ทะลุมิติกลับไปเลี้ยงดู สามีไม่สมประกอบ (มีE-book) - นิยาย ทะลุมิติกลับไปเลี้ยงดู สามีไม่สมประกอบ (มีE-book) : Dek-D.com - Writer
×

    ทะลุมิติกลับไปเลี้ยงดู สามีไม่สมประกอบ (มีE-book)

    นอนหลับอยู่ดีๆ ตื่นขึ้นมาอีกทีได้สามีสติไม่สมประกอบซะงั้น! "เย่!น้องหญิงในที่สุดเจ้าก็ฟื้นแล้วเย่!"ชายหนุ่มร่างผอมกระโดดโลดเต้นด้วยท่าทางคล้ายคนปัญญาอ่อน "โอ๋ๆ น้องหญิงไม่ต้องกลัวนะข้าจะปกป้องเจ้าเอง"

    ผู้เข้าชมรวม

    19,573

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    21

    ผู้เข้าชมรวม


    19.57K

    ความคิดเห็น


    87

    คนติดตาม


    431
    จำนวนตอน :  43 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  20 ส.ค. 66 / 13:07 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


    เธอนอนหลับอยู่ดีๆ ตื่นขึ้นมาอีกทีได้สามีสติไม่สมประกอบซะงั้น!

    "เย่!น้องหญิงในที่สุดเจ้าก็ฟื้นแล้วเย่!"ชายหนุ่มร่างผอมกระโดดโลดเต้นด้วยท่าทางคล้ายคนปัญญาอ่อน

    "โอ๋ๆ น้องหญิงไม่ต้องกลัวนะข้าจะปกป้องเจ้าเอง ข้าสัญญาว่าเราสองคนจะไม่แยกจากกันไปไหนอีก" หลิวหยางดึงร่างของอัญชันเข้าไปกอดไว้แน่น

    อัญชันที่เหม็นกลิ่นสาบจากตัวเขาจนเธอขมคอเลยต้องไอออกมาแค่ก ๆ ๆ

    "เจ้าคอแห้งใช่ไหม ข้าจะไปเอาน้ำมาให้เจ้านะ"

    หลิวหยางเข้าใจว่านางหิวน้ำจึงวิ่งไปที่หน้าบ้าน เขาใช้มือทั้งสองประกบกันเพื่อรองน้ำฝนมาให้ภรรยาดื่ม

    "น้องหญิงเจ้ารีบดื่มสิ ถ้าเจ้าไม่อิ่มพี่จะไปเอามาให้เจ้าอีก" หลิวหยางรีบวิ่งกอบเอาน้ำฝนกลับมา ก่อนจะยื่นมือมาให้อัญชัน

    "มะ...ไม่เป็นไรนายกินเถอะ ฉันไม่หิว"

    "งั้นเจ้ากินอันนี่ มั้ย?" หลิวหยางล้วงเข้าไปในชายเสื้อเขาหยิบแป้งจี่ขึ้นรา ยื่นมาให้อัญชัน

    "ก็บอกว่าไม่กิน ทิ้งมันไปซะ!มันขึ้นราแล้ว" มือเล็กปัดแป้งจี่ทิ้งลงพื้นทันที

    "ถ้าน้องหญิงไม่กินงั้นข้ากินนะ ข้าจะได้มีแรงไปทำงานหาเงินมาเลี้ยงน้องหญิง"ร่างผอมโซเดินไปหยิบแป้งจี่ที่เปื้อนเศษดินแล้วขึ้นมากิน

    หลิวหยางยังไม่ได้กินอะไรมาสองวันแล้วเพราะเขาเอาแต่นั่งเฝ้าร่างของภรรยา

    เมื่อสองวันก่อนจู่ๆ ก็เกิดแสงประหลาดสว่างจ้าขึ้นกลางบ้าน ก่อนแสงนั้นจะหายไปร่างภรรยาของเขาก็ปรากฏตัว

    อัญชันมองภาพชายหนุ่มร่างกายผอมโซหนวดเครารกรุงรัง กินแผ่นแป้งขึ้นราอย่างหิวโหย เธอหยิกเนื้อขาของตัวเอง เพื่อปลุกให้ตัวเธอตื่นจากความฝัน

    "นี่! ก็ฉันบอกว่าห้ามกินหยังไงล่ะ" อัญชันรีบแย่งแผ่นแป้งจี่ก่อนที่เขาจะกินเข้าไปอีกคำ คราวนี้เธอขว้างมันออกไปนอกหน้าต่าง

    "ฮือๆ น้องหญิงใจร้าย" ชายหนุ่มนั่งกอดเข่าร้องไห้

    *นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของผู้แต่ง ชื่อตัวละครและสถานที่ไม่อยู่จริง ทุกอย่างเป็นเรื่องสมมุติ

     ผู้เขียน นามปากกา ดอกไม้หนาม ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ 2537 และฉบับเพิ่มเติม พ.ศ 2558 ไม่อนุญาตให้คัดลอกเนื้อหาใดๆทั้งสิ้น

       คำเตือน

    หากฝ่าฝืนจะดำเนินคดีตามกฎหมายให้ถึงที่สุด

    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น