...L❤ve Ghost...
00 - บทนำ
"หนูไม่แต่งค่ะ ทำไมคุณพ่อต้องบังคับให้หนูแต่งงานกับคนที่แม้แต่หน้าหนูก็ยังไม่เคยเห็นด้วย"
"ชั้นทำเพื่อแก เพื่ออนาคตเพื่อความสุขของแกไง"
"ไม่ค่ะ คุณพ่อทำเพื่อตัวเองต่างหาก อย่าคิดว่าหนูไม่รู้ว่าบริษัทของเรากำลังจะล้มละลาย" คำพูดของลูกสาวทำให้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อสะอึก
"เหรอ ถ้างั้นก็ดี แกเตรียมตัวไปดูตัวลูกชายตระกูลจอนได้เลย พ่อนัดเขาไว้วันนี้ตอนเย็น แล้วก็ไม่ต้องหาข้ออ้างจะไปไหนด้วย"
"แต่ทำแบบนี้ก็เท่ากับว่าคุณพ่อจะขายหนูเพื่อแลกกับเงิน แลกกับการที่บริษัทของเราจะไม่ล้มละลาย หนูสำคัญกับคุณพ่อแค่นี้สินะคะ"
"พ่อทำเพื่ออนาคตของแกต่างหาก ตระกูลจอนน่ะรวยล้นฟ้า สถานภาพทางสังคมก็ดี มีแต่คนรู้จัก ถ้าแกได้แต่งงานกับเขา ชีวิตของแกก็จะมีแต่ความสุข ได้เสวยสุขบนกองทอง อยากได้อะไรก็ได้ แกคิดดูสิถ้าเกิดเราล้มละลายขึ้นมาแกจะไปซุกหัวนอนอยู่ที่ไหน แกแต่งงานกับเขาไม่ดีกว่าหรือไง"
"ถ้าคุณพ่อคิดว่าดีก็แต่งกับเขาเองสิคะ!"
"อย่ามาขึ้นเสียงกับชั้นนะจองอึนบี!"
"ทำไมคะ หนูขึ้นเสียงแล้วจะทำไม จะทำกับหนูเหมือนที่ทำกับคุณแม่หรอคะ ก็ดีนะ หนูจะได้ไปอยู่กับคุณแม่แล้วก็พี่"
"แกมันจองหองเหมือนแม่แกไม่มีผิด!"
"แต่ก็เทียบกับคุณพ่อที่ขายลูกสาวของตัวเองกินไม่ได้หรอกค่ะ
เพี๊ยะ!!
"หุบปากแล้วก็ไปเตรียมตัวซะ! ชั้นจะพาแกไปพบคุณจอน"
"ไม่ไปค่ะ! หนูบอกแล้วว่าหนูจะไม่แต่งงานกับคนที่หนูไม่ได้รัก"
"งั้นแกจะแต่งงานกับผู้หญิงที่แกเดินควงไปไหนมาไหนทุกวี่ทุกวันคนนั้นน่ะเหรอ"
"ใช่ค่ะ! พี่โซวอนเค้ารักหนู แล้วหนูก็รักเค้า หนูจะแต่งงานกับเค้าคนเดียวเท่านั้น"
"ชั้นไม่ให้แกแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น แล้วก็เลิกคบกับมันเลยนะ ถ้าใครรู้ว่าลูกสาวคนเล็กของตระกูลจองวิปริตผิดเพศชั้นขายหน้าเขาตายเลย!"
"ก็เพราะคุณพ่อเป็นแบบนี้ไงคะ! คุณแม่ถึงได้ทิ้งหนูไป คุณพ่อสนใจแต่ชื่อเสียงเงินทอง ไม่เคยสนใจคนในครอบครัวเลยว่าจะเป็นยังไง!"
"หุบปาก! แล้วก็อย่าพูดถึงแม่แกให้ชั้นได้ยินอีก ไปเตรียมตัวได้แล้ว!"
"...................."
"จองอึนบี จองอึนบี! นั่นแกจะไปไหน!" ชายวัยกลางคนตะโกนเรียกเมื่อเห็นลูกสาวของเขาหยิบกุญแจรถเดินออกมาจากคฤหาสน์
"จะไปอยู่กับคุณแม่ค่ะ ถ้าคุณพ่ออยากจะแต่งงานนัก คุณพ่อก็แต่งกับเขาเอง" พูดจบร่างบางก็เดินตรงไปที่รถ BMW สีขาวที่จอดอยู่ในโรงจอดรถทันที
"อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ ถ้าแกขับรถออกจากบ้านนี้ชั้นจะถือว่าเราขาดกัน!"
"ขอให้คุณพ่อมีความสุขกับสิ่งที่คุณพ่อชอบละกันนะคะ" ร่างบางก้าวขึ้นไปนั่งบนรถทันทีเมื่อพูดจบ ก่อนที่ BMW คันหรูจะเคลื่อนตัวออกจากคฤหาสน์ที่แสนจะอึดอัดโดยไม่ได้สนใจผู้เป็นพ่อที่ยืนจ้องรถของเธอด้วยความโมโห
"หนูหวังว่าคุณพ่อจะคิดอะไรได้บ้างนะคะ" ร่างบางพูด นัยน์ตาสวยนั้นคลอไปด้วยน้ำตา เธอเกิดมาในตระกูลที่เพียบพร้อมทั้งชื่อเสียงเงินทองเกียรติยศ แต่มีอย่างเดียวที่ขาดก็คือความอบอุ่นของครอบครัว พ่อของเธอเป็นคนที่ขยันทำงาน ไม่สิ เรียกว่าบ้างานเลยจะดีกว่า เขาเอาแต่ทำงานแล้วก็ออกงานนู่นนี่นั่นจนไม่มีเวลาให้เธอกับพี่สาวหรือแม้แต่คุณแม่ จนสุดท้ายคุณแม่ทนไม่ได้ที่คุณพ่อเอาแต่ทำงานก็เลยไปคุยกับเขา แล้วสุดท้ายก็จบด้วยการที่แม่ของเธอขอหย่าแล้วก็พาพี่สาวของเธอไป ตอนแรกคุณแม่จะพาเธอไปด้วย แต่คุณพ่อไม่ยอม เธอก็เลยต้องอยู่ที่นี่ ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากอยู่นะ เธอเต็มใจด้วยซ้ำที่จะอยู่ที่นี่ เพราะเธอเป็นห่วงกลัวว่าคุณพ่อของเธอจะเหงา กลัวว่าพ่อของเธอจะต้องอยู่คนเดียว แล้วตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเธอเกือบโดนคุณพ่อขายเพื่อกอบกู้บริษัทที่กำลังจะล้มละลายเสียอย่างนั้น
Rrrrrrrrrrr~
ในขณะที่ร่างบางกำลังคิดอะไรเพลินๆระหว่างที่เธอกำลังขับรถก็มีเสียงโทรศัพท์ดังมาจากกระเป๋าสะพายสีชมพูที่วางอยู่บนเบาะที่นั่งข้างคนขับ ร่างบางจึงยื่นมือข้างนึงไปล้วงกระเป๋า ส่วนอีกข้างก็ยังคงบังคับพวงมาลัย นัยน์ตาสวยก็ยังคงจ้องมองไปที่ถนนข้างหน้า แต่ก็หาโทรศัพท์ไม่เจอ เธอจึงหยิบกระเป๋ามาวางที่ตักของตัวเองแล้วก็ก้มหน้าค้นกระเป๋าขณะมืออีกข้างก็ยังบังคับพวงมาลัยต่อไป แล้วเธอก็หาโทรศัพท์เจอจนได้
'พี่โซวอน'
ใบหน้าที่ดูซึมเมื่อซักครู่เผยรอยยิ้มบางๆขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นชื่อที่โชว์ขึ้นมาบนจอโทรศัพท์ เธอจึงกดรับสายทันที แต่ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น
กรี๊ดดดดดดดดด!! โครมม!
รถออดี้คันหรูพุ่งเข้าชนกับรถบรรทุกคันใหญ่เข้าอย่างจังกลางสี่แยกจราจรที่มีรถยนต์สัญจรไปมา ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นต่างกรูกันเข้าไปดู สภาพของรถบรรทุกนั้นไม่เท่าไหร่ แต่ด้านหน้าของรถออดี้คัจนหรูนั้นยับเยิน ไม่มีใครรู้ว่าคนขับนั้นเป็นอย่างไร
[อึนฮายา เกิดอะไรขึ้น! ตอบพี่สิ! อึนฮา! จองอึนบี!] โทรศัพท์เครื่องหรูร่วงหล่นจากมือบางลงไปอยู่บนพื้นที่ถูกด้านหน้าของรถบีบอัดเข้ามา ร่างบางผู้เป็นเจ้าของรถนั้นนั่งนิ่งอยู่บนที่นั่งของคนขับ ใบหน้าของเธอโชกไปด้วยเลือด และลมหายใจของเธอ...ก็แผ่วลงทุกทีๆ
To be continued....
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดีรีดเดอร์อีกครั้งนะฮะ วันนี้เรามาลงฟิคเรื่องใหม่ สำหรับเรื่องนี้เป็นฟิคที่ตั้งใจแต่งมากๆ ตั้งใจมากกว่าทุกเรื่องที่ผ่านมา จริงๆจะลงตั้งแต่วันเกิดอือนาแล้วแต่ไม่ว่างก็เลยเปลี่ยนมาลงในวันเกิดของบี๋แทน(ซึ่งเวลาไทยยังไม่ถึง) ยังไงก็ฝากติดตามฟิคเรื่องนี้แล้วก็คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจให้ไรท์ได้มีแรงฮึดแต่งต่อ ไม่ดอง(จนเค็ม)แบบเรื่องก่อนๆด้วยนะฮะ ????????
ความคิดเห็น