เรื่องสั้นของเย่(เคะ)ฉบับรีเควส

ลำดับตอนที่ #31 : [SF DONGTEUK]คนมันรัก

SHORT FICTION DONGTEUK-คนมันรัก

Actor : DONGHExLEETEUK

Author : YESUNGFANCLUB

Author Talk:คุณคิคิขอบคุณมากนะคะสำหรับคำชมขอบคุณที่มาตามอ่านฟิคด้วยนะ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

“เฮ้ย!”

“เฮ้ย!”

เสียงตะโกนสองเสียงดังขึ้นทั่วทั้งบริเวณเงียบกริบต่างจ้องมองมาทางคนทั้งคู่ที่ยืนชี้หน้ากัน ใบหน้าของทั้งคู่ต่างตกตะลึกราวกับกำลังเห็นอะไรที่ดูน่าเหลือเชื่ออยู่

“แก!”

“นาย!”

ทั้งคู่ตะโกนออกมาพร้อมกันอีกครั้ง คนทั่วบริเวณที่กำลังจะทำงานต่อต่างหันมาหยุดดูทั้งคู่อีกครั้งราวกับว่านี่คือเรื่องของตัวเอง

“มองอะไรวะ”

ชานรูปร่างสูงโปร่งหันไปตะโกนใส่พวกที่กำลังจ้องมาทางเขา คนพวกนั้นเมื่อเห็นว่าตนเองกำลังจะโดนด่าอีกรอบก็หันไปทำงานที่คั่งค้างทันที

“สวัสดีครับคุณคนสวย^^+”น้ำเสียงกวนประสาททำเอาคนฟังแทบทนไม่ไหว

“ใครสวยวะ?”คนที่ถูกบอกว่า’สวย’แยกเขี้ยวมาให้จ้องมองอีกคนดวงตาแทบถลนออกมานอกเบ้า

“ก็คุณไง คุณสวยมากเลยนะผมล่ะชอบ...ใบหน้าอย่างคุณเสียจริง”

พูดแล้วก็ยักคิ้วให้กวนๆเป็นของแถม

“ไอ้ทงเฮ!!!!!”ทงเฮหันไปมองใบหน้าสวยของอีกคนที่กำลังจะอาละวาดเขาแต่โดนเพื่อนอีกคนที่น่ารักไม่แพ้กันมาล็อคตัวเอาไว้เสียก่อน

“จะไปไหนก็ไปสิมายืนรอแมวคลอดลูกเรอะ”เพื่อนคนที่กำลังล็อคตัวร่างบางไว้ตะโกนออกมา ทงเฮเดินเข้าไปหาร่างบางที่กำลังอาละวาดก่อนจะโน้มหน้าลงไปใกล้ๆแล้ว..

จุ๊บ!

จุ๊บ!

จุ๊บ!

ขโมยจูบของคนตรงหน้ามาเร็วๆแล้วหันไปจุ๊บแก้มของร่างบางอีกสองที ก่อนจะยิ้มยียวนให้แล้วเดินจากไป

ร่างบางหยุดดิ้นแล้ว ดวงตาเบิกกว้างราวเห็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อ เพื่อนของร่างบางรีบเดินไปลากตัวของคนเอ๋อออกไปจากตรงนั้นทันที

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”เสียงตะโกนดังลั่นของร่างบางทำเอาเพื่อนของเขาต้องอุดหูด้วยนิ้วชี้ทั้งสองข้าง-(>.<)-

“แฮ่กๆ ไอ้ทงเฮ!!!”

ร่างบางหอบแฮ่กก่อนที่จะตะโกนเรียกชื่อของใครอีกคนออกมา

“อีทึกใจเย็นๆน่า”ร่างหนาของเพื่อนร่วมกลุ่มเดินมาตบไหล่บางเบาๆก่อนที่จะสะดุ้งโหยง เหงื่อแตกพลั่ก!เมื่อเห็นใบหน้าของร่างบางที่กำลังจ้องอย่างกินเลือดกินเนื้อ

“ออกไปไอ้หมีอ้วน เยซองมาลากสามีแกไป”

เยซองสะดุ้งโหยง ก่อนที่จะรีบมาดึงหูของไอ้แฟนตัวดีที่เข้าไปยุ่งเรื่องชาวบ้านแบบไม่รู้ตัว

“อีทึกนายเป็นอะไรเล่า”

“นายไม่เห็นเรอะเยซอง นายไม่เห็นเรอะว่าเมื่อกี้ไอ้หน้าปลาดุกนั่นมันทำอะไรฉัน”

ทั้งเยซองและคังอินต่างหัวเราะออกมาแทบจะทันที ฮ่าๆเพื่อนของเขามันเข้าใจเรียกนะ

‘ไอ้หน้าปลาดุก’

“ก๊ากๆ แกล่ะก็ช่างคิดนัก อะไรวะก็แค่คนตามจีบไม่เห็นต้องเป็นอย่างนี้เลย”

“ตามจีบเรอะ ตามจีบหรือตามรังควาน ไอ้บ้านั่นมันเจอหน้าฉันทีไรชอบกวนประสาททุกที ฮึ่ย!โมโหวะ”

“ใจเย็นๆน่า ก็แค่จูบ...”

เยซองปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน เอ่อ..เขาพูดอะไรผิดเรอะ-_-^

“แกไอ้ดังอิน จูบปากแฟนแกสั่งสอนเดี๋ยวนี้”

คังอินยิ้มกริ่ม ก่อนที่จะดึงเยซองเข้ามาแล้วโน้มหน้าลงไป

ผัวะ!!

ตุ้บ!!

ตั้บ!!

โครม!!

เยซองจัดการคนร่างหนากว่าตนลงไปนอนกองบนพื้นได้แล้วก็รีบลุกขึ้นยืนเดินไปหาไอ้เพื่อนตัวดีที่กำลังยืนกอดอก ใบหน้าสวยเคร่งเครียด

“น่าๆ ใจเย็นๆดิ”

“แกลองไปจูบกับมันมั๊ยล่ะ”

“ฮ่ะๆถ้าไม่มีคังอินไปก่อนล่ะก็ หึๆ ฉันจับไอ้ทงเฮนั่นกดไปแล้ว วะฮะฮ่าๆ”เยซองหัวเราะลั่น ชื่อของอีกคนที่อยู่ในประโยคลุกขึ้นพรวดก่อนที่จะเดินมาหาร่างบางแล้วกอดเข้าไปที่เอวบางๆนั่น

“คืนนี้เสร็จแน่ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนเอาให้ไม่ต้องนอนไปเลยแล้วกัน”

พูดจบก็ลากตัวร่างบางในอ้อมแขนออกไปทันที ร่างบางที่งานเข้าอย่างจังพยายามเรียกเพื่อนอีกคนที่มันไม่สนใจเลยสักนิดแถมยังโบกมือลายิ้มกว้างมาให้เขาอีก

โฮๆ!เยอยากจะบ้าTOT

อีทึกที่เห็นว่าเพื่อนของเขาโดนเพื่อนอีกคนลากไปแล้วก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เดินไปนั่งลงบนโต๊ะหินอ่อนสีขาวสะอาด วางข้อศอกลงบนนั้นก่อนที่จะเอามือเท้าคางไว้

“เฮ้อ~!”

แล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย

“เป็นอะไรครับ คุณคนสวย”เสียงคุ้นหูทำเอาร่างบางสะดุ้งโหยงก่อนที่จะหันไปมองก็เห็นคนที่เพิ่งนินทาไปเมื่อครู่มายืนยิ้มหวานอยู่ข้างหลังตน ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามเขา

“ยิ้มอะไรวะ-_-!”

“แหม พูดดีๆกับผมหน่อยสิครับนะ”ทงเฮอ้อนเข้าให้ อีทึกนิ่งไปจะรับมือยังไงดีกับคนๆนี้

“ไม่จำเป็น”

“จำเป็นสิ เพราะในอนาคตผมนี่แหละคือว่าที่สามีคุณ^^”พูดทีเล่นทีจริงทำเอาอีกคนหน้าแดงขึ้นมาเพียงแวบหนึ่งก่อนที่จะกลับมาเป็นแบบเดิม

“เราลองมาซ้อมกันดูดีมั๊ย”

“ซ้อมบ้าอะไร”

“ก็ซ้อมเรียกที่รักไงครับเวลาเราสองคนเป็นแฟนกันขึ้นมาจะได้ไม่เขิน^^+”

“=_=^”

“^^~”

ทงเฮยิ้มออกมาอีกครั้ง อีทึกมองแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาน้อยๆ เหลือบสายตามองคนข้างๆ

“ไม่เบื่อไงมาตามฉันอยู่ได้”

ใช่!ทงเฮคนนี้แหละที่เดินตามเขามาตลอดเกือบปีแล้ว ทั้งๆที่รู้ว่าเจอเขาทีไรก็จะเจอคำด่าด้วย แต่ก็ไม่ยักจะเข็ด เอาแต่เดินตาม ตาม ตามและตามอย่างไม่รู้เบื่อ

อีทึกหละเซ็ง=_=^

“ทำไมต้องเบื่อล่ะครับ ก็ผมเดินตามคนที่ผมรักหนิ”

อีทึกหน้าดงขึ้นมาอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้และไม่รู้ว่ามันจะยังแดงอยู่หรือเปล่า แต่ตรงแก้มมันยังร้อนๆอยู่เลย อ่า..เป็นอะไรไปเนี่ย

“คุณหน้าแดงด้วย เป็นไข้เหรอ”

“เปล่า อากาศมันร้อนๆน่ะ”

“ผมจะเชื่อคุณดีมั๊ย”

“แล้วเรื่องอะไรที่นายต้องไม่เชื่อฉัน”

“เพราะคุณมันถนัดนักเรื่องหลอกชาวบ้าน”

“ว่าอะไรนะ!!”อีททึกขึ้นเสียงเอื้อมมือไปกระชากคอเสื้อของอีกคน ทงเฮหัวเราะออกมาเบาๆก่อนที่จะกดแผ่นหลังอีกคนให้ลงมาชิดกับตน ตอนนี้หน้าอกของทั้งคู่ชนกันอยู่

“ถนัดนักนะที่หลอกชาวบ้านให้มาตกหลุมรักแบบนี้^^”ทงเฮกดตัวของร่างบางลงมาก่อนที่ทั้งคู่ริมฝีปากจะประกบเข้าหากัน อีทึกตกใจจนเผลอเผยอริมฝีปากขึ้นมา ทงเฮส่งลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหวานทั่วทุกมุมปาก ลิ้นเล็กพยายามหนีแต่กลับยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของอีกคน ทงเฮจับท้ายทอยของอีทึกไว้ก่อนที่จะกดมันลงมาให้ริมฝีปากบดเบียดกันมากยิ่งขึ้น

“อื้อๆ”เสียงครางประท้วงของคนข้างบนทำให้ทงเฮปล่อยมือแล้วยกร่างบางออก

“นายทำอะไรน่ะ แฮ่ก”ทันทีที่ได้รับอิสระก็รีบสูดอากาศเข้าปอดทันที ก่อนจะโวยวายดังลั่นชี้หน้าด่าทงเฮที่นอนยิ้มกริ่มอยู่

“คุณก็ปล่อยคอเสื้อของผมก่อนสิ”อีทึกมองตามมือของทงเฮที่ชี้ไปที่ข้อมือของตนที่ยังคงจับคอเสื้อของเขาไว้แน่น อีทึกปล่อยออกก่อนที่จะกลับลงมานั่งตามเดิม

“คุณหวานมากเลยนะ ผมชอบจัง”

“...”

มีแต่อาการหน้าแดงของคนตรงหน้า ทงเฮหัวเราะในลำคอก่อนที่จะลุกเดินออกไปทิ้งไว้แต่อีกคนที่นั่งก้มหน้างใบหูขึ้นสีแดงเข้มและแน่นอนว่าใบหน้าก็คงไม่ต่างกัน

คืนนั้นอีทึกที่นอนอยู่บนเตียงหนานุ่มนอนพลิกตัวไปมา พยายามข่มตาลงหลับแต่ทำเท่าไหร่ก็ไม่หลับซะที พอหลับตาลงหน้าของใครอีกคนก็จะเข้ามาแทรกทุกทีแล้วฉากจูบเมื่อตอนกลางวันก็จะผุดขึ้นมาทันที เฮ้อ~ทำไงดี

ในที่สุดเจ้าตัวก็ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงก่อนที่จะคว้าโทรศัพท์คู่ใจขึ้นมากดดูในบันทึกรายชื่อ เลื่อนลงไปเรื่อยๆจนถึงชื่อของเพื่อนสนิทที่พอปรึกษาได้

ตู๊ดดด~ ตู๊ดดดด~ กริ๊ก

(ฮัลโหล)

“ฮัลโหล”

พอเสียงปลายสายดังขึ้นอีทึกก็รีบพูดตอบกลับไปทันทีก่อนที่ตะเอ่ยปากถาม แต่ต้องค้างอยู่อย่างเพราะ...

(อืม..อะ อ๊า...)

“=_=^”

เพราะเสียงของปลายสายนี่สิ นี่เจ้าเยมันทำอะไรอยู่น่ะ

“เฮ้!เยซอง นายทำ...”

(อื..อะ อ๊าเบาๆ อืม...อ..อย่านะ)

“=_=^^”

นี่เยซองมันกำลังทำอะไร!!!!T-T

(อืม~..คัง..อินอย่า...อะเดี๋ยว...อืมอีกคน....อ๊า~)

อีทึกนิ่งเงียบไปก่อนที่เขาจะตัดสินใจ กรอกเสียงลงไปใหม่

“ไอ้เยซอง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

ได้ผล ปลายสายเงียบไปแล้ว ไม่มีแม้แต่เสียงครางหรืออะๆไรอีกแล้ว มีแต่เพียงเสียงของเพื่อนเขาที่พูดขึ้นมา เสียงหวานช่ำหยาดเยิ้มทำเอาเขาขนลุก

(อะไรอีทึกหืม..อย่าเพิ่งสิคังอิน มีอะไรเหรอ)

“ก็แค่จะโทรมาปรึกษาอะไรนิดหน่อย”

(อืม พูดมาสิ)

“ถ้าขัดจังหวะ..”

(อ๊ะ.แปบนะ เฮ้ๆอ้หมีถ้าแกยังไม่หยุดฉันจะสั่งให้แกอดกินฉันไปสามปี เข้าใจ!!!)

เสียงตะโกนดังเล็ดลอดออกมาเบาๆตามสาย อีทึกนิ่งไปสักพัก

ไอ้พวกบ้านั่น มันกำลังเล่นอะไรกัน=_=^^^

(อะๆว่ามา ตอนนี้ไอ้หมีมันเอ่อ..ช่างเถอะพูดมาๆมีอะไร)

“คือวันนี้ฉันโดนทงเฮ...”

เมื่อนึกถึงเรื่องนั้นก็หน้าแดงขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ

(อะไรเหรอ ไอ้หมี บอกให้หยุด!!!)

“ก็แบบว่าเราสองคนจูบกัน”

(หา????!!!!!แกจูบกับทงเฮ)

“อย่าย้ำดิ มันน่าอายอ่ะ”

(น่าอายตรงไหนจูบกันเป็นเรื่องดีออก)

“แกล่ะสิที่ว่าดี”

(แน่นอนถ้าเป็นทงเฮฉันยอมจูบไปจนขาดอากาศตายเลย>.<)

อีทึกส่ายหน้าในความหื่นของเพื่อนตัวเอง ก่อนที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ

“แล้วฉันก็มีอาการแปลกๆด้วยล่ะ คือแบบว่า..ฉันใจเต้นแรงแล้วก็ทำอะไรไม่ถูกด้วยหน้ามันร้อนๆแล้วก็แดงขึ้นมาทันที พอจะนอนหน้าของทงเฮก็แวบเข้ามาทุกที พอหลับตาลงภาพที่เราจูบกันมันก็วิ่งเข้ามาทันที”

(อืม...อาการแบบนี้เขาเรียกว่าตกหลุมรักอ่ะ มันไม่ใช่อาการแปลกๆอะไรหรอก)

อีทึกสะดุ้งเล็กน้อย เขามองไปในความมืดในหัวกำลังคิดถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวันอยู่

(นายรักทงเฮไปแล้วล่ะไปบอก อ๊ะ...แรงอีก อืม..อ๊ะ นายไป...บอก....อื้ม)

แล้วมันก็มาอีกครั้ง เสียงครางชวนเสียงสันหลังทำเอาอีทึกรีบกดวางสายไปทันที

พึ่งไม่ได้จริงๆเลยไอ้เพื่อนบ้า...

ว่าแต่ เขารักทงเฮจริงๆน่ะเหรอ

เช้าวันรุ่งขึ้นอีทึกตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกไม่ดีนัก เพราะเมื่อคืนกว่าเขาจะได้นอนก็เกือบตีสามเข้าไปแล้ว เขาเลยตัดสินใจลุกขึ้นมาล้างหน้าล้างตาแล้วไปเดินเล่นดีกว่า

เมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จอีทึกก็เดินลงมานั่งที่โซฟาในบ้าน..เตรียมของเพื่อไปหาเยซองที่พักอยู่กับคังอิน แล้วเมื่อคืนสองคนนั้นต้องต่อกันอีกนานแน่เพราะเขาโทรไปขัดพอดี ฮ่ะๆถือว่าชดใช้ละกันนะเยซองที่นายมาล็อคฉันไว้ทำให้ไอ้ทงเฮนั่นมันมาจุ๊บๆฉัน

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็หน้าแดงออกมาอีกครั้ง อะไรกันอาการแบบนี้อีกแล้วเหรอ

อีทึกเดินไปเพื่อไปขึ้นรถประจำทาง ขณะที่รออยู่นั้นก็มีคนเดินมาสะกิดไหล่ของเขา

“หวัดดีคุณคนสวย มาทำอะไรที่นี่”ทงเฮนั่นเอง เฮ้อ~เขาเชื่อว่าโลกมันกลมก็ตอนนี้ล่ะ

กลมได้ดีจริงๆ=_=^^^^

“เรื่องอะไรของนาย แล้วนายมาทำอะไร”

“จะไปหาเยซอง เขาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย”อีทึกพยักหน้าเข้าใจ เขาไม่รู้ว่าเยซองจะเลือกเจ้าบ้านี่ไปทำไม แต่ยังไงก็ช่างเถอะ รถประจำทางมาถึงแล้ว พวกเขาเดินขึ้นไปก่อนที่จะนั่งลงข้างกันตอนแรกอีทึกไล่ให้ทงเฮไปนั่งที่อื่นแต่ทงเฮกลับเกาะแขนของเขาแน่นจนเจ็บไปหมด เชาโวยวายขึ้นมาก่อนที่คนทั้งรถจะหันมามองเลยต้องเงียบปากลง ไม่นานพวกเขาก็มาถึงที่หมาย ที่พักของสองคนนี้อยู่ในคอนโดหรูที่พ่อคังอินทำงานอยู่ พวกเขาเดินควงแขนเข้าไปด้วยกัน อีทึกใบหน้าบูดสนิทต่างจากทงเฮที่ยิ้มหน้าระรื่น ทั้งคู่เดินไปที่ลิฟต์ก่อนจะขึ้นไปยังชั้นที่พวกเขาต้องการ ตอนนี้คนทั้งคู่เดินมาถึงห้องของคงอินและเยซองแล้ว

อีทึกกดกริ่งหน้าประตูก่อนที่จะได้ยินเสียงตอบรับของคนข้างใน ไม่นานประตูก็เปิดออกโดยร่างบางของเยซองเพื่อนเขา ใบหน้าของเยซองดูซีดเซียว แต่พอเห็นว่าใครมาเท่านั้นแหละยิ้มหน้าระรื่นเชียว

“ทงเฮเข้ามาสิ”ว่าแล้วก็เดินเข้าไปลากแขนของทงเฮเข้าไปทันทีทิ้งเพื่อนของตนเอาไว้ข้างนอก อีทึกได้แต่ส่ายหน้าเอือมระอากับเพื่อนของตน

“เยซองชวนทงเฮมาทำไม”คังอินนั่นเองที่ถาม ใบหน้าของคังอินแตกต่างจากเยซองมากนักเพราะใบหน้าอวยนั่นดูสดชื่อแปลกๆ

“เมื่อคืนคงไม่ได้นอนเลยล่ะสิเพื่อนฉันถึงหนักขนาดนี้”

เยซองเอื้อมมือมาฟาดเข้าให้ที่ต้นแขนเพื่อนรักคังอินหัวเราะแหะๆ ทงเฮได้แต่อมยิ้ม

เยซองไล่ให้ทั้งคู่ไปนั่งรอที่โซฟา ให้รอตนแปบเดียวเดี๋ยวกลับไปอาบน้ำก่อน พอเยซองวิ่งเข้าห้องไปปุ๊บคังอินก็แอบย่องตามเข้าไปทันที หึๆแกเสร็จแน่เยซองเอ๋ย

“คุณมาทำอะไรที่นี่เหรอ”

“เรื่องของฉัน”

“แต่ผมมาทำไมรู้มั๊ย”

“เรื่องของนาย”

“ผมมาปรึกษาเรื่องของคุณกับเยซอง”

“เรื่องของ...”อีทึกเงียบไป เขาได้ยินว่าอะไรนะ หมอนี่มาทำไมนะ

“ผมกะว่าจะมาปรึกษาเรื่องของคุณ คุณไม่รู้เหรอว่าผมแอบรักคุณมาตั้งนานแหนะ ถึงคุณจะพยายามผลักไสผมยังไงผมก็ไม่ไปหรอก เพราะผมมันรักคุณ รักมากด้วย”ทั่วทั้งห้องเงียบไป จนได้ยินเสียงหัวใจของทงเฮที่เต้นระรัวดังขึ้นมา ทงเฮยิ้มอายๆ อีทกก็เริ่มใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา

“คุณไม่รักผมบ้างเลยเหรอ”

“อืม”

“ไม่จริงเยซองบอกผมว่าคุณเองก็มีใจให้ผม”

=_=^^

แกช่วยฉันมากเยซอง ขอบใจนะเพื่อน

อีทึกเงียบไป เขาเถียงอะไรไม่ออก

ทงเฮเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าหวานนั่นอีกครั้ง ก่อนที่อีทึกจะค่อยๆหลับตาลงช้าๆ

“ไอ้หมีออกไปนะเว้ย!!!!!!!!!”เสียงตะโกนดังลั่นทำให้สติของคนทั้งคู่กลับมา ก่อนที่อีทึกจะผลักคนตรงหน้าออกไปไกลๆ แล้วเสหน้าแดงๆของตนไปทางอื่น

“แหมเยอ่ะ เห็นมั๊ยมาขัดจังหวะของสองคนนั้นเข้าไปอาบน้ำกันเถอะ”

“สามปี”

“=[]=”

“อีทึก สู้ๆนะ”

“นายต่างหากเยซอง”

เยซองที่งงกับคำพูดของเพื่อนรักเล็กน้อยก็หันไปมองตามทางนิ้วมือที่เพื่อนชี้ก่อนที่จะเห็นสายตาหื่นกามของคนข้างหลัง

“ทำต่อกันเป็นเวลาสามปีเลยเหรอ หึๆถ้านายไม่เหนื่อย ฉันจัดได้นะ”

พูดจบร่างของสองคนนั้นก็หายวับเข้าห้องไปกับตา....

ทั้งทงเฮและอีทึกได้แต่นั่งนิ่งยิ้มให้แก่กันและกัน ก่อนจะหัวเราะออกมา

ก็คนมันรักหนิครับ ให้ทำไงได้

ต่อให้คุณไปอยู่ไกลถึงขั้วโลกเหนือหรือขั้วโลกใต้

อีทึก...ขอให้คุณจำเอาไว้ว่าลี ทงเฮคนนี้จะตามคุณไปทุกที่

เพราะคนมันรัก เพราะรัก และรัก เลยยอมทำทุกอย่าง

รักคุณครับ....ที่รักของผม^^

THE END

- - - - - - - - - - - - - - - -

คุยกันหน่อย

อ่านตอนนี้แล้วมีงงหรืออะไรกันหรือเปล่าเอ่ย^^

ตอนนี้ก็หวานมาอีกแล้วฮ่าๆ2woonมาอีกแล้ว

ยังไม่เบื่อกันหรอกเนอะด๊องทึกอืม...ก็ยากเอาการ

แต่เริ่มชอบแฮะฮ่าๆคู่ต่อไปก็ซีฮันค่ะ ซีฮันนี่เคยอ่านอยู่

ไม่ยากๆ สู้ๆฮ่าๆ(มาบ่นแล้วจากไป ฟิ้วววววว~!)