Because of the "HEART" ก็เพราะว่ามีหัวใจ

ข้อมูลเบื้องต้น

แหะๆ สวัสดีค่ะ ผู้อ่านคนใดก็ตามที่ค้นมาเจอฟิคนี้ 5555+
นี่เป็นฟิคสั้นๆของอุลคิโอร่าจากการ์ตูนเรื่องบลีชนะคะ เนื้อหาโดยรวมก็มาจากตัวมังงะเองเลยล่ะ
แต่คนเขียนแอบใส่ความจิ้นตัวเองลงไปก็เท่านั้น 555
ถึงจะเป็นตัวละครที่ตายจากไปหลายปีแล้วก็ตาม เราก็ยังเชื่อว่ายังมีแฟนๆหลายคนคิดถึงตัวละครนี้เนอะ
เราเองก็คิดถึงอุลคิโอร่าคุงไม่เสื่อมคลายเหมือนกัน :)

เนื้อเรื่อง

.

.

.

เพราะมีหัวใจ ข้าจึงริษยา

เพราะมีหัวใจ ข้าจึงตะกละตะกลาม

เพราะมีหัวใจ ข้าจึงละโมบช่วงชิง

เพราะมีหัวใจ ข้าจึงหยิ่งผยอง

เพราะมีหัวใจ ข้าจึงดูแคลน

เพราะมีหัวใจ ข้าจึงโกรธเกรี้ยว

เพราะมีหัวใจ.......ข้าจึง..

.

.

.

.

.

.

.

.

.
...

....

....

.......

..........

“กลัวข้าหรือไม่....แม่หญิง ?”

...

...

...

....

.

.

.

“ไม่กลัว..”

“ฉันน่ะ...ไม่กลัวหรอก”

.

.

.

.

.

“อย่างนั้นรึ ?”

.

.

.

‘หัวใจคืออะไร..?’

‘ถ้าข้าแหวกทรวงอกของเจ้า ข้าจะเห็นมันไหม ?’

‘ถ้าข้าทำลายกะโหลกของเจ้า ข้าจะเห็นมันใช่หรือไม่ ?’

...

..

.

.

‘มนุษย์อย่างพวกเจ้าน่ะ...ช่างพูดออกมาได้ง่ายดายเสียเหลือเกินนะ..........ราวกับว่า..’

.

.

.

.

.

.

.

‘มันวางอยู่บนมืออย่างนั้นล่ะ’

.

.

.

ซ่า...

เสียงของฝุ่นผงที่ค่อยๆลอยขึ้นสู่อากาศขณะที่มือเรียวบางของหญิงสาวผมสีพระอาทิตย์เอื้อมมือไปหาชายหนุ่มผมดำที่มีรูปลักษณ์ราวกับปีศาจร้าย ทว่าสิ่งที่ทำให้ปีศาจร้ายตนนี้ดูไม่อันตรายอีกต่อไปคงเพราะร่างกายที่กำลังค่อยๆสลายไปกลายเป็นเพียงฝุ่นผงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้านี้

แต่แล้วก่อนที่มือของทั้งสองจะสัมผัสกันเพียงเสี้ยววินาที พลันมือสีขาวซีดของชายหนุ่มกลับสลายกลายเป็นฝุ่นผงไปเสียก่อน

ไม่ถึง...

เอื้อมไปไม่ถึง......

.

.

.
‘ข้าเห็นมันแล้ว’

.

.

.

‘สิ่งที่อยู่ในมือนี้’

.

.

.

‘คือหัวใจ..ใช่หรือไม่ ?’

.

.

.

.

.

.

.

ใบหน้าของเจ้าค่อยๆจางหายไปจากสายตาข้า

ทุกอย่างขาวโพลนไปหมด

ร่างของเจ้าค่อยๆเลือนหายไป

ท้องฟ้าของฮูเอโกมุนโด้ที่ข้ามักมองมันอยู่เสมอในช่วงเวลากลางคืนคือสีดำทะมึน..แต่ ณ ตอนนี้

กลับกลายเป็นสีขาว

ข้าไม่เห็นแม้แต่ดวงดาราหรือจันทร์เสี้ยวบนท้องนภาอีกต่อไป

.

.

ทุกอย่างเป็นสีขาว....ว่างเปล่าไปหมด...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ข้าเคยได้กล่าวไว้ว่าดวงตาของข้านั้นบันทึกทุกสิ่งที่ ’เห็น’

สิ่งใดที่ข้า ’เห็น’ นั้น คือสิ่งที่มีอยู่จริง

ในตอนนี้ข้ารู้สึกดีใจเสียเหลือเกินที่ข้าได้เห็นเจ้า ข้าได้พบเจ้า

.

.

.

แม่หญิง...เจ้าน่ะ..มีอยู่จริง เจ้าทำให้ข้าได้รู้สึกถึงสิ่งที่เจ้าส่งมาถึงข้า

ทั้งตัวเจ้าและ ‘หัวใจ’ ของเจ้า

.

.

.

.

อ่อนโยนเสียจริงแม่หญิง

ข้าจะไม่มีวันได้พบกับเจ้าอีกครั้งแล้วใช่หรือไม่ อิโนะอุเอะ โอริฮิเมะ

หากเพียงข้าได้รู้สึกถึงสิ่งที่เรียกว่า ‘หัวใจ’ เร็วกว่านี้ ก็คงดีมิน้อย

ข้าจะไม่เย้ยหยันเพื่อนพ้องของเจ้า

ข้าจะไม่ทำให้เจ้าต้องเสียน้ำตาเพราะคำพูดที่แสนหยิ่งทระนงและน่ารังเกียจของข้า

และข้าจะอ่อนโยน

จะอ่อนโยนกับเจ้าเหมือนกับที่เจ้าอ่อนโยนกับทุกสิ่ง

เพราะข้านั้นได้หลงใหลในหัวใจที่บริสุทธิ์ของเจ้าแล้ว

หลงใหลเสียจนอยากจะคว้าหัวใจของเจ้ามาครอบครองให้เป็นของข้าเพียงผู้เดียว

ถ้าข้าได้มีชีวิตอีกครั้ง ข้าจะได้ทำให้เจ้าเห็นแน่นอน...สิ่งนั้นน่ะ

แม้จะเนิ่นนานเพียงใด ข้าจะรอจนถึงวันที่จะได้พบเจ้าอีกครั้ง

และข้าจะทำให้เจ้าได้เห็น

จะรอเพื่อการนั้นเสมอ

แม่หญิง...เจ้าน่ะคือ...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.
 

‘หัวใจของข้า’

เพราะมีหัวใจ...

.

.

.

.

ข้าจึงปรารถนาทุกสิ่งที่เป็นเจ้า....”

-End.