ต่อความรักของฉันและเธอ

เนื้อเรื่อง

ย้อนอดีต

           (ขอจำแนกให้ฟังก่อนว่า  เกย์คือคนที่รักผู้ชาย  แต่ไม่แสดงออก  ส่วนตุ๊ดคือคนที่แสดงออก  และสุดท้าย  กระเทย  หรือที่รู้จักกันดีในนามที่ว่า  สาวประเภทสอง  คือคนที่แต่งเติมเสริมร่างกาย จนเกือบจะเป็นผู้หญิง 100%  บางคนสวยกว่าผู้หญิงแท้ๆสะอีก )

           ณ  โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง  ที่เป็นสหศึกษามีได้แค่ 2 เพศเท่านั้น  แต่ในนี้กลับมีทั้งหมด  7  เพศด้วยกัน  ได้แก่ ผู้หญิง  ผู้ชาย  เกย์  ตุ๊ด  กระเทย  ดี้  แล้วก็ทอม  

     “นี่ครีมเธอดูผู้ชายคนนี้สิ หล่อจังเลย  เห็นเค้าว่าเป็นนายแบบหน้าใหม่ที่ดังมากเลยนะ”
           สาวที่หน้าตาดีมากคนหนึ่ง  ทั้งรูปร่าง  และฐานะ  แต่แมวมอง  และหมามองไม่คิดที่จะจับเธอเข้าวงการ  เพราะเธอเล่นทำตาวาว  น้ำลายไหล  และแสดงอาการตัวอ่อน  ใจลอย  เมื่อเจอชายหนุ่มสุดหล่อต่อหน้าต่อตาแมวมองและหมามอง  ทำให้เกิดอาการอึ้งและช็อคไปเล็กน้อย  ก่อนผู้หญิงคนนี้จะตั้งสติได้  แมวมองและหมามองก็เผ่นแนบไปแล้ว  เพราะทนอาการแบบนี้ไม่ไหว  มีหวังจับเข้าวงการได้ปล้ำดาราและนายแบบชายทุกคนแหงมๆ

     “อ๊ะ!  กางเกงตัวนี้สวยจังเลย  มีขายที่ไหนเนี่ย เราไปซื้อมาใส่บ้างดีกว่า”

      ฉันชื่อครีม  อายุ 17 ปี  (แก่จังเลยอ่ะ) หน้าตาหรอ โฮะโฮะ  นางแบบย่ะ  ( ถ้าเอาตามความจริงก้อพอดูได้  ย้ำ  พอดูได้ )  ส่วนคนที่เอานิตยสารชื่อดังเล่มหนึ่งมาให้ฉันดูคือหนูนา  ถึงชื่อยัยนี้มันจะบ้านนอกไปสักหน่อย  ตั่ยนี้ไฮโซมากเจ้าค่ะ  ขอบอก ขอบอก
  
     “ นี่ครีมเราบอกให้เธอดูนายแบบสุดหล่อ สุดเพอร์เฟ็ก และสุดท้ายคู่ควรกับเรามากที่สุดตากหาก  ยังไม่ได้บอกให้ดูกางเกงเลย  ดูนายแบบก่อนสิ ”

     “ก็..  แหม..”

     “เฮ้อ...  เราล่ะเบื่อกับเธอจริงๆๆเลยยัยครีมเอ้ย  ให้ดูนายแบบ  ดาราหนุ่ม  นักร้องหรืออะไรก็ตามที่เกี่ยวกับผู้ชายเป็นต้องเฉไฉทุกทีเลยนะ  หรือว่า  เธอยะ”

     “หยุดเลยน้า !!  เรารู้นะว่าหนูนาจะพูดอะไร  ก็ไหนเราสัญญากันว่าจะไม่พูดเรื่องนี้แล้วไง  วันนี้หนูนาผิดสัญญา  งั้นเราก็ผิดสัญญาบ้าง  อีกอย่างนะ  เราไม่ได้บ้านายแบบ  หรือดารานักร้องชายเหมือนหนูนาสักหน่อย อี๋ แหวะ แหวะ”

     “แกจะผิดสัญญาอะไรช้านนน”
           หนูนาลากเสียงยาว ~  ประมาณว่า  ไม่อยากให้ครีมผิดสัญญากับเจ้าสิ่งนี้มาก

     “หรือว่า  ครีมจะผิดสัญญาเราเรื่องเลี้ยงไอศกรีมใช่มั้ย”
           มันห่วงเรื่องกินจริงๆเลย  ยัยหนูนานี่  ถ้าเรื่องผู้ชายกับของกินยัยนี่ไม่พลาดแน่นอน  มีของกินที่ไหน  มีหนูนาที่นั่น  มีผู้ชายหล่อที่ไหน  มีหนูนาที่นั่นอีกแหละ  เฮ้อ..อ  ฉันหละกลุ้มใจ

     “ถูกต้องนะค้า  ตั้งแต่เรา...  เออ  ช่างมันเถอะ  ก็ฉลาดขึ้นเยอะเลยหละสิ ”

     “อ๊ะ!  แน่นอน  ว่าแต่แกจะเบี้ยวเราไม่ได้น้า...า...”
           หนูนาพูดพลางทำท่าตาปริบๆๆ  อ้อนวอนครีมอย่างสุดความสามารถ  แต่ประทานโทษ  คนอย่างครีมไม่หลงลักษณะท่าทางแบบนี้หรอก  เพราะยัยหนูนาเล่นทำท่าแบบนี้ทุกครั้งเวลาอ้อนผู้ชายที่ทำทีเข้ามาจีบเธอ  แต่เขาแค่จีบเล่นๆเฉย  ไม่ได้คิดอะไรมาก  แต่หนูนากลับขี้ตู่ว่าเป็นแฟนของตัวเองไปซะแล้ว  แต่คนส่วนใหญ่ก็จะยอมทำตามหนูนาทุกอย่าง  ยกเว้นยัยครีม

     “กลับบ้านดีกว่า  ลัล ลา~”
           ว่าแล้ว  เราก็ชิ่งจ้า  หายแว่บไปกับสายลม  ฟิ้วว~  ไม่รอให้หนูนาเอาท่าอื่นมาอ้อนหรอก  เพราะอย่างไรเธอก็ไม่หลงกลอยู่ดี  เผลอๆจะเสียเวลากลับบ้านของเธอ  เพราะแม่เธอขึ้นชื่อว่าขี้บ่นมากกก 

     “ครีม  ครีม  ครีม”
           จากการตะโกนกลายเป็นเรียก  และแผ่วเบาลงของเสียงหนูนา

     “ทำไมยัยหนูนาต้องพูดเรื่องนี้ด้วยนะ  เสียอารมณ์จริงๆเลย” 
           ฉันบ่นอุบอิบ  ขณะเดินกลับบ้าน  พลางนึกถึงเรื่องวันนั้น....

     วันนั้น.................

     วันนั้น........

     ............................

     ที่สวนสาธารณะ…

     “เต้เรียกครีมมาที่นี่มีอะไรหรอ  ดูท่าทางรีบร้อนแล้วก็ไม่ค่อยสบายใจเลยนะ  มีอะไรก็บอกเราได้นะ  อย่าเก็บไว้คนเดียวเลย”

           ครีมพูดกับแฟนของตัวเองที่มีชื่อว่าเต้  ซึ่งเป็นคนที่หล่อมาก  เรียกว่าป็อปพอสมควร  จึงมีสาวๆไม่ใช่น้อยที่มาจีบ  แต่หลังจากที่เต้มีครีมเป็นแฟน  สาวๆเหล่านั้นก็ไม่กล้ามาจีบเต้อีกเลย  ส่วนใหญ่ก็คิดว่า  รถที่มีคนขับแล้วเราก็ไม่ควรจะไปขับอีก

     “ครีม... เต้มีเรื่องจะบอกครีมนะ” 

           เต้บอกพลางทำหน้าเครียด ทำให้คนที่จะรับฟังพลอยทำหน้าเครียดตามไปด้วย  แต่ก็พยายามที่จะทำสีหน้าให้ปกติดี  แล้วกลั่นใจถามต่อ  โดยสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้นคือสิ่งที่เธอกลัวที่สุดในชีวิตของการมีแฟน  แต่เธอก็พยายามที่จะไม่คิดอะไรมาก  เพราะเธอคิดว่า  การที่คนเรามีแฟนสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับทุกๆคน  ที่คิดว่าแฟนเราจะบอกเลิก  กลัวนอกใจ  กลัวไปต่างๆนาๆ  แต่สุดท้ายเธอกลับมาคิดว่า  เราควรที่จะเชื่อใจแฟนเราให้ดีที่สุดดีกว่า  แต่เธอก็ยังเป็นกังวลอยู่ดี

     “อืมว่ามาเลย  ครีมรอฟังอยู่”  

     “เราเลิกกันเถอะ”
 
           เมื่อสิ้นเสียงของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า  ประสาทสัมผัสของเธอแทบทุกส่วนเกือบจะหยุดทำงานไป  เหมือนพร้อมใจกันหยุด  ในหัวเธอมันว่างเปล่าและขาวโพลนไปทั้งหมด  แต่เธอก็พยายามตั้งสติให้มั่นคง  และถามกลับไปว่าทำไม  และคำตอบที่ได้คือ....

     “เต้ไม่เคยรักครีมเลย  สิ่งที่เต้รู้คือเต้ทำไปเพราะเงิน  ตอนนั้นเราต้องการเงินมาก  แล้วเต้ก็ไปพนันกับเพื่อนเอาไว้ถ้าใครจีบครีมติดจะได้เงิน  20,000  บาท  ตอนนั้นถึงได้มีหนุ่มๆมาจีบครีมไง  แต่ตอนนี้เต้คิดว่าเต้ควรที่จะบอกครีม  เพราะเต้ไม่อยากทำร้ายครีมอีก  และไม่อยากทำร้ายใครให้มันมากไปกว่านี้  เต้ขอ..”

     เพี๊ยะ!!   

           เสียงฝ่ามือที่กระทบกับใบหน้าดังขึ้น  พร้อมกับความเจ็บปวดของคนที่หน้าหันไปตามแรงของฝ่ามือ

     “เก็บคำขอโทษของเต้ไว้ซะ  นี่ขนาดเต้ไม่อยากทำร้ายใครนะ  ฮึ”

           ครีมพูดบอกพลางเอามือคอยเช็ดน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นจากขอบดวงตาแล้วไล่ไปถึงใบหน้า  ซึ่งในตอนนั้นเธอรู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัว  แต่สิ่งที่เธอเจ็บมากที่สุดคือความรู้สึก  ความรู้สึกของหัวใจ  เธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน  และเธอก็คิดว่าคงจริงสินะ  ว่าความรักครั้งแรกมักจะผิดหวังเสมอ  ชีวิตนี้ถ้าเราจะต้องรักใครอีกสักคน  เราจะทำได้อีกไหมนะ  ประตูหัวใจของเธอคงจะปิดตายไปตลอดแน่

     “ถ้าเต้ทำร้ายใครขึ้นมามันจะขนาดไหนกัน  แล้วสำหรับตัวครีม  ครีมมีค่าต่อเต้แค่เงิน  20,000  บาท  หรอ  มันไม่ถูกไปหน่อยรึไง  โอเค  เราจบกัน”

           เมื่อสิ้นเสียงของครีม  ที่พูดพร้อมกับน้ำตานองทั้งใบหน้า  เต้ก็เดินออกจากครีมไป  โดยพกพาความเจ็บที่หน้าไปด้วย  ส่วนครีมได้ทรุดตัวนั่งลง  และร้องไห้ฟูมฟาย  จนเมื่อเธอได้สติและคิดว่า  ต่อไห้ร้องไห้มากมายเพียงไหน  เต้... ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด  และได้กลายเป็นอดีตแฟน  ก็คงจะไม่กลับมาอยู่ดี  เธอจึงเลิกร้องไห้และตรงดิ่งรีบกลับบ้าน...