ได้ใครเร็วกว่าก็ต้องเป็นของคนนั้น และคุณก็มัวแต่ชักช้าอืดอาดก็สมควรแล้วที่มันจะเป็นของผม”

                “น..นายมันเลวมาก ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษไอ้..”

                “อย่าเชียวนะอย่าได้พูดออกมาเชียวไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน”            

                “หึ นึกว่าคนอย่างฉันจะกลัวคำขู่ของนายหรอ”

                “คนอย่างผมพูดจริงทำจริงและไม่เคยขู่ใคร”

                “ก็ลองดูสิแล้วเราจะได้เห็นดีกัน แต่รับรองว่านายจบไม่สวยแน่”

                “อยากพูดอะไรก็พูดไปผมไม่สนใจหรอกโดยเฉพาะกับคำพูดของผู้หญิงอย่างคุณ”

                “ทำไม ผู้หญิงอย่างฉันทำไมพูดมาให้ดีๆนะ”

                “ก็ไม่รู้สินะ หรือว่าจริงๆแล้วที่คุณที่หาเรื่องชวนทะเลาะเพื่อเรียกร้องความสนใจจากผม”

                “หึ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยผู้หญิงอย่างฉันมีดีเกินกว่าจะมาเรียกร้องความสนใจจากนายไอ้ผู้ชายเฮ็งซวย”

                “อ๊ะๆ มันก็ไม่แน่ แต่คุณรู้ไหมถึงคุณจะมาแปลกกว่าคนอื่นมันก็ไม่ได้ทำให้ผมสนใจคุณเพิ่มขึ้นหรอกนะตรงข้ามมันกลับทำให้ผมลำคาญและหงุดหงิดเป็นอย่างมาก คุณน่าจะไปศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับตัวผมให้มากกว่านี้นะจะได้รู้ว่าผมชอบหรือไม่ชอบอะไรจะได้รู้ว่าผมไม่ชอบผู้หญิงที่ชอบตามตื้อผู้ชายอย่างคุณ”

                “นี่นาย ไอ้คนหลงตัวเองต่อให้มีผู้ชายเหลือแค่นายคนเดียวในโลกฉันก็ไม่มีวันที่จะตาต่ำเลือกนายเป็นอันขาด”

                “อ๊ะๆ อย่าได้พูดอะไรที่ไม่จริงสิคนสวย”

                “นี่นาย”

                “เอาล่ะผมไม่มีเวลามาทะเลาะกับคุณแล้วและหวังว่าเราคงไม่เจอกันอีก”

                “ใครอยากจะเจอนายอีกกันล่ะ ขอให้ไปแล้วไปลับเลยนะ”

                “ขอบคุณสำหรับคำอวยพร”

                และเมื่อ นฤศรเดินจากไปแล้วชาลิดาก็ได้แต่มองด้วยความคับแค้นใจและเธอก็คิดอะไรบางอย่างที่จะเอาคืนไอ้คนไร้มารยาทได้ ก่อนริมฝีปากบางสวยที่ถูกแต่งแต้มลิปสติกสีแดงสดจะแย้มขึ้น พร้อมๆกับประกายตาหมายมาดที่จะได้เอาคืนก่อนเธอจะหยิบกระเป๋าสะพายใบหรูหยิบของบางอย่างออกมา แล้วเปิดประตูรถเดินไปยังเป้าหมาย และเมื่อเธอทำอย่างที่คิดไว้ได้สำเร็จก็เดินกลับมาที่รถก่อนจะขับไปหาที่จอดรถตรงอื่นแทนและใบหน้าสวยก็แย้มยิ้มไปด้วยอย่างอารมณ์ดี

                ฝั่งนฤศรหลังจากที่ประทะคารมอยู่กับชาลิดาก็ทำให้เขาอารมณ์เสียผู้หญิงอาไรปากร้ายที่สุดถึงจะมีใบหน้าที่สวยหมดจดแต่นิสัยกลับแย่มากและก็ยังทำให้เขาเสียเวลาเสียอารมณ์ จนเกือบจะมาไม่ทันนัดกับลูกค้าคนสำคัญเสียแล้วยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห แต่นั่นเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น

                เมื่อ นฤศรได้เดินกลับมาที่รถเพื่อจะขับกลับที่พักเท่านั้นพลันสายตาเฉียบคมก็สะดุดเข้ากับข้อความสีแดงสดบนกระจกรถที่มีข้อความเขียนเอาไว้ว่า “ขอโทษครับผมมันไร้มารยาท” เท่านั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ทราบว่าใครคือคนที่ฝากข้อความนี้ไว้กระจกรถยนต์ของเขาและมันก็ทำให้อารมณ์ฉุนเฉียวของเขาปะทุขึ้นและถ้าเขาเจอหล่อนเขารับรองเลยว่าหล่อนได้เละคามือเขาแน่ๆ ที่บังอาจมาทำกับรถคันหรูของเขาแบบนี้และอย่าให้เขาเจอหล่อนเชียวรับรองเลยว่าเขาจะต้องเอาคืนให้สาสมและนี่คงเป็นจุดเริ่มต้นของความเกลียดของคนทั้งคู่ ซึ่งถ้าทั้งคู่จำเรื่องในวันวานได้นี้คงเป็นจุดเริ่มต้นของความเกลียดครั้งที่สองเพราะว่าครั้งแรกนั้นทั้งคู่เจอกันแล้วในวัยเด็ก