บริษัทค้นหารัก กับ พนักงานจอมป่วน!

ฟิ้ววววว เสียงรถเมล์คันใหญ่วิ่งผ่านหน้าบริษัทเก่าที่หญิงสาวแสนโชคอาภัพ เพิ่งตกงานมาเมื่อกี้แหมบๆทำงานได้แค่ 3อาทิตย์ก็ถูกไล่ออกซะแล้ว เธอค่อยๆเดินออกมาจากบริษัท คอตก หน้าตาเหงาหงอยคล้ายง่อยจะกิน

เฮ้ออ แล้วฉันจะทำยังไงดีหล่ะเนี่ย งานก็ไม่มีเงินก็กำลังจะหมด จะไปเป็นอะไรดีหล่ะ กรรมกร หรือ ลูกจ้างร้านก๋วยเตี๋ยวข้างๆบ้านดี TT

ฉันค่อยๆเดินก้าวขึ้นบันไดสะพานลอยอย่างสิ้นหวัง ถ้าตอนนี้มีฝนตกลงมาเป็นเงินเป็นทองก็คงดีสินะ

แสดแดดเปรี้ยงส่องลงมาบนหน้าอันแสนสวย(รึเปล่า) ของฉัน ทำให้ฉันต้องยกเอากล่องงานเก่าของบริษัท(เก่า) ขึ้นมาปิดหน้าทันที

โอย.... ไอแสงแดดบ้า บอกให้ฝนตกลงมาเป็นเงินเป็นทอง ไม่ใช่แบบนี้โว้ยย

ฉันด่าคุณแสงแดดด้วยอารมณ์โกรธสุดๆ ฉันหันกลับมามองข้างหน้าอีกครั้งอะไรก็ทำให้ฉันสะดุดตาไปไม่ได้มากกว่านี้นั่นคือ ผู้คนที่ขวักไขว่มากมายบนสะพานลอย ปกติสะพานลอยแห่งนี้จะเงียบมากและไม่ค่อยมีใครขึ้นมาสักเท่าไร ทุกคนหันมายิ้มให้ฉันพร้อมกัน ทำเอาฉันถึงกับผงะไปเลยทีเดียว มิหนำซ้ำ ยังใส่เสื้อสีขาวที่มีรูปหัวใจสีชมพูอยู่บนกลางเสื้อเหมือนกันทุกคน!

ทำบุญทำทานมั๊ยลูกก ทำแล้วได้บุญ เห็นแก่คนยากคนจนหน่อยจ้า

เสียงตายายสองคนถือขันใบเล็กๆไว้ในมือ พร้อมเรียกผู้คนที่ผ่านไปมา ฉันค่อยๆเดินไปหาสองตายาย ทุกคนหลีกทางให้ฉัน ไหนๆก็ตกงานแล้ว ทำบุญสักหน่อยละกัน ถือว่าสเดาะเคราะห์ ไป ฉันค่อยๆค้นหาเหรียญออกมาจากกระเป๋า ขนาดที่ฉันกำลังค้นหาเหรียญ(ที่แสนจะอยู่ลึก) ฉันก็รู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองของทุกคน บนสะพานลอย เหงื่อเล็กๆค่อยไหลมาตามใบหน้าฉันนี่มันเกิดอะไรขึ้น เนี่ย

ใช่แล้วว ฉันต้องฝันไปแน่ๆ และเรื่องบ้าๆแบบนี้จะเป็นแค่ในฝัน ตื่นสิๆ

เมื่อฉันคว้าเหรียญ 10 ได้จึงรีบให้ตายาย แล้วรีบวิ่งลงจากสะพานลอยทันที

ขอบคุณน๊า เสียงของทุกคนบนสะพานลอยดังตามหลังฉันมา ตื่นสิๆ ตื่นซะที ฉันเอามือขึ้นมาหยิกหน้าตัวเองแรงๆ...