ศิลารัตน์

" ศิลาครับ น้ำ ผมเอาไว้ตรงนี้นะครับ จุดธุปเเค่ดอกเดียวใช่ไหม?"  

ภาคินถามพร้อมหยิบธูปหอมขึ้นหนึ่งดอกปักลงบนกระถางธูป  

" อาา... วันนี้ไม่มีน้ำเเดงหรอ? " 

: ) " คุณไม่ใช่กุมารสักหน่อยนะ ตัวเล็กไปคงใช้ชีวิตลำบากหัดดื่มนมบ้างนะครับ " 

เดิมทีวิญญาณอยู่ในรูปเเบบของดวงจิตไม่สามารถรับรู้ถึงสัมผัสทั้ง5ของกายละเอียดได้ ทว่าพอหยิบเเก้วในสภาพกึ่งอาหารทิพย์ขึ้นดื่ม สัมผัสเเรกที่รับรู้คือมันลื่นคอ ทั้งยังทำให้รู้สึกเหม็นคาวตามหลังหน่อยๆ เเม้จะรู้สึกมีกำลังวังชาขึ้นมาบ้างก็เถอะ

"  ทำไมมันคาวๆวะ " 

" ตายจริง คุณศิลาดื่มลูกๆของผมจนหมดเเก้วเลย/////" 

ภาคินป้องปากพูดหลบสายตาผมพร้อมน้ำเสียงเหน็บเเนบดั่งสาวเเรกเเย้มถูกต้องกาย ผมหันไปมองของในเเก้วที่ตั้งบนหิ้งอีกหน ของเหลวสีขาวขุ่นนั้นดูหนืด เเละเหนียวเกินกว่าที่จะเรียกว่านมได้

" ห๊ะ!!!??"  

#คำเตือน

เนื้อหาต่อไปนี้มีฉากฆาตรกรรมเเละการก้าวเป็นผีเจ้าอยู่ดีๆ ก็กลายเป็นภรรยาหลานชายตัวเองไปซะเเล้ว ทำไมอาไม่เข้าบ้านล่ะครับ? ภาคินพูดหน้าตายหลังพังศาลเจ้าของผมทิ้งไปหมาดๆ ผมจะหลอกหมอนี่หัวโกร๋นเเน่คอยดูเถอะข้ามศีลธรรมระหว่างครอบครัว มีเนื้อหาที่รุนเเรงกระทบต่อจิตใจ จึงของกล่าวเตือนไว้ ณ ที่นี้ 

ด้วยรักจากคนเขียน//// ทางไรท์จะขอติดเหรียญหลังจากเปิดเรื่องนี้ในอีกฟรี 45 วัน ส่วนตอนเเรกไม่มีการติดเหรียญใดๆทั้งสิ้นครับ เป็นนิยายรายวันวันล่ะตอนลงเวลา 16:00น.ครับผม จุ๊บ♡