ff7 yaoi : Valentine Day!!! ต้อนรับวาเลนไทน์จ้า

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ค่าาาา อันนี้นั่งแต่งทั้งวัน แล้วก็รีบไปหน่อย กลัวไม่ได้ลงวันนี้ TT งั้นก็ ขอให้มีความสุขในวันวาเลนไทน์น๊าแจร๊ ยังเป็นเด็ก ม.ต้น รักความสดใส บริสุทธิ์ อยู่น๊า // ถูกทีบ ><

เนื้อเรื่อง

@ FINAL FANTASY SCHOOL

สวนกว้างหลังโรงเรียน

“อือ..”เสียงครางหวานในขณะที่หนุ่มผมบลอนด์กำลังพักผ่อนบนเก้าอี้ไม้ เมื่อมือใหญ่ถือสมุดเล่มบางกระทบกับหน้าผากเบาๆ

“อะไรอีก..ทีดัส?”ร่างบางค่อยๆยันตัวขึ้น แล้วมองตัวเจ้าปัญหาที่กระทำมารยาทหยาบคายกับเขาเมื่อกี้ หนุ่มผิวสีแทนเจ้าของดวงตาสีฟ้าอ่อน ผมสีเหลืองออกแผ่ออกด้านข้าง เหงื่อไหลโชคไปทั่วตัวเนื่องจากพึ่งเล่นกีฬาเสร็จ มืออีกข้างถือลูกฟุตบอลไว้ในมือ มือร้ายที่กระทำกับเขาเมื่อกี้ยังคงถือสมุดห่อจนกลมเป็นหลักฐานว่าเขาเป็นผู้ร้ายแน่นอน

“มานอนอะไรเล่า! ไปเล่นบอลกันเร็ว!”ทีดัสกล่าวขึ้นพร้อมยิ้มกล่าว ยิ้มมือไปจับแขนเรียวแต่ถูกสะบัดออกซะก่อน

“น่าเบื่อ..แล้วอีกอย่าง เหม็นกลิ่นเหงื่อชะมัด ออกไปซะ น่ารำคาญ”คลาวด์พูดหวังจะแทงใจดำอีกฝ่าย แต่ทีดัสกับยิ้มกว้างรับกับคำพูดนั้น แล้วโบกมือให้ร่างเล็ก คลาวด์ถอนหายใจเฮือกแล้วใช้มือกวักไล่ทีดัสออกไป

“งั้น..คราวหน้าฉันจะมาใหม่! นายต้องมาดูฉันแข่งให้ได้ด้วยนะ!”

พวกนี้น่าเบื่อชะมัด..

คลาวด์ลุกออกจากเก้าอี้ไม้ แล้วเดินเข้าไปในตัวอาคารสูง ตรงไปที่ห้องวิทยาศาสตร์ที่เงียบสงบ จะมีแต่ก็เสียงน้ำหยดลงกระทบกับอ่างล้างหน้าเท่านั้น คลาวด์เลื่อนประตูห้องวิทย์นั้นเบาๆ ค่อยก้าวขาเข้าไปในห้อง พลางมองหาที่สามารถให้เขางีบได้ ก็ถอนหายใจเฮือกอีกครั้งเมื่อไม่มีที่จะให้เขานอนเลย

ที่ที่สบายที่สุดคงเป็นที่ไหนไม่ได้ นอกจากที่นั้น

ประตูห้องเก็บของถูกเลื่อนออกโดยบุรุษผมสีเงินยาว ดวงตาสีเขียวมาโคกวาดมองไปทั่วห้องมืด แล้วค่อยๆปิดประตูให้เบาที่สุด ราวกับไม่อยากให้ใครได้ยินอีก ในมือถือเอกสารมากมาย วางมันไว้บนโต๊ะที่ว่าง พยายามย่องเบาๆเข้าไปหาเป้าหมาย เส้นผมชี้ตั้งสีบลอนด์ ทำให้เขานึกถึงนกโจโคโบะ

‘ใครเอานกมาเลี้ยงในโรงเรียน’เซฟิรอธย่องเข้าไปจนถึงเจ้าของเส้นผมสีบลอนด์นั้น ใบหน้าขาวสวยได้รูป เริ่มเปลี่ยนท่านอนบนโซฟาเก่าสีดำ เนื่องจากหาที่นอนสบายไม่ได้ เจ้าของผมเงินเขย่าร่างเล็กเบาๆ

“นี่ เธอ”

คลาวด์ยังคงนิ่งอยู่ ร่างสูงเริ่มทนไม่ไหว กระชากแขนร่างเล็กจนหล่นลงมาจากโซฟา ทันทีที่ร่างเล็กกระทบลงกับพื้น เสียงประกอบก็ดังขึ้น

ตุบ!

“โอ๊ย..ทีดัส นายอีกแล้วใช่มั้ย ฉันต้องบอกกี่ครั้งกี่หนนายถึง..!”คลาวด์ลูบหัวของตัวเองเบา ขมวดคิ้วสีบลอนด์งามแล้วมองมาทางบุรุษผมเงินทันที

“นาย..เซฟิรอธ นายมายุ่งอะไรกับฉัน”คลาวด์พูดต่อในขนาดที่เซฟิรอธกำลังจะกล่าวตอบ

“ยุ่งไม่ยุ่งฉันไม่เกี่ยว แต่ประตูมันเขียนว่า ‘ห้าม นัก เรียน เข้า’ ถ้านายเข้าใจก็ขอโทษแล้วรีบออกไปซะ”เซฟิรอธเริ่มแข็งข้อแล้วกำข้อมือเล็กของคลาวด์ คลาวด์กัดฟันเล็กน้อย เพื่อไม่ให้เสียฟอร์ม

“ทำไม ฉันต้องขอโทษ ในเมื่อพื้นที่ในโรงเรียน สามารถเดินได้ ฉันก็ต้องมีสิทธิเข้ามาในห้องนี้ นายจะใหญ่มาจากไหนฉันไม่รู้หรอก แต่อย่ามายุ่งกับฉัน”คลาวด์พยายามสะบัดมือนั้นออก แต่ด้วยพละกำลังที่เหนือกว่า ขึ้นดึงมือของร่างเล็กให้สูงขึ้น จนร่างเล็กลอยตัวขึ้น เซฟิรอธรวบเอวบางมากอดไว้ข้างลำตัว ก่อนที่จะก้าวเท้าออกจากท้องนั้นทันที คลาวด์พยายามดิ้นให้หลุด แต่ถูกมือหนาฟาดลงที่บั้นท้ายทันที ร่างเล็กถึงกับหน้าแดงราวกับลูกตำลึง

“เงียบ ถ้าใหญ่มาจากไหนน่ะเหรอ ไม่รู้สิ แต่ที่นายก็รู้ ฉันคือครูของนาย”ใบหน้าคมยังคงนิ่งอยู่แบบเดิม หน้าเคืองๆของคลาวด์ ทำให้อาจารย์แสยะยิ้มเล็กๆ แล้วเดินขึ้นไปบนอาคาร ม. ปลาย ทันที เมื่อมาถึงห้อง 5 B เขาก็เลื่อนประตูออกทันที ก่อนจะเดินไปหน้าโต๊ะของเป้าหมาย เสียงเยือกเย็นดังขึ้น

“แซค แฟร์ ช่วยเก็บรุ่นน้องของเธอดีๆด้วย ฉันรำคาญ”เซฟิรอธโยนร่างเล็กในมือลงกับโต๊ะ แซคไถลมารับได้ทัน คลาวด์ในอ้อมอกของแซคมองเซฟิรอธด้วยหน้าที่แสดงอารมณ์ประมาณว่า ‘จะฆ่าให้ตาย’ บุรุษผมเงินไม่สนใจแล้วหันหลังเดินออกจากห้องทันที

“โธ่เอ้ย คลาวด์ฉันบอกแล้วไง อย่าเข้าไปเล่นในที่ที่เขาห้ามเข้า”แซคกุมขมับแล้วมองคลาวด์ที่กำลังกอดอกด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ใบหน้าร่าเริงของแซคช่วยไล่อารมณ์ด้านลบนั้นออกไปจน (เกือบ) จะหมด

“แต่ฉันชอบ มันเงียบ..”คลาวด์ลุกขึ้นปัดเนื้อปัดตัว แล้วกำลังจะเดินออกไปจากห้องแต่ถูกกุมมือไว้ก่อน คลาวด์หันไปมองแซคทันที

“เอ่อ..วันเสาร์นี้ หลังจากวันวาเลนไทน์ ฉันอยากไปเที่ยวกับนาย..ได้มั้ย?”แซคยิ้มกว้างด้วยสีหน้าด้านๆ เหมือนทีดัสเลย คลาวด์ถอนหายใจกับนิสัยน่ารำคาญแบบนี้ ถ้าตอบตกลงไปก็จบใช่มั้ย

“อืม จะลองคิดดู ”

‘เยส!’แซคพูดงุบงิบกับตัวเอง แล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวเองจากกระเป๋าเสื้อมายื่นให้คลาวด์ ร่างเล็กเอียงคอเนื่องจากอาการงง แซคยิ้มกว้าง

“เม็มเบอร์ไว้ ฉันจะโทรไปบอกเรื่องระเบียบการ”คลาวด์ถอนหายใจอีกครา แล้วยื่นมือเล็กไปหยิบโทรศัพท์สีดำทมิฬมาใส่ในมือตัวเอง ใช้นิ้วหัวแม่มือ กดตัวเองทั้งหมด 10 ครั้ง แล้วพิมพ์ชื่อต่อ หลังจากนั้นก็ยื่นโทรศัพท์ให้เจ้าของ แซคยิ้มแล้วรับมันเอาไปลูบกับแก้ม

“เบอร์คลาวด์ เบอร์คลาวด์ เบอร์คลาวด์ เย้!!!!”เขาเอาไปลูบแก้มหลายครั้ง แล้วเอามาจูบต่อ กำลังจะหันไปมองร่างเล็ก แต่หายไปซะแล้ว

“อ้าว คลาวด์.. ไปไหนแล้วอ่ะ”

“เฮ้ย! แซค นายได้เบอร์ของน้องคลาวด์จริงๆเหรอ????!!!!”เหล่าเพื่อนร่วมห้อง วิ่งเข้าไปรุมโต๊ะของแซคทันที ทั้งผู้หญิง และชาย [เป็นส่วนใหญ่] มีรึใครที่จะไม่โปรดปรานเด็กน้อยน่ารัก (มากๆ) อย่างคลาวด์ แซคโบกนิ้วชี้ไปมา

“จุ๊ๆ ความสามารถส่วนตัว”แซคเล่นลิ้นแล้ววิ่งออกจากห้องทันที ทำให้พวก(แฟนคลับคลาวด์)เพื่อนๆวิ่งไล่ออกไปข้างนอก เขาหัวเราะสะใจ ในมือถือโทรศัพท์อันแสนสำคัญ ผมสีดำถ่านพลิ้วไปตามสายลม ทั้งปอยด้วย เขาจัดเป็นคนที่สาวๆชอบกันทั้งนั้น เขาหลบจนมาถึงหลังบันได หลังจากได้ยินเสียงเพื่อนวิ่งไปทางอื่น เขาก็ทรุดลงแล้วหายใจหอบ

“เกือบแล้วมั้ยล่ะ”

“ฮือ?”ผมสีน้ำตาลถูกแทรกออกเป็นส่วนใหญ่ สายตาคมจดจ้องโทรศัพท์ของแซค เสียงทุ้มกล่าวขึ้นเป็นชื่อของอีกฝ่าย

“สควอต?”แซคตกใจกับคำพูดนั้น ไม่น่าเชื่อเลยว่า คนพูดน้อย(ไม่พูดเลย)อย่างสควอต จะเข้ามาคุยกับเขา ทันทีที่ดาบไม้ของชมรมเคนโด้จ่อหน้าของแซคอยู่ เขาหัวเราะเบาๆ อย่างผู้ชัยชนะ

“ถ้าไม่อยากให้เพื่อนๆมาเจอ ส่งเบอร์ของคลาวด์มาซะ”คำขู่ของสควอตดังขึ้น แต่ชายหนุ่มกลับไม่กลัวกับคำขู่นั้น ลุกขึ้นเตรียมวิ่งต่อ

“เชอะ! อยากได้ก็ไปขอเองสิเฟ้ย”แซคแลบลิ้นใส่สควอตราวกับเป็นเด็กๆ เมื่อเส้นประสาทเริ่มรู้สึก สควอตออกวิ่งตามทันที วันๆโรงเรียนคงเป็นแบบนี้..

……………………………………………………………………………………………………

วิชาพละ [13.00]

“คลาวด์ สไตรฟ์”หนุ่มผมดำลู่ลงเป็นทรง พร้อมตาสีเทาออก ร่างกายกำยำ เดินตามหาตัวคลาวด์ที่หายไปจากคาบ แองจิลเดินไปทั่ว ไม่อยู่แฮะ ทั้งห้องวิทย์ ห้องเก็บของ ห้องพยาบาล หรือจะเป็นห้องศิลปะ ถ้าไม่ไปก่อเรื่องที่ไหนก็คงดี เดิมทีเขาเป็นอาจารย์ประจำห้องของคลาวด์ เรื่องที่เขาชอบโดดประจำ เขาก็รู้ๆอยู่ แต่จะตามหา ก็ย้ายห้องไปนอนเล่นทุกวัน ถึงคะแนนจะสูง แต่จะไม่เข้าเรียนเลยก็กะไรอยู่

“หายไปไหนของเขาล่ะเนี่ย”ห้องสุดท้ายที่เปิดเป็นห้องสมุด อย่างที่คาด โต๊ะหนังสือในห้องสมุดมีร่างเล็กเอาหนังสือเป็นหมอนหนุนแล้วหลับสบาย เนื่องจากในห้องสมุดทั้งเงียบ แอร์ก็เย็น ถ้ามานั่งนานๆคงหลับแน่ ทั้งผู้หญิงและผู้ชายในห้องสมุดพากันหยิบโทรศัพท์มานั่งถ่ายรูปร่างเล็ก ใครๆก็บอกเขาว่าน่ารัก ยิ่งอีกไม่กี่วันก็วันวาเลนไทน์ เขาอาจจะเอาช็อกโกแลตที่สาวๆ(หนุ่มๆ)ทำมาไปทิ้งขยะจนหมด แองจิลตัดสินใจเดินเข้าไปหาร่างเล็กทันที

“สไตรฟ์ เข้าเรียนได้แล้ว”แองจิลใช้มือใหญ่สั่นไหล่เล็กเบาๆ คลาวด์ค่อยๆลืมตาขึ้น ลูกแก้วสีฟ้ามองเขานิ่งๆ เสียงเล็กดังขึ้น

“น่าเบื่อ.. ถูกครูเจอซะแล้ว..”คลาวด์แสดงอาการน่าเบื่ออย่างเห็นได้ชัด ค่อยๆลุกขึ้นแล้วไม่สนใจอาจารย์ที่เดินตามหาเขา ร่างเล็กกล่าวก่อนที่แองจิลจะพูด

“ลงไปรอ ผมไปเปลี่ยนชุด”คลาวด์ตรงไปที่ห้องแต่งตัว เมื่อเปิดประตูเข้าไป รองประธานนักเรียนอยู่ในนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้ วินเซนต์ วาเลนไทน์ รองประธานนักเรียนเจ้าระเบียบอย่างเขาสามารถจับผิดได้ด้วยพริบตา สายตาคมจ้องมองคลาวด์ที่ไม่รัดเข็มขัดให้ดี เสียงก้าวเท้าจนมาถึงหน้าชายหนุ่ม วินเซนต์จัดการรวบตัวจากข้างหลัง แล้วใส่เข็มขัดให้

“แต่งตัวให้เรียบร้อย ถ้าไม่อยากเข้าห้องผู้ปกครอง”หลังจากที่เขาใส่เสร็จ เขาก็เดินออกจากห้องเสร็จทันที คลาวด์ไม่สนใจอะไรเท่าไหร่ เนื่องจากตอนนี้เขาไม่มีคุณพ่อหรือคุณแม่ หรือเขาจะเข้าไปนั่งเถียงในห้องผู้ปกครองก็ไม่เป็นไร หลังจากคิดอะไรเล่นๆนั้นเสร็จ มือก็เปลี่ยนชุด เป็นชุดพละ มันอาจหลวมไป เนื่องจากตัวของคลาวด์เล็กมากกว่ามาตรฐาน ร่างเล็กถอนหายใจเล็กน้อยแล้วเดินออกไปเรียนพละต่อ

“นี่คลาวด์ ฉันยิงลูกโทษเข้านะ! ดูสิๆ ฉันสร้างคะแนนให้ห้อง ขอช็อกโกแลตวาเลนไทน์เป็นของตอบแทนละกัน!”ทีดัสหัวเราะร่า แล้วล็อคคอคลาวด์ที่กำลังเล่น PSP อยู่ข้างสนาม แต่ถูกสควอตดึงมือไว้ก่อน

“นายน่ะ ไปเล่นตรงนู้นไป ฉันกำลังหาวิธีเล่นกับคลาวด์..”มือแกร่งกระชากคลาวด์ไปจนเซล้มลงกับตักของสควอต สควอตกอดเอวคลาวด์เบาๆ แล้วมองหน้าจอเครื่องเล่นต่อ

“ตรงนี้น่ะ ต้องเล่นอย่างงี้นะ”นิ้วเรียวชี้ไปที่หน้าจอ คลาวด์พยักหน้าเล็กน้อยแล้วกดตามที่สควอตพูด ส่วนทีดัสเอาแต่กัดฟันเนื่องจากทำอะไรไม่ได้ หันไปสนใจกับทีมฟุตบอลต่อ สควอตเหล่ตามองทีดัสที่กำลังวิ่งไป สควอตเอ่ยขึ้นเบาๆ

“ช็อกโกแลต”สควอตมองหัวชี้ราวกับโจโคโบะ แล้วโอบให้แน่นขึ้น คลาวด์ซึ่งสนใจกับเครื่อง psp เครื่องโปรด ไม่ได้สนใจเลยว่าสภาพแวดล้อมจะเป็นอย่างไร เอาแต่กดมันอย่างเมามัน

“วาเลนไทน์น่ะ อยากได้ช็อกโกแลตจัง”สควอตพยายามพูดอ้อมค้อม ตัวคลาวด์ที่เข้าใจความหมายเอาแต่พยักหน้า ลูกแก้วสีอควาเรียมไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นนอกจากภาพในเกมส์ อันที่จริงสควอตเป็นรุ่นน้องของคลาวด์ แต่ด้วยคะแนนอันสู่งส่งเลยทำให้พาสชั้น ขึ้นมาเรียนห้องเดียวกับคลาวด์ และด้วยความที่คลาวด์ตัวเล็ก (แต่แรงเย๊อะเยอะ) ร่างเล็กที่ถูกกอดเริ่มรู้สึกอุ่น อีกสายตาบนห้องเรียน จ้องมองเขาทั้งสองด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว และจะทนไม่ไหวอีกต่อไป…

………………………………………………………………………………………………………..บันทึกพิเศษ : ZACK FAIR

ใช่! ผมมองพวกเขาอยู่ตลอด ตัวของร่างเล็กที่ทุกคน รวมถึงผมด้วย ก็ฝันถึง อยู่ในอ้อมกอดของเด็กอัจฉริยะคนนั้น หมอนั้นมันมีดีกว่าผมตรงไหนฮะ อยากรู้ - -*

ผมเฝ้ามองเขาอยู่นานสองนาน จนผมทนไม่ไหว กระแทกมือกับโต๊ะห้องเรียน

“ครูครับ! ผมขออนุญาต!”ขนาดที่ครูที่กำลังสอนคือ ‘เซฟิรอธ’ เขายังไม่สนใจ รีบก้าวเท้าออกจากห้องทันที ไม่ทันที่ครูจะห้ามอะไรซักคำ ผมรีบวิ่งไปด้วยความรู้สึกหึง ผมรู้ว่าผมไม่ควร เพราะเขาไม่ใช่ของผมในตอนนี้ แต่ผมเชื่อว่าอีกไม่นาน (-3-) จนสุดท้ายผมก็อยู่ตรงหน้าทั้งสองคน ผมขมวดคิ้วใส่เจ้าเลออนฮาร์ต น่ารำคาญมั้ยล่ะ มาจี้เอาเบอร์โทรศัพท์ไม่พอ ยังมาลวมลามของๆคนอื่นในที่สารธารณะอีก เดี๊ยวพ่อจับฆ่าซะนิ

“สควอต ปล่อยคลาวด์เดี๊ยวนี้!”ผมทำหน้าบูดใส่เจ้าตัวปัญหา เจ้าหมอนั้นมองผมเคืองๆพลางโอบร่างบางให้ใกล้ขึ้น

“มันหนาวนิ ฉันผิดรึไง”

“ผิดแน่ เพราะนายกำลังยุ่งกับเด็กฉัน”ผมทนไม่ไหวและจะไม่ทนงหมัดอีกต่อไปแล้ว ยกคอเสื้อของสควอตเป็นสัญญาณของสงครามนองเลือด แล้วต่อยเข้าหน้าหมอนั้นหนึ่ คลาวด์ยังคงนั่งกด psp อย่างไม่รู้ร้อน ไม่สนใจเลยว่ามีคนกำลังจะฆ่ากันเพราะตัวเขาเอง!

“เด็กนาย? ใครบอกมาล่ะ แค่ได้เบอร์แล้วอย่ามาพูดมากเลยน่า”ทันทีที่สควอตปล่อยหมัดหนักลงบนหน้าของผม ผมที่กำลังจะเอาคืน แต่คอเสื้อของผมกับมัน ถูกยกขึ้นก่อน

“แองจิล! ปล่อย! ฉันจะ..!”

“พอเลย พวกเธอมาคุยกันที่ห้องพักครูด้วย”แองจิลถอนหายใจเฮือก แล้วพาทั้ง 2 คนไปที่ห้องพักครู หวังจะจัดการให้เสร็จ

……………………………………………………………………………………………………..

เลิกเรียน

“โธ่เอ้ย”แซคที่นั่งอยู่ขอบเตียงของห้องพยาบาล พลางมองคลาวด์ที่เตรียม แอลกอฮอร์เพื่อจะเช็ดแผลให้เขา ก่อนที่จะกอดอกด้วยความเจ็บใจ ใช่ พวกเขาเกือบตีกันในห้องพักครูต่อ แต่ด้วยสายตาของเซฟิรอธทำให้พวกเขาเงียบ

“นายไปหาเรื่องเขาก่อน”คลาวด์ค่อยๆลูบสำลีกับแก้มนุ่มเบาๆ อยู่ดีๆแซคก็ร้องขึ้น

“โอ๊ย! คลาวด์ เบาๆหน่อยสิ!”แซคเริ่มอารมณ์เสียที่ย่างเข้ามาในห้องนี้ กลิ่นของแอลกอฮอร์ในห้องพยาบาลยังคงฉุนอยู่ในจมูก เขาไม่ได้อารมณ์เสียเรื่องที่คลาวด์ทำให้เขาเจ็บ แต่จะโมโหเรื่องที่สควอตกอดคลาวด์ซะแน่น แล้วคลาวด์ยังยอมให้เขากอดอีก

“นายจะหวงฉันทำไม”คลาวด์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วเช็ดแผลนั้นต่อ พยายามทำให้เบาที่สุด

“ก็นายยอมให้หมอนั้นกอด แล้วยังไปทำแผลให้อีกด้วย”แซคกล่าวแล้วหันหน้าหนี มือเล็กยื่นไปจับใบหน้าคมแล้วหันมาสบตากับเขา อีกมือบรรจงเช็ดแผลช้ำบนใบหน้า

“ก็อาจารย์บอกให้ทำให้ทั้งสองคน เพราะมันจะทำให้เถียงกันอีก ถ้าจะทำให้นายคนเดียว”คำพูดของคลาวด์ทำให้แซคโมโหเข้าไปใหญ่ ดึงร่างเล็กเข้ามากอดให้แนบชิดที่สุด

“ฉัน..ไม่ชอบให้นายไปยุ่งกับคนอื่น ทั้งๆที่เราจะเป็นแฟนกัน วันเสาร์นี้แท้ๆ” แซคกอดแน่นจนคลาวด์เริ่มหายใจไม่ออก คลาวด์สงสัยกับคำพูดของแซค

“อะไร?”

“ฉันว่านายต้องตอบรับฉันแน่ วันที่เราไปเที่ยวกัน..แค่สองคน”แซคเริ่มประกบจูบตัวเองกับคลาวด์ คลาวด์ที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็เอาแต่ทุบหลัง แต่จูบที่ร้อนแรงแบบนี้ มีรึใครจะห้ามอยู่ เมื่อที่ทุบหลังเมื่อกี้ เปลี่ยนตำแหน่งไปกอดตอบแซคแทน แซคเห็นแล้วเริ่มได้ใจ ลูบไปบริเวณบั้นท้ายของคลาวด์ แต่เสียงนึงดังขึ้นก่อน

“อะแฮ่ม”เสียงแองจิลดังขึ้นจากหน้าประตู คลาวด์สะดุ้งทันที ใบหน้านิ่งกลายเป็นสีแดงฉาน คลาวด์ผลักแซคลงจนตกเตียง

ตึง!

“อะไรเนี่ย คลาวด์? กำลังจะ…”แซคหันไปมองแองจิลที่ยืนอยู่หน้าประตู เขาหน้ามือขึ้นทันทีไม่ใช่ว่าเขาอยากจะทำอนิจจารในโรงเรียนหรอก แค่เขาเห็นร่างเล็กไม่ได้เท่านั้น เพราะเขาชอบคลาวด์มาก ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่อยากให้ใครแตะต้องแม้แต่นิดเดียว

“แฟร์ ฉันอนุญาตให้นายกลับบ้านได้ แล้วไม่ต้องพักการเรียนด้วย”แองจิลยิ้มให้แซค ทำให้แซคยิ้มกว้างแล้วมองไปหาคลาวด์ทันที

“งั้นฉันกลับก่อนล่ะ ป่ะคลาวด์ วันนี้นายจะทำช็อกโกแลตให้ฉันนี้!”แซคดึงมือของคลาวด์แล้ววิ่งออกจากห้องทันที

……………………………………………………………………………………………………..

@ 7^th Haven

“วันนี้ทีฟาไม่อยู่ มาลีนกับเดนเซลก็ไปด้วย บาเร็ตก็ออกไปทำงาน เพราะฉะนั้นไม่มีใครในบ้าน”คลาวด์วางกระเป๋าไว้บนโต๊ะทานอาหาร แล้วเดินไปเปิดไฟ แซคมองถุงที่มีวัตถุสีน้ำตาลห่อด้วยกระดาษฟอยที่รู้ๆกันอยู่ว่าข้างในคืออะไร

“นี่.. ทำให้ฉันคนเดียวทำไมต้องซื้อมาเยอะขนาดนี้ล่ะ”แซคถามแล้วเปิดดูในถุง มีช็อกโกแลตอยู่เต็มไปหมด ทั้งไวน์ช็อกโกแลต ดาร์กช็อกโกแลต ประสมปนเปหมด

“บ้ารึไง ฉันก็จะทำให้คนอื่นด้วย”คลาวด์หยิบผ้ากันเปื้อนสีขาวสะอาดขึ้นมาแล้วเตรียมหม้อ แซคอึ้งกับคำถามนั้นเล็กน้อย แล้วมองแผ่นหลังตรงหน้าเขา

“อะไรอ่า ทำไมๆๆๆๆๆ”แซควิ่งเข้าไปกอดเอวของคลาวด์ทันที ถูใบหน้าคมไปมากับแผ่นหลัง ออดอ้อนตัวคลาวด์ที่กำลังคั่วช็อกโกแลตหวานหอมในหม้อ คลาวด์เริ่มถอนหายใจกับนิสัยของแซค

“นี่ เรื่อง…ไปเที่ยว ขอเปลี่ยน… เป็นเดทได้มั้ย..”คลาวด์หันไปมองทางอื่นเพื่อไม่ให้แซคเห็นอาการเขินของตัวเอง แซคเห็นแล้วยิ้มแฉ่ง รีบลุกขึ้นแล้วกอดคลาวด์ให้แน่นที่สุด

“ได้อยู่แล้ว!”แซคหอมแก้มคลาวด์ฟอดใหญ่ทั้งสองข้าง แล้วค่อยๆระดมจุมพิตเบาๆรอบซอกคอ ทันใดนั้นศอกของคลาวด์พุ่งกระทบกับท้องของแซคทันที

“โอ๊ย คลาวด์ อะไรกันเล่า…”แซคกำลังกุมท้องตัวเองแล้วค่อยๆลุกขึ้น แลบลิ้นใส่คลาวด์ ทันที

“เชอะ!”แซคหันหลังให้คลาวด์ที่กำลังคั่วช็อกโกแลตหวาน สักพักก็ผ่านมา 10 นาทีแล้ว เสียงหวานๆดังขึ้น

“นี่แซค ชิม”คลาวด์เคี้ยวช็อกโกแลตหวานที่พึ่งออกมาจากตู้เย็นใหม่ๆ แล้วยื่นอีกชิ้นให้แซค แซคมองมันสลับกับคลาวด์เล็กน้อย แล้วหยิบช็อกโกแลตในมือมาป้อนคลาวด์

“อ้ามมมมม”แซคเอาช็อกโกแลตใส่ในปากของคลาวด์ ร่างเล็กค่อยๆเคี้ยวมันเบาๆ ร่างสูงฉวยโอกาส มอบจูบอันหอมหวานให้กับคลาวด์ คลาวด์รับมันด้วยความเต็มใจ ร่างเล็กถูกยกขึ้นกับโต๊ะอาหาร

“ช็อกโกแลตอร่อยมาก แล้วคลาวด์ล่ะ จะอะ… อึก!”หมัดเล็กกระทบกับหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของแซค หลังจากนั้นก็ยันคางของแซคด้วยฝ่าเท้าเล็ก จนร่างสูงล้มลงไปนอนอยู่ข้างล่าง

“บ้า”

……………………………………………………………………………………………………….

วันเสาร์

“คลาวด์ ทางนี้!!!”เจ้าของผมสีดำถ่านโบกมือให้ร่างเล็กเมื่อหัวชี้ๆราวกับโจโคโบะซึ่งเป็นจุดเด่นอย่างมากเลยทีเดียว คลาวด์ค่อยๆเดินมาโดยไม่รีบร้อน

“น่ารักอ่ะ น่ารักเป็นบ้าเลย คลาวด์”แซคยิ้มให้ร่างเล็ก ตัวเล็กที่ปกคลุมไปด้วยเสื้อกันหนาวสีดำ ข้างในเป็นเสื้อสีขาว กางเกงยีนสีอ่อนเข้ากับรองเท้าบูทสวยดูมีราคา มีน่าละคนแถวนี้ถึงได้มองนัก “ป่ะ ไปกัน”แซคเดินนำหน้าคลาวด์ออกไปข้างนอก แต่ถูกกุมมือไว้โดยมือเล็กของคลาวด์ แซคหันหลังกลับมามองมือเล็กสลับกับใบหน้าแดงฉ่า เสียงเล็กดังขึ้นอีก

“เป็นคนรักกัน ก็ต้องจับมือกัน..”ทันใดที่คลาวด์พูดขึ้น แซคกุมมือของคลาวด์แน่น แซคยิ้มแฉ่งให้

“งั้นเราจับมือกัน…เนอะ”

……………………………………………………………………………………………