คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Hormones' Part : 02
22.30นาฬิกา ภาษาแถวบ้านก็สี่ทุ่มครึ่ง
ที่จริงมันเป็นเวลาห่มผ้าเข้านอนเตรียมหลับรับมือกับวันพรุ่งนี้
แต่นี่อะไร
มีมนุษย์ปกติที่ไหนมันมานั่งจ้องรองเท้านักเรียนแบบนี้ตอนดึกดื่นแบบนี้ปะ
ประสาท!
ของขวัญ อืม...สาววัยสิบเจ็ดปีนั่งคร่อมเก้าอี้หน้าโต๊ะเขียนหนังสือในห้องนอนตัวเอง คางวางเกยพนักพิงมองเร้าเท้าที่อุส่าห์หิ้วติดมือขึ้นมาข้างบน ประเด็นคือแอบแม่ขึ้นมาด้วยไง มีที่ไหนใครมันจะเอารองเท้าขึ้มานอนเป็นเพื่อน แม่จะได้หาว่าอ่านหนังสือจนบ้าพอดี
ว่าแล้วก็อ่านหนังสือดีกว่าแหะ
หญิงสาวโคลงหัวด๊อกแด๊กจนหน้าม้าสะบัดพลิกตัวไปหยิบไฮไลท์เตรียมขีดข้อความในหนังสือเล่มหนา
‘คาเฟอีน(Caffeine) คือสารที่สกัดจากใบของต้นโคคา สามารถพบได้ในผลิตภัณฑ์เครื่องดื่มกาแฟหรือน้ำอัดลม สำหรับชื่อทางการค้าขอเครื่องดื่มที่มีคาเฟอีนเป็นส่วนประกอบ เช่น แป๊ปซี่ แฟนต้า สไปรท์ ’
ของขวัญทำตาโตรับสะบัดหัวไล่หน้าเจ้าของชื่อสะเออะไหลเข้าหัวประกอบบทเรียน กล้ามาก.... นี่ตามมาหลอกหลอนถึงในหนังสือเลยเรอะ เธอขมวดคิ้วใส่ชื่อน้ำอัดลมไม่พึงประสงค์จะอ่านแล้วพลิกหน้าต่อไปซะกระดาษแทบหลุด ตั้งหน้าตั้งตาขีไฮไลท์ใส่ชื่อสารเคมี
‘สารกันเสีย(Preservative) คือ สารกันเสีย หรือสารกันบูด เป็นวัตถุเจือปนอาหาร (food additive) ที่ใช้เพื่อการถนอมอาหาร (food preservation) ซึ่งอาจได้จากการสังเคราะห์ หรือจากธรรมชาติ เช่นเครื่องเทศ( Spice )บางชนิด’
ฉับ!
มือบางพับหนังสือปิดฉับทันที เลื่อนมันไปไกลๆซะอีกฝากของโต๊ะ
ของขวัญขยุ้มหัวปัดไล่ความฟุ่งซ่านให้มันหยุดตีใส่หน้าซักที
โอเค! นอน!!
ว่าแล้วก็บิ้วอารมณ์ง่วงหาวออกมาได้หนึ่งหวอด ยืดตัวยืนหมุนคอซักรอบให้มันดังกรึ๊บๆจึงเดินลากขาพุ่งถลาใส่เตียงมหานุ่มนิ่มจนตัวเด้ง นอนคว่ำขวางเตียงซักพักก็กลิ้งพลิกให้หัวหนุนหมอน ขยับกอดหมอนหนุนฝังหน้าใส่ให้สุดกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มเข้าไปเต็มปอด
อือ....
เปลือกตาบางๆปรือลงเตรียมหลับแต่ยังไม่ทันจะปิดสนิท
ภาพรองเท้าดำด้านมันดันเข้าโฟกัสสายตาให้ตะคริวขึ้นเปลือกตาซะดื้อๆปิดไม่ลง ของขวัญขมวดคิ้วใส่รองเท้าที่มันดูกวนการนอนสิ้นดี
สไปรท์นึกยังไงเอารองเท้ามาให้เธอ ควรจะเกลียดหรือไม่ก็ทำเมินเหมือนทุกทีไม่ใช่รึไง
เกลียดหรอ เผลอถอนหายใจจนอกยุบ ขยับตัวลงเตียงเมื่อคิดว่าปิดตาให้ตายตอนนี้เธอก็หลับไม่ได้อยู่ดีเลยถไลลงไปนั่งพิงเตียงก้นแปะพื้น กอดเข่ามองรองเท้าที่ยังแน่นิ่งเหมือนให้มันเป็นคู่สนทนา
แล้วตอนนี้ เธอยังเกลียดสไปรท์อยู่รึเปล่า
ของขวัญนั่งกอดขาเหมือนเด็กมีปัญหา ยกนิ้วขึ้นขบกดดันตัวเองต้องรองเท้าอย่างกับจะให้มันตอบไม่รู้สิ บางทีก็แอบคิดนะ ว่าสไปรท์อาจจะยังเหมือนเดิม เป็นคนเดิมที่เคยอยู่ข้างกันถึงเวลามันจะผ่านไปตั้งสองปีก็เถอะ อีกครั้งที่เธอถอนหายใจ เหยียดขาออกให้มันสบายตัว
ถึงจะเป็นแบบนั้น แล้วไง?
เหอะ.....แต่ยังไงก็ไม่มีทางอยู่แล้วปะ หญิงสาวเลื้อยขึ้นเตียงอีกครั้ง
สะบัดผ้าห่มถึงคลุมถึงคอทั้งพลิกตัวให้แผ่นหลังหันใส่ของล่อตาจะได้นอนซักที
หวังให้ตายก็เอาคืนมาไม่ได้หรอก สไปรท์ที่เธอเคยรู้จัก
.
.
..
**
หนึ่ง สอง สามเอ้าสี่ ห้า หก เจ็ด...ปะ..
โอ้ย!!!!
“อิไปรท์! นี่มึงจะเหยียบเท้าผู้ชายให้หดเท่าจิมิ๊ชะนีเลยไหมยะ!ระวังหน่อยสิแก....ผู้ชายยิ่งหากินยากๆ
จังหวะหน่ะจังหวะมีไหม
นึกถึงตอนที่แกร่อนเอวปั่บๆไว้ซิยะ มันคล้ายๆกันหน่ะแหละ”
ร่อนเอวบ้าอะไรอิไมค์กี้!
สไปรท์ถลึงตาใส่ชายใจสาวแล้วเหล่มองเพื่อนชายร่วมห้องกระโดดที่เหยงๆกุมเท้าไม่ปล่อยเมื่อเธอเหยียบใส่ซะสุดพลัง
มันใกล้สอบลีลาศแล้วไงเลยต้องเอาคู่ซ้อมมาฝึกกันใต้ลานโล่งใต้ตึกเรียนมียัยไมค์กี้นับจังหวะให้เสียงแป๋นแหล๋นของมันก้องทั้งลาน
ยืนกอดอกมองหนุ่มแว่นที่เริ่มยืนเป็นผู้เป็นคนได้
“ซ้อมต่อไหวปะ”
เขาพยักหน้าหงึกหงักเป็นว่าไหวแล้วมาจับมือเข้าคู่กันต่อ ปล่อยให้อิไมค์กี้ชะนีปลอมไร้คู่ยืนตบมือแปะๆปากก็ให้จังหวะ
สไปรท์เคลื่อนตัวตามจังหวะอย่างงที่ควรจะเป็น ห้า หก เจ็ด แปด
“ไปรท์ตูดด้วยสิมึง ตูดสิตูด เร้ว!”
ตะคริวจะกินตูดแล้วค่ะอิบ้า!
สไปรท์หยุดลีลาศมายืนเท้าสะเอวมองคุณเพื่อนต่างเพศสภาพ
“โอ้ย อีไมค์กี้ เกร็งตูดมากๆนี่มันเมื่อยค่า”
“แหม่มึง เต้นไม่ดีก็เรียกคะแนนเอาหน่อยสิค้า ใช่ตูดสิ อะเด้งเด้งเด้ง”
นางทำส่ายก้นเด้งดุ๊กดิ๊กดูน่ารักน่าเตะ “ทำเลยมึงเชื่อกู เด้งเด้งเด้งเด้งเด้งเด้ง เด๋ง~”
สไปรท์ร้องเหอะขึ้นจมูก นี่ช่วยเด้งเกรงใจชุดนักเรียนชายทั้งแท่งบ้างเหอะ
ส่ายหน้าดิ๊กๆ
“ไม่ไหวอะ”
มีกรอกตามองไปทางอื่นทนมองชะนีปลอมไม่ไหว
“โห่ ลองก่อนสิมึง เด้งเด้ง
อะ อั้ย!!”
อั้ยพ่อง สไปรท์เลิกคิ้วใส่หน้าตาชื่นบานของเพื่อนใจสาว
นางทำปิดปากปิดหน้าดูขวยเขินแล้ววิ่งถลาลมจนตูดสะบัดผ่านหน้าชะนีอย่างเธอไปดูไม่ใยดี
“คุณวิน~”
ห๊ะ?
สไปรท์หันควับตามเพื่อนสาวทันทีเจอนางยืนกระดี๊กระด๊าคุยอะไรกับวิน นั่น...แล้วจะลากมาทำไมยะ
ปรู๊ดเดียวอิไมค์กี้มันก็ลากนายชัยชนะมาเข้าคู่เข้าขาครบคู่เตรียมเต้นอีกรอบ
เธอก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยกมือเป็นเชิงให้หนุ่มแว่นตั้งท่าเตรียมซ้อมอีกซักที
แตด แต แต แด๊ด แด~
อะ ห้า หก เจ็ด แปด
เพลงบรรเลงจังหว่ะสนุกมันคลอเบาๆให้เคลื่อนตัวตามจังหวะ มีไมค์กี้ขาประจำคอบนับให้ทำหน้าขวยเขินใส่วิน ไม่รู้ว่าผู้ชายหล่อบังตามากเกินไปรึเปล่านางถึงไม่ได้สังเกตุว่าคุณวินของนางถึงจะขยับตัวตามแต่สายตาเจ้าเล่ห์ตลอดเวลานี่เอาแต่มองสไปรท์ไม่วางตา เขาฉีกยิ้มนิดๆ เมื่อจังหวะเปลี่ยนคู่มันใกล้จะมาถึง เคลื่อนตัวตามชายใจสาวให้เต้นข้างคู่ของสไปรท์
“เตรียมสวิชนะแก สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด เปลี่ยน!”
สไปรท์มองนายวินที่ทำยิ้ม หาอะไร? เดินมาตรงหน้าให้เธอต้องจับมือปล่อยให้เขาแตะหลังอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หูได้ยินไมค์กี้นับจังหวะอีกครั้ง ตัวเคลื่อมตาม หมุนไปอีกด้านตามที่ครูเคยสอน แต่สายตาที่มันเอาแต่จ้องหน้ากันมันทำเอาสไปรท์เริ่มขมวดคิ้วจ้องตอบอย่างไม่ยอมกัน ดูวินทำท่าเหมือนมีเรื่องจะพูดอะไร
“ได้ข่าวว่าซี้กับขวัญหรอ”
เผือกมั้ง
สไปรท์หันไปทางอื่นอย่างหน่ายๆแล้วสะบัดเสียงตอบ
“ใครบอก”
“งั้นก็จริงอะดิ”
“ก็ตอนม.ต้นอยู่ห้องเดียวกัน”
ตอบไปส่งๆหวังจะให้วินเลิกถามซักที แต่เขากลับยิ่งยิ้มกว้างจนเห็นฟันหน้าซะชัด นึกให้ไอ่เพลงบ้าๆนี่มันจบเร็วๆ
“แล้วขวัญเคยมีแฟนรึเปล่า”
คำถามง่ายๆที่ทำเอาสไปรท์ตะหวัดสายตามองคนตรงหน้าทันทีดวงตาแข็งกร้าวขึ้นอย่างไม่พอใจ
นี่มันคิดจะทำอะไร? จีบขวัญ?
รีบปั้นหน้าให้ดูกวนๆยักคิ้วขึ้นเยาะใส่
“แหนะ ถ้าคิดจะจีบหน่ะนะ” เลือนรอยยิ้มแล้วกดเสียงต่ำลงลำคอ “เลิกคิดเถอะ”
วินขมวิดคิ้วอย่างไม่เข้าใจแล้วทำตาพราวใส่
“ทำไมอะ หึงหรอ”
เหอะ? หึงหมายังเปลืองเวลาน้อยหว่าเลยมั้ง สไปรท์ทำหน้าแขยงใส่
“แหวะ เบื่อจริงจริ๊ง พวกหลงตัวเอง”
“อืม...แล้วทำไมต้องห้ามจีบด้วย”
สไปรท์ทำส่ายหัว ลากเสียงยาวๆทั้งขายังขยับตามจังหวะเพลง
“ก็ไม่ได้ห้าม.... ก็แค่ขวัญเค้าเป็นคนดี เรียนดี หน้าดี อะไรก็ดีไปซะหมด มาตรฐานเค้าสูงหน่ะ
อาจจะเพราะไม่มีผู้ชายคนไหนดีพอหล่ะมั้ง ที่ผ่านมาเลยไม่เคยมีซักคน”
แต่ผู้หญิงก็เกือบๆนะ ตรงหน้าแกนี่ไงคนนึง
ประโยคหลังนี่แค่คิด อยากจะตอกใส่หน้าวินมันไปซักที นี่ถ้ามันรู้ว่าเธอเคยจูบแล้วเกือบโช๊ะกับขวัญนี่มันจะทำหน้าไงอะ
เกือบหลุดขำกับสีหน้าถูกดูดวิญญาณที่มโนเอง
อย่าทำแบบนี้อีก มุมปากมันดันคลายลงเมื่อประโยคสั้นๆจากการกระทำมันดันแทรกเข้าขัดจนแทบจุก
เออ...เลิกคิดเหอะปวดท้องเมนส์ และยิ่งปวดหนึบลามถึงไส้ติ่งเมื่อนายชัยชนะยิ้มมุมปากดูพอใจสุดๆ
“งั้นก็หมายความว่าไม่เคยมีแฟนอะดิ”
สไปรท์ชักจะหมดความอดทน พยายามกดน้ำเสียงให้มันไม่ชวนหาเรื่อง
“ผู้ชายอย่างเธอหน่ะนะ ไม่รอดหรอก บอกเลย”
ยังจะยิ้มอีกไอ่งั่ง! วินวาดยิ้มกว้างทำหน้ากวนสุดๆ “หรอ” ลดมือลูบลงตามแผ่นหลังบางๆเน้นกดน้ำหนักที่บั้นท้ายให้สไปรท์ผลักออกสุดแรง ผลั่ก! หญิงสาวมองเหยียดตั้งแต่หัวจรดเท้า สีหน้าเหวี่ยงอย่างกับจะขวิดหน้าวินที่ยังสะเออะยิ้มกวนๆใส่
“เลิกซ้อมค่ะ!”
‘เอ๊า’
เสียงอิไมค์กี้ร้องด้วยความตกใจหรือเสียดาย ช่างหัวมันเหอะ แต่ไอ่คนที่ยิ้มกวนๆใส่ตรงหน้านี่
ยิ้มแบบนี้เอากันซักทีเลยปะหล่ะ! หมายถึงตบนะ เอาปะ!!
สไปรท์มองจิกตามหลังคนที่เดินกระย๊องกระแย็งดูเก๊กไปพอใจที่ยั่วโมโหเธอได้สำเร็จ
เธอพยายามคุมจังหวะการหายใจให้มันเป็นปกติ กดความแปรปรวนของอารมณ์ให้มันหยุดกระหน่ำ
ยังไม่ทันจะหายโมโหอิไมค์กี้มันก็โพล่งขัดฟิลอีก
“วินนี่...ยังไม่สวิชกลับอีกรอบเลย มารความรักจริงๆเลยแกอะ”
สไปรท์กรอกตาใส่เพื่อนตุ๊ด กระชากเสียงใส่อารมณ์ที่นางคงไม่ได้รู้สึก
“นี่! ช่วยรักงวนสงวนตูดหน่อยเหอะ ไปเก็บทรานซิสเตอร์ของแกเลยไป”
ไมค์กี้นางเดินสะบัดตูดไปเก็บข้าวของมีบ่นงึมงำใส่เธอนี่แหละ แต่คิดว่าจะสนหรอ ไม่อะ
สไปรท์ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ มองเรื่อยเปื่อยแล้วดันไปสะดุดตากับคนที่ยืนพิงกำแพงมองมาทางนี้อยู่
ไผ่
****
ถึงจะด่า(ในใจ)ไปแบบนั้นก็เถอะ
กึก กึก กึก
สุดท้ายก็ใส่ไอ่รองเท้าคู่เดิมจนกลับบ้านนี่ไง
ขอใช้เหตุผลว่าไม่มีคู่อื่นให้เปลี่ยนแล้วกัน
ของขวัญเดินถือกระเป๋าฟังเสียงกึกๆจากการก้าวเดินสนใจเสียงไม่เป็นเรื่องเกินความจำเป็น
เลิกหมกมุ่นกับรองเท้าซักทีเหอะของขวัญ!
สาวผมหางม้างึมงำด่าตัวเองก้มมองปลายเท้าที่มันขยับตามการก้าวเดินตามเส้นทางคร่อมด้วยหลังคาทรงโค้ง แสงแดดอ่อนๆของช่วงเย็นมันทำให้ไม่ร้อนมากนักแต่กลับรู้สึกอึดอัดจนต้องขยับเนคไทด์ให้มันคลาย ตาก็กวาดมงอะไรให้มันเจริญหูเจริญตาลดความว้าวุ่นที่มันดันจบลงในลานกว้างใต้ตึกที่เดินผ่าน
ไปรท์
ขมวดคิ้วเพ่งสายตาให้แน่ใจในสิ่งที่เห็น กับวิน? เธอพยายามจะไม่คิดอะไรหรอกนะ แต่ดูท่าทางการคุยระหว่างซ้อมลีลาศมันดูสนิทกันดี อืม..คงไม่แปลก ก็สไปรท์เคยมีข่าวกับวินด้วยนี่ เก่งนักหล่ะเรื่องแบบนี้ ของขวัญพ่นลมออกจมูกซะผมหน้าปลิวเดินเร็วๆขี้เกียจมองภาพขัดหูขัดตาต่อแล้วต้องชะงักนิดๆเมื่อดันไปสะดุดตากับคนที่ยืนพิงกำแพง หรี่ตาเพ่งปรับโฟกัสให้หน้าเขาชัดเจน
ไผ่กำลังจ้องเขม็งมองคู่ลีลาศที่มันดันทำให้มุมปากหยุดยกขึ้นไม่ได้
วาดรอยยิ้มพอใจอะไรที่เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
**
ไม่เห็นหน้าแฟนตั้งวันนึงนี่มันน่าเบื่อนะ แล้ววันอื่นจะทำยังไงอะ
สาวสไปรท์เดินแกร่ว จะกลับบ้านอยู่ม.ปลายแล้วโรงเรียนก็เหมือนเดิม ทุกเย็นมันดูวุ่นวายจากนักเรียนผีออกเก็บกดในห้องเรียน
เด็กหน่อยก็โดดยาง เออะ แต่เดี๋ยวนี้เห็นมันหนีบแท๊ปเลตมานั่งจิ้มแล้วมากกว่า ขาดความคลาสสิคจริงๆ
ไปหาไผ่ดีกว่า
คิดปุ้บก็ควักมือถือต่อสายตรงไปหาคนรักที่หน้ายับจากเรื่องต่อยตี เอาจริงๆนะ ถึงตอนนี้ยังทำใจให้ชินไม่ได้ซักที ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะตีกันอะไรนักหนา นี่ถึงขนาดโดนตำรวจจับจนถูกพักการเรียนไผ่ยังไม่มีท่าทีจะหยุดเลยซักนิด คิดถึงเรื่องเมื่อวานให้ปวดหัวเล่นรอรฟังเสียงตรู๊ดๆไม่นานก็มีคนรับสาย
‘ฮัลโหล’
“อยู่ไหนอะเราเลิกเรียนแล้ว”
‘สยามเซนเตอร์อะ อ่านหนังสืออยู่’
“งั้นเดี๋ยวไปหานะยังไม่กลับใช่เปล่า”
‘อืม มาดิ’
พูดแค่นั้นก็ตัดสายไป สไปรท์เดินอารมณ์ดีฟังเสียงกึกกักจากรองเท้าที่ยังพอให้ได้ยังบ้าง เลยก้มลงมองรองคู่ใหม่เอี่ยมที่เพิ่งให้แม่ถอยมาซะใหม่กิ๊ง ก็..... ไม่ได้หวังจะได้คู่เก่าคืนนินะ ก้าวเดินไปแล้วต้องเบรคเอี๊ยดเมื่อลูกบอลลอยฉิวเฉียดปลายจมูกให้หันควับจะด่าใส่แต่เด็กประถมตัวกลมปุ๊กวิ่งมาทำหน้าตาเหงาหงอยเหมือนลูกหมูหิวนมแม่นี่ทำเอาด่าไม่ลง เลยยิ้มนางงามส่งไปโบกมือไปมาเป็นว่าพี่ไม่เคือง แต่ถ้าโดนดั้งจริงๆนี่มีเตะตูดนะคะน้อง
เห้อ.....
รีบไปดีกว่าคิดถึงไผ่อะ
สาวไปรท์เร่งฝีเท้าเดินชิวๆไปเกือบจะถึงประตูใหญ่ ในหัวก็คิดหาไรกินตอนเย็น
หืม.... ตาโตๆหรี่ลงเมื่อรถคันคุ้นมันจอดอยู่หน้าโรงเรียนแต่ผู้ใหญ่ที่เคยคุ้นเคยกลับยืนคุยกับคนที่ไม่น่าจะไปยุ่งเกี่ยวได้
วิน?
ยังไม่ทันที่จะคิดอะไรไปมากกว่านี้ร่างบางๆในผมหางม้าก็เดินไปสมทบ เธอเห็นของขวัญชะงักนิดนึงถึงเดินไปข้างแม่
แล้วสามคนนั้นก็พูดอะไรกันอีกก็ไม่รู้แหะ พูดดังๆหน่อยได้ไหมไม่ได้ยิน!
เห็นวินมันบอกลาแล้วขวัญกับแม่ถึงแยกไป
“บอกแล้ว ขวัญไม่เอาเธอหรอก”
หืม...วินหันมาเลิกคิ้วใส่สไปรท์ที่โผล่มายืนข้างๆ
นางช้อนตาโตๆขึ้นมองมาเหมือนจะเยาะเย้ยให้เขาวาดยิ้ม ยักไหล่นิดๆ
“หรอ อืม...งั้นขอเอาเธอก่อนได้ปะ ”
“ไม่หว่ะ เล็กไปไม่ชอบ”
เหมือนวินจะหน้าเงิบไปนิดแต่ก็ยิ้มกวนใส่เหมือนเก่า เขาขยับมาใกล้ซึ่งสไปรท์ก็ไม่ได้หนี เห็นหรอกว่าคนมองมาเยอะขนาดไหนแต่ก็ไม่คิดจะสนใจ ชื่อเสียงเรื่องความแรงคงทำให้คนอื่นไม่กล้ามายุ่งเท่าไหร่ นายวินทำหน้ายียวนบวกท่าแบกกระเป๋าแล้วมันน่าหวดมือใส่ซักทีจริงๆ
“แต่ก็เห็นเธอครางเสียงสั่นเลยนี่ ไม่ชอบจริงดิ”
สไปรท์ถอนหายใจหนักๆ เออ....ถึงจุดฟินใครมันจะสงบปากสงบคำได้วะ คิดบ้างไหม เธอเบี่ยงตัวหลบวินด้วยขี้เกียจเถียงเรื่องใต้สะดือ
รีบโบกเรียกแท็กซี่เปิดประตูบอกปลายทางไปแล้วแทรกตัวเข้านั่งยังไม่ทันจะดึงประตูปิดดีก็รีบถดตัวไปอีกด้านเมื่อวินมันรั้งประตูไว้แถมผลุบตัวเข้ามาได้อย่างหน้าด้านๆแทบจะทับเธออยู่แล้ว
“สยามเซนใช่ปะไปด้วยดิ จะไปเหมือนกัน”
สไปรท์ไม่ได้ตอบแต่ใช่เสียงถอนหายใจหนักๆแทนคำพูด กระเถิบไปนั่งอีกฝากให้ชิดหน้าต่าง มองวิวภายนอกไปตลอดทางไม่สนเสียงหัวเราะเหมือนจะพอใจที่ได้กวนอารมณ์กันสำเร็จ หัวเราะได้ก็ขำไปเหอะ
***
สยามเซนเตอร์
วินมองตามหลังของสาวที่เดินเร็วอย่างจะไปขวิดควายที่ไหน เหมือนจุดหมายคือร้านกาแฟนั่นหน่ะแหละ
เห็นสไปรท์เร่งฝีเท้าขึ้นจึงรีบไปรั้งแขนไว้ให้นางหันกลับ พอเห็นว่าเป็นเขาก็หุบยิ้มฉับทำหน้าแบบยังไม่แยกไปรึไง
“ขอถามไรอย่างนึงดิ
ทำไมเธอไม่สนิทกับขวัญแล้วอะ”
คำถามง่ายๆที่คิดว่าสไปรท์คงตอบได้แต่หล่อนกลับนิ่งไปเลย ทำหน้าค้างเหมือนเป็นคำถามแทงใจดำ
ดวงตาหลุกหลิกเหมือนไม่อยากตอบสุดท้ายก็หลบตาเขามองพื้นคิดอะไร
“เราแย่งคนที่ขวัญชอบมา จบปะ”
สไปรท์ตอบชัดเจนแล้วเบี่ยงตัวเดินหลบไปทันที
วินยักไหล่กับคำตอบที่มีความเป็นไปได้สูง ก็น่าจะจริงไม่เห็นแปลกนิ เขามองตามที่สไปรท์เดินไป
เห็นไผ่จ้องเขม็งใส่ก็ยักไหล่เหมือนไม่สนใจ หันตัวกลับแยกไปตามทางของตัวเอง
แต่นี่ใจแตกตั้งแต่ม.ต้นเลยหรอเนี่ย เจ๋งหว่ะ
.
.
...
..
.
ถ้าเราไม่เล่นด้วยซะอย่าง ก็โอปะ
แต่เธอก็เคยเล่นด้วยนิ
ถ้าแค่นั้น…. ถ้าจบที่คำพูดหมดความเชื่อใจกันแค่นั้น เธอก็คงพอทำได้ อาจจะหยุดไหว
ฮึก.... ฮึก...
ไม่ให้น้ำตามันทะลักได้มากขนาดนี้
ร่างบางนั่งสะอื้นในอ้อมกอดแม่ แม้พื้นแข็งๆกับกำแพงมันทำให้ตัวระบมแต่ไม่ไหวแล้วจริงๆ กับสิ่งที่ไม่คิดว่าจะต้องเจอเป็นครั้งที่สอง แม่กระซิบบอกว่าไม่เป็นไร อยากร้องก็ร้อง และเธอก็กำลังทำตามคำพูดแม่อย่างแข็งขัน ไม่ใช่ว่าไม่อยากเข้าห้องแอบไปร้องคนเดียว มันน่าอายจะตายมางอแงปล่อยโฮลั่นเป็นเด็กไม่รู้จักโต แต่เรี่ยวแรงมันหายไปหมดตั้งแต่ได้ฟังคำบอกเลิกของคนที่เธอคิดว่าคงไม่เหมือนใคร คงจะรับในสิ่งที่เธอเคยเป็นได้ หวังว่าเขาจะเชื่อใจไม่ทอดทิ้งให้เธอต้องโดดเดี่ยวเหมือนที่เคยโดน เคยไหมหล่ะ ยิ่งโดนบอกเลิกทางโทรศัพท์มันเจ็บหนักกว่าบอกต่อหน้าซะอีก
เพิ่งรู้...ว่าความจริงแล้วมันไม่มีเลยซักคน ไม่มีหรอก ใครมันจะรับผู้หญิงเข้าข่ายโสเภนีได้..... ไม่สิ
เธอก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรเหมือนกันกับผู้หญิงที่ยอมมีเซ็กส์แค่เพื่อความพอใจของตัวเอง
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร อยากร้องก็ร้องให้หมด ยังมีแม่ที่รักไปรท์นะ”
เสียงกระซิบของแม่ดังเข้าสู่โสตประสาทแต่เธอทำไม่ได้แม้แต่จะเรียบเรียงคำพูด เธอกำลังอ่อนแอ เหมือนเช่นตอนที่โดนเพื่อนสนิทเฉดหัวไล่ด้วยคำพูดตัดความสัมพันธ์ เคยคิดนะ ว่าจะไม่รักใครอีก ตั้งปณิธานไว้ซะสูง ทำทุกอย่างแค่เพื่อสนองความต้องการของตัวเอง แคร์แค่ตัวเรา แต่ดันสะเออะปล่อยใจให้มันวิ่งเข้าหาความรู้สึกบ้าๆนั่นอีกครั้ง แล้วจะโทษใครได้นอกจากความโง่ของตัวเองนี่แหละ มันก็เหมือนกันหมด.....
ไม่ว่าเพศไหนมันก็ไม่มีใครรักเธอจริง ไม่มีเลยซักคน
**
“บี เมื่อวานกูเห็นอีสไปรท์มันอ่อยวินขึ้นแท็กซี่ไปหว่ะ
คงต่อกันบนเตียงชัว”
กลุ่มสาวมัธยมหกห้าหกคนยืนสุมหัวยังอยู่ในห้องน้ำหญิง
เจ้าของชื่อจิ๊กปากทำหน้าเหวี่ยงดูแค้นบุคคลที่สามที่พาดพิงมาถึงรุ่นน้องของเธอ
“อุส่าห์มองข้ามเห็นว่าทำตัวมั่วอย่างกับกระหรี่ นี่มันจะมีเรื่องกับกูให้ได้ใช่ปะ
แค่คลิปประจานเต้ยไม่ทำให้สำเหนียกได้รึไงว่าไม่ควรยุ่งกับวิน”
เพื่อนบีทำหน้าแหยแล้วพูดเสียงอ่อย
“จะตบอีกหรอบี พวกเราติดทัณฑ์บนอยู่นะ”
“โอ้ย! จะกลัวอะไรนักหนา คราวนี้ก็อย่าทิ้งหลักฐานไว้สิ คลิปก่อนนี่มึงก็โง่ถ่ายติดหน้ากูอีกนะ
โดนกันหมดเพราะความโง่ของแกนี่แหละ”
เหวี่ยงใส่ซะเพื่อนหุบปากฉับ บีกอดอกพิงกำแพง
สายตากร้าวขึ้นคันไม้คันมืออยากหวดหน้าคนเต็มแก่
“กลางวันนี้ไปดักมันแล้วลากมาที่นี่
จะเตรียมปิดประตูตีแรดให้สะใจเลย”
**
อิไปรท์
สไปรท์
“โอ้ยอิกระซู่!”
เฮือก!!
สไปรท์สะดุ้งเฮือกมองซ่ายขวาเห็นคนขวั่กไขว่เต็มโรงอาหาร หันมาตรงหน้าปุ้บก็เจอคุณเพื่อนตุ๊ดนั่งหน้าหงุดหงิดอย่างกับกระเทยไม่มีเงินทำนม สไปรท์ชี้หน้าตัวเองให้แน่ใจว่าสัตว์สงวนที่นางเรียกนี่มันหมายถึง เธอ?
“เออ มึงนั่นแหละ อ๊อย....นี่ใจคอจะซื้อแกงส้มมาเส้นสัมพเวสีแถวนี้รึไงยะ ถ้าไม่กินก็เอามา เดี๋ยวเจ้จัดการเอง”
‘แล้วแกเป็นสัมพเวสีหรอคะอิไมค์กี้ ห่วงข้าวกูจริ๊ง’
นั่นคือประโยคที่คิดว่ายัยกระซู่นางจะด่าสวน แต่ชะนีนางนี้ทำเอาตุ๊ดงงเมื่อสไปรท์แค่พยักหน้าเนือยๆแล้วดันจานข้าวราดแกงมาให้
ก่อนจะนั่งเท้าคางหน้าตาเหม่อลอยต่อ ข้าวก็อยากกินอยู่นะของมันอะแต่ไม่ดีมั้งนางกำลังโศก
“ไปรท์ นี่มึงเป็นไรปะวะ... มีอะไรบอกกูได้นะเว้ย ท้อง? หนองใน?หรือมึงเป็นเอดส์! ว้ายตาเถร!! อันหลังกูช่วยไมได้นะคะ!”
สไปรท์เหลือบมองท่าทางสะดีดสะดิ๊งเกินงาม เสียงแปดหลอดของมันกำลังเรียกความสนใจคนรอบข้างได้โขเลยหล่ะ คงได้ประเด็นไปเม้าเล่นอีกวัน สไปรท์ดึงเอาน้ำแดงของไมค์กี้มางับหลอดดูดอึกใหญ่ที่นางทำหน้าแหยเหมือนกลัวติดเชื้อเอดส์ซะเหลือเกิน เธอพึมพำเบาๆทั้งยังงับหลอดไว้
“เลิกกับไผ่แล้วนะ”
ไมค์กี้มันทำหน้าเงิบทำลูบผมลูบคอนึกจะทำไงดี นี่ก็ปลอบชะนีไม่ค่อยเป็น เลยดึงมือสาวไปรท์มากุมแน่ๆให้รู้ว่าถึงชะนีจะไร้คู่ก็ยังมีเพื่อนอย่างกูนะจ๊ะ “เป็นโสดดีกว่าเป็นเอดส์นะมึง อย่าไปซี”
“พูดง่ายนะ กินให้หมดแล้วฝากเก็บด้วยแล้วกัน จะไปเข้าห้องน้ำ”
ลุกพรึ่บซะมันตกใจจะเดินไปแต่อิไมค์กี้รีบคว้าแขนเธอไว้ มองด้วยความห่วงใยเต็มเปี่ยม
“อย่าฆ่าตัวตายนะมึง หนังหน้าดีอย่างมึงเนี่ยหาผู้ชายใหม่ง่ายจะตาย”
แต่ที่ใช่มันหายากปะวะ
.
.
.
.
.
ห้องน้ำโซนประถมตรงนั้นหน่ะนะ เป็นช๊อยแรกที่ตัดออกเลยหล่ะ
ใช้ห้องน้ำกันไม่ได้บันยะบันยังเห็นใจคนใช้ต่อเล้ย
เห้อ.... สไปรท์เดินเอื่อยๆที่ปลายทางคือห้องน้ำในอาคารมัธยมปลายชั้นสองหน่ะแหละ ถึงจะไกลหน่อยแต่เพื่อสุขลักษณะที่ดีก็ยอมหล่ะนะ เธอยิบมือถือมองส่องดูหน้าตัวเอง แต่ต้องแตะถุงตาที่มันดูบวมๆแถมยังติดจะแดงนิดๆเพราะการโหมร้องไห้เมื่อคืน กว่าจะหยุดได้ก็ตอนที่แม่พามานอนในห้อง แถมยังทำตัวงอแงขอให้แม่นอนเป็นเพื่อนมาคิดดูตอนนี้นี่มันน่าอายดีจริงๆ
แต่อย่างว่าแหละนะ ช่วงที่อ่อนแอ ใครก็ทำเรื่องโง่ๆได้ทั้งนั้น
ปึ๊ก!
โอ๊ะ”ขอโทษค่ะ”
พูดขอโทษไปทันทีที่ดันไปชนคนด้านหน้าซะมือถือเกือบร่วง เธอคงเป็นฝ่ายผิดหล่ะมั้งเล่นเดินไม่มองทางเอง
แล้วต้องเลิกคิ้วนิดๆเมื่อคู่กรณีดันยืนนิ่งไม่มีเสียงตอบรับ หน้าแบบนี้มันคุ้นๆอยู่นะ เหลือบมองดาวที่ติดอยู่กับปกเสื้อ ม.6?
จะเดินหลบนางก็ขยับดัก สไปรท์เลิกคิ้วขึ้น มองซ้ายขวาที่มันโล่งคนเกินเหตุ
“มีอะไรก็พูดมาได้นะคะพี่”
“กวน**นนักนะ”
ห๊ะ? เห้ยจะทำอะไร!!
ยังไม่ทันจะหวีดร้อง ไอ่รุ่นพี่ตรงหน้าก็กระชากให้สไปรท์หน้าถลา ยังไม่ทันจะตั้งหลักได้ก็มีรุ่นพี่อีกคนมาล๊อคแขนกระชากร่วมอีกแรงให้ตัวปลิวขาแทบพันกันแล้วต้องเบิกตากว้างเมื่อพี่ม.6คนที่สามถลามาเปิดประตูห้องน้ำ รู้ได้ไงอะว่าเธออยากเข้าห้องน้ำ? นั่นไม่ใช่ประเด็นสไปรท์แกหยุดคิดเรื่องไร้สาระได้แล้ว!
ผลั่ก!
สไปรท์ถลาหน้าเกือบคว่ำเข้าไปในห้องน้ำดีนะตีปีกทรงตัวทัน ของชั้นสองซะด้วย...เงียบสงบได้เหมาะแก่การฆาตกรรมอย่างยิ่งเลยหล่ะ
เธอดึงแขนเสื้อให้มันเข้ารูปหน้าคงขมวดคิ้วจนแทบจะพันกันซักสามตลบมองพวกกลุ่มรุ่นพี่มาออเต็มทางเข้าราวกับกันไม่ให้เธอหนี หนึ่ง สอง สาม ....โอ้ห้าคน เยี่ยมเลยศพไม่สวยแล้วหล่ะนังสไปรท์ ข้าวต้มปลาดีไหมจะได้ฉลาด บอกให้หยุดล้อเล่นไง!!อกหักจนบ้าไปแล้วหรอยะ!
รุ่นพี่มองหน้าเหมือนจะสติแตกของสไปรท์ที่ดันตีความไปว่ายัยรุ่นน้องนี่มันกลัวเลยหัวเราะหึหึ เบี่ยงหลบให้บีเดินแหวกมาประชันหน้ากับคู่อริ สไปรท์เลิกคิ้วข้างหนึ่งมองหน้ายัยรุ่นพี่มือตบอันดับหนึ่งของโรงเรียน ว่างๆเล่นวอลเล่ห์ก็ดีนะพี่ จะได้หัดใช้ความสามารถให้เกิดประโยชน์ ประโยคกวนเท้าที่เธอแค่คิด ขืนพูดออกไปสิมีหวังได้ปากแตกยับก่อนเวลาอันควรแน่ๆ หมายถึงเวลาอันควรนี่คงไม่กี่นาทีข้างหน้าแล้วหล่ะ
“รู้ตัวปะ ว่าทำอะไรอยู่”
โอเค ....ประโยคคุ้นนะ
ถึงจะโง่เลขห่วยอังกฤษแต่เธอฉลาดพอจะไม่ตอบ เออ...ชักไม่แน่ใจว่าฉลาดรึเปล่าเพราะพี่บีนางทำหน้าโหดจนแทบจะถลึงตาหลุดจากเบ้าอยู่แล้ว “เงียบหรอ! มองหน้า จะกวน**น? ไม่มีปัญญาหาผู้ชายมานอนด้วยแล้วรึไงถึงมายุ่งกับวิน จะบอกอะไรให้นะ วินไม่มีวันมองแกได้มากกว่ากระหรี่หรอก”
“พี่ก็เหมือนกัน”
ประโยคเรียบๆที่เสยคางได้ชะงัด พี่บีกับพวกดูอึ้งไปเลยนี่คงไม่คิดว่าจะโดนรุ่นน้องสู้ว่างั้น คิดว่าข่มได้คนเดียวงั้นดิ
พวกเพื่อนร่วมแก๊งพี่บีหันไปซุบซิบกันแล้วทำป้องหูบีกระซิบที่มันได้ยินกันอยู่ดีนั่นแหละ
“มันด่าแกเป็นกระหรี่ป่าววะ”
เออสินี่โง่จริงหรือโง่อยู่แล้วคะพี่ ยัยพี่บีนางโกรธจนตัวสั่นเลยหล่ะ หน้าสวยอยู่หรอกนะ แต่นิสัยไม่ไหวอะ
สงสัยจะหาสามีไม่ได้ทั้งชาติ บีชี้หน้าสไปรท์ที่ยังทำหน้าไม่ทุกข์ร้องช้อนตาโตๆมองได้สะกิดมือให้สั่นอยากระบายใส่หน้าแรงๆซักสิบที
“อยากโดนนักใช่ไหม!!”
เพี๊ยะ!
โคตรเจ็บ!
สไปรท์หน้าสะบัดล้มกลิ้งลงกับพื้นกระเบื้องทันที รีบถอยกรูดเมื่อคุณพี่บีกระโดดขึ้นคร่อม เห้ยอย่างดึงผม! สไปรท์ปัดมือพี่บีออกอย่างแรงไม่ให้นางกระชากของสูงได้ เพื่อนนางเชียร์ใหญ่เลยหล่ะ นั่น!มือมาอีกแล้ว!! สไปรท์ทำตาโต รวบรวมแรงใช้สัญชาตญาณล้วนๆถีบพี่บีสุดพลังดังอั๊ค! ตัวปลิวหงายนอนแผ่ สไปรท์รีบตะเกียดตะกายคว้าไม้ม๊อปที่มันนอนแน่นิ่งอยู่ข้างตัวหวดใส่อากาศกันไม่ให้พวกแก๊งพี่บีมากระทืบซ้ำได้ พี่บีนอนกุมท้องร้องโอดโอย เพื่อนนางก็ไม่ได้สนใจกะจะรุมตบเธออย่างเดียว สไปรท์เห็นไม่ท่าดี รุ่นพี่คนนึงคว้าปลายไม้ม๊อปไว้ได้เธอยื้อไปมาแล้วเหวี่ยงใส่จนหลุดมือ เหลือแต่ตัวเปล่า แล้วยิ่งตาเหลือกเมื่อพวกรุ่นพี่กรูเข้ามาจะรุมบาทาเลยผวาหันตัววิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำกั้นบล๊อกปิดประตูดังปี้ง!ใส่กรอนได้อย่างฉิวเฉียด
ปึง! ปึง! ปึง!
“เปิด!! อิสไปรท์!”
เปิดก็กินหญ้าจานเดียวกับพี่สิคะ
ตัวเธอสั่นนิดๆเพราะแรงกระแทกจากด้านนอก พยายามใช้หลังดันสุดความสามารถมือก็รีบควานมือถือเครื่องเก่งที่ดันมือไม้อ่อนทำร่วงตกพื้น โอ้ย!อะไรนักหนา สาวงานเข้ารีบก้มเก็บแล้วต้องกระแทกหลังดันประตูสุดแรงเมื่อแรงด้านนอกมันใส่ไม่ยั้งจนเสียงกรอนจะหลุด รัวนิ้วกดรายชื่อฟังเสียงตรู๊ดๆอย่างร้อนใจที่มันนานกว่าที่เคย แล้วปลายทางก็รับสายด้วยน้ำเสียงหลั่นล๊า
‘ว่าไงอิไปรท์ มึงมีไรรีบพูดกูอยู่กับหญ้าอ่อน’
“เพื่อนแกกำลังจะตายอยู่ห้องน้ำชั้นสองตึกม.ปลาย ถ้าไม่อยากกินข้าวต้มงานเพื่อนก่อนวัยช่วยทิ้งผู้ชายมาช่วยให้ด่วนเลยค่ะ!
พี่บีจะฆ่ากูแล้ว!!”
สไปรท์พูดรัวๆลิ้นแทบพันกัน ไอ่คุณเพื่อนก็มัวแต่ร้องวี๊ดว๊าย บอกลาเด็กมันทั้งยังพูดรัวๆปนหอบฮึกฮักคงวิ่งมาหาแต่ยังไม่ยอมวาง
บอก ใจเย็นนะมึง อดทนไว้ตั้งการ์ดป้องหน้า ตัวช่างมันเอาสวยไว้ก่อน!
สาวไมค์วิ่งตุ้งติ้งตูดบิดไปมามุ่งไปตามทิศที่เพื่อนบอกเหงื่อเริ่มไหลย้อยตามประสาตุ๊ดไม่ค่อยออกกำลังกาย แหม่แต่กำลังอย่างอื่นก็มีบ้าง ปากก็คอยพูดรัวๆให้เพื่อนตัวน้อยใจเย็นตั้งสติคิดท่วงท่าหลบหลีกให้พร้อม ปากเอาแต่พูดตาไม่มองทางใช้ความเคยชินวิ่งถลาเอาแต่จะไปหาบันไดไม่เห็นว่ามีคนจะเดินสวนมาและกำลังจะถูกพุ่งชนด้วยหลบตุ๊ดติดเทอร์โบไม่ทัน
พลั่ก!!!
โอ้ย!/อรั๊ง~!!
ว๊ายมือถือ! ไมค์กี้รีบกระเสือกกระสนไปตะปบมือถือที่กลิ้งไปซะไกลน้ำตาแทบหลากจะขาดใจเมื่อจอมันร้าวได้อย่างน่าสพรึงเคราะห์ดีที่ยังใช้งานได้แล้วผุดลุกขึ้นแนบมือถือติดหูออกตัววิ่งพุ่งอีกรอบแหกปากใส่สไปรท์เมื่อปลายสายทำเสียงวี๊ดว๊ายบอกประตูจะหลุดแล้วมึ๊ง!!
“ไปรท์มึงอดทนไว้นะเว้ย!!โดนรุมปุ๊บแกล้งตายหลอกให้ตายใจแล้วชิ่งเลยเชื่อกู!”
ไปรท์?
มือที่กำลังเก็บสมุดที่กระจักกระจายตามพื้นชะงักทันที สาวหางม้าเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของแรงพุ่งชนสุดพลังแถมไม่มีช่วยเก็บดูรีบร้อน เห็นหลังไวๆวิ่งตึงๆขึ้นชั้นสองไป ของขวัญบีบกองสมุดในมือแน่น สีหน้าเคร่งเครียดประมวลผลเหตุการณ์จากสิ่งที่ได้ยิน
สไปรท์มีเรื่อง?
ตุ้บ สมุดเป็นไงก็ช่างหัวมัน ของขวัญโยนกองสมุดของห้องทิ้งอย่างไม่ใยดีรีบวิ่งตามทางที่เห็นหลังไวๆของเพื่อนสไปรท์ รีบเร่งฝีเท้าจนหอบแฮ่กภาวนาให้ทุกอย่างมันไม่เลวร้ายอย่างที่คิด
**
ตึง!
แกร๊ง~
โอ้ชิท
ดวงตากลมโตมองตามกลอนโลหะที่ค่อยๆหลุดร่วงจากที่เหนี่ยวอย่างเชื่องช้าราวกับภาพสโลว์โมชั่น มองมันค่อยร่วงลงตามแรงโน้มถ่วงประสานเสียงกรีดร้องในใจได้อย่างลงตัวแล้วแทบจะกรี๊ดออกมาเมื่อเสียงโลหะกระทบพื้นมันดังก้องไปทั้งหัว
ปึ๊ก! โว้ว!!
สไปรท์หน้าถลาตามแรงส่งจากประตูที่เปิดอ้ารีบยันโถส้มไว้ก่อนหัวจะทิ่มจุ่ม โอ้ย!
หัวสวยๆหายเงิบตามแรงกระชากอีกทั้งยังโดนดึงคอเสื้อให้หันกลับไปผเชิญหน้ารุ่นพี่ตกมัน
“หึ ปากดีแล้วปอดแหก จะตบให้ปากแตกเลยคอยดู”
พี่บีนางเงื้อมมือขึ้นแล้ว เอาสิ! สู้นะเว้ย!!
เห็นรุ่นพี่เงื้อมือหมายจะตบเธอก็ง้างหมัดเตรียมสวนเหลือแต่ใครมันเร็วกว่าเต็มใส่แรงเต็มเหนี่ยวทั้งหัวยังระบมจากแรงจิก
ปึง! ปึง! ปึง!
“ไปรท์ มึง อยู่ในนั่นใช่ปะ! นังชะนีปล่อยเพื่อนกูนะยะ!!!”
ยังไม่ทันจะฟัดกันสมใจเราก็ชะงัก พี่บีกับก๊วนเริ่มองหน้ากันเลิ่กลั่ก สไปรท์เลยฉวยจังหวะผลักพี่เค้าออกหงายกระแทกเพื่อนให้เธอรีบวิ่งหนีก็เบรคเอี๊ยดเมื่อยังมีพวกนางเหลือรออยู่ที่ทางออก เลือกไม่ได้เลยพุ่งเข้าห้องน้ำกั้นบล๊อกอีกห้อง แต่ครั้งนี้ดันปิดประตูไม่ทัน ได้แต่ดันยื้อไม่ให้คนด้านนอกเปิดเข้ามาได้
.
.
.
.
..
“ว๊อยเปิดไม่ออกค๊า!!!!”
ตุ๊ดเทอร์โบตบประตูปึงๆมือก็หมุนลูกบิดกึกกักแต่เปิดไม่ออก มือทึ้งหัวร้องวี๊ดว๊ายเมื่อเสียงปึงปังจากข้างในมันดังให้ได้ยิน แล้วนี่จะร้างอะไรกันขนาดนี้ มีคนบ้างม๊าย จะหิวจัดรีบไปแ_กข้าวหายหัวกันไปไหนหมดคะ!
“ถีบประตูเลยสิ!!”
เออหว่ะ ทำไมเพิ่งคิดได้ เสียงสั่งแต่มันดันไม่คุ้นหูไมค์กี้เลยหันควับแล้วต้องตาโตเมื่อเจอกับคุณนักเรียนดีเด่นทำสีหน้าร้อนรน พออึ้งนานไปหน่อยนางก็เร่งอีกให้พยักหน้าอย่างงงๆแต่ก็ทำตาม หายใจฮื๊ด...เข้าปอดปลุกความเป็นชายที่แต๊บไว้หลายปีปล่อยหมัดแย๊บๆร้องเห่ยเห่ยเสียงต่ำแล้ว้างขาถีบไปสุดพลัง โครม!!!!
ประตูมันเปิดผ่าง!ออกสลักคงพังแน่หล่ะแต่ใครจะไปสน ภาพก๊วนพี่บีที่ฉุดกระชากสไปรท์ออกมาได้พอดีคือสิ่งแรงที่เห็น
“เฮ่ย!! ปล่อยไปรท์นะเว่ย ยิ่งเป็นชะนีนี่ตบไม่เลี้ยงนะคะ!!”
ทำเสียงโหดกดต่ำได้แมนสมชายทั้งแท่งแต่งหางเสียงใส่อารมณ์ตามความสาว
พี่บีกับแก๊งนางหัวไปหัวเราะกันแล้วกระชากสไปรท์ไปมาให้ยิ่งเสื้อหลุดลุ่ยหัวกระเซิงอย่างกับโดนข่มขืน ดีนะหน้ายังสวยเด้งถึงจะดูแดงหน่อยๆก็เถอะ บีเชิดหน้าขึ้นพูดเสียงเหยียดใส่
“ตุ๊ดตัวเดียวเนี่ยนะ ”
“กับพยานอีกหนึ่ง”
เสียงเรียบๆที่มันหุบปากบีได้ชะงัด เธอขมวดคิ้วใส่รุ่นน้องที่ไม่คิดว่าจะได้เจอในสถานการณ์แบบนี้
ยืนจ้องหน้าของขวัญที่ก้าวพ้นขอบประตูมาประชันหน้ากัน บีกอดอกยิ้มเยอะใส่คนตรงหน้า
“เนิ้ดก็อยู่ส่วนเนิ้ด ไม่อยากมีปากไว้ประจบครูแล้วว่างั้น”
“ทัณฑ์บนสองครั้งพักการเรียน พี่คงรู้กฎข้อนี้นะคะ
แต่ก็ไม่แน่...ยิ่งทำเรื่องติดกันแบบนี้ครูอาจจะพิจารณาให้ออกเลยก็ได้”
พี่บีคงโกรธน่าดูถึงได้เงื้อมมือเหมือนจะตบขวัญ สไปรท์รีบถลาไปแต่แรงรั้งที่ตัวมันมากเกิน ได้จะกระชากตัวไปมาจะให้หลุด
ของขวัญยังคงจ้องหน้ารุ่นพี่ไม่แม้แต่ขยับหลบฝ่ามือ ตบสิ ง้างไว้ทำไม
บีกำมือจนสั่น ชี้หน้าของขวัญดูแค้นมากมาย “สเออะมาสอดเองนะ รับผลที่จะตามมาด้วยแล้วกัน”
พูดจบก็เดินกระแทกไหล่ของขวัญออกจากห้องน้ำไปปล่อยให่ลูกสมุนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก สับสนไม่รู้จะเอายังไงเลยปล่อยสไปรท์ออก มีผลักๆนิดให้เซทิ้งท้ายก่อนจะสะบัดก้นเดินตามลูกพี่อย่างกับหมาขี้ประจบ
เห้อ...
“รอดแล้วนะมึง”
สไปรท์ไม่ตอบเพื่อนสาว เพราะคนตรงหน้ากลับเรียกความสนใจได้ทั้งหมด สไปรท์อ้ำอึ้งเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก แล้วต้องผงะเมื่อของขวัญเดินเร็วๆมาจับคางเธอไว้ ยิ่งบีบแน่ไม่ให้ขืนออก บิดให้เห็นรอยแดงแถวโหนกแก้มเต็มสองตา หล่อนกัดปากเหมือนจะเจ็บแทน
“เราว่าบอกครูเหอะ ” ”ไม่ต้องหรอก เรื่องมันจะใหญ่ซะเปล่าๆ”
“แล้วที่โดนนี่มันใหญ่ไม่พอรึไง”
เหมือนของขวัญจะโกรธ หรือโมโห ถึงได้ดูหัวฟัดหัวเหวี่ยงกระแทกเสียงใส่แบบนั่น ขวัญปล่อยคางเธอออกเปลี่ยนท่วงท่าเป็นกอดอกมองเธอซึ่งสายตาดูดุเกินว่าจะชวนคุยหรือแม้แต่ขอบคุณ คิดดูสิขนาดอิไมค์กี้ตุ๊ดพูดมากมันยังสงบปากสงบคำเลย สไปรท์หลบตาคนตรงหน้า ทำเป็นก้มหน้าก้มตายัดเสื้อหลุดลุ่ยยัดชายใส่ขอบกระโปรงหวังจะตัดคำถามด้วยการไม่ตอบ ขวัญถอนหายใจเฮือกจนลมอุ่นๆพ่นใส่หน้าผากเธอเลยหล่ะ เลยแอบเหลือบมองอย่างหวาดๆ
อะ
สไปรท์เงิบหน้าออกเมื่อแรงรั้งรอบลำคอมันทำให้หายใจลำบาก ไม่ใช่เพราะเนคไทที่กำลังกระชับเข้าจากฝีมือคนตรงหน้าแต่ก้อนเนื้อในอกมันกลับบีบตัวเต้นอย่างบ้าคลั่งเมื่อของขวัญขยับเนคไทด์จัดให้กันเหมือนทนมองสภาพเธอไม่ไหว ของขวัญยังคงก้มหน้าก้มตาวุ่นวายกับเส้นเนคไทไม่ได้สนใจหน้าเธอเลยซักนิด
“โดนหนักขนาดนี้ สำนึกบ้างก็ดีนะ”
ประโยคที่เหมือนจะด่าใส่พฤติกรรมมั่วไม่เลือก มันสมควรจะเจ็บหรือจุกซักนิด แต่ไม่รู้สิ ปากมันกลับยิ้มกว้างเหมือนคนบ้าที่สมองมันดันตีความไปว่าของขวัญอาจจะคิดเป็นห่วงกัน...หล่ะมั้ง? สไปรท์มองตามแผ่นหลังบางๆที่เดินออกจากห้องน้ำอุดอู้ ทิ้งให้เหลือแต่สัมผัสรอบลำคอจากความเอาใจใส่ น่าแปกลดีนะมีคนประเภทที่มันอกหักแล้วดันไปใจเต้นกับอีกคนได้แค่ข้ามคืนอีกไหมเนี่ย
“เอ้า....ยิ้มอีก โดนตบจนบ้าเลยหรออิไปรท์ เออว่าแต่
นี่แกไปสนิทกับของขวัญตั้งแต่เมื่อไหร่อะ”
สไปรท์ยกไหล่ แตะโหนกแก้มตัวเองแล้วต้องร้องซี๊ด ไปยืนหน้ากระจกพลิกหน้าไปมาดูร่องรอยจางๆ
“ไมคกี้เอากระเป๋าเมคอัพมาให้หน่อยดิ รอยมันชัดเกินไปหว่ะ”
ไมค์กี้จิ๊ปากเมื่อเพื่อตัวดีเฉเรื่องตอบ กระทืบเท้าเดินปึงปังออกจากห้องทิ้งเหลือแค่เธอ อืม..ก็หวั่นๆอยู่หรอกนะ ไม่รู้ว่าคุณพี่บีจะย้อนกลับมารึเปล่า แต่โดนฤทธิ์ครองขวัญไปซะขนาดนั้นคงยากอยู่หรอก สไปรท์ยิ้มกริ่มมองหน้าตัวเอง แต่กลับต้องคลายลง มุ่นคิ้วขมวดใส่ความรู้สึกที่เพิ่งออกปากจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับมันอีก
สไปรท์พลิกตัวทิ้งหลังพิงกำแพงเย็นเฉียบ รู้สึกได้ว่าดวงตามันสั่นระริกตามแรงบีบเต้นภายในอก รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันหมายความว่ายังไงแม้จะพยายามหยุดยั้งด้วยการจ้องมองปลายเท้าจนแทบทะลุอยากจะลบความรู้สึกที่มันกระพือปีกผีเสื้อในท้องให้มันม่วนจนอกแทบระเบิด
ไม่เอาน่า....
TBC.
อัพฉลองพี่แทพบประชาช๊ง *0* โอยน่าฮัก
เจอกันตอนหน้าค่ะ+ขอบคุณที่ติดตาม
ความคิดเห็น