ที่สุดของความรัก ลองเข้ามาอ่านดูน้า

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่อง สิ่งที่ดีที่สุดของความรัก

                เคยได้ยินประโยคหนึ่งไหม ที่เขาบอกว่า…การที่เราได้เป็นแฟนกับคนที่เราชอบ เป็นลาภที่ประเสริฐที่สุดล่ะ ฉันก็เคยเชื่อนะ ว่ามันคงจะเป็นแบบที่เขาพูดกันแบบนั้นจริงๆ และทุกวันนี้ก็ยังคงเชื่อและหวังอยู่ ฉันเองก็อยากจะมีลาภอันประเสริฐแบบนั้นกับเขาสักครั้งหนึ่ง

                90% ของเด็กผู้หญิงเคยมีประสบการณ์แอบชอบรุ่นพี่ หรือไม่ก็รุ่นน้อง ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน แต่เป็นประเภทที่แอบชอบรุ่นพี่ รุ่นพี่ที่ฉันแอบชอบนั้นเป็นรุ่นพี่ ม.6 เป็นรุ่นพี่ฉันปีหนึ่ง ตอนนั้นฉันอยู่ ม.5 เชื่อไหม? ฉันไม่เคยชอบพี่เขาเลย แต่วันหนึ่งก็มีเหตุการณ์ทำให้ฉันต้องชอบพี่เขาซะงั้น

                ตอนเช้าของวันพุธ ฉันเอารถจักรยานยนต์มาโรงเรียนที่เรียนอยู่กับน้องสองคน ฉันเป็นคนขับมาแล้วก็เอารถเข้าไปเก็บในโรงรถของนักเรียน วันนั้นฉันเข้าไปคนเดียวแต่ก็รู้สึกว่า ทำไมวันนี้รถมันเต็มเร็วกว่าปกติกันนะ ฉันมองหาที่จอดที่พอจะแทรกได้อยู่ที่หนึ่ง ฉันก็เลยจัดการเข็นรถไปจอด แต่ช่องว่างมันน้อยไปสำหรับฉัน ฉันไม่ถนัดเรื่องการจอดรถเป็นที่สุด แต่ก็พยายามจะเอารถเข้าไปแทรกให้มีที่จอดให้ เชื่อไหม ฉันจัดการกับการจอดอยู่นานเป็นสามนาที จนรถฉันไปติดกับรถที่จอดข้างๆ เอาแล้วไง! ฉันทำรถคนอื่นเป็นรอย T^T

                “น้องครับ ให้พี่ช่วยไหมครับ?” จู่ๆ ก็มีเสียงปริศนา แต่มันก็เป็นเสียงสวรรค์นะ เพราะพี่เขายื่นมือมาช่วยฉันในยามที่ลำบาก ฉันหันหน้าไปยิ้มให้เขาแล้วเดินออกมา พี่เขาก็เข้าไปจัดรถข้างๆ แล้วเอารถฉันเข้าไปจอดแทรกที่ว่าง เขาเงยหน้ามาบอกว่า “เสร็จล่ะ” แล้วก็ยิ้มให้ฉันทีหนึ่ง ฉันก็ยิ้มตอบไปแล้วบอกขอบคุณพี่เขา แล้วเขาก็เดินออกไป ปล่อยให้หัวใจดวงน้อยๆของฉัน หลุดล่องไป ฉันอยู่โรงเรียนเดียวกับเขา เคยเห็นหน้าเขา แต่ฉันไม่รู้จักชื่อเขาเลยสักนิด พอจะไปถามเพื่อนก็อธิบายลักษณะของเขาไม่ถูก เวลาฉันพูดถึงพี่เขา ฉันก็เลยเรียกพี่เขาแทนว่า ‘พี่สุภาพบุรุษ’ ตลอดมา

                ฉันก็แค่ปลื้มพี่เขา แต่ไม่ได้ถึงกับชอบพี่เขา จนพี่เขาจบ ม.6 ไป ฉันก็ได้เลื่อนชั้นเป็น ม.6 แทน ฉันลืมเรื่องพี่เขาไปสนิทเลย จนฉันได้เจอพี่เขาอีกทีที่ Facebook ฉันแอดพี่เขาไปได้สักพัก พี่เขาก็รับแอดฉัน ฉันก็เลยไปไลค์รูป ของพี่เขามากมาย แล้วพี่เขาก็ทักแชทฉันมากว่า “ขอบคุณสำหรับไลค์นะครับ J”

                ด้วยความที่อยากจะรู้จักพี่เขา ก็เลยตอบแชทพี่เขาไป แต่ฉันเรียกพี่เขาว่า พี่สุภาพบุรุษ พี่เขาพิมพ์หัวเราะส่งมาแล้วบอกว่า เขาชื่อ ต้า หลังจากประโยคนั้นส่งมา เป็นอันว่า ฉันรู้จักพี่เขาแล้ว ^^ พอคุยกันไป ฉันก็ได้รู้เรื่องของเขาขึ้นมาเยอะเลย พี่เขาเรียนปี 1 ที่มหาวิทยาลัยที่หนึ่ง เรียนเก่งด้วยนะ และหน้าตาพี่เขาก็จัดได้ว่า เป็นคนหน้าตาดี หลายคนบอกว่า พี่เขาเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ ฉันเองก็ไม่เคยเถียง เชื่อเรื่องนี้ตลอดมา

                เราคุยแชทกันทุกๆวัน คุยเรื่องคณะที่ฉันจะเรียนต่อบ้าง คุยเรื่องการเรียนของพี่ต้าบ้าง คุยเรื่องต่างๆมากมาย แต่ละวันไม่เคยจะซ้ำเรื่องที่พูดกันเลย ไม่เคยที่จะตอบช้าด้วย วันหนึ่ง ฉันอยากทดสอบว่าพี่ต้ารู้สึกดีกับฉันบ้างไหม ฉันเลยแกล้งไม่ตอบข้อความพี่เขาเลย พี่เขาก็ไม่ทักข้อความมาเลย ตอนนั้นฉันเสียใจอยู่ลึกๆนะ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้

                แต่!! ตอนเย็นวันต่อมา พี่เขาทักข้อความมาว่า “หายไปเลย”

                ฉันดีใจจนน้ำตาปริ่มออกมาเลย ฉันก็เลยคุยกับพี่ต้าตลอด และสัญญากับตัวเองว่า อย่าหายไปอีก หลังจากนั้นฉันก็เรียกพี่ต้าแทนด้วยว่า “หมอตาต้า” ฉันกลับมาเป็นคนเดิม ไม่หายไปไหน ตอบข้อความพี่เขาตลอด จนฉันรู้สึกว่า ฉันรู้สึกดีที่ฉันได้คุยกับพี่เขา จนความรู้สึกทั้งหมดมันเถียงกันจนได้ผลลัพธ์ออกมาว่า ฉันชอบหมอตาต้า ไปแล้ว

                หมอตาต้าเรียนมหาลัยที่จังหวัดใกล้เคียง เราสองคนอยู่ห่าง ความผูกพันกับตัวหนังสือคงไม่พอ ฉันก็เลยถามเรื่องความรักหมอตาต้าไป เราคุยกันจนฉันแน่ใจว่า เขาอาจจะมีใจ ชอบฉันก็ได้ ตอนนั้นฉันแกล้งเอาเรื่องที่ฉันแอบชอบคนอื่นมาพูด ดูเหมือนว่าพี่เขาไม่อยากเห็นข้อความที่ฉันส่งไป แล้วพิมพ์กลับมาแบบส่งๆอีก ฉันก็เลยเผยความจริงว่า คนที่ฉันแอบชอบก็คือเขา หมอตาต้าไม่ว่าอะไร แต่เขาบอกว่า เขาไม่ใช่คนดีอะไร อย่างที่ฉันชอบหรอก ตอนนั้นฉันไม่ได้แคร์อะไร เพราะใจทั้งใจให้พี่เขาไปหมดแล้ว

                พี่เขาให้โอกาสเราสองคนได้คบกัน สองอาทิตย์ เผื่อฉันจะเปลี่ยนใจ ตอนนั้นฉันดีใจมากเลย ไม่คิดว่าตัวเองจะมีลาภอันประเสริฐกับเขาแบบนี้ หลังจากนั้นฉันก็มีเบอร์เขา เราพูดกันทางแชทบ้าง คุยโทรศัพท์บ้าง ฉันและเขานอนเกือบๆพร้อมกันทุกๆคืน ทุกวันอังคารหมอตาต้าก็จะไปเล่นบอล กลับมาตอนตี 1 ประจำ พอกลับมาเขาก็จะส่งข้อความมาบอกว่า กลับมาถึงหอล่ะนะ อะไรประมาณนี้ตลอด บางวันเขาก็พูดจาดูหวานๆ บางวันก็สั้นๆ ฉันเข้าใจและไม่เคยงอน หรือน้อยใจเลย เพราะรู้นิสัยเขาดีว่า ไม่ค่อยจะเอาใจใครสักเท่าไหร่ ยิ่งกว่านั้นบางวัน พี่เขาก็เรียนหนัก หนักพอที่จะทำให้เราคุยกันไม่กี่คำ แต่เขาก็บอกฝันดีฉันก่อนจะนอน ทุกๆคืน

                ฉันอยากจะบอกว่า ฉันได้ครอบครองลาภอันประเสริฐเรื่องความรักแล้ว ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือไปได้ง่ายๆ ฉันขอขอบคุณเวลาและโอกาสที่พี่เขาให้ฉันมาจนถึงทุกวันนี้ สัญญาว่าฉันจะไม่งอแง เอาแต่ใจ และจะไม่นอกใจมีใครอีกด้วย นอกจากคนที่ชื่อว่า…หมอตาต้า