ตอนที่ 2 : ปฐมบท -1 เลขาหน้าใส เจ้านายเพลย์บอย
ปฐมบท – 1 เลขาหน้าใส เจ้านายเพลย์บอย
ร่างบอบบางเดินมาทิ้งกายลงนอนบนโซฟาตัวใหญ่ดีไซส์หรูหรา สมกับห้องพักแห่งนี้ที่อยู่ในทำเลศูนย์กลางธุรกิจ ย่านสุขุมวิทราคาห้องพักเล็กๆ ยังแพงหูฉี่ และยิ่งเป็นห้องพักขนาดใหญ่โครงการหรูแบบนี้แล้วไม่ต้องพูดถึง เพราะมันมีสระว่ายน้ำส่วนตัวด้านนอกด้วย ซึ่งเธอเองก็เพิ่งสังเกต แสดงว่าอีกห้องที่เคยเข้าไปบ่อยๆ ก็ต้องมีเหมือนกัน ว่าแต่ว่า... ทำไมต้องพาลนึกถึงเจ้าของห้องนั้นด้วยน้า... ทั้งที่ก็เจอหน้ากันแทบทุกวัน
คนที่ ระสา เดชอมร กำลังนึกถึงก็คือ ซีอีโอรูปหล่อเพลย์บอยหนุ่มสุดฮอตแห่งยุค ที่เรียกได้ว่าสาวแท้สาวเทียมได้เห็นต้องมองกันคอเคล็ด
เขาคือเจ้านายคนล่าสุดของระสาเอง ปกรณ์ อิทธิพลวณิช ชอยส์ หนุ่มลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศส การทำงานของเขาเนี้ยบพอๆ กับการแต่งตัว ซึ่งไม่เหมือนกับยามที่เขาออกล่าสาวๆ ยามราตรี ไม่สิ เขาไม่ต้องล่าหรอก อยู่เฉยๆ สาวสวยดีกรีนางแบบหรือดาราดังก็มาหาเองถึงที่ เหอะๆ คุณคงไม่เชื่อหรอกว่า สองสัปดาห์แรกที่ระสาเข้าทำงาน ก็ต้องพูดปฏิเสธสายสาวๆ ของเจ้านายจนปากเปื่อย
“เสร็จสักที”
เป่าปากฟู่ยิ้มกับตัวเอง ตอนแรกว่าจะไม่มาอยู่ห้องพักนี้ แต่ไม่อาจปฏิเสธความหวังดีของเพื่อนรัก คะน้าแต่งงานไปแล้ว เธอเพิ่งกลับมาจากงานแต่งได้หนึ่งสัปดาห์ วันนี้เป็นวันหยุดเลยถือโอกาสย้ายข้าวของจากห้องพักเท่ารูหนูย่านชานเมืองเข้ามาในคอนโดหรู ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสาม เล่นเอาเหนื่อยหอบเหมือนกันกว่าจะเรียบร้อย
ติ๊ด ติ๊ด
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ พอเอนกายลงนอนด้วยความเหนื่อย จึงเคลิ้มหลับเคลิ้มตื่น แต่เสียงเครื่องมือสื่อสารมันทำให้มือบางต้องเอื้อมหยิบมาดู ยิ้มกับตัวเองที่เห็นว่าเป็นเบอร์ใคร
“ว่าไงคะน้า”
“ย้ายของเหนื่อยไหมวันนี้”
โทรมาด้วยความห่วงใยล้วนๆ เพื่อนรักตัวคนเดียว คืออันที่จริงก็มีพ่อแ แต่มาใช้ชีวิตในเมืองหลวงตามลำพังจะไม่ให้เป็นห่วงอย่างไร ดีที่ยอมตกลงมาอยู่คอนโดของชีคฮัมดาน เพราะปล่อยไว้มันก็ว่าง เธออยากให้เพื่อนสะดวกสบายในการเดินทาง เป็นผู้หญิงยังไงก็ต้องเซฟตัวเอง
ถึงเพื่อนรักจะตัวเล็กบอบบางสวมแว่น แต่บอกเลยนะเห็นแบบนั้นโคตรซ่อนรูป แถมถ้าเอาแว่นออกแล้วแต่งหน้าสักนิด บอกเลยว่าสวยน่ารักมาก
“ก็เหนื่อยเหมือนกัน แต่เรียบร้อยดี เหลือของไม่กี่อย่าง จะไปเอาวันพรุ่งนี้”
“ทำไมไม่จ้างพวกรถรับจ้างล่ะ ไปเอาเองทำไม รถของสามันคันเล็ก ใส่ของขนลำบากไม่ใช่เหรอ”
เสียงต้นสายถอนหายใจ ส่วนต้นสายอมยิ้ม นึกภาพของเพื่อนรักออกเลยว่าจะมีสีหน้าอย่างไร แต่ก็นั่นแหละ คะน้าเป็นห่วงเธอมาก เพราะเธอมักจะทำตัวเปิ่นๆ และบางครั้งก็โก๊ะๆ ซุ่มซ่ามบ่อยๆ ถึงจะวีนเหวี่ยงมั่นหน้าแค่ไหนแต่คะน้าก็เป็นเพื่อนรักคอยห่วงใยเสมอไม่เปลี่ยนแปลง
“อย่างที่บอกว่าเหลือของไม่มาก ไปอีกเที่ยวเดี่ยวก็น่าจะหมด คะน้าอย่ากังวลเลย”
“ฉันเป็นห่วง ผู้หญิงตัวเล็กๆ บอบบาง ต้องขนของคนเดียวแบบนี้เหนื่อยตายเลย ออ ไปชวนคุณกรณ์สิ” ชื่อบุคคลที่สามทำเอาระสาตาโต
“บ้าสิ นั่นบอสของสานะ”
“เอ้า อยู่ที่ทำงานคือบอส แต่พออยู่นอกที่ทำงานเขาคือเพื่อนบ้านนะ”
“อย่าเลย ไม่อยากรบกวน คนอื่นเห็นเข้าไม่เหมาะ อีกอย่าง คุณกรณ์แทบไม่มีเวลา เขาฮอตปรอทแตกมาก”
ฮอตจริงๆ วันๆ สับรางแทบไม่ทัน มันดีอย่างหนึ่งคือเขาทำงานจริงจัง สาวๆ ที่จะเข้ามาในที่ทำงานต้องเป็นฝ่ายรอ เพราะเขาไม่เคยต้องรอใคร หึ หล่อเลือกได้มันดีแบบนี้สินะ
“นั่นสิ ก่อนนั้นพวกเราสองคนคิดไปได้ว่าเขาเป็นเกย์”
“ออ แล้วคะน้าล่ะเป็นไงบ้างช่วงนี้แพ้หนักไหม”
“ไม่แล้ว เหมือนเริ่มอยู่ตัว ไม่มีอาการอะไร หลานคนนี้ของสาแข่งแรงมากไม่งอแง คงกลัวว่าแม่จะเหนื่อย”
คนพูดหัวเราะเบาๆ พลอยให้ปลายสายหัวเราะไปด้วย ดีใจที่เพื่อนได้พบเจอคนที่ใช่ ส่วนตัวเองนั้นคาดว่าจนถึงตอนนี้เนื้อคู่น่าจะยังไม่มาเกิด โสดวนไปสิคะระสา
“อย่าลืมนะ คลอดเมื่อไรบอกด้วย สาจะบินไปเยี่ยม ตอนนี้ขอเมคมันนี่เก็บเงินค่าเครื่องไว้พลาง”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเพื่อนรักคนนี้จัดการให้”
“เกรงใจ”
“เกรงจงเกรงใจอะไร เราสองคนเป็นเพื่อนรัก แค่นี้เล็กน้อยมาก แค่สาว่างมาหาเราก็ดีใจแล้ว”
คะน้ายิ้มกว้าง มือบางลูบหน้าท้องที่เริ่มนูนเด่นเบาๆ
ความสุขแบบนี้อยากให้เพื่อนรักได้สัมผัสบ้าง หากอีกใจก็กังวลเหมือนกัน ว่าในชีวิตของระสาจะได้เจอผู้ชายแบบไหน ด้วยสมัยนี้ไอ้พวกหน้าหม้อมันเยอะ หากเจอคนไม่ดี รักหวังฟันระสาจะเอาตัวรอดอย่างไร และดูเหมือนคนเดียวที่เธอนึกออกและอยากฝากฝังก็คือคุณปกรณ์ ถึงเขาจะฮอตและมีสาวมากมาย ในใจยังเชื่อเหลือเกินว่าอีกฝ่ายจะเป็นที่พึงสามารถไว้ใจได้ ดูอย่างหลายครั้งตอนเธอกับชีคฮัมดานต้องการเวลาส่วนตัว อีกฝ่ายยินดีรับดูแลระสาอย่างไม่เกี่ยงงอน
“คะน้าดีกับเราเสมอ”
“สาก็ดีกับเราเหมือนกัน เป็นเพื่อนที่เรารักและเป็นห่วงมาก เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน อย่าลืมดูแลตัวเองดีๆ อย่าไว้ใจใครง่ายๆ โดยเฉพาะเพศตรงข้าม ถ้าวันหนึ่งครบใครก็ต้องเล่าให้เราฟัง เราจะได้ช่วยดูว่าคนคนนั้นเหมาะกับเพื่อนที่น่ารักของเราหรือเปล่า” ประโยคท้ายคะน้าหัวเราะเบาๆ
“เนื้อคู่เรายังไม่เกิดหรอก”
“ว่าเป็นเล่น”
“นี่พูดจริงนะ ไม่เอาแล้ว ไม่อยากคุยเรื่องนี้”
“งั้นเดี๋ยวเราค่อยโทรไปใหม่ สาพักผ่อนเถอะ ต้องกินข้าวให้ตรงเวลาด้วย”
“ขอบใจจ้า เรื่องกินเรื่องใหญ่ คิดถึงคะน้านะ”
“เราก็คิดถึงสา” แล้วต้นสายจึงกดวาง
ดวงตากลมโตกวาดมองห้องกว้างใหญ่ ใหญ่จนเรียกได้ว่าบ้าน ถ้าไม่มีเพื่อนรักเธอคงไม่ได้พักห้องนี้ มันรู้สึกเหงาเหมือนกัน ระสาไม่เคยเปิดใจยอมรับใครง่ายๆ เพื่อนร่วมงานที่มีก็ไม่เท่าเพื่อนสุดที่รักอย่างคะน้าที่เข้าใจและรู้ใจเป็นที่หนึ่ง จากนี้คงต้องเข้มแข็งต่อสู้ด้วยตัวเอง ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันไปสินะ
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูห้องเบาๆ เรียกให้หัวคิ้วเรียวต้องขมวดเข้าหากัน ออ ใช่สิ เธอยังไม่ได้เปิดสัญญาณออด เพราะห้องนี้ไม่ได้ถูกเปิดใช้มาสักพัก ร่างบางลุกจากโซฟาในสภาพที่ผมเผ้าค่อนข้างยุ่งนิดๆ คว้าแว่นตามาสวมแล้วเดินไปเปิดสัญญาหน้าออดไว้เผื่อใครมาติดต่อ หากก็อดนึกไม่ได้ว่าจะมีใครมาหา ในเมื่อเธอไม่มีเพื่อนสักคน ส่วนเพื่อนร่วมงานไม่มีทางมาหาหรอกไม่ได้สนิทกันขนาดจะไปมาหาสู่ อีกอย่างระสาเพิ่งทำงานได้ไม่นาน
“ว่าแต่...ใครมากัน”
ดวงตากลมโตมองลอดช่องตาแมวแต่ก็ไม่เห็นมีใคร น่าแปลกหูเราไม่ได้แว่วนี่นา เอหรือจะมีคนเคาะห้องอื่น ไม่หรอก ลองเปิดไปดูหน่อยแล้วกัน มือบางจับที่เปิดแล้วดึงเข้ามา ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเห็นร่างใหญ่สวมเสื้อยืดสีขาวคอวี กับกางเกงยีนสีซีดยืนล้วงกระเป๋ากางเกงมาดเท่ห์หล่อวัวตายควายล้ม
“บอส!”
“ตกใจอะไร แล้วทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้น ผมไม่ใช่ผี แล้วบอกว่าให้เรียกยังไง”
น้ำเสียงห้าวทุ้มมาพร้อมใบหน้าหล่อเหลาจุดรอยยิ้มนิดๆ เมื่อเห็นใบหน้าจืดๆ ในอาการที่เรียกได้ว่าตกใจ เจ้าตัวพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เงยหน้าสบตากับดวงตาสีน้ำตาลของอีกฝ่าย เป็นแววตาที่คาดเดายากว่าเจ้าตัวกำลังขบคิดเรื่องอะไรอยู่ คุณปกรณ์เจ้านายของเธอ เหมือนผู้ชายหลายบุคลิก ทำงานด้วยกันมาเกือบเดือน บอกตามตรงเธอก็ยังอ่านเขาไม่ออก แต่ก็ยอมรับอย่างหนึ่งว่าเขาเป็นคนใจดีมีเสน่ห์เหลือร้ายต่อเพศตรงข้าม
“คุณกรณ์”
“ใช่ เรียกแบบนี้ แล้วอย่าให้ต้องบอกซ้ำๆ ย้ำหลายหน ผมไม่ชอบคนพูดไม่รู้เรื่อง”
…………………
สวัสดีค่ะ มาแล้วนะคะ เฮียปกรณ์ หนุ่มหล่อลูกครึ่ง บอสสุดฮอตของระสา งานนี้เขาได้คู่กันแล้วนะคะ มาสานต่อความรักบนเส้นทางคู่ขนาน บอส กับ เลขา ฝากติดตามด้วยนะคะ รักหวานๆ ฟินๆ หื่นๆ แล้วทุกคนจะต้องอมยิ้มไปกับสองคนนี้ค่ะ
ขอบคุณจากใจ
กานต์มณี ช่อศิญา
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
55 คุณกรณ์ลุยแล้ว
ผมไม่ชอบรู้ไหมระสา
แค่ตัวละครเอกก็ชอบแล้วคร้า
อิตาคุณกรณ์ดุ๊ดุ......กับสาวอื่นๆจะดุอย่างนี้ไม๊น๊าาาา