ซุปเปอร์สตาร์คลั่งรัก

ซุปเปอร์สตาร์คลั่งรัก

ซีรีส์ชุด หลงเธอ ลำดับที่ 4 (เล่มจบ)

ติณภัทร VS ไดญ่า

…………………….

นิยายฟิลกู๊ดคอมเมดี้อ่านแล้วยิ้มแก้มแตก

หวานจับจิต หื่นจับใจ 

โดยกานต์มณี

…………………………………………………..

“ผมเป็นพ่อ พี่ห้ามผมไม่ได้หรอก” 

เขาเสียงดุดันขึ้น จะมาห้ามโน่นห้ามนี้เหมือนเขาเป็นเด็กมันไม่ได้ เขาจะสามสิบอยู่แล้ว ตัดสินใจได้ว่าจะทำอย่างไรกับตัวเอง ลูกโตขึ้นทุกวัน ลูกจะต้องการเขาก็ตอนที่ยังเด็ก พอโตก็ติดเพื่อนติดสาว ถึงตอนนั้นจะมีประโยชน์อะไรหากเขาจะกลับมาทำหน้าที่พ่อ มันต้องแสดงออกและทำตอนนี้เลย

         “ดื้อ ดื้อยิ่งกว่าน้องจินอีก” 

ไดญ่าส่ายหน้าคนหัวรั้น ขืนเขามาหาเธอกับลูกบ่อยๆ รับประกันได้ว่าไม่รอดสายตาปาปารัสซี่ มันจะเดือดร้อนลุกลาม ถ้าคนเข้าใจมันก็ดี แต่ถ้าไม่เข้าใจล่ะ สื่อบางสำนักนี่รอเหยียบซ้ำเลยนะ พวกมากลากไปก็มี

         “ยอมรับ ผมจะดื้อ และพี่ก็ห้ามไม่ได้” เขาย้ำความตั้งใจ

         “แล้วแต่เลย” 

เบื่อมาก เบื่อจะห้ามปราม แต่กระนั้นเธอก็จะไม่ยอมให้ใครมาวุ่นวายกับลูกชายเด็ดขาด

         “จำได้ไหมที่ผมเคยบอกว่าให้พี่รอ”    

         “อืม จำได้”

         “อยากให้พี่รู้ว่าผมก็รอพี่เหมือนกัน สาบานได้ว่าไม่เคยมีใคร” 

สีหน้าและน้ำเสียงมั่นคงยืนยันให้สาวเจ้าเห็นว่าตลอดระยะเวลาแม้เราไม่เคยพูดคำว่ารัก ไม่เคยบอกความรู้สึกว่ามันมากมายแค่ไหน แต่เขายังคงรอเธอ

         “เอาอะไรมามั่นใจว่าพี่จะรอติณ”

         “ผมหล่อ ผมฮอต ผมแซ่บ พี่ต้องติดใจจนไม่อยากให้ใครมาแทนที่ผม” 

เขายิ้มกว้าง ถ้าเธอมีใครไอ้คนคนนั้นมันคงมาด้วยแล้ว คงไม่ปล่อยเธอกับลูกของเขามาตามลำพังหรอก

         “ขนาดผมยังรอ แล้วมีเหตุผลอะไรที่พี่จะไม่รอผม”

         “ถ้าพี่เจอคนที่แซ่บกว่าไง พี่ก็ไม่จำเป็นต้องรอ” 

เธอตอบพลางยักคิ้วให้อีกฝ่าย หมั่นไส้คนหลงตัวเอง แต่ก็ตามนั้นแหละ ไม่มีหรอกคนที่แซ่บกว่าน่ะ ไม่อยากลองกับใคร มีลูกก็เลี้ยงลูกกับทำงานวนไป จะมีใครที่ใกล้ชิดเธอมากสุดก็มีแค่ท่านประธานคิมคนเดียวเท่านั้น เขาเป็นเพื่อนและเป็นคุณลุงที่น่ารักของน้องจิน

         “ใครมายุ่งผมจะกำจัด”

         “อันธพาล”

         “ผมไม่ชอบความเสียใจ” 

         “คนเราถ้าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ เราฝืนความเป็นจริงหรือธรรมชาติไม่ได้” 

ยังแอบคิดหากไม่มีลูกเธอจะยังรอเขาไหม คำตอบคือไม่รู้ อนาคตไม่แน่นอน ไม่อยากจะมั่นใจ ไอ้รักก็รักนั่นแหละ แต่เข้าใจไหมว่าบางทีถ้าเรารอแล้วกลายเป็นรอเก้อล่ะ มันจะไม่เสียใจมากกว่าเหรอ

         “ว่าแต่พี่มีใครมาจีบหรือเปล่า”

         “นับไม่ถ้วน ติณเองก็มีเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ถ้าจะโฟกัสก็โฟกัสเรื่องลูกอย่างเดียว เรื่องระหว่างเราน่ะ...” 

ยังไม่ทันพูดจบเขาก็โน้มใบหน้าเอียงองศาแล้วทาบปาก เป็นจูบแผ่วๆ จูบปิดคำพูดเท่านั้น คำพูดที่ควรจะยาวกว่านี้จึงเป็นอันต้องหยุดไป

         “ติณ ทำบ้าอะไรเนี่ย”

         “อย่ามาพูดเหมือนเรื่องระหว่างเราที่ผ่านมันไม่มีค่า” น้ำเสียงของเขาดุขึ้นมาหนึ่งระดับจากเมื่อครู่ที่อ่อนลงไปแล้ว

         “ไม่ใช่แบบนั้น”

         “พี่อย่าดูถูกหัวใจของผม”

ไดญ่าได้แต่คาดไม่ถึง นี่เขาโกรธจริงจังมากเลยนะ แล้วโดยเฉพาะเขาไม่ได้จะตามใจเธอเหมือนแต่ก่อน ที่เธอบอกอะไรแล้วเขาก็ฟังแล้วปฏิบัติ

         “คิดมาก”

         “เพราะที่ผ่านมาผมคิดน้อยไป จากนี้ผมจะคิดมากๆ พี่กับลูกต้องมาก่อน ระหว่างเราผมบอกเลยว่าผมซื่อสัตย์ ไม่ใช่พี่ผมก็ไม่อยากเอาใครทั้งนั้น” 

“”””””””””””””””””””””””””