คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro : บทนำ
ปฐมบท
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกในโรงเรียนแห่งใหม่ของผม ...ตื่นเต้นแหะ สวัสดีครับ ผมจรุงเกรียรติ หรือไอตาล หรือไอเอฟนี่ละครับ ส่วนใหญ่ชื่อตาลจะนิยมเรียกกันมากกว่า ส่วนเอฟนี่เพื่อนสนิทโรงเรียนเก่าจะเรียกกัน
ในขณะที่ผมกำลังเดินเข้าโรงเรียน สายตาของผมก็ไปสะดุดกับใครคนนึง ไอบิว เพื่อนสนิทของผม มันก็มาเรียนที่นี่ ผมกับมันเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.2 ไม่แปลกที่ผมกับมันจะรู้ใจกัน ผมเดินย่องเข้าไปทางข้างหลังมัน แล้วก็ จิ้มเอวมันสองสามที
“เชี่ย! ไอตาล สัส มึงเล่นไรเนี่ย” มันสะดุ้งโหยงทันทีที่นิ้วแตะ มันบ้าจี้สุดๆ เห็นแล้วอยากจะจิ้มอีกที
“จ้ำจี้มั้งไอสัส มายืนทำไมหน้าประตู ไมไม่เข้าโรงเรียนวะ” ผมถามมันด้วยความสงสัย เพราะปกติ มันจะหาที่สิงสถิตของมันเอง แล้วค่อยโทรตามผม หรือว่ามันจะแอบมีซัมติง
“กูก็รอมึงไง มาช้าชิบ” อ่าว ฝนตกพายุเข้า! ไอบิวมันรอโผ๊มมมม ร้อยวันพันปีไม่คิดที่จะรอ โอ้วก็อดแดม
“จริงอะ”
“ไม่จริง” เปรี๊ยะ! เสียงใจแตกสลาย ไอบิว มึงกล้าหลอกลวงเพื่อนสุดหล่อของมึงคนนี้ได้ไง พ่อมึงHPหมด T T
“ล้อเล่น กูรอมึงเนี่ย กูหาที่นั่งว่างๆไม่เจอเลยออกมารอมึงแทน… ไอเอฟมึงเอาไม้บรรทัดออกมาทำไม”
“มึงทำให้กูใจสลาย มึงตายยยยยย”
“ไอบิว คาบแรกเรียนไรวะ กูลืมเอาตารางมา” หลังจากที่ผมกระหน่ำเอาไม้บรรทัดกระซวกมันแล้ว เราก็เข้าแถว แล้วก็เดินไปหาตึกเรียน แต่ปัญหา... กูเรียนห้องไหนวะครับ!
“เรียนพละ ที่ดาดฟ้าอาคารหนึ่ง”
“มึงรู้ได้ไงวะ กูยังไม่เห็นมึงหยิบตารางออกมาดูเลย”
“กูแอบมองจากคนนู้นแนะ” แล้วมันก็ชี้ไปที่ผู้หญิงที่อยู่ในห้องเดียวกัน แอบมองสาวนะมึง ว่าแต่ ผู้ชายห้องนี้มันเยอะจริงๆ จะมีพวกตุ๊ดพวกเกย์บ้างไหมวะ คงไม่มีหรอก ถึกๆกันทั้งนั้น
ผมกับไอบิวเดินขึ้นอาคารจนไปถึงดาดฟ้า บอกคำเดียว โคตรเหนื่อย ลิฟต์ก็มี แต่เสือกไม่ให้นักเรียนใช้ เสล็ดเป็ดเอ้ยยยย!! พอผมกับไอบิวขึ้นมาที่ดาดฟ้า ก็พบว่ามีคนมานั่งรออยู่จำนวนนึง คาดว่าอาจารย์ยังไม่มาเลยมานั่งรอกันอยู่
“อาจารย์โดดสอนวะ ฮ่าๆ” ไอบิวมันพูดขึ้นมา ก่อนวางกระเป๋าแล้วนั่งลงหาที่สิงสถิต แล้วก็หยิบsamsungอะไรของมันไม่รู้ขึ้นมากดเล่น ไม่สนใจกุเลยอะครับ กุงอน ชิ
“เฮ้ยๆๆ ระวังๆๆ” ห๊ะ อะไรระวังๆ?
“ไอเอฟฟฟส์!!” สอการันต์เพื่อออออ
โครม!!
“อูยยย เกิดอะไรขึ้นวะ” ตะกี้เหมือนผมจะถูกอะไรบางอย่างพุ่งชนจนเกือบตกบันไดแล้วนะ แล้วอะไรมันมาพยุงผมอยู่ข้างหลัง
“ตะ...” แล้วอยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลังผม
“ตะ...?”
“ตีนกู อ้ากกกก!! เจ็บบโว้ยยย!!” แล้วไอคนข้างหลังผมมันก็ผลักผมทันที นี่กูดันไปเหยียบตีนผู้มีพระคุณซะแล้ว กำ คิดซะว่าเป็นของตอบแทนนะคุณคนที่ชื่ออะไรก็ไม่รู้ กูเผ่นแระ
“เอฟ เป็นไงบ้างวะ” ผมนั่งลงข้างๆไอบิว มันก็หันมาถาม มึงถามแต่มือกับสายตานี่ไม่ได้จ้องกูเลย ตะกี้ใครมันวิ่งชนกูวะ ทำให้กูเหยียบตีนผู้มีพระคุณที่ไม่เห็นหน้าเลย อย่าให้รู้นะ มึงตายยยย (หยิบไม้บรรทัด)
“นายๆตะกี้เราขอโทษที่วิ่งชนนะ” แต่แล้วก็มีผู้หญิงคนนึงเดินมาขอโทษ โอ้ว นางฟ้าชัดๆ
“อ้อ ไม่เป็นไรครับ มันเป็นอุบัติเหตุ ผมไม่เป็นอะไรด้วย” เก๊กหน้าเสียงหล่อซะหน่อย (เขวี้ยงไม้บรรทัดทิ้ง)
“มึงอะ ไม่เป็นไร แต่ตีนกูนะเป็นนะครับ” แล้วก็มีเสียงมาจากด้านหลังของคุณนางฟ้า(ที่กูไม่รู้จักชื่อ) เงาดำๆของมันค่อยๆย่ำกรายมาทีละนิดทีละน้อย.
“ไอเอฟ มึงจะบรรยายให้มันแฟนตาซีหาพะแนงหมูเหรอครับ” ขอบคุณคุณบิวที่ช่วยตบมุกให้นะครับ
“ไม่คิดจะขอบคุณที่ผมช่วยแล้วขอโทษที่เหยียบตีนกูหน่อยเหรอครับ” และแล้วก็เห็นหน้ามันชัด ไอคนที่พูดอยู่แม่ง.....ดำ! เอ้ย! ไททัน! เอ้ย! หล่อมาก!! แต่ก็หล่อน้อยกว่าผมไปนิดนึง ผมหล่อกว่ามันสุดๆ ตะกี้มันพูดไรนะ มัวแต่มองหน้ามัน
“ตะกี้นาย
“ไอเอฟ เค้าบอกให้มึงขอโทษกับขอบคุณเค้านะ” ไอบิว มึงเล่นเกมอยู่แล้วมึงรู้เรื่องได้ไงวะ มึงแฟนตาซีแระ แต่ตอนนี้อย่าพึ่งสนใจมัน มาสนใจไอไททันตรงหน้ากูก่อน
“ว่าไงครับ จะขอโทษและขอบคุณมั้ย” ม่ายยย อย่ามองกูด้วยสายตาแบบนั้นนะ กูเขินนนนนนน(?)
“อ่า.. ขอโทษที่เหยียบตีน และขอบคุณที่ช่วยรับตัวผมนะคร้าบ” มึงจะให้กูก้มกราบเลยไหมคร้าบบ เลิกมองกูได้แล้ว เดี๋ยวกูท้องงงงง
“เฮ้ยๆ มึงสองคนนั้นนะ จ้องกันอยู่นั้นแหระ หาฤกษ์แต่งงานกันเหรอจ๊ะ ฮ่าๆ” แล้วก็มีเสียงผู้หญิงในห้องผมตะโกนขึ้นมา พร้อมเสียงฮิ้วจากบรรดาเพื่อนๆในกลุ่ม
สาววายทั้งกลุ่มเลยนิหว่า......แมร่ง
ลาก่อน ชีวิตวัยเรียนอันน่าเร้าใจของกู..... แงงง แง แงงงง TT TT
:) Shalunla
ความคิดเห็น