ภพรักนัยน์นิทาน (มี E-book)

“ผมไม่อยากไปกับพี่ ผมยังไม่อยากอยู่ใกล้พี่ตอนนี้ พี่ไม่เข้าใจผมเหรอ” นิทานสะบัดข้อมือให้หลุดจากมือหนา แล้วหันหลังเดินกลับไปหวังจะไปเรียกแทกซี่ แต่ด้วยความเมาทำให้เขาหนีไม่พ้น

สองขายาวก้าวสองสามทีก็ทันคนเมาแล้วเขายืนขวางหน้าน้องไว้ ครั้งนี้ข้ามภพไม่พูดก้มตัวลงให้พอดีกับช่วงเอวของนิทานแล้วแบกน้องขึ้นบ่าไปเลย

“เห้ย! พี่ภพ ปล่อยดิพี่ ปล่อยผมลง” นิทานที่ตกใจร้องขอให้ปล่อยทั้งยังดิ้นอยู่บนบ่าแกล่ง จนข้ามภพนึกหมันเขี้ยวใช้ฝ่ามืออีกข้างที่ว่างตีลงไปที่แก้มก้น 1 ที

เพี๊ยะ! “อย่าดื้อ” ที่ผ่านมาข้ามภพเห็นน้องมาหลายรูปแบบแล้วก็จริง แต่น้องยังไม่เคยดื้อกับเขาแบบนี้มาก่อน

“ผมไม่ได้ดื้อ”

“แบบนี้แหล่ะที่เรียกว่าดื้อ” เมื่อเดินมาจนถึงรถแล้ว ข้ามภพค่อย ๆ วางน้องลง เปิดประตูแล้วพยักหน้าให้น้องเข้าไป ก้มลงตามไปคาดเข็มขัดให้เรียบร้อย ปรับเบาะเอนลงนิด ๆ ให้น้องนั่งสบายขึ้นแล้วกระซิบข้างหูเบา ๆ

“ถ้าหนีลงคราวนี้พี่จะไม่อุ้มพาดบ่านะ พี่จะอุ้มท่าอื่น”

**************************************

มาแล้วจ้า เรื่องที่สองแล้ว ครั้งนี้ขอเอาใจสาววายบ้างนะคะ

เรื่องนี้เป็นวายเรื่องแรกที่เขียน (เพราะเพิ่งมีโอกาสได้เขียนแค่2เรื่องเอง..อิอิ)

ภาษาที่ใช้อาจมีคำแสลงบ้างเพื่ออรรถรสในการอ่าน

หากมีอะไรผิดพลาดไปโปรดให้อภัยให้เอื้อมด้วยน๊า

คอมเม้นมาบอกกล่าวกันได้ค่ะ

ขอบคุณสำหรับการติดตามช่วงนี้โควิดกลับมาอีกแล้ว รักษาสุขภาพกันด้วยนะจ๊ะ