คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : [ตอนที่ 36] ช่วย!
แหมะ เดี๋ยวนี้อีไรเตอร์ขี้ประจบ(?) ให้บทผมเยอะเชียว อิอิอิ -////- (ถ้าพูดมากเดี๋ยวจะให้บทน้อย -0- //ไรเตอร์) 5555555
มาเข้าสู่โหมดความเครียดกันดีกว่า…
เฮ้อ ไอ้ฮิมแม่งไปอยู่ซีกไหนของโลกวะ!!??
“ซีกโลกเหนือ”ไอ้แด้ตอบ =_= แม่งอ่านใจกูอีกและ
“กูป่าวอ่าน…”แหมะ เอาไม้ฟาดปากมันดีมั้ยยย?? = =
“ไม่ดี…”= =
“โว้ยยยยยยยย มึงหุบปากเลย เวลาแบบนี้มึงยังจะมากวนส้นเท้ากูอีก - -”
“กูป่าวกวน”
“- - น้องออบครับ…..”ผมหันไปเรียกเมียไอ้แด้ ถ้าให้เมียมันจัดการมันคงจะเงียบ -0-
“ห้ะ? หา?? อะไรครับ ไฟไหม้บ้านหรอครับ?? ‘0’ ”น้องออบตอบ กวนตีนเหมือนผัวมันเลย = =
“น่ารักเหมือนผัวต่างหาก”ไอ้แด้ตอบ โว้ยยย แม่งอ่านใจกูอยู่นั่นแหละ - -
“กูป่าวอ่าน…”มันก็ยังตอบแบบเดิมๆ
“มึงหุบปากเลยไอ้แด้ดำ เดี๋ยวจับเมียมึงมาทำเมียน้อยแม่ง - -”
“แล้วใครคือเมียหลวงของมึง?”
“………”
“เงียบ สงสัยอยากกินถั่วดำ…”
“กินหัวมึงสิไอ้ฟาย หุบปากเลย กูกำลังจะใช้ความคิด -_-”
“สมองของมึงคิดได้แต่ความชั่วเท่านั้นแหละ”
“ตีกันม้ะ? ไอ้แด้ - -”
“ตีจ้า ^^”
“มึงท้ากูเองนะ….”
“จ้า…”
“มึงวอนตีนกูเองนะ - -”
“จ้า…”
“มึงเตรียมตัวตายได้เลย ย๊ากกกกกกกกกกกกก”ผมพูดพลางยกโทรศัพท์วางอยู่บนชั้นวางของขึ้นมา
“เห้ยๆ มันใช่เวลามาตีกันมั้ย ไอ้ปากห้อย -0-”น้องโล่วิ่งมาห้ามผม ส่วนไอ้แด้ก็รีบหายตัวไปหลบอยู่หลังน้องออบอย่างรวดเร็ว =_=
“- -”ผมหลี่ตามองไอ้แด้อย่างโมโห
“เมียครับ ดูสิ ปีศาจเหงือกจะทำร้ายผัวแหละ ผัวกลัวจังเลย…”ไอ้แด้พูดพลางกอดเอวน้องออบ หมั่นไส้โว้ย - -
“ปีศาจเหงือกป้าแกสิไอ้ดำดึ้ย!”ผมพูดพลางเดินไปเขกหัวมัน
“โอ้ย เมียครับ ดูสิ ผัวโดนปีศาจเหงือกทำร้ายร่างกาย เจ็บจังเลยครับ”ไอ้แด้พูดและก็ยังคงกอดน้องออบอยู่แบบนั้นแหละ ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมไอ้ฮิมกับน้องยองแจถึงหมั่นไส้คู่นี้ = = ก็แม่งหวานจนมดขึ้นแบบนี้แหละ เลี่ยนชิบ…
“มึงพอเลยๆ”ผมพูดพลางสะกิดมัน
“โอ๋ ไม่เป็นไรนะครับ เดี๋ยวผมจะตีปีศาจเหงือกให้ นี่แหนะๆ!!”น้องออบพูดพลางตีมือผมเบาๆ -_- คู่รักคู่นี้มันไม่เต็มใช่มั้ย??
“โอ้ย เจ็บจังเลย ไอ้เด็กเปรตมึงดูสิ เพื่อนมึงทำร้ายกู”ผมพูดพลางวิ่งเข้าไปหาน้องโล่
“สมน้ำหน้า 55555”น้องโล่หัวเราะก่อนจะวิ่งหนีผมไปหลบอยู่หลังน้องออบ ทำไมไม่ปลอบใจกูเลยล่ะ สักนิดก็ยังดีนะ -_,-
“ติ๊งต๊อง ไม่ได้เรื่อง ประจบไม่เก่ง หน้าอย่างมึงอ้อนใครไม่ขึ้นหรอก สมน้ำหน้า…”เจ้าเก่าเจ้าเดิม ไอ้แด้มันด่าผมครับ -_,-
“เดี๋ยวเถอะมึง ระวังมึงจะได้ดำกว่าเดิม เดี๋ยวกูจะเผาหัวมึง = =”
We got the Powerrrrrrrr!!
แล้วเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น
“ไปรับดิ ยืนขี้เหร่อยู่นั่นแหละ ชักช้า ยังกะเต่าเคี้ยวเอื้อง…”ไอ้แด้ด่าผม อีกแล้ว -_-
“= =”ผมหลี่ตามองมันก่อนที่จะวิ่งไปรับโทรศัพท์
“ฮัลโหล..”
[“ยองแจเป็นไงบ้าง?”]เห้ย! เสียงไอ้ฮิมชานนี้หว่า!!
“เห้ย นี้มึงเองหรอ แม่งเอ้ย ทำไมกูโทรไปมึงถึงไม่รับ รู้มั้ยพวกกูเป็นห่วงมึงมากแค่ไหน น้องยองแจของมึงร้องไห้จะเป็นจะตายพอรู้ว่ามึงหายไป!”ผมตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างบ้าคลั่ง
[“ยองแจร้องไห้?? ยองแจร้องไห้ทำไม?”]
“ร้องไห้เพราะ….เพราะคิดถึงมึง….”
[“…….”]
“มึงรู้มั้ยน้องยองแจรักมึงมากแค่ไหน เค้าเดินตามหามึงทั่วโรงพยาบาล วิ่งมาหากูถึงห้อง ”
[“…….”]
“มึงรีบกลับมาเลยนะไอ้ฮิม ถ้ามึงไม่กลับมา น้องยองแจคงจะร้องไห้ไม่หยุดแน่!”
[“แล้วตอนนี้ยองแจอยู่ไหน?”]
“……… อยู่กับไอ้คู่หมั้น…”
[“ห้ะ!!!!???”]
“น้องยองแจ……เหมือนจะถูกวางยาสลบแล้วก็ถูกไอ้คู่หมั้นอุ้มไปไหนไม่รู้ พูดง่ายๆ น้องยองแจถูกลักพาตัว! น้องจงออบกับน้องโล่บอกกูแบบนี้”
[“ไอ้ควาย….”]
“มึงรีบกับมาเลยนะ ไอ้เชี่ยฮิม!”
[“เออๆ กูจะไปเดี๋ยวนี้แหละ รอกูอยู่โรงพยาบาลนะ ห้ามไปไหน! ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด”]ไอ้ฮิมตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างบ้าคลั่งก่อนจะรีบวางสายไป
“ใครโทรมา?”หลังจากที่ผมวางสายเสร็จไอ้แด้ก็ยิงคำถามมาที่ผมทันที
“ยุงลายมั้งไอ้ควาย -_-“ผมตออบ
“…. กูเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าสมัยนี้ยุงลายใช้โทรศัพท์เป็น”เออ ใสเหมือนเมียมันเด๊ะ =_=
“เฮ้อ = =”
“ใครโทรมาอ่า? -0-”น้องโล่ถามผมบ้าง
“ไอ้ฮิมชานน่ะ ^^”ผมตอบพลางยิ้มโชว์เหงือก
“แหมๆ ทีเพื่อนถามแหละตอบได้เชี่ยมาก พอเมียถามแหละตอบดี๊ดี -_-”ไอ้แด้หันมาแขวะใส่ผม
“ก็เพราะกูหล่อกว่ามึง จบป้ะ? 55555555”
“ในโลกนี้ไม่มีใครหล่อกว่ากูสักคน ใช่มั้ยจ้ะ บี๋จ้า ><”พอไอ้แด้พูดจบมันก็เอาหน้าไปซบกับไหล่น้องออบทันที มึงไม่หวานกันสักนาทีมันจะตายรึไง? =_=
“ใช่ฮะ ><”น้องออบตอบพลางพยักหน้าหงึกหงักๆ มึงเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยจริงจริ๊ง -_-
“อั้ยย้ะ น่ารักที่สุดเลย มาจุ๊บทีมา”
“เห้ยๆ มึงพอเลย อย่ามาหวานกันแถวนี้ =_=”
“มึงอ่ะแหละ อย่ามาเป็นกขค.อยู่แถวนี้ นี่ห้องกู กูมีสิทธิ์ ^^”
“=_=”
“เอ้า ยังมายืนโชว์เหงือกอยู่อีก ไปๆๆ กลับหลุมไปไป๊!”
“ไอ้แด้….”
“จ๋า?”
“มึงตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!”
“เห้ย อย่า!!!!!!!!!!!!”
ปึงปัง ตึงตัง เพล้งพล้าง!
ตอนนี้ผมกับไอ้แด้กำลังตีกันอย่างเมามันส์ ท่าทางในตอนนี้อยู่ในท่าที่ล่อแหลม ผมกำลังนั่งคร่อมไอ้แด้อยู่ =_= ผมไม่ได้จะข่มขืนมันนะ ผมกำลังจะชกมันต่างหาก
ปึง!!!!!!!!!
แล้วก็มีผู้มาเยือน
“-_-“ผู้ที่มาเยือนไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นไอ้ฮิมชาน ไอ้ฮิมชานยืนมองมกับไอ้แด้ตีกันอยู่
“เห้ยยยยยยยยยย!”ผมกับไอ้แด้สบถพร้อมกัน ก่อนที่ผมจะรีบกระโดดออกจากตัวไอ้แด้
“กูไม่อยู่แป๊ปเดียว มึงปล้ำกันแล้วเหรอ?”ไอ้ฮิมถามพวกผม
“บ้ารึไง =_=”ผมหลี่ตามองไอ้ฮิมชาน
“เออ ช่างแม่ง! ตอนนี้ยองแจอยู่ที่ไหน!??”ฮิมชานพูดก่อนจะเดินมาเขย่าตัวผม
“กูไม่รู้!!!!”ผมตอบ
“ไอ้ควายชานยอล! มึงได้เป็นศพแน่!”ไอ้ฮิมชานสบถก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาใครบางคน
“ฮัลโหล…..พ่อบ้านหรอ…..อืม…..บอกให้พวกนั้นมาหาผมอยู่โรงพยาบาลด้วย ขอสักห้าสิบคน…..แค่นี้แหละ…”พูดจบฮิมชานก็วางสายทันทีก่อนจะเดินออกจากห้องไป
มันคิดจะทำอะไรของมัน??
Him Chan Say:
ตอนนี้ผมกำลังรอลูกน้องของพ่อผมอยู่โรงพยาบาลครับ…. เฮ้อ ยองแจจะเป็นยังไงบ้างนะ….ผมไม่น่าทิ้งเค้าเลย ผมมันโง่จริงๆ ทำผมมันอ่อนแอแบบนี้….
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด
เสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นถนนดังขึ้น
“คุณหนูครับ ขึ้นรถ”ชายชุดดำคนนึงพูดก่อนจะเปิดประดูรถให้ผม
“อืม…. อีกสี่สิบแปดคนล่ะ?”ผมถามชายชุดดำคนนั้น
“กำลังขี่รถตามมาครับ ไม่ต้องห่วง….”
“ดีมาก…”ผมพูดก่อนเดินเข้าไปนั่งในรถทันที
ระหว่างทางผมกับลูกน้องของพ่อก็คุยกัน…
“นายรู้จัก ชานยอล มั้ย?”ผมถาม
“ชานยอล ปาร์คชานยอลลูกเจ้าของบริษัทผลิตรถยนต์รึป่าวครับ?”
“คงงั้นมั้ง ฉันก็ไม่รู้”
“คุณปาร์คชานยอลเป็นคนลักพาตัวคุณหนูยองแจไปหรอครับคุณหนู?”
“อืม…ใช่ แล้วนายรู้ชื่อที่อยู่ไอ้ชานยอลอะไรนั่นมั้ย?”
“รู้ครับ! คฤหาสน์ตระกูลปาร์ค อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากในเมืองสักเท่าไหร่….”
“อืม….พาฉันไปที่นั่นที เร็วๆด้วย ก่อนที่ไอ้หมอนั่นจะทำมิดีมิร้ายกับยองแจ”
เมื่อผมสั่งเท่านั้นแหละ ลูกน้องของพ่อผมก็เหยียบ180ไปคฤหาร์ตปารค์ชานยอลทันที
______ณ.คฤหาสน์ตระกูลปาร์ค______
ผมมาถึงที่อยู่ขอไอ้ชานยอลแล้วครับ บ้านมันหลังใหญ่ดีนะ แต่ไม่สู้ผมหรอก เหอะ
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เมื่อรถที่ผมนั่งมาจอดอยู่หน้าบ้านของไอ้ชานยอล รถของลูกน้องพ่อผมอีกสิบกว่าคันที่ตามมาติดๆก็จอดตามรถที่ผมนั่งเหมือนกัน
“ลงไป….”ผมพูดก่อนจะเปิดประรถแล้วเดินลงมาจากรถพร้อมกับลูกน้องอีกสองคน
“จะบุกเข้าไปหมดเลยมั้ยครับคุณหนู?”ลูกน้องของพ่อถามผม
“ไม่ต้อง ฉันจะเข้าไปคนเดียวก่อน แล้วพวกนายค่อยตามไปทีหลัง”
“แต่มันอันตรายนะครับคุณหนู”
“ไม่หรอก….ฉันปกป้องตัวเองได้อยู่หรอก เชื่อฉัน ระหว่างที่ฉันเข้าไป พวกนายก็ค่อยๆทยอยกันเข้ามาทีละสิบคนและกัน เข้ามาสังเกตุการ์ณก่อน…แล้วก็ดูด้วยว่าลูกน้ององมันเยอะรึป่าว ถ้าเยอะก็ โทรสั่งพ่อบ้านบอกให้สั่งลูกน้องมาอีกร้อยคน แค่นั้นแหละ จบนะ ไปล่ะ….”ผมพูดก่อนจะปีนรั้วบ้านไอ้ชานยอลอย่างไม่เกรงกลัว
กูแม่งโครตเท่
ปีนรั้วมาช่วยเจ้าหญิง ไอ้ห่า กูโครตเหมือนเจ้าชายเลย…..
มันใช่เวลามาคิดเรื่องเพ้อเจ้อมั้ยว้ะ! = =
_____ด้านคุณชายปาร์ค_____
“มันตามมาหรือครับคุณชาย?”
“ใช่….เฮ้อ มาหาที่ตายสินะ สงสัยไอ้เหยินนี่จะหึงคู่หมั้นของฉันจนตาลุกเป็นไฟเลย”
“แล้วจะทำยังไงดีครับ? จัดการเลยมั้ยครับ?”
“อย่าเพิ่งสิ……ใจเย็นๆ เดี๋ยวเราค่อยจัดการทีหลัง”
“ครับ…..”
“งานนี้ เราคงไม่ต้องใช้ปืนหรอกมั้ง สบายๆ ก็แค่ลูกน้องร่างหนาๆหุ่นบิ๊กๆ ไม่เห็นน่ากลัวตรงไหนเลย อ่อนหัด!”
“งั้น เดี๋ยวผมจะไปบอกพวกที่เฝ้าอยู่ข้างล้างให้เตรียมตัวกันนะครับ”
“อืม……โอเค”
คิมฮิมชาน…….อยู่เฉยๆไม่เป็นเลยต้องมาหาที่ตายสินะ……. เหอะ…
__________TALK___________
ไรเตอร์มาเเล้ว โฮรรรรรรรรรร
ไรเตอร์ขอโทษที่หายไปนาน
พอดีไรเตอร์ปวดหัวนิดหน่อยหน่า ^^
รีดเดอร์สบายดีกันม้ายยย?
ถ้าดีก็ดี ถ้าไม่ดีก็ดูเเลตัวเองบ้างน๊า ^^
ไรเตอร์เป็นห่วง กระต่ายเถื่อนก็เป็นห่วง
สุดท้ายเเละท้ายสุด
รักรีดเดอร์ที่ซู๊ดดดดดดดด *จับจูบเรียงคน*
555555555555555555
อ้ะๆ โบนัส อิส์อิส์....
อะไรเอ่ย ตุงๆ... =,,= มุมนี้กำลังดี เเอร้ยยยย *ซูมรัวๆ*
(cr.ในรูป)
ความคิดเห็น