ลำดับตอนที่ #82
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #82 : [SF TAECYE]ผมขอนะครับ?
Title:ขอผมนะครับ?Note:เคยอ่านของไรท์เตอร์คนหนึ่งแล้วอยากลองแต่งดูบ้าง
ณ งาน KBS Song Festival 2009
เสียงกรี๊ดของเหล่าบรรดาแฟนคลับดังกระหึ่มไปทั่วทั้งฮอลล์จัดงานเมื่อเหล่าบรรดานักร้องที่พวกเขาและเธอต่างชื่นชอบเดินออกมาจากด้านหลังของเวที ก่อนที่จะตามด้วยพิธีกรสามคนซึ่งเป็นหญิงสองและชายหนึ่ง
แทคยอนแห่ง2pmมองไปมาตามผู้คนที่มายืนออรอให้พิธีกรพูดเริ่มงานเสร็จก่อนที่สายตาคมจะไปหยุดลงที่ร่างบางคนหนึ่งที่มายืนอยู่ข้างๆพิธีกรสาว
เขาค่อยๆแกล้งเดินไปทักทายรุ่นพี่คนอื่นๆแต่สายตาก็จับจ้องไปยังร่างบางที่ยืนมองแฟนคลับของตนไปจนครบ
‘เจอจนได้’
เขานึกในใจก่อนจะเดินไปหยุดยืนอยู่เบื้องหลังเยื้องออกมาเพียงเล็กน้อย อีทึกที่หันไปคุยกับฮยอกแจก็หันกลับมาก่อนจะเจอเข้ากับแทคยอน
‘ทักหน่อยละกัน’
เขาหันไปยิ้มให้ร่างสูงที่มาหยุดยืนอยู่ด้านหลังของซาลาเปาน้อยของวงก่อนจะยิ้มขึ้นมาอย่างเข้าใจในทันที
“ไงแทคยอน”
“อ่ะครับ?”แทคยอนที่เผลอมองร่างบางอยู่ก็สะดุ้งก่อนจะหันมาคุยกับอีทึก พูดไปมองไปแอบมองร่างบางไป
“วันนี้เต็มที่เลยนะ”อีทึกพูดไปพลางสังเกตอาการของร่างสูงไปด้วย
‘มองอยู่ได้เดี๋ยวเจ้าซาลาเปาก็พรุนก่อนหรอก’
เขานึกในใจก่อนจะหันไปทางอื่น
‘หึๆงานเข้าแล้ว ซาลาเปาเอ๋ย’
“ว่าไงนะ”
เรียวอุคตะโกนขึ้นมาเสียงดังก่อนจะมองไปทางเยซองที่นั่งฟังเพลงรอเวลาขึ้นไปแสดงตามคิว
“ฟังไม่ผิดหรอกน่า ซาลาเปาน่ารักๆแบบนี้ก็ต้องมีคนหมายปองเป็นธรรมดา”
“แต่พี่เยซองเขาไม่ชอบคนที่เด็กกว่านี่”
“ไม่รู้วุ้ย”
อีทึกตอบเรียวอุคไปแค่นั้นก่อนที่จะเดินไปที่อื่น ทงเฮที่เห็นว่าทางโล่งแล้วก็ค่อยๆย่องมาหาเรียวอุคก่อนจะกอดหมับเข้าให้และฝังจมูกของตัวเองลงไปบนแก้มนุ่มๆนั่น
“คุยอะไรกับพี่อีทึกครับคนดี”
“พี่เล่นอะไร้บ้าๆอีกแล้วนะ”
“ฮ่ะๆ แล้วตกลงคุยอะไรกันครับ”
“ก็เรื่องพี่เยซองน่ะสิ”
เรียวอุคเริ่มเล่าทงเฮปล่อยเรียวอุคออกก่อนจะเดินมานั่งลงตรงหน้าแล้วกุมมือของคนตัวเล็กเอาไว้
“วีดวิ้ว~!อิจฉาจริงวุ้ย”
ฮยอกแจตะโกนแทรกขึ้นมาอย่างหมันไส้เพื่อตัวดีที่เอาแต่อยู่กับคนรักจนลืมเพื่อน
“เงียบปากน่ะฮยอก”
ทงเฮตะโกนเบาๆแล้วหันมาสนใจเรียวอุคที่นั่งเขินหน้าแดงอยู่
“คนบ้า”
เรียวอุคพูดเบาๆก่อนจะหลบหน้าของทงเฮที่เลื่อนเข้ามาใกล้ๆ
‘มีความสุขจริงนะ’
เยซองนึกในใจก่อนจะยิ้มออกมากับภาพที่เห็น เขาก็อยากมีแบบนี้บ้างมีคนมาคอยกุมมือคอยอยู่ข้างๆแบบนี้
เฮ้อ...เยซองถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป
‘จ้พวกบ้าเอ๊ย มาสวีทหวานอะไรกันแถวนี้ล่ะเนี่ย’
เยซองเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปตามทางที่ทอดยาวจากห้องพักของพวกเขาไปยังห้องน้ำ เยซองเดินไปตามทางเรื่อยๆพลางมองนู่นนี่ไปด้วยจนเดินไปชนใครเข้า
ตุ้บ!
“ขอโทษครับ”
เยซองที่ล้มลงไปนอนกับพื้นกล่าวขอโทษก่อนที่จะพยายามยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืน
“ผมช่วยนะครับ”
คนที่เขาเพิ่งเดินชนยื่นมือมาให้จับก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมองไปตามลำแขนจนถึงใบหน้าที่กำลังยิ้มอย่างเป็นมิตร
“ไม่เป็นไร”
เยซองพูดเบาๆก่อนจะดันตัวเองขึ้นมายืนและปัดเนื้อปัดตัว
“ครับ”
แทคยอนรับคำสั้นๆก่อนที่จะก้มหัวให้เขาไม่กล้าสู้หน้าของเยซอง และไม่กล้าแม้กระทั่วสบตา
“ฉันไปนะ”
เยซองพูดแค่นี้ก่อนจะหมุนตัวกลับไปที่ห้องพักของตัวเอง
งานเริ่มไปเรื่อยๆและตามการจัดคิวไว้เวลาขึ้นไปบนเวทีพร้อมกันหลายๆวงแทคยอนก็มักจะเหลือบมองร่างบางที่เป็นรุ่นพี่ต่างวงบ่อยๆและอาการเหล่านี้ก็อยู่ในสายตาของทั้งสองวง
“พี่อีทึกเจ้านั่นชื่ออะไรนะ”
“ใคร”
“ก็เจ้าคนที่สูงๆในวง2pmไงหล่ะ”
ซีวอนที่พอกลับเข้ามาในห้องพร้อมเหล่าสมาชิกที่ไปงานคนอื่นๆก็รีบลากพี่ใหญ่ที่ดูน่าจะรู้เรื่องมาถามทันที
“แทคยอนน่ะเหรอ”
ซีวอนพยักหน้าหงึกหงัก อีทึกมองไปทางเยซองที่เดินมาทางนี้พอดีเลยได้แต่ยิ้มๆให้ซีวอนก่อนจะพยักพเยิดไปทางคนตัวเล็กด้านหลังก่อนที่ซีวอนจะหันไปมองตามแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นคนตัวเล็กมายืนอยู่ด้านหลังของตน
“คุยอะไรกันอยู่เหรอ”
เยซองถามออกมาแววตาใสซื่อ ซึ่งอีทึกก็ได้แต่แอบขำกับท่าทางที่ดูเหมือนเด็กๆ
“เปล่าหรอกฮะเนอะพี่ทึกกี้”
ซีวอนโบ้ยมาทางอีทึกที่กำลังจะย่องออกไปส่วนเจ้าตัวดีเดินหายไปไกลแล้ว เยซองเดินเข้ามาหาอีทึกก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆแล้วจ้องตาอีทึกเขม็ง
“เหมือนว่าพวกพี่จะนินทาผม”
เยซองพูดเสียงเย็น อีทึกกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเขาหน้าซีดเหงื่อเต็มตัวไปหมดเหมือนคนกำลังโดนจับผิด
“ปะ....เปล่าสักหน่อย”
เยซองหรี่ตามองพี่ใหญ่ที่เหงื่อขึ้นเต็มหน้าอย่างนึกแกล้ง
“จริงๆนะ”
อีทึกรีบตอบก่อนที่เรียวอุคจะตะโกนเรียกเยซองให้ไปหา
“ฟู่ว~!”
อีทึกถอนหายใจอย่างโล่งอก
เยซองเดินไปหาเรียวอุคที่ประตูห้องพักก่อนที่จะเจอคนที่เดินชนเขา
“ผมจะมาขอโทษอีกครั้งครับ”
แทคยอนยืนยิ้มให้อย่างเป็นมิตรซึ่งเยซองก็แค่ยิ้มตอบกลับไป
“แค่นี้ใช่มั๊ย”
แทคยอนแทบจะหุบยิ้มเขามองหน้าของร่างบางที่ยังคงยิ้มให้เขาอยู่แต่ความรู้สึกห่างเหินมันทำให้เขาไม่กล้าสู้หน้าต่อ
“เอ่อ..”
“เชิญเจ้าเด็กนั่นเข้ามาข้างในก่อนสิ”
เสียงของอีกทึกนั่นเองที่ตะโกนดังออกมา เยซองหันไปมองก่อนที่จะพยักหน้าให้แทคยอนเข้ามา
“ไม่ไปอยู่กับพวกเพื่อนๆของนายหรือไง”
“...”
แทคยอนรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าไปสักสองร้อยที เขามองร่างบางที่ให้แต่ความเย็นชากับเขา
“ก็เจ้าพวกนั้นมันเอาแต่...”
แทคยอนพูดอะไรไม่ออก เขามองร่างบางที่กำลังนั่งลงตรงโซฟาข้างๆซีวอน
อย่าได้แปลกใจไปเขาสืบข้อมูลของร่างบางและเหล่าสมาชิกนี่หมดแล้ว หึๆจำได้แม้กระทั่งพี่ใหญ่ยันน้องเล็ก
“ได้ข่าวว่าตอนนี้พวกนายกำลังดังเลยนี่นา”
อีทึกเปิดประเด็น
“อ้อไม่หรอกครับ”
แทคยอนยิ้มอายก่อนจะตอบกลับเสียงเบา เขาเหลือบมองร่างบางที่ไม่สนใจเขาสักนิด
“ฉันช่วยนายได้”
เรียวอุคเดินมาอยู่ข้างหลังของแทคยอนก่อนที่จะกระซิบกันเพียงแค่สองคน
“???”
“ชอบไม่ใช่เหรอ พี่เยซองน่ะ”
แทคยอนหน้าแดงไปตามระเบียบ ในความคิดของเรียวอุคเขาไม่คิดว่าเจ้านี่จะขี้อายขนาดนี้
“ช่วยได้จริงๆเหรอ”
“ระดับฉันกับพี่ทงเฮแล้ว อย่าได้ห่วงไป”
แทคยอนน้ำตาแทบไหลทะลักออกมา เขาจับมือของเรียวอุคเป็นการขอบคุณโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองพวกเขาอยู่
ในที่สุดงานก็จบลงด้วยดี โดย2pmได้รางวัลไปตอนที่พวกเขาต่างกอดแสดงความยินดีกับเหล่านักร้องวงอื่นๆแทคยอนก็เดินหาร่างบางไปทั่วแต่ก็ไม่พบก่อนที่จะเจอตอนที่ร่างบางเดินลงไปแล้ว
‘พี่เกลียดผมมากๆเลยเหรอครับ’
“นี่แทคยอน”
เรียวอุคตะโกนเรียกแทคยอนที่เดินลงมาจากเวทีก่อนที่เขาจะโดนเจ้าตัวเล็กลากไปในที่มุมอับ
‘ฉันไม่น่าไปชอบนาย’
สายตาคู่หนึ่งมองไปยังคนทั้งคู่ก่อนที่จะต่อยเข้ากำแพงแล้วเดินจากไป
“พี่เยซองครับ เดี๋ยวพี่กลับบ้านพร้อมสารถีคนใหม่นะ”
เรียวอุคตะโกนมาแต่ไกลก่อนจะเดินไปหาทงเฮที่ยืนมองตัวเองด้วยแววตาไม่พอใจ
“ออกไปกับพี่เดี๋ยวนี้ เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
ทงเฮลากเรียวอุคออกไปโดยไม่บอกล่าว เยซองมองตามไปอย่างงงๆ
“สารถีคนใหม่”
แล้วเยซองก็ต้องหน้าบึ้งบูดขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นคนตัวสูงมายืนรอเขา(ล่ะมั้ง?)ที่รถของวงเขา
“มาทำอะไรที่นี่”
“มารับพี่กลับหอพักครับ”
“ขอโทษนะฉันมากับเหล่าสมาชิก”
“แต่รถของพี่คงรับไม่หมดมั้งครับ”
“รู้ได้ไง”
แทคยอนทำตามแผนที่เรียวอุควางไว้
ย้อนไปก่อนหน้านั้น
“เดี๋ยวนายชวนพี่เยซองคุยไปเรื่อยๆรอจนคนอื่นๆในวงขึ้นรถจนหมดแล้วค่อยเลิกคุยนะ”
แทคยอนพยักหน้ารับก่อนที่เรียวอุคจะขยิบตาให้และเดินจากไป
“อ้อลืมบอก แผนที่สองนายต้องลำบากนิดนึงล่ะ”
แล้วร่างบางเรียวอุคก็ปะปนไปกับฝูงคน
ย้อนมา ณ ปัจจุบัน
“พี่เยซองครับไม่ขึ้นรถหรือครับ”
เสียงของซีวอนดังขึ้นมา เยซองหันไปมองก่อนจะเห็นว่าที่นั่งในรถเหลือว่างอยู่สองที่
ของใครหว่า
“แล้วนี่ใครเห็นทงเฮกับเรียวอุคบ้างเนี่ย”
อีทึกหันมาถามก่อนที่ทุกคนจะส่ายหน้า เยซองคิดไปเรื่อยๆก่อนที่จะไม่สนใจเดินไปขึ้นรถเฉยทำเอาแทคยอนได้แต่ยืนอ้าปากค้างและงงๆ
“พี่เยซองครับ”
เสียงของเรียวอุคดังมาแต่ไกลก่อนที่ทงเฮจะอุ้มเรียวอุคพาดบ่าแล้วเดินมาที่แทคยอน
“นายเอารถมาหรือเปล่า”
“เอ้อ..ครับ”
“ฉันขอยืมหน่อยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเอาไปคืนให้ที่หอพักของฉันคืนนี้โทรไปบอกผู้จัดการของนายซะว่าจะไปพักที่หอของพวกฉัน”
ทงเฮสั่งเสร็จก็ปิดประตูรถก่อนจะขับบึ่งออกไปโดยมีเรียวอุคที่นอนหอบเพราะเพิ่งผ่านการจูบมา
‘อะไรวะเนี่ย’
แทคยอนจำต้องเดินขึ้นรถของเหล่าSuper Juniorขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เขามองไปทั่งทั้งรถก่อนจะไปนั่งที่ข้างๆเยซองเขาดีใจเล็กๆที่ไม่เห็นร่างบางว่าอะไร
“ในที่สุดก็กลับด้วยกันจนได้”
“ขอยืมไหล่หน่อย”
เยซองพูดแค่นี้ก่อนที่จะเอนซบลงไปบนไหล่ของร่างสูงและหลับไปแทบจะทันที
“////”
แทคยอนได้แต่นั่งหน้าแดงตัวแข็งทื่อ เขามองร่างบางด้วยแววตาอ่อนโยนขนาดหลับพี่ยังดูดีเลยนะครับ
“มองอยู่ได้ถ้าพี่ฉันสึกกร่อนไปฉันจะเอานายให้ตายเลย”
คยูฮยอนพูดขู่ออกมาโดยมีซองมินและชินดงนั่งขำอยู่ข้างๆ
“ขำอะไรของพวกพี่อ่ะ”
“อิจฉาอ่ะดิ”
“เหอะๆ”
คยูฮยอนขำแห้งๆก่อนที่จะหันไปนั่งดีๆตามเดิม
“แทคยอน...ระวังหน่อยก็ดีนะ”
“เอ๋?”
“ระวังหมา(ป่า)คาบไปกินไงล่ะ”
ก่อนที่ชินดงและซองมินจะปล่อยก๊ากออกมาเมื่อเห็นว่าตัวเองแกล้งน้องเล็กได้
“พี่ซองมินก็ระวังนะครับเดี๋ยวไก่น้อยของพี่มันจะบินไปซะก่อน”
“คยูฮยอน!!!”
“อ้อ พี่ชินดงด้วยล่ะครับระวังไรอันจะไปหาคนอื่นนะครับ”
ชินดงอ้าปากค้างกับมุข(เหรอ?)ที่เจ้ามักเน่ปล่อยออกมาบรรยากาศในรถอึมครึมลงจนทุกคนรู้สึกได้
‘จำเอาไว้ไอ้มักเน่’
ชินดงและซองมินกัดฟันกรอดๆก่อนที่จะนั่งจ้องแผ่นหลังของเจ้ามักเน่ร้ายลึก
แทคยอนมองอย่างขำๆแล้วแอบเหลือบมองร่างบางที่นอนขดตัวเข้าหาเขา เขาจึงต้องกอดร่างบางเอาไว้ตอนแรกก็ไม่อยากทำหรอกแต่มันอดใจไม่ไหวจริงๆ
แทคยอนก้มหน้าลงไปใกล้ใบหน้าของร่างบางก่อนที่จะค่อยๆแตะริมฝีปากของตนลงไปบนริมฝีปากของอีกคนเบาๆแล้วหลับตามร่างบางไป
ซองมินที่หันมาเห็นแทคยอนและเยซองนอนกอดกันกลมก็รีบสะกิดชินดงและคนอื่นๆให้หันมาดู คยูฮยอนหันมาทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มออกมา
‘ไอ้พี่ชายบ้าเอ๊ย..รับรองพรุ่งนี้พี่ต้องอายม้วนแน่ๆ’
“อืม”
เยซองครางออกมาเบาๆเมื่อตัวเองโดนขัดใจก่อนที่จะค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วกระพริบตาปริบๆมองไปรอบๆตัวก่อนจะเจอเข้ากับใบหน้าคมของแทคยอน
“เฮ้ย!!”
เยซองพลักแทคยอนจนเจ้าตัวล้มลงไปนอนกองกับพื้นคนตัวสูงลืมตาโพลงอย่างตกใจก่อนจะเอามือไปกุมสะโพกไว้ด้วยความเจ็บปวด
“ผมเจ็บนะฮะ”
“ก็ใครใช้ให้มานอนกอดฉันล่ะ”
เยซองรีบลุกขึ้นมานั่งและมองหาของที่พอป้องกันตัวเองได้ทันที
“ผมไม่ทำอะไรพี่หรอกนะฮะ”
แทคยอนพูดเบาๆก่อนจะยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปนั่งลงบนเตียงของเรียวอุค
“แล้วเรียวอุคล่ะ”
“โดนทงเฮจับตัวไปฮะ”
แทคยอนตอบใสซื่อแต่ทำเอาเยซองก๊ากออกมาทันที
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
เยซองขำน้ำหูน้ำตาไหลเอามือกุมท้องหัวเราะจนตัวงอ แทคยอนมองอย่างงงๆ
‘พี่แกเป็นอะไรไปวะ’
เขาเดินมาดูเยซองที่ยังขำดิ้นไปมาบนเตียงนอนเอามือกุมท้อง
“พี่ขำอะไรน่ะ”
แทคยอนรู้สึกหน้ามันร้อนๆผ่าวๆเวลาร่างบางที่ดวงตาชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาจากอาการขำเชยขึ้นมาสบด้วย
‘เซ็กซี่จัง’
“ก็นายน่ะ ฮ่ะๆฮ่าๆๆๆๆ”
แล้วเยซองก็หัวเราะต่อไป แทคยอนรู้สึกเขินๆยังไงไม่รู้ยิ่งเวลาที่ร่างบางเชยตามองตัวเองดวงตาเล็กๆที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาและรอยยิ้มที่ดูมีเสน่ห์
บรึ๋ย!
แทคยอนขนลุกซู่เขาเดินไปจับร่างบางที่หัวเราะเขาไม่หยุดก่อนที่จะดึงขึ้นมาและกอดเอาไว้แนบแน่น
“ทำบ้าอะไรวะ ปล่อยนะเว้ย”
เยซองดิ้นไปมาอยู่ในอ้อมแขนของร่างสูงแต่ยิ่งดิ้นร่างสูงก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นจนเขาหายใจแทบไม่ออก
“ไม่ปล่อย”
“มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน แล้วนี่มาที่นี่ได้ไง แล้วใครใช้ให้เข้ามา หา!!”
เยซองถามรัวจนแทคยอนตอบไม่ทันเขาเลยเลือกที่จะเงียบไป
“ตอบ!!!”เยซองพูดเสียงดัง เขาหน้าแดงจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว
“ปล่อยๆๆ”
“พี่ครับ...”
“ปล่อ...”
Pairing TAECYEON x YESUNG [TAECYE]
Author:Sara_Pao
Rating:NC(อยากได้ทิ้งเมลล์ไว้เน้อ)
Note:เคยอ่านของไรท์เตอร์คนหนึ่งแล้วอยากลองแต่งดูบ้าง
ณ งาน KBS Song Festival 2009
เสียงกรี๊ดของเหล่าบรรดาแฟนคลับดังกระหึ่มไปทั่วทั้งฮอลล์จัดงานเมื่อเหล่าบรรดานักร้องที่พวกเขาและเธอต่างชื่นชอบเดินออกมาจากด้านหลังของเวที ก่อนที่จะตามด้วยพิธีกรสามคนซึ่งเป็นหญิงสองและชายหนึ่ง
แทคยอนแห่ง2pmมองไปมาตามผู้คนที่มายืนออรอให้พิธีกรพูดเริ่มงานเสร็จก่อนที่สายตาคมจะไปหยุดลงที่ร่างบางคนหนึ่งที่มายืนอยู่ข้างๆพิธีกรสาว
เขาค่อยๆแกล้งเดินไปทักทายรุ่นพี่คนอื่นๆแต่สายตาก็จับจ้องไปยังร่างบางที่ยืนมองแฟนคลับของตนไปจนครบ
‘เจอจนได้’
เขานึกในใจก่อนจะเดินไปหยุดยืนอยู่เบื้องหลังเยื้องออกมาเพียงเล็กน้อย อีทึกที่หันไปคุยกับฮยอกแจก็หันกลับมาก่อนจะเจอเข้ากับแทคยอน
‘ทักหน่อยละกัน’
เขาหันไปยิ้มให้ร่างสูงที่มาหยุดยืนอยู่ด้านหลังของซาลาเปาน้อยของวงก่อนจะยิ้มขึ้นมาอย่างเข้าใจในทันที
“ไงแทคยอน”
“อ่ะครับ?”แทคยอนที่เผลอมองร่างบางอยู่ก็สะดุ้งก่อนจะหันมาคุยกับอีทึก พูดไปมองไปแอบมองร่างบางไป
“วันนี้เต็มที่เลยนะ”อีทึกพูดไปพลางสังเกตอาการของร่างสูงไปด้วย
‘มองอยู่ได้เดี๋ยวเจ้าซาลาเปาก็พรุนก่อนหรอก’
เขานึกในใจก่อนจะหันไปทางอื่น
‘หึๆงานเข้าแล้ว ซาลาเปาเอ๋ย’
“ว่าไงนะ”
เรียวอุคตะโกนขึ้นมาเสียงดังก่อนจะมองไปทางเยซองที่นั่งฟังเพลงรอเวลาขึ้นไปแสดงตามคิว
“ฟังไม่ผิดหรอกน่า ซาลาเปาน่ารักๆแบบนี้ก็ต้องมีคนหมายปองเป็นธรรมดา”
“แต่พี่เยซองเขาไม่ชอบคนที่เด็กกว่านี่”
“ไม่รู้วุ้ย”
อีทึกตอบเรียวอุคไปแค่นั้นก่อนที่จะเดินไปที่อื่น ทงเฮที่เห็นว่าทางโล่งแล้วก็ค่อยๆย่องมาหาเรียวอุคก่อนจะกอดหมับเข้าให้และฝังจมูกของตัวเองลงไปบนแก้มนุ่มๆนั่น
“คุยอะไรกับพี่อีทึกครับคนดี”
“พี่เล่นอะไร้บ้าๆอีกแล้วนะ”
“ฮ่ะๆ แล้วตกลงคุยอะไรกันครับ”
“ก็เรื่องพี่เยซองน่ะสิ”
เรียวอุคเริ่มเล่าทงเฮปล่อยเรียวอุคออกก่อนจะเดินมานั่งลงตรงหน้าแล้วกุมมือของคนตัวเล็กเอาไว้
“วีดวิ้ว~!อิจฉาจริงวุ้ย”
ฮยอกแจตะโกนแทรกขึ้นมาอย่างหมันไส้เพื่อตัวดีที่เอาแต่อยู่กับคนรักจนลืมเพื่อน
“เงียบปากน่ะฮยอก”
ทงเฮตะโกนเบาๆแล้วหันมาสนใจเรียวอุคที่นั่งเขินหน้าแดงอยู่
“คนบ้า”
เรียวอุคพูดเบาๆก่อนจะหลบหน้าของทงเฮที่เลื่อนเข้ามาใกล้ๆ
‘มีความสุขจริงนะ’
เยซองนึกในใจก่อนจะยิ้มออกมากับภาพที่เห็น เขาก็อยากมีแบบนี้บ้างมีคนมาคอยกุมมือคอยอยู่ข้างๆแบบนี้
เฮ้อ...เยซองถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป
‘จ้พวกบ้าเอ๊ย มาสวีทหวานอะไรกันแถวนี้ล่ะเนี่ย’
เยซองเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปตามทางที่ทอดยาวจากห้องพักของพวกเขาไปยังห้องน้ำ เยซองเดินไปตามทางเรื่อยๆพลางมองนู่นนี่ไปด้วยจนเดินไปชนใครเข้า
ตุ้บ!
“ขอโทษครับ”
เยซองที่ล้มลงไปนอนกับพื้นกล่าวขอโทษก่อนที่จะพยายามยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืน
“ผมช่วยนะครับ”
คนที่เขาเพิ่งเดินชนยื่นมือมาให้จับก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมองไปตามลำแขนจนถึงใบหน้าที่กำลังยิ้มอย่างเป็นมิตร
“ไม่เป็นไร”
เยซองพูดเบาๆก่อนจะดันตัวเองขึ้นมายืนและปัดเนื้อปัดตัว
“ครับ”
แทคยอนรับคำสั้นๆก่อนที่จะก้มหัวให้เขาไม่กล้าสู้หน้าของเยซอง และไม่กล้าแม้กระทั่วสบตา
“ฉันไปนะ”
เยซองพูดแค่นี้ก่อนจะหมุนตัวกลับไปที่ห้องพักของตัวเอง
งานเริ่มไปเรื่อยๆและตามการจัดคิวไว้เวลาขึ้นไปบนเวทีพร้อมกันหลายๆวงแทคยอนก็มักจะเหลือบมองร่างบางที่เป็นรุ่นพี่ต่างวงบ่อยๆและอาการเหล่านี้ก็อยู่ในสายตาของทั้งสองวง
“พี่อีทึกเจ้านั่นชื่ออะไรนะ”
“ใคร”
“ก็เจ้าคนที่สูงๆในวง2pmไงหล่ะ”
ซีวอนที่พอกลับเข้ามาในห้องพร้อมเหล่าสมาชิกที่ไปงานคนอื่นๆก็รีบลากพี่ใหญ่ที่ดูน่าจะรู้เรื่องมาถามทันที
“แทคยอนน่ะเหรอ”
ซีวอนพยักหน้าหงึกหงัก อีทึกมองไปทางเยซองที่เดินมาทางนี้พอดีเลยได้แต่ยิ้มๆให้ซีวอนก่อนจะพยักพเยิดไปทางคนตัวเล็กด้านหลังก่อนที่ซีวอนจะหันไปมองตามแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นคนตัวเล็กมายืนอยู่ด้านหลังของตน
“คุยอะไรกันอยู่เหรอ”
เยซองถามออกมาแววตาใสซื่อ ซึ่งอีทึกก็ได้แต่แอบขำกับท่าทางที่ดูเหมือนเด็กๆ
“เปล่าหรอกฮะเนอะพี่ทึกกี้”
ซีวอนโบ้ยมาทางอีทึกที่กำลังจะย่องออกไปส่วนเจ้าตัวดีเดินหายไปไกลแล้ว เยซองเดินเข้ามาหาอีทึกก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆแล้วจ้องตาอีทึกเขม็ง
“เหมือนว่าพวกพี่จะนินทาผม”
เยซองพูดเสียงเย็น อีทึกกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเขาหน้าซีดเหงื่อเต็มตัวไปหมดเหมือนคนกำลังโดนจับผิด
“ปะ....เปล่าสักหน่อย”
เยซองหรี่ตามองพี่ใหญ่ที่เหงื่อขึ้นเต็มหน้าอย่างนึกแกล้ง
“จริงๆนะ”
อีทึกรีบตอบก่อนที่เรียวอุคจะตะโกนเรียกเยซองให้ไปหา
“ฟู่ว~!”
อีทึกถอนหายใจอย่างโล่งอก
เยซองเดินไปหาเรียวอุคที่ประตูห้องพักก่อนที่จะเจอคนที่เดินชนเขา
“ผมจะมาขอโทษอีกครั้งครับ”
แทคยอนยืนยิ้มให้อย่างเป็นมิตรซึ่งเยซองก็แค่ยิ้มตอบกลับไป
“แค่นี้ใช่มั๊ย”
แทคยอนแทบจะหุบยิ้มเขามองหน้าของร่างบางที่ยังคงยิ้มให้เขาอยู่แต่ความรู้สึกห่างเหินมันทำให้เขาไม่กล้าสู้หน้าต่อ
“เอ่อ..”
“เชิญเจ้าเด็กนั่นเข้ามาข้างในก่อนสิ”
เสียงของอีกทึกนั่นเองที่ตะโกนดังออกมา เยซองหันไปมองก่อนที่จะพยักหน้าให้แทคยอนเข้ามา
“ไม่ไปอยู่กับพวกเพื่อนๆของนายหรือไง”
“...”
แทคยอนรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าไปสักสองร้อยที เขามองร่างบางที่ให้แต่ความเย็นชากับเขา
“ก็เจ้าพวกนั้นมันเอาแต่...”
แทคยอนพูดอะไรไม่ออก เขามองร่างบางที่กำลังนั่งลงตรงโซฟาข้างๆซีวอน
อย่าได้แปลกใจไปเขาสืบข้อมูลของร่างบางและเหล่าสมาชิกนี่หมดแล้ว หึๆจำได้แม้กระทั่งพี่ใหญ่ยันน้องเล็ก
“ได้ข่าวว่าตอนนี้พวกนายกำลังดังเลยนี่นา”
อีทึกเปิดประเด็น
“อ้อไม่หรอกครับ”
แทคยอนยิ้มอายก่อนจะตอบกลับเสียงเบา เขาเหลือบมองร่างบางที่ไม่สนใจเขาสักนิด
“ฉันช่วยนายได้”
เรียวอุคเดินมาอยู่ข้างหลังของแทคยอนก่อนที่จะกระซิบกันเพียงแค่สองคน
“???”
“ชอบไม่ใช่เหรอ พี่เยซองน่ะ”
แทคยอนหน้าแดงไปตามระเบียบ ในความคิดของเรียวอุคเขาไม่คิดว่าเจ้านี่จะขี้อายขนาดนี้
“ช่วยได้จริงๆเหรอ”
“ระดับฉันกับพี่ทงเฮแล้ว อย่าได้ห่วงไป”
แทคยอนน้ำตาแทบไหลทะลักออกมา เขาจับมือของเรียวอุคเป็นการขอบคุณโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองพวกเขาอยู่
ในที่สุดงานก็จบลงด้วยดี โดย2pmได้รางวัลไปตอนที่พวกเขาต่างกอดแสดงความยินดีกับเหล่านักร้องวงอื่นๆแทคยอนก็เดินหาร่างบางไปทั่วแต่ก็ไม่พบก่อนที่จะเจอตอนที่ร่างบางเดินลงไปแล้ว
‘พี่เกลียดผมมากๆเลยเหรอครับ’
“นี่แทคยอน”
เรียวอุคตะโกนเรียกแทคยอนที่เดินลงมาจากเวทีก่อนที่เขาจะโดนเจ้าตัวเล็กลากไปในที่มุมอับ
‘ฉันไม่น่าไปชอบนาย’
สายตาคู่หนึ่งมองไปยังคนทั้งคู่ก่อนที่จะต่อยเข้ากำแพงแล้วเดินจากไป
“พี่เยซองครับ เดี๋ยวพี่กลับบ้านพร้อมสารถีคนใหม่นะ”
เรียวอุคตะโกนมาแต่ไกลก่อนจะเดินไปหาทงเฮที่ยืนมองตัวเองด้วยแววตาไม่พอใจ
“ออกไปกับพี่เดี๋ยวนี้ เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
ทงเฮลากเรียวอุคออกไปโดยไม่บอกล่าว เยซองมองตามไปอย่างงงๆ
“สารถีคนใหม่”
แล้วเยซองก็ต้องหน้าบึ้งบูดขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นคนตัวสูงมายืนรอเขา(ล่ะมั้ง?)ที่รถของวงเขา
“มาทำอะไรที่นี่”
“มารับพี่กลับหอพักครับ”
“ขอโทษนะฉันมากับเหล่าสมาชิก”
“แต่รถของพี่คงรับไม่หมดมั้งครับ”
“รู้ได้ไง”
แทคยอนทำตามแผนที่เรียวอุควางไว้
ย้อนไปก่อนหน้านั้น
“เดี๋ยวนายชวนพี่เยซองคุยไปเรื่อยๆรอจนคนอื่นๆในวงขึ้นรถจนหมดแล้วค่อยเลิกคุยนะ”
แทคยอนพยักหน้ารับก่อนที่เรียวอุคจะขยิบตาให้และเดินจากไป
“อ้อลืมบอก แผนที่สองนายต้องลำบากนิดนึงล่ะ”
แล้วร่างบางเรียวอุคก็ปะปนไปกับฝูงคน
ย้อนมา ณ ปัจจุบัน
“พี่เยซองครับไม่ขึ้นรถหรือครับ”
เสียงของซีวอนดังขึ้นมา เยซองหันไปมองก่อนจะเห็นว่าที่นั่งในรถเหลือว่างอยู่สองที่
ของใครหว่า
“แล้วนี่ใครเห็นทงเฮกับเรียวอุคบ้างเนี่ย”
อีทึกหันมาถามก่อนที่ทุกคนจะส่ายหน้า เยซองคิดไปเรื่อยๆก่อนที่จะไม่สนใจเดินไปขึ้นรถเฉยทำเอาแทคยอนได้แต่ยืนอ้าปากค้างและงงๆ
“พี่เยซองครับ”
เสียงของเรียวอุคดังมาแต่ไกลก่อนที่ทงเฮจะอุ้มเรียวอุคพาดบ่าแล้วเดินมาที่แทคยอน
“นายเอารถมาหรือเปล่า”
“เอ้อ..ครับ”
“ฉันขอยืมหน่อยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเอาไปคืนให้ที่หอพักของฉันคืนนี้โทรไปบอกผู้จัดการของนายซะว่าจะไปพักที่หอของพวกฉัน”
ทงเฮสั่งเสร็จก็ปิดประตูรถก่อนจะขับบึ่งออกไปโดยมีเรียวอุคที่นอนหอบเพราะเพิ่งผ่านการจูบมา
‘อะไรวะเนี่ย’
แทคยอนจำต้องเดินขึ้นรถของเหล่าSuper Juniorขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เขามองไปทั่งทั้งรถก่อนจะไปนั่งที่ข้างๆเยซองเขาดีใจเล็กๆที่ไม่เห็นร่างบางว่าอะไร
“ในที่สุดก็กลับด้วยกันจนได้”
“ขอยืมไหล่หน่อย”
เยซองพูดแค่นี้ก่อนที่จะเอนซบลงไปบนไหล่ของร่างสูงและหลับไปแทบจะทันที
“////”
แทคยอนได้แต่นั่งหน้าแดงตัวแข็งทื่อ เขามองร่างบางด้วยแววตาอ่อนโยนขนาดหลับพี่ยังดูดีเลยนะครับ
“มองอยู่ได้ถ้าพี่ฉันสึกกร่อนไปฉันจะเอานายให้ตายเลย”
คยูฮยอนพูดขู่ออกมาโดยมีซองมินและชินดงนั่งขำอยู่ข้างๆ
“ขำอะไรของพวกพี่อ่ะ”
“อิจฉาอ่ะดิ”
“เหอะๆ”
คยูฮยอนขำแห้งๆก่อนที่จะหันไปนั่งดีๆตามเดิม
“แทคยอน...ระวังหน่อยก็ดีนะ”
“เอ๋?”
“ระวังหมา(ป่า)คาบไปกินไงล่ะ”
ก่อนที่ชินดงและซองมินจะปล่อยก๊ากออกมาเมื่อเห็นว่าตัวเองแกล้งน้องเล็กได้
“พี่ซองมินก็ระวังนะครับเดี๋ยวไก่น้อยของพี่มันจะบินไปซะก่อน”
“คยูฮยอน!!!”
“อ้อ พี่ชินดงด้วยล่ะครับระวังไรอันจะไปหาคนอื่นนะครับ”
ชินดงอ้าปากค้างกับมุข(เหรอ?)ที่เจ้ามักเน่ปล่อยออกมาบรรยากาศในรถอึมครึมลงจนทุกคนรู้สึกได้
‘จำเอาไว้ไอ้มักเน่’
ชินดงและซองมินกัดฟันกรอดๆก่อนที่จะนั่งจ้องแผ่นหลังของเจ้ามักเน่ร้ายลึก
แทคยอนมองอย่างขำๆแล้วแอบเหลือบมองร่างบางที่นอนขดตัวเข้าหาเขา เขาจึงต้องกอดร่างบางเอาไว้ตอนแรกก็ไม่อยากทำหรอกแต่มันอดใจไม่ไหวจริงๆ
แทคยอนก้มหน้าลงไปใกล้ใบหน้าของร่างบางก่อนที่จะค่อยๆแตะริมฝีปากของตนลงไปบนริมฝีปากของอีกคนเบาๆแล้วหลับตามร่างบางไป
ซองมินที่หันมาเห็นแทคยอนและเยซองนอนกอดกันกลมก็รีบสะกิดชินดงและคนอื่นๆให้หันมาดู คยูฮยอนหันมาทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มออกมา
‘ไอ้พี่ชายบ้าเอ๊ย..รับรองพรุ่งนี้พี่ต้องอายม้วนแน่ๆ’
“อืม”
เยซองครางออกมาเบาๆเมื่อตัวเองโดนขัดใจก่อนที่จะค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วกระพริบตาปริบๆมองไปรอบๆตัวก่อนจะเจอเข้ากับใบหน้าคมของแทคยอน
“เฮ้ย!!”
เยซองพลักแทคยอนจนเจ้าตัวล้มลงไปนอนกองกับพื้นคนตัวสูงลืมตาโพลงอย่างตกใจก่อนจะเอามือไปกุมสะโพกไว้ด้วยความเจ็บปวด
“ผมเจ็บนะฮะ”
“ก็ใครใช้ให้มานอนกอดฉันล่ะ”
เยซองรีบลุกขึ้นมานั่งและมองหาของที่พอป้องกันตัวเองได้ทันที
“ผมไม่ทำอะไรพี่หรอกนะฮะ”
แทคยอนพูดเบาๆก่อนจะยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปนั่งลงบนเตียงของเรียวอุค
“แล้วเรียวอุคล่ะ”
“โดนทงเฮจับตัวไปฮะ”
แทคยอนตอบใสซื่อแต่ทำเอาเยซองก๊ากออกมาทันที
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
เยซองขำน้ำหูน้ำตาไหลเอามือกุมท้องหัวเราะจนตัวงอ แทคยอนมองอย่างงงๆ
‘พี่แกเป็นอะไรไปวะ’
เขาเดินมาดูเยซองที่ยังขำดิ้นไปมาบนเตียงนอนเอามือกุมท้อง
“พี่ขำอะไรน่ะ”
แทคยอนรู้สึกหน้ามันร้อนๆผ่าวๆเวลาร่างบางที่ดวงตาชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาจากอาการขำเชยขึ้นมาสบด้วย
‘เซ็กซี่จัง’
“ก็นายน่ะ ฮ่ะๆฮ่าๆๆๆๆ”
แล้วเยซองก็หัวเราะต่อไป แทคยอนรู้สึกเขินๆยังไงไม่รู้ยิ่งเวลาที่ร่างบางเชยตามองตัวเองดวงตาเล็กๆที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาและรอยยิ้มที่ดูมีเสน่ห์
บรึ๋ย!
แทคยอนขนลุกซู่เขาเดินไปจับร่างบางที่หัวเราะเขาไม่หยุดก่อนที่จะดึงขึ้นมาและกอดเอาไว้แนบแน่น
“ทำบ้าอะไรวะ ปล่อยนะเว้ย”
เยซองดิ้นไปมาอยู่ในอ้อมแขนของร่างสูงแต่ยิ่งดิ้นร่างสูงก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นจนเขาหายใจแทบไม่ออก
“ไม่ปล่อย”
“มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน แล้วนี่มาที่นี่ได้ไง แล้วใครใช้ให้เข้ามา หา!!”
เยซองถามรัวจนแทคยอนตอบไม่ทันเขาเลยเลือกที่จะเงียบไป
“ตอบ!!!”เยซองพูดเสียงดัง เขาหน้าแดงจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว
“ปล่อยๆๆ”
“พี่ครับ...”
“ปล่อ...”
NC ZONE อ่ะนะ อยากได้ทิ้งเมลล์ไว้วันจันทร์จะมาตามส่งให้นะครับ
“เร่าร้อนกันจริงเลยน้า”ทงเฮพูดเบาๆอยู่หน้าประตูห้องของเยซองและเรียวอุคที่ตอนนี้คนทั้งคู่คงจะสลบอยู่(ต่าง)ห้องกันแน่ๆ
เรียวอุค..พี่เคยเตือนแล้วใช่มั๊ยว่าอย่าให้พี่หึง
ทงเฮนึกไปถึงตอนที่เรียวอุคมาปรึกษาว่าจะให้ช่วยแทคยอนแต่เขาเองก็ไม่ใช่ว่าไม่เห็นด้วยเพียงแต่เจ้าตัวเล็กของเขานี่สิดันยุ่งมากไป อาการโมโหหึงเลยทำให้เขาลากร่างเล็กไปที่คอนโดของพี่ฮีชอลก่อนที่จะลงโทษไปหลายต่อหลายรอบ
ไม่รู้ว่าตื่นมาเคะทั้งสองจะเป็นยังไงแต่ที่แน่ๆตอนนี้เมะทั้งสองคงจะมีความสุขมากถึงมากที่สุดเลยล่ะ
THE END
7/02/2553
ตอนนี้..อยู่ๆก็แบบว่าอยากลองแต่งดูไม่รู้จะดีหรือเปล่าบอกกันด้วยละกันนะ
มาลงให้ก่อนที่จะขอตัวไปสอบอาทิตย์หนึ่งนะจ๊ะแต่ว่าวันวาเลนไทน์ กวาจะมา
ลงฟิคให้อ่านอีกตอน ไม่รู้ว่าจะเป็นคู่ไหนแต่ที่แน่ๆพี่เย่’เคะ’แน่นอนจ้า ไปล่ะนะ
จุ๊บๆๆๆ-3-
“เร่าร้อนกันจริงเลยน้า”ทงเฮพูดเบาๆอยู่หน้าประตูห้องของเยซองและเรียวอุคที่ตอนนี้คนทั้งคู่คงจะสลบอยู่(ต่าง)ห้องกันแน่ๆ
เรียวอุค..พี่เคยเตือนแล้วใช่มั๊ยว่าอย่าให้พี่หึง
ทงเฮนึกไปถึงตอนที่เรียวอุคมาปรึกษาว่าจะให้ช่วยแทคยอนแต่เขาเองก็ไม่ใช่ว่าไม่เห็นด้วยเพียงแต่เจ้าตัวเล็กของเขานี่สิดันยุ่งมากไป อาการโมโหหึงเลยทำให้เขาลากร่างเล็กไปที่คอนโดของพี่ฮีชอลก่อนที่จะลงโทษไปหลายต่อหลายรอบ
ไม่รู้ว่าตื่นมาเคะทั้งสองจะเป็นยังไงแต่ที่แน่ๆตอนนี้เมะทั้งสองคงจะมีความสุขมากถึงมากที่สุดเลยล่ะ
THE END
7/02/2553
ตอนนี้..อยู่ๆก็แบบว่าอยากลองแต่งดูไม่รู้จะดีหรือเปล่าบอกกันด้วยละกันนะ
มาลงให้ก่อนที่จะขอตัวไปสอบอาทิตย์หนึ่งนะจ๊ะแต่ว่าวันวาเลนไทน์ กวาจะมา
ลงฟิคให้อ่านอีกตอน ไม่รู้ว่าจะเป็นคู่ไหนแต่ที่แน่ๆพี่เย่’เคะ’แน่นอนจ้า ไปล่ะนะ
จุ๊บๆๆๆ-3-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น