หัวใจคลั่งรัก

หัวใจคลั่งรัก

ซีรีส์ชุด หลงเธอ ลำดับที่ 2

พยัคฆ์ VS วิรันตรี

หวานจับจิตหื่นจับใจ

…………………………………

By กานต์มณี

โปรย....

“ไง อีแก่”

         คำเรียกนี้ทำให้วิรันตรีอยากหวีดร้องออกไปเหมือนนางร้าย คำที่เราเคยใช้เรียกกันในอดีตบางอารมณ์ที่อยากหยอกเย้า และก็ในบางอารมณ์ที่สาดความโกรธใส่กัน 

         “ไม่หัน?”

         “มีอะไร ไอ้แก่” วิรันตรีใช่คนยอมคนที่ไหน เขาคงตั้งใจกวนอารมณ์ของเธอซึ่งมันได้ผล จริงๆ ที่เราต่างนิ่งเพราะอยู่ต่อหน้าคนมากมาย เมื่อได้อยู่กันลำพังจึงไม่มีภาพลักษณ์อะไรให้ต้องรักษา

         “ยังเรียกเหมือนเดิมได้นี่”

         “รังควานเก่งนะ”

         “คิดงั้นก็ไม่ผิด โลกกลม ให้ผัวกับเมียได้มาเจอกัน” 

พยัคฆ์ก็ใช่ย่อยในเรื่องการกวนอารมณ์ ทั้งที่ในใจตอนนี้เขาบอกตัวเองไม่ถูกเหมือนกันว่ารู้สึกอย่างไร การไม่ได้เจอกันนั้น แม้จะรู้เธออยู่ไหนทำอะไรแต่ก็เลือกปล่อยให้คนตรงหน้ามีอิสระอย่างใจต้องการ แต่ทำไมพอได้เจอกันอีก ร่างกายจิตใจความรู้สึกของตนมันถึงได้ร้อนรุ่ม 

         “พูดให้มันดีๆ”

         “ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย”

         “แค่ผัวเก่า”

         “ฉันยังเป็นผัวของเธออยู่ เพราะตอนนี้เธอยังไม่มีผัวใหม่” 

เขากวนกลับ ยิ้มร้ายๆ มุมปากสาวเท้าเข้ามาหา แล้ววิรันตรีไม่ได้ถอยหนี บอกเลยไม่ใช่นางเอกใสซื่อที่จะต้องกลัว

         “ผัวเก่าก็คือผัวเก่า ผัวที่เลิกกัน หย่ากัน มันก็คือผัวเก่าจะมาใช้คำสั้นๆ ว่าแค่ผัวไม่ได้” 

สาวเจ้าหายอมไม่ ขึงตาใส่คนหน้าโหดที่อยู่ในโหมดกวนประสาทเบื้องล่างที่สุด ยังไงก็ยังงั้นไม่เคยเปลี่ยนเลย นี่เราสองคนเคยรักกันหวานชื่นได้ยังไงนะ

         “ถ้าเธอมีผัวใหม่ ฉันถึงจะยอมรับตำแหน่งผัวเก่า” 

คนที่ไม่ยอมเป็นผัวเก่ายื่นหน้าเข้ามา ดวงตาวาววับสบกับดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยแววตาแห่งความถือดี

         “หน้าด้าน”

         “ก็ด้านมาตั้งนานแล้ว”

         “ไอ้...” 

แน่นอนว่าพอเขายื่นหน้าเข้าใกล้ จนจมูกของเราชนกัน เธอผงะถอย ด้วยความมือไวจึงยกมือเตรียมจะผลักแต่คนอย่างเสือว่องไวกว่าง จึงคว้าแขนของเธอไว้แล้วบีบแรงๆ ให้เธอรู้ว่า จะนานแค่ไหน เขาก็ยังเป็นเสือ เป็นไอ้โหดคนเดิม

         “ปล่อยนะ”

         “ยังมือไวเหมือนเดิม อย่าคิดจะทำร้ายกันง่ายๆ”

         “ฉันไม่เคยทำร้ายใครก่อน”

เธอกัดฟันกรอดพูดออกมาใส่เขา แล้วยื่นหน้ามาใกล้ ช่างเหอะ ยังไงเราสองคนก็ไม่มีอะไรต้องเสียแล้ว เผชิญหน้ากันให้แตกหักกันไปเลยก็ดี

         “ผู้หญิงใจดำแบบเธอนี่นะไม่เคยทำร้ายใครก่อน”

         “แล้วไอ้ผู้ชายสารเลวแบบนายมันดีนักหรือไงล่ะ”

ไม่อยากจะด่าให้เป็นเสนียดปากหรอกว่าสำส่อนแค่ไหน มัวไม่เลือก ก็ไม่รู้ว่าโง่งมหลงรักปักใจไปได้ยังไงตั้งนาน

         แน่นอนว่าสายตาขยะแขยงของเธอมันทำให้พยัคฆ์กรุ่นโกรธมากกว่าเดิม เป็นเธอที่บอกเลิกแล้วไปมีคนอื่น แต่สุดท้ายก็ไม่ได้กัน เป็นเธอที่ทำกับเขาเจ็บแสบ แล้วยังมีหน้ามองเขาด้วยสายตาแบบนี้

.......................................................

ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ คนรักกันมันก็จะประมาณนี้ละค่ะ อิอิ