คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : {9} Round nine ::: จุดจบ
แง้งๆๆ มาอัพแล้วอย่างรวดเร็วนะฮ้า ห่อเหี่ยวเล็กน้อย..ไม่มีคนมาเม้นเลยงะ งือๆๆ+o+~
ตอนนี้รุนแรงนิสหน่อย ออกแนวทารุณสัตว์โลก??
ตอนนี้ตอนจบภาคจิลแล้วฮ้า ไม่รู้จะว่าเร็วหรือช้าดี แหมบๆก็เกินครึ่งเรื่องมาและ~>o<
+++++++++++
อีกฟากหนึ่งของปราสาท
แซนซัสนั่งอยู่หัวโต๊ะกลางท้องพระโรงด้วยท่าส้นทีนพาดโต๊ะ แถมกระดิกตีนโชว์ความเกรียนเทพของป๋าแกอีกต่างหาก
ส่วนหลามสุดสวยนั่งจิบชาอยู่ข้างๆ..แบบกุลสตรีแม่ศรีเรือน
สาวใช้จำนวนหนึ่งที่เข้าไปหลบภัยอยู่ในปราสาทและมีชีวิตเหลือรอดอยู่ได้กำลังประเมินผู้มาเยือนหน้าใหม่กันอยู่
“นี่เธอๆ สองคนนี้เป็นใครกันอ่ะ มาช่วยองค์ชายได้ไงอ้า><”
“ไม่รู้สิ แต่คนที่ผมดำๆผิวเข้มๆนั่นหล่อลากไส้ชะมัด น่าจับมาทำ...”
เพล้ง!!!
หลามบีบถ้วยน้ำชาจนแตกกระจายก่อนจะใช้หางตาปราดมองพวกสาวใช้แวบหนึ่ง
“กริ้ดดดดดดดดดดดดดดTT0TT” พวกหล่อนตกใจลนลานรีบเผ่นกันไปคนละทาง
พลังหึงช่างน่ากลัวอะไรเช่นนี้!!!!
“ไอ้พวกสวะนั่นเอะอะ อะไรกันเนี่ยน่ารำคาญชะมัด-_-“ป๋าทำหน้าเซงๆก่อนจะหันหน้าไปมองเมีย
หลามนั่งหน้ามุ่ย กำมือแน่น ใบหน้ามีรอยเลือดออกซิบๆ
“อ่าว..แล้วนั่นหน้าแกไปโดนอะไรมาวะสควอโล่-_-“ป๋าที่ไม่เคยจะรู้อะไรกับเขาเลยถามขึ้น
“ไม่มีอะไรหรอก แค่แก้วบาดน่ะ-_-*”สควอโล่หันมาตอบแบบเซงๆ
แล้วหลามก็ปาดเลือดที่แก้มออกแล้วเอามาดูดนิ้ว..
o.,O!!!
ป๋าตะลึงในความเซกซี่ของภรรยาตัวเองเป็นอย่างมาก
“สควอโล่..ไปหาอะไรทำกันเถอะ...”ป๋าพูดเสียงหื่น
“ไอ้บ้า!! ฉันคนนะเว้ยย ไม่ใช้ควายถึกคูโบต้าอย่างแก!-_-*”
“อะไรว้า~=_=”ป๋าทำท่าเซงอย่างแรง
“เอ่อ..ขอรบกวนหน่อยนะครับ”
เด็กน้อยหมวกกบหรือฟรานเปิดประตูเดินเข้ามาอย่างสงบเสงี่ยม
“อ้าว..มาแล้วเหรอ ทำไมช้านักล่ะ ให้ฉันนั่งรอตั้งนาน”สควอโล่เอ่ยทัก
“หึๆๆ ช้าแบบนี้ เสร็จกันกี่รอบแล้วล่ะ-_-“ป๋าทักบ้าง
“เอ่อ..-0-;”ตรงไปไหนเนี่ย
ผมไม่ใช่แบบบอสนะคร้าบบบบบ ที่วันๆสมองก็คิดแต่เรื่องนี้หน่ะ=0=;;
“วู้ว ไม่ได้เรื่องๆ แกนี่มันอ่อนหัดจริงๆว่ะ=_=”ยังจะมีด่าอีก
“อย่าไปสนใจมันเลยฟราน อาการมันหนักมากแล้วหน่ะ-_-^”สควอโล่พูดปลอบใจ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ คือผมอยากจะถามว่าพวกรุ่นพี่จัดการไอ้ชั่วนั่นยังไงครับ”
“ก็ฆ่ามันไง จะเหลือเหรอวะ-_-“ป๋าตอบง่ายๆ
“หา!!!”ฟรานทำท่าเหมือนตกใจอย่างแรง
“เห้ยๆๆใจเย็นๆพวกฉันไม่ได้ฆ่ามันหรอก แค่จับมัดไว้ในห้องเฉยๆ”หลามรีบแย้ง
“ล้อเล่น!!=_=”
“...”
ป๋าเล่นมุก!!!!
“ฮู่วว ค่อยโล่งอกหน่อย ผมนึกว่าพวกพี่ๆจะฆ่ามันไปแล้วซะอีก ขอบคุณนะครับที่เข้าใจผม^^”ฟรานยิ้มด้วยความยินดี
ตอนแรกเขาก็กะจะยืมมือแซนซัสกับสควอโล่จริงๆนั่นแหละ
แต่พอเห็นสิ่งที่มันทำกับรุ่นพี่เบลแล้ว ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องสั่งสอนมันด้วยตัวเองให้ได้!!
“ถึงจะอยากเล่นไอ้หน้าเอ๋อนั่นขนาดนั้นก็ต้องเก็บไว้ให้แกจัดการนั่นแหละ ถ้าฉันเป็นแก ถึงมีคนฆ่ามันให้ฉันก็ไม่หายแค้นหรอก มันต้องเชือดด้วยตัวเอง!!”
ในที่สุดป๋าก็พูดประโยคสุดแมนและมีสาระลูกผู้ชายเต็มเปี่ยมออกมา
“ฮึก..นี่ฉันฝันไปรึเปล่าเนี่ย”สควอโล่ถึงกับหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตาแห่งความปิติ
ป๋าเห็นหลามทำท่าเร้าใจ(ตรงไหน--)ก็พูดขึ้นอีก
“สควอโล่ “
“หา”
“ไปทำกันเถอะ-_-“
ผัวะ!!!
ป๋าลูบหัวตัวเองป้อยๆ
ทำไมเดี๋ยวนี้กุโดนตบบ่อยจังวะ-_-;;
ตบจนเกรียนจะแตกอยู่แล้วเนี่ยเห้ยยย!!!
ก็สมควรให้เค้าตบมั้ยล่ะ—
++++++++
แอ๊ดดดด
ประตูห้องๆหนึ่งถูกเปิดขึ้นช้า
เจ้าชายจิลถูกมัดมือเท้ายังแน่นหนาจนแทบกระดิกกระเดี้ยไม่ได้ ตกใจลนลานสุดขีด เมื่อรู้ว่ามีผู้มาเยือน
“ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!!”จิลตะโกน
ฉึบ~
เชือกที่มัดตัวจิลอยู่หลุดออกง่ายดาย
แสงสว่างเพียงริบหรี่สะท้อนเงาของผู้ที่ช่วยปลดปล่อยเขาออกจากพันธนาการ
“ไอ้เด็กนรก!!!”
“หยิบอาวุธของคุณแล้วลุกขึ้นมาสู้กับผมเถอะครับ..จะได้รู้กันไปซักทีว่าคุณน่ะไม่คู่ควรกับรุ่นพี่ซักนิด!!!”ฟรานเอ่ยจบก็พุ่งเข้าโจมตีจิลทันที
ฟึ่บ~
“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~~~”
เสียงกรีดร้องอย่างทรมานดังลอดออกมาถึงท้องพระโรง
ไม่นานนักฟรานก็เดินออกมาจากห้องที่ขังจิลไว้
“เชือดมันแล้วเหรอฟราน”หลามทัก
“หืม..เปล่าหรอกครับ ผมไม่ได้ฆ่าเค้าหรอก”
“อ่าวอะไรวะ!!”ป๋าผุดลุกขึ้นเหมือนเริ่มจะมีน้ำโห
“แล้วนายทำอะไรกับมัน”
“นี่ไงครับ”ฟรานโชว์ผลงานตัวเองออกมา
“แมลงสาบ!!!”
ฟรานกำลังถือแมลงสาบตัวเป้งอยู่ในมือและแกว่งไปมาด้วยความภาคภูมิใจ
“พูดผิดแล้วครับ มันไม่ใช่แมลงสาบธรรมดานะครับ แต่เป็นแมลงสาบจิล หึๆๆๆๆๆ”แล้วก็ส่งเสียงหัวเราะชั่วร้าย
“เห้ยยยยยยยยยยยย!!!o[]O”หลามช็อค
“แกทำได้ไงวะ สุดยอด”ขนาดป๋ายังเอ่ยชม
“กว่าผมจะฝึกวิชานี้มาเล่นงานมันได้ต้องถ่วงเวลาครั้งแล้วครั้งเล่า พลอยทำรุ่นพี่โมโหผมตลอดเลย”ฟรานเล่าประสบการ์ณการฝึกออกมา
ฟึ่บๆๆ~
แล้วแมลงสาบ(จิล)ก็ดิ้นจนบินหนีออกมาได้
ควับ~
ฟรานคว้าแมลงสาบไว้ได้ทันควัน
ก่อนจะลงมือกระทืบด้วยสปีดที่มองแทบไม่เห็น
ตุ้บ!
“อันนี้ที่แกพูดจาเกรียนๆใส่ฉัน”
ตุ้บ!
“อันนี้ที่แกตัดหัวฉันเป็นสิบๆรอบ”
ตับ!
“อันนี้ที่แกพูดจาโรคจิตใส่รุ่นพี่”
ตุ้บ!!
“อันนี้ที่บังอาจลวนลามรุ่นพี่”
ตับ!!
“แล้วสุดท้ายก็ขอบใจมากที่แกได้เป็นแมลงสาบซะที!!!”
ตุ้บตับๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!
แปะๆๆๆ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ มันต้องแบบนี้ดิวะไอ้น้องชาย!!!”แซนซัสหัวเราะชอบใจแถมยังปรบมือให้ฟรานอีกด้วย
“ฉันคงต้องมองแกใหม่แล้วแหละฟราน..-0-;;;;”หลามปาดเหงื่อเล็กน้อย
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย ทำไมบอสกับสควอโล่ถึงมาอยู่ที่นี้ได้ล่ะ”เบลที่สะลึมสะลือเหมือนเพิ่งตื่นเดินลงมาจากบันไดชั้นสอง
“รุ่นพี่~~~>o<”ฟรานรีบอุ้มเบลขึ้นแล้วหมุนไปรอบๆ
“เห้ยๆๆๆๆ อะไรวะเนี่ย!!”เบลตกใจไม่น้อย
“ผมสำเร็จแล้วนะครับ~~”
“แกจัดการมันได้งั้นเหรอ..”น้ำเสียงเบลเหมือนไม่อยากจะเชื่อ
“ใช่คร้าบบบ ผมจัดการมันไปนรกของเหล่าแมลงแล้วคร้าบบบบบบบ>o<”
“จริงเหรอวะ!!”
“จริงดิฮะ!!”
ปังงงงงงงงงงงงงง~
ทุกคนหันมามองป๋า..(จะยิงปืนเพื่อ=0=;)
“เห้ย ฉลองงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!”
“เออ ฉลองงงงงงงงงงง!!!! ฮ่าๆๆๆ”หลามพูดตาม
“กริ้ดดดดดดดดดดดดด ฉลองงงงงงงงงงงง~>o<”แม้แต่สาวใช้ที่แอบอยู่ตามซอกหลืบปราสาทก็พากันกรูออกมาอย่างไม่กลัวอะไรอีกแล้ว แถมยังส่งเสียงเฮฮาไปทั่วปราสาท
“เราชนะแล้ว กริ้ดดดดดดดดดดด>[]<”
“องค์ชายจงเจริญ~~~><”
“ท่านฟรานจงเจริญ~~~>o<”
“ฟรานเบลจงเจริญ~~กริ้ดดดดดดดดดดดดดด”
ทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและดีใจอย่างยิ่ง
แล้วเจ้าชายเบลเฟกอลเจ้าของปราสาทก็ตะโกนออกมา
“ฉลองงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!”
“เฮ~~~~~~>o<”
+++++++++++++++++
คืนนี้ปราสาทดูคึกคักอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
โคมไฟสวยระยิบระยับถูกประดับประดาไปรอบตัวปราสาท
ทำให้ปราสาทที่ดูเหมือนปราสาทผีสิงกลายเป็นปราสาทในเทพนิยายอีกครั้ง
อาหารทั้งหมดถูกขนออกมาเสริฟไม่อั้น
บรรดาสาวใช้ต่างบรรเลงดนตรีและเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน
ส่วนสี่ผู้ยิ่งใหญ่ของเรานั้นนั่งประจำอยู่ที่โต๊ะกินข้าวยาวยักษ์ตัวเก่า
แซนซัสนั่งอยู่ตำแหน่งหัวโต๊ะราวกับเจ้าของปราสาทและยังคงไขว้ห้างพาดเท้าไว้
ก็ไม่มีใครท้วงติงแต่อย่างใด(ใครจะกล้าท้วงล่ะ-.-)
เบลนั้นนั่งอยู่ฝั่งซ้ายถัดมาก็เป็นฟรานตามลำดับอายุ
ส่วนหลามนั้นหายตัวไปอย่างลึกลับ
“เมียฉันมันหายหัวไปไหนวะเนี่ย-_-“
“สควอโล่บอกว่าวันนี้เป็นวันพิเศษ ก็เลยจะลงมือเข้าครัวทำอาหารให้บอสกินน่ะ ชิๆๆๆ-W-“เบลที่ตอนนี้กับมาร่าเริงปนกวนตีนเหมือนเดิมเอ่ยขึ้น
“อย่างนั้นหรอกเหรอ..”แซนซัสอมยิ้มในความน่ารักของหลาม
แต่ไม่มีใครสังเกตรอยยิ้มของเขาได้เลย(มุมปากขยับขึ้น0.3มิล5555555)
“มาแล้ววววววๆ อาหารมาแล้ววว^^”หลามในชุดผ้ากันเปื้อนเดินฮัมเพลงมาแต่ไกล
ปึก~
ก่อนจะวางจานอาหารลงตรงหน้าแซนซัส
“อะไรวะๆ”ป๋าลุ้นเต็มที่
ฟึ่บ~ หลามเปิดฝาครอบออก
“เห้ยยยยยยยยยยยยย”ป๋าร้องจ้าก
“อะไรเหรอครับๆ”ฟรานกับเบลชะโงกหน้าเข้าไปดูอาหาร
“ไข่เจียว!!!”ทั้งสองอุทานด้วยความอึ้ง
แล้วสาวใช้ก็ยกอาหารสุดหรูมาเสริฟสองหนุ่มเบลฟราน
อาหารมีครบทุกรสชาติ ทุกสไตล์ความหรู
ไล่ไปตั้งแต่.....บลาๆๆๆๆ(ไรเต่อไม่รู้จักอาหารหรูๆ! ใครรุ้จักช่วยแนะนำที!)
“เห้ย เมนูนี้กุกินทุกวันเลยนะเห้ย-0-“ป๋าเริ่มประท้วงเมื่อเห็นอาหารของฝั่งตรงข้ามหรูกว่า(มาก)
“เออ แล้วไงวะ จะกินไม่กิน!!!”หลามเริ่มฉุนกึกๆ
“ไม่!!!”
“แน่ใจ-_-+++”
“ไม่แน่ใจ!!!”ป๋าตอบแล้วโซ้ยไข่เจียวเข้าปากอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องใช้ซอสมะเขือเทศ
กินไข่เจียวอย่างเดียวไม่อิ่มหรอก
เดี๋ยวเตรียมท้องไว้กินหูฉลามมื้อดึกดีกว่า!!
เบลกับฟรานนั่งอมยิ้มกันไม่หยุดกับสองคู่แซ่บเว่ออออนี้
“เออ..แล้วเรื่องห้องนั้นน่ะ ตกลงจะยกให้ฉันรึเปล่า”
“ได้อยู่แล้วสิครับ^^”เพราะมันไม่ใช่ของผม
“ห้องอะไรกันน่ะ ชิๆๆ-W-“เบลทำหน้าเหรอหราไม่รู้เรื่อง555
“ห้องบ้าๆที่มีโซ่มีแส้น่ะ-_-“หลามอธิบายให้เห็นภาพประกอบ
“อ้อ ห้องทรมาน-W-“เบลเก็ททันที แล้วพอเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านั้น
“ฟรานกับแซนซัสมันตกลงจะแลกเปลี่ยนกัน บอสอัดจิล แล้วก็เอาห้องไป งี่เง่าชะมัด=_=”หลามบรรยายต่อ
“งี่เง่าแต่ก็ชอบไม่ใช่เหรอ หึๆๆๆๆ”ป๋าแซว
“แกว่าไงนะ-///-!!”เริ่มหน้าแดง
“ว่าแต่ทั้งสองคนมาทำอะไรที่ปราสาทนี้ได้ละครับ ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้โทร(ติด)เลยด้วยซ้ำ”ฟรานถาม
“อ้อ ปราสาทเราสร้างใกล้เสร็จแล้ว เหลือแต่ทุบห้องนอนแล้วสร้างใหม่น่ะ ก็เลยกะจะมาเปลี่ยนบรรยากาศ”หลามตอบ
“แล้วพอผ่านมาเจอห้องเจ๋งๆก็เลยแวะทำธุระเท่านั้นเอง-_-“ป๋าเสริม
“ไม่ต้องพูดก็ได้ว้อยยยยย-0-***”
“ว่าแต่รุ่นพี่ไม่ว่าอะไรใช่มั้ยครับ”ฟรานหันไปถามเบล
“ช่างมันเหอะ ยังไงแกก็ผลาญเงินฉันจนหมดท้องพระคลังแล้วนี่ -W-“เบลตอบ
“เออ!!!มีอีกเรื่องที่พวกแกต้องทำ”จู่ๆป๋าก็โพล่งขึ้นมา
“อะไรเหรอครับ”
“เลวี่กับไอ้กะเทยมันหายหัวไป ไม่มีคนช่วยงานเอกสารสควอโล่เลย เพราะฉะนั้นพวกแกต้องรับผิดชอบตามหามันเข้าใจมั้ย-_-“
“เกือบลืมไปเลยนะเนี่ยO_O”เบลกับฟรานพูดขึ้นพร้อมกัน
“เร็วๆเข้า ภายในสามวันถ้าไม่เจอตัวพวกมัน พวกแกก็รอขึ้นเขียงได้เลย!!!”ป๋าประกาศลั่นแล้วออกคำสั่งกับเบลฟราน
ทั้งสองคนนั่งมึนอยู่ที่โต๊ะ กับท่าทีเอาการเอางานกะทันหันของป๋า
“ฉันขอสั่งให้พวกแกไสหัวไปเดี๋ยวนี้!! ส่วนปราสาทนี้ฉันจะดูแลให้เอง-_-“
(ป๋าดูและเองจะขนาดไหนเนี่ย55)
ฟรานมองหน้าเบลอยู่ซักครู่
ก่อนที่จะยิ้มออกมา
หมับ~
“ไปกันเถอะครับรุ่นพี่”
“ตอนนี้เนี่ยนะ-0-”
“ใช่สิครับ รุ่นพี่จะไปกับผมป้ะละครับ^^”
เบลลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเผยยิ้มออกมา
“ไปก็ไปวะ!!”
แล้วทั้งคู่ก็จูงมีวิ่งออกจากปราสาทไปด้วยกัน....
จบ....
ผัวะ!!!
หลาม:ยังไม่จบเว้ยยยยยยยยย!!!-*-
“จริงๆแล้วงานเอกสารฉันก็ทำคนเดียวนะ สองคนนั้นไม่เกี่ยวซักหน่อยจะให้เบลกับฟรานไปตามทำไม”
หลามหันไปพูดกับป๋าหลังจากที่รุ่นน้องผู้น่ารักทั้งสองวิ่งออกไป
“หึๆๆๆๆจริงๆไอ้สองตัวนั้นจะอยู่หรือกลายเป็นผีไปแล้วมันก็ไม่สำคัญหรอกนะ”
“อ่าว แล้วจะให้พวกนั้นออกไปตามหาทำไมวะ”
ป๋ายื่นหน้าไปกระซิบใกล้ๆหูภรรยา
“ก็คืนนี้จะๆได้กินหูฉลามได้สะดวกๆไงละ หึๆๆๆ”
“เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยO/////o”ที่แท้แผนก็มีอยู่แค่นี้นี่เอง!!!
ฟุ่บ~
ป๋าอุ้มสควอโล่พาดหลังอย่างง่ายดาย
“ได้เวลากินอาหารมื้อดึกแล้ว จะเอาให้อิ่มไปเลย-_-”
“เห้ยยยยยยยย ปล่อยนะเว้ยยยย~”
ผัวะๆๆๆๆ
หลามตบไม่หยุด
“ต่อให้ตบจนเกรียนแตกก็ไม่ปล่อยเว้ยยย ไอ้เมียไข่เจียว!”
“ว่าไงนะ!!! ไอ้ขี้กลาก ไอ้โง่ ไอ้งั่ง ไอ้หื่น อ้ากกกกกกกกก>o<”
“มามะ ไปห้องเจ๋งๆของเรากันเถอะ=,.=b”
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยT0T~~~~”
ป๋าก็อุ้มเมียขึ้นห้องไปตามระเบียบ
ส่วนฟรานเบลนั้นก็ได้เริ่มการผจญภัยครังไปในโลกกว้างซะที..(ฟังดูยิ่งใหญ่)
++++++++++++++++++++
มีคนเปิดเทอมบ้างมั้ยอ่ะวันจันทร์นี้-0-
ไรเต่อว่าจะอัพให้จบก่อนเปิดเทอม หมายถึงเปิดเทอมของไรน้า(เปิด23-..-)
มีตอนนึงท้อมาก ว่าแต่งตอนนี้จบจะพอและ วิญญานใกล้หลุด ใกล้เข้าร่างทรง555 ทั้งที่จริงๆ มีพล็อตยาวกว่านั้น~
แต่ฝืนสังขารมาปั่นต่อ55555 เพราะมันรู้สึกว่ามันยังไม่จบดี-0-
ตอนหน้าก็เหมือนภาคใหม่กลายๆ แต่สั้นมากๆ5555
โลเคชั่นจะเปลี่ยนบรรยากาศไปนอกปราสาทบ้าง
จะมีพวกวองโกเล่ แองกี้ ซิมซิมิฮ้า
ช่วงนี้ไม่มีคนเม้นเลย ไม่มีคนมาอ่านแล้วเหรออT^T แง่งๆๆ
แต่ก็จะยังคงอัพต่อไปฮ้า>^<~~
ความคิดเห็น