คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : SPECIAL PART (Irony) : 00
ชีวิตหลังสิบสองปีในรั้วโรงเรียนถูกแนบติดมาด้วยอิสระ แต่อย่าเพิ่งดีใจไป
ในอิสรภาพที่จะได้ใช้กันสุดเหวี่ยงมันย่อมแนบภาระจัดการชีวิต เรื่องเรียนนั่นก็หนึ่ง
แต่การพยุงเรื่องหัวใจไปพร้อมเกรดเฉลี่ยนี่ดูท่าจะตีคู่สูสีความสำคัญไม่แพ้กันเลยหล่ะ
ใครบอกชีวิตมหาลัยสบายกว่าเยอะ อยากจะตบหัวคนพูดซะจริงๆ
กึกกึก
แกร๊ก
หืม?
ดวงตาคู่สวยกวาดมองภายในที่มืดสนิทไร้ร่องรอยของสิ่งมีชีวิตที่สมควรจะเจอ แต่ก็เดินเข้ามาในห้องทั้งแบกกระเป๋าอย่างทุลักทุเลเมื่อต้องหนีบหนังสือส่วนเกินไว้ที่แขนด้วย ขยับถอดรองเท้าหุ้มส้นเอาเท้าเกี่ยวมันวางที่ชั้นวางรองเท้าซะเกือบเสียดุลด้วยน้ำหนักของสิ่งของทั้งหลายแหล่ กระโดดเหยงๆทรงตัวซะเกือบล้ม ถอนหายใจฟู่จนแก้มพองกระชับของในอ้อมแขน ก่อนจะเดินเอื่อยๆไปวางสัมภาระสำหรับสร้างอาชีพทันตแพทย์ไว้บนเตียงคู่ที่ถูกดันมาชิดกันด้วยน้ำมือเธอกับใครอีกคนที่กลับไม่อยู่ให้เจอหน้า
ของขวัญ ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงสีครีม มือก็หยิบกระเป๋าถือมาคุ้ยหามือถือพอเจอก็กดโทรออกเบอร์ที่ต้องการ
เอียงคอหนีบเจ้าเครื่องมือสื่อสารเอาไว้เพื่อมือจะได้ว่างถอดเข็มขัดนักศึกษาซะให้มันสบายตัว
ติ๊ด
“ไปไหน ทำไมไม่อยู่ห้อง”
‘อือ....’
อือ? อืออะไร คิ้วขมวดเข้าเมื่อไม่ได้คำตอบที่ต้องการมือก็ดึงชายเสื้ออกนอกกระโปรงทรงเอ
และยิ่งอารมณ์กรุ่นๆเมื่อได้ยินเสียงเพลงกระหึ่มลอดลำโพงให้ต้องถามย้ำอีกรอบ
“ไปรท์ ฟังอยู่รึเปล่า เธออยู่ไหน”
‘อือ.... อ๊ะ!!!’
ขวัญผงะด้วยตกใจตามปลายสายจับมือถือแนบหูดีๆ ยิ่งขมวดคิ้วแทบพันปมเมื่อได้ยินเสียงร้อนรนประมาณว่า ‘แม่มึงโทรมา!’
แม่? อะไรเนี่ย! ฟังเสียงกุกกักๆสภาพรีบจัดเหมือนจะเปลี่ยนมือกับเจ้าของที่กรอกเสียงทักทายกันได้....
‘ฮัล~ โหล๋~’
ขี้เมาสุดๆ
ขวัญถอนหายใจหนัก “ไปเที่ยวไหนเนี่ย ทำไมไม่บอกเรา”
‘ก็ลืมอะ เราอยู่............ เห้ยต๊อด กูอยู่ไหนวะ!’
เหมือนประโยคหลังจะไม่ได้พูดกับเธอ ได้ยินปลายสายงึมงำอะไรแล้วตอบเสียงดังฟังชัด
‘นั่งเล่น ขวัญมาด้วยกันเปล่า~’
“เธออยู่นั่นแหละ เดี๋ยวเราไปรับห้ามดื่มเพิ่มแล้ว เข้าใจไหม”
ปลายสายก็งึมงำบอก ’ค่ะแม่’ ก่อนจะวางจบบทสนทนาที่เกือบจะคุยไม่รู้เรื่อง
ขวัญคว้ากระเป๋าถือหยิบกุญแจรถที่คงต้องใช้งานอีกครั้งมาเกี่ยวนิ้วไว้ กำลังจะออกจากห้อง
ตาดันไปสะดุดกับผ้าห่มที่มันดันขยุมๆเป็นก้อนกองไว้ข้างเตียง ไม่ยอมพับผ้าห่มอีกแล้วยัยซกมกเอ้ย
.
.
.
“เราอยู่ลานจอดรถหน่ะ ก็’นั่งเล่น’นี่แหละ
ไม่ๆ เราอยู่ร้าน'นั่งเล่น'ไม่ใช่กำลังนั่งเล่นอยู่หอ
ไปรท์ให้เพื่อนเธอคุย เธอพูดไม่รู้เรื่องแล้วยัยลำยอง”
ขวัญยืนกอดอกพิงรถคันกะทัดรัดตาก็มองทางเข้าที่มีพวกการ์ดตัวเบ่อเริ่มออกกันซะตรึม ก็อยากเข้าไปรับอยู่หรอกนะแต่สภาพชุดนักศึกษาเต็มยศแบบนี้คงไม่ดีหรอกมั้ง บอกพิกัดให้เพื่อนยัยตัวดีรับรู้ กดตัดสายยืนรับลมเย็นๆของบรรยากาศยามเที่ยงคืนแค่ไม่นานคนที่รอก็โผล่มาให้เห็น ขวัญรีบรุดไปหาร่างในชุดเดรสเหนือเข่าที่ถูกเพื่อนหิ้วปีกสภาพเมาแอ๋สุดๆ
อืม...เสื้อผ้ากับหน้าจัดเต็มมาเที่ยวขนาดนี้ ไม่เกรงใจเธอเลยนะ
หน้าเธอหงุดหงิดแน่หล่ะเพื่อนของยัยลำยองถึงได้สภาพหวาดๆ คงจะกรึ่มๆกันแต่ไม่ได้ซัดจนเมาปลิ้นไม่เจียมความคออ่อนเหมือนยัยนี่หรอก ขวัญหันตัวเดินเร็วๆไปเปิดประตูข้างคนขับปล่อยให้เพื่อนสไปรท์ประคองหล่อนเข้านั่งคอพับคออ่อนก่อนจะปิดประตูกันสไปรท์ไหลออกมาเอาหัวโหม่งพื้นเล่น
“อ่า... งั้นไปก่อนนะ ว่าจะกลับเหมือนกัน”
ขวัญพยักหน้ารับ ยิ้มไปให้กลุ่มเพื่อนสาวก๊วนเที่ยวของสไปรท์ “อืม ขับรถดีๆนะ” เตือนไปที่พวกนางก็พยักหน้าสภาพพยายามมีสติสตังเท่าที่ทำได้ก่อนจะเดินบิดสะโพกพาร่างเฉี่ยวๆควบกับเก้งประจำกลุ่มไปยังรถอีกคัน เธอถึงเข้าไปประจำฝั่งคนขับดึงประตูปิดก่อนจะสต๊าทรถตบไฟเลี้ยวสาวพวงมาลัยพายานพาหนะคันกระทัดรัดออกไปตามเส้นทางยามดึกดื่น
รอบข้างมันมืดจะมีก็แค่แสงไฟตามถนนและร้านสังสรรค์ของมนุษย์กลางคืนที่ทำให้บรรยากาศยามค่ำมันดูครึกครื้นขึ้นมา เธอกำลังตั้งหน้าตั้งตาขับรถแต่กลับต้องร้องว๊าย! รีบตีมือบางๆที่ริมาปรับแอร์ซะสุดลมโบกให้หน้าเธอหน้าม้ากระจายให้ต้องปรับความแรงลมเท่าเดิม
“อย่าซนได้ไหมเนี่ย!”
“ดุจังเลย เป็นหมาหรอออออ”
หันไปทำหน้าเคืองใส่ยัยตัวดีที่ดันหัวเราะคิกคักเอานิ้วมาเขี่ยๆแก้มเธอดูเอ็นดูหน้ายุ่งๆของขวัญซะเหลือเกิน ยังไม่ทันจะเตือนอีกรอบก็คอพับทำท่าจะไหลมาเกยกันเลยรีบดันให้นั่งตรงและดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดตัวให้ พยายามทำนิ่งใส่ไม่สนตัวที่เริ่มมาเกาะแกะละมือข้างหนึ่งจะพวงมาลัยดันสไปรท์ให้ติดพนักให้เลิกกวนการขับรถก่อนจะได้เสยอะไรจนลงนอนกลิ้งเล่นบนถนนแทนเตียงนุ่มนิ่มที่หอพัก
“ไปรท์! เราขับรถอยู่นะเห็นไหม!”
ดุใส่ทำหน้าจริงจังกระชากแขนออกหลบที่แมวตัวโตยังจะมากัดหงุบหงับอย่างกับจะกินกับแกล้ม
แถมทำป่วนเปิดเพลงหมุนวอลุ่มกระหึ่มหูเกือบแตกจนเผลอปัดพวงมาลัยขับเลื้อยเป็นงูชั่วครู่ซะคันหลังบีบแตรด่าระงม
“อยู่นิ่งๆ!”
สั่งเสียงแข็งแข่งกับเพลงตื๊ด พอหรี่เสียงได้ระดับพอดี สไปรท์ก็แหกปากเยี่ยงวิญญาณยังสิงอยู่ในผับ
โยกๆตัวหัวเหอสะบัดซะผมทิ่มใส่หน้าเธอให้ต้องท่องพุทธโทเป็นรอบที่สิบ
“ไปฟังค์กี้ต่อเล้ย!!!! วู้!”
ไม่ไห้ไป ยัยบ้า!!!
TBC.
talk:
เหตุเกิดจากแพ้แพตตี้ในชุดนิสิต *0* เลยจับมาทำเป็นสเปซะเลย
แล้วเจอกันตอนแรกค่ะ
ความคิดเห็น